Sayt test holatida ishlamoqda!
12 Iyul, 2025   |   17 Muharram, 1447

Toshkent shahri
Tong
03:19
Quyosh
05:01
Peshin
12:34
Asr
17:41
Shom
20:01
Xufton
21:34
Bismillah
12 Iyul, 2025, 17 Muharram, 1447

Nubuvvat xonadonida tarbiya topgan tobein

12.03.2018   7620   5 min.
Nubuvvat xonadonida tarbiya topgan tobein

Ichida Hasan Basriydek olim bo‘lgan qavm

qanday qilib zalolatga yuz tutsin?! 

(Maslama ibn Abdulmalik) 

Suyunchi xabarini keltirgan xabarchi Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning zavjalari Ummu Salama roziyallohu anhoga cho‘risi “Hayraning” ko‘zi yorigani va o‘g‘il ko‘rgani haqidagi xushxabarni yetkazdi.

Mo‘minlarning onasi Ummu Salama roziyallohu anhoni bu xushxabardan qalblari sururga to‘ldi. Zudlik bilan Hayraning oilasiga odam yubordilar. Chaqaloq va uning onasi tug‘ruqdan keyingi kunlarini nubuvvat xonadonida o‘tkazishlarini xohladilar. Chunki Hayra Ummu Salama roziyallohu anho uchun nihoyatda qadrli va aziz edi.

Kup o‘tmay, Hayra bolasini ko‘tarib kirib keldi. Ummu Salama roziyallohu anhoning ko‘zlari bolaga tushishi bilan mehrlari jo‘shib ketdi. Go‘dak nihoyatda chiroyli, istarali bo‘lib, ko‘rgan insonni ko‘zlarini quvontirar, qalbini asir etar edi.

So‘ng Ummu Salama roziyallohu anho:

– Unga ism ko‘ydingmi? – deb so‘radilar.

– Yo‘q, ey onajon, unga o‘zingiz istagan ismni qo‘yishingiz uchun bu ishni sizga qoldirdim, – dedi.

Ummu Salama roziyallohu anho:

– Uning ismini Allohdan baraka so‘rab, Hasan qo‘yamiz, – dedilar.

So‘ng, uni qo‘llariga olib haqqiga yaxshi duolar qildilar.

Hasanning tug‘ilishidagi xursandchilik faqat mo‘minlarning onasi Ummu Salama roziyallohu anhoning uylaridagina cheklanib qolmay, balki buyuk sahobiy, vahiy kotibi Zayd ibn Sobit  roziyallohu anhuning xonadonini ham qamrab olgan edi. Chunki chaqaloqning otasi Yasor, Zayd ibn Sobit  roziyallohu anhuning quli edi.

Hasan ibn Yasor (keyinchalik u Hasan Basriy bo‘lib tanildi) nubuvvat xonadonida o‘sib ulg‘aydi. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning zavjalari Ummu Salama kunyasi bilan ma’ruf bo‘lgan, Hind binti Suhayl roziyallohu anhoning bag‘rilarida tarbiyalandi. Ummu Salama roziyallohu anho arab ayollari ichida eng oqila, muruvvatli va qat’iyatlisi edilar. Shuningdek, Mo‘minlarning onalari ichida eng olimasi ham edilar. Qolaversa, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan eng ko‘p hadis rivoyat qilganlar. Rivoyat qilgan hadislarining soni uch yuz sakson yettitadan oshiq edi. Bundan tashqari, johiliyat davrida o‘qish-yozishni biladigan juda ozchilikni tashkil qilgan ayollardan biri edilar.

Ko‘pincha Hayra uy yumushlari bilan tashqariga chiqqan vaqtda emizikli chaqalog‘ining qorni ochib yig‘lar edi. Kunlarning birida go‘dak kattiq yig‘lay boshladi. Mo‘minlarning onasi Ummu Salama roziyallohu anho uni bag‘rilariga olib, ovuta boshladilar. Onasi kelgunicha  tinchlantirmoqchi bo‘lib ko‘kraklarini uning og‘ziga soldilar. Bolaga mehrlari jo‘shib ketganidan muborak ko‘kraklariga sut kela boshladi. Nasibasi ulug‘ chaqaloq mo‘minlarning onasini to‘yib emgach, tinchlanib uxlab qoldi.

Shu voqea sabab, Ummu Salama roziyallohu anho Hasanga ikki jihatdan ona bo‘ldilar. Biri xar bir mo‘minga ona bo‘lishlari, ikkinchisi unga sut ona bo‘lishlari…

Mo‘minlar onalarining o‘zaro mustahkam aloqalari va uylarining bir-biriga yaqinligi bu iqboli baland bolaga Islomdagi shonli ayollarning uylariga tez – tez borib turish va buyuk murabbiyalarning go‘zal axloqlari bilan xulqlanish imkonini berdi. U o‘zining quvnoq, serg‘ayrat va tetik harakatlari bilan nubuvvat xonadonini baxtu quvonchga to‘ldirar edi.

Hasan nubuvvatning xushbo‘y ifori bilan muattar bo‘lgan, uning yorqin nuri bilan charog‘on xonadonda o‘sib-ulg‘ayar, mo‘minlarning onalarining uylaridagi totli chashmalardan to‘yib – to‘yib suv ichar, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning masjidlaridagi buyuk sahobalar qo‘llarida saboq olar edi.

U Usmon ibn Affon, Ali ibn Abu Tolib, Abu Muso Ash’ariy, Abdulloh ibn Umar, Abdulloh ibn Abbos, Anas ibn Molik, Jobir ibn Abdulloh (Alloh ulardan rozi bo‘lsin) kabi faqih sahobalardan hadislar rivoyat qildi. Sahobalar ichida mo‘minlarning amiri Ali ibn Abu Tolib roziyallohu anhuga muhabbati o‘zgacha edi. Chunki u zotdagi dinda  qat’iyat va sabot bilan turish, ibodatlarni mukammal tarzda ado etish, dunyo va uning zebu ziynatlaridan voz kechib, taqvodorlikni mahkam tutish kabi xislatlari uni qoyil qoldirgan edi. Qolaversa, Ali ibn Abu Tolib roziyallohu anhuning yorqin so‘zlash latofati, yetuk hikmati, qisqa iboralardagi jamlovchi so‘zlari va qalblarni titratuvchi va’z-nasihatlari uni sehrlagan edi. U Ali ibn Abu Tolib roziyallohu anhuning taqvodorlik va ibodatda mustaxkam turishlari kabi xulqlarini o‘ziga g‘oya qilib oldi. Shuningdek, u zotning fasohat ila bayon etishlari, notiqlik uslublarini ham o‘zlashtirdi.

 

Davomi bor... 

Manbalar asosida

Toshkent tumani “Xolmuhammad ota” jome masjidi

imom-xatibi Avazxo‘ja BAHROMOV tayyorladi

O‘MI Matbuot xizmati

 

Siyrat va islom tarixi
Boshqa maqolalar

Robbimizning va’dasi haq ekan

07.07.2025   6524   4 min.
Robbimizning va’dasi haq ekan

Yarmuk – musulmon va Rum qo‘shinlari o‘rtasida bo‘lib o‘tgan jang. Unda asrlar o‘tsa-da, mangulikka yuz tutgan ajib lavhalar bor. Ularning ba’zilari quyidagilardir:

Urushning ayni qizigan pallasi. Bir kishi Abu Ubayda ibn Jarroh hazratlariga yaqinlashdi. Abu Ubayda roziyallohu anhu: “Men shahid bo‘lishga astoydil bel bog‘ladim”, dedi. Haligi kishi: “Biror-bir gapingiz bo‘lsa ayting, men Rasululloh bilan ko‘rishgan paytim  u zotga yetkazib qo‘yaman”, dedi. Abu Ubayda roziyallohu anhu: «Ha, u zotga buni yetkaz: “Rasululloh, bizlar Robbimizning va’dasi haq ekanini topdik”», dedilar.

Rum qo‘shinlarining hujumi kuchaygan paytda Ikrima ibn Abu Jahl roziyallohu anhu musulmonlarning orasida: “Alloh taolo meni  hidoyat qilmasidan avval men Rasulullohga qarshi jang qilardim, endi bugun Allohning dushmanlaridan qochib ketamanmi!” – deya jar solardi. Oradan ko‘p o‘tmay, Abu Jahl yana: “Kim o‘limga bay’at qiladi?”[1] – dedi.

Musulmonlarning bir jamoasi u zotga bay’at qilishdi va ularning barchasi birgalikda jang maydoniga kirishdi. Ularning maqsadlari g‘alaba va shahidlik edi. Alloh taolo ularning bay’atlarini qabul qildi va ularning bari Allohning inoyati ila shahidlikka erishdilar. 

Tarix zarvaraqlariga e’tibor qarating. Buyuk qo‘mondon Xolid ibn Valid 100 kishilik qo‘shini bilan to‘rt ming kishilik Rum qo‘shinlariga qarshi turdilar. Qarang-a! Yuz kishilik qo‘shin to‘rt mingta askarga qarshi chiqib, ularni yengsa-ya?! Bu ularning qalblari Allohga bo‘lgan iymonlari bilan to‘lib-toshgani ekanining belgisi emasmi?!

Urush biroz tinchib turgan paytda Xolid ibn Validning oldiga Jo‘rja ismli Rum qo‘mondoni keldi va: “Ey Xolid, nimaga da’vat qilyapsan? Ayni paytda Islomni qabul qilgan kishiga ham sizlarga berilgandagi kabi ajru savob nasib qiladimi?” – deb so‘radi.

Sahobiy: “Ha. Undan ko‘prog‘i ham nasib etishi mumkin”, dedi.

“Qanday qilib? Axir sizlar avvaldan musulmon bo‘lib, o‘zib ketgansizlar-ku?!” – dedi Rum qo‘mondoni. Xolid ibn Valid roziyallohu anhu: “Biz Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan birga yashadik va u zotning mo‘jizalariga guvoh bo‘ldik.

Bizning ko‘rganlarimizni ko‘rib, biz eshitgan narsalarni eshitgan odam Islomni osonlikcha qabul qilishi haqiqat. Lekin