Ichida Hasan Basriydek olim bo‘lgan qavm
qanday qilib zalolatga yuz tutsin?!
(Maslama ibn Abdulmalik)
Suyunchi xabarini keltirgan xabarchi Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning zavjalari Ummu Salama roziyallohu anhoga cho‘risi “Hayraning” ko‘zi yorigani va o‘g‘il ko‘rgani haqidagi xushxabarni yetkazdi.
Mo‘minlarning onasi Ummu Salama roziyallohu anhoni bu xushxabardan qalblari sururga to‘ldi. Zudlik bilan Hayraning oilasiga odam yubordilar. Chaqaloq va uning onasi tug‘ruqdan keyingi kunlarini nubuvvat xonadonida o‘tkazishlarini xohladilar. Chunki Hayra Ummu Salama roziyallohu anho uchun nihoyatda qadrli va aziz edi.
Kup o‘tmay, Hayra bolasini ko‘tarib kirib keldi. Ummu Salama roziyallohu anhoning ko‘zlari bolaga tushishi bilan mehrlari jo‘shib ketdi. Go‘dak nihoyatda chiroyli, istarali bo‘lib, ko‘rgan insonni ko‘zlarini quvontirar, qalbini asir etar edi.
So‘ng Ummu Salama roziyallohu anho:
– Unga ism ko‘ydingmi? – deb so‘radilar.
– Yo‘q, ey onajon, unga o‘zingiz istagan ismni qo‘yishingiz uchun bu ishni sizga qoldirdim, – dedi.
Ummu Salama roziyallohu anho:
– Uning ismini Allohdan baraka so‘rab, Hasan qo‘yamiz, – dedilar.
So‘ng, uni qo‘llariga olib haqqiga yaxshi duolar qildilar.
Hasanning tug‘ilishidagi xursandchilik faqat mo‘minlarning onasi Ummu Salama roziyallohu anhoning uylaridagina cheklanib qolmay, balki buyuk sahobiy, vahiy kotibi Zayd ibn Sobit roziyallohu anhuning xonadonini ham qamrab olgan edi. Chunki chaqaloqning otasi Yasor, Zayd ibn Sobit roziyallohu anhuning quli edi.
Hasan ibn Yasor (keyinchalik u Hasan Basriy bo‘lib tanildi) nubuvvat xonadonida o‘sib ulg‘aydi. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning zavjalari Ummu Salama kunyasi bilan ma’ruf bo‘lgan, Hind binti Suhayl roziyallohu anhoning bag‘rilarida tarbiyalandi. Ummu Salama roziyallohu anho arab ayollari ichida eng oqila, muruvvatli va qat’iyatlisi edilar. Shuningdek, Mo‘minlarning onalari ichida eng olimasi ham edilar. Qolaversa, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan eng ko‘p hadis rivoyat qilganlar. Rivoyat qilgan hadislarining soni uch yuz sakson yettitadan oshiq edi. Bundan tashqari, johiliyat davrida o‘qish-yozishni biladigan juda ozchilikni tashkil qilgan ayollardan biri edilar.
Ko‘pincha Hayra uy yumushlari bilan tashqariga chiqqan vaqtda emizikli chaqalog‘ining qorni ochib yig‘lar edi. Kunlarning birida go‘dak kattiq yig‘lay boshladi. Mo‘minlarning onasi Ummu Salama roziyallohu anho uni bag‘rilariga olib, ovuta boshladilar. Onasi kelgunicha tinchlantirmoqchi bo‘lib ko‘kraklarini uning og‘ziga soldilar. Bolaga mehrlari jo‘shib ketganidan muborak ko‘kraklariga sut kela boshladi. Nasibasi ulug‘ chaqaloq mo‘minlarning onasini to‘yib emgach, tinchlanib uxlab qoldi.
Shu voqea sabab, Ummu Salama roziyallohu anho Hasanga ikki jihatdan ona bo‘ldilar. Biri xar bir mo‘minga ona bo‘lishlari, ikkinchisi unga sut ona bo‘lishlari…
Mo‘minlar onalarining o‘zaro mustahkam aloqalari va uylarining bir-biriga yaqinligi bu iqboli baland bolaga Islomdagi shonli ayollarning uylariga tez – tez borib turish va buyuk murabbiyalarning go‘zal axloqlari bilan xulqlanish imkonini berdi. U o‘zining quvnoq, serg‘ayrat va tetik harakatlari bilan nubuvvat xonadonini baxtu quvonchga to‘ldirar edi.
Hasan nubuvvatning xushbo‘y ifori bilan muattar bo‘lgan, uning yorqin nuri bilan charog‘on xonadonda o‘sib-ulg‘ayar, mo‘minlarning onalarining uylaridagi totli chashmalardan to‘yib – to‘yib suv ichar, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning masjidlaridagi buyuk sahobalar qo‘llarida saboq olar edi.
U Usmon ibn Affon, Ali ibn Abu Tolib, Abu Muso Ash’ariy, Abdulloh ibn Umar, Abdulloh ibn Abbos, Anas ibn Molik, Jobir ibn Abdulloh (Alloh ulardan rozi bo‘lsin) kabi faqih sahobalardan hadislar rivoyat qildi. Sahobalar ichida mo‘minlarning amiri Ali ibn Abu Tolib roziyallohu anhuga muhabbati o‘zgacha edi. Chunki u zotdagi dinda qat’iyat va sabot bilan turish, ibodatlarni mukammal tarzda ado etish, dunyo va uning zebu ziynatlaridan voz kechib, taqvodorlikni mahkam tutish kabi xislatlari uni qoyil qoldirgan edi. Qolaversa, Ali ibn Abu Tolib roziyallohu anhuning yorqin so‘zlash latofati, yetuk hikmati, qisqa iboralardagi jamlovchi so‘zlari va qalblarni titratuvchi va’z-nasihatlari uni sehrlagan edi. U Ali ibn Abu Tolib roziyallohu anhuning taqvodorlik va ibodatda mustaxkam turishlari kabi xulqlarini o‘ziga g‘oya qilib oldi. Shuningdek, u zotning fasohat ila bayon etishlari, notiqlik uslublarini ham o‘zlashtirdi.
Davomi bor...
Manbalar asosida
Toshkent tumani “Xolmuhammad ota” jome masjidi
imom-xatibi Avazxo‘ja BAHROMOV tayyorladi
O‘MI Matbuot xizmati
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
O‘lim bir eshik. Barcha insonlar undan o‘tadi. Eh koshki, bu eshikka kirgandan keyin mening uyim qanaqaligi ma’lum bo‘lsa?!
Birodar! Qarang, qabrdagilar bir-birlariga juda yaqin yotishibdi. Lekin ular sirtdan yaqin qo‘shni. Aslida esa, bir-birlarining yoniga ham bora olmaydilar.
Usmon roziyallohu anhu qachon qabr yonidan o‘tsalar, shu darajada yig‘lar edilarki, soqollari ko‘z yoshlaridan ho‘l bo‘lib ketardi.
U kishidan: "Siz nega jannat va do‘zaxni esga olganingizda yig‘lamaysiz. Lekin qabrni ko‘rib yig‘laysiz?" deb so‘rashdi. U kishi shunday dedilar: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Qabr oxiratning ilk manzilidir", deganlar. Shunga ko‘ra, agar mayyit qabrdagi azobdan najot topsa, undan keyingi hayot oson bo‘ladi. Agar qabrdagi azobdan najot topa olmasa, u holda undan keyingi hayot qiyin bo‘ladi.
Yana Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Men qabrdan ko‘ra daxshatliroq biror manzarani ko‘rmadim", deganlar.
Biz uchun bu qabrlarda ibrat yo‘qmi? Qarang, boy ham, faqir ham, zo‘ravon ham, kuchsiz ham, oq tanli ham, qora tanli ham, podshoh ham, fuqaro ham barcha barobar yotibdi. Ular dunyoga qaytishni xohlaydilar. Boylik jamlash yoki qasr qurish uchun emas, balki, koshki men bir namoz o‘qish uchun muhlat topsam, koshki bizga bir martagina "Subhanalloh" deyish uchun fursat berilsa, deb, shu amallarni qilish uchun dunyoga qaytishni xohlaydilar. Lekin endi iloji yo‘q. Nomai a’mol yopilib bo‘ldi. Ruh jismdan chiqqan. Hayot muhlati tugab bo‘lgan. Endi har bir mayyit o‘z amalining garovi o‘laroq qabrida yotibdi...
«Nasihatlar guldastasi» kitobidan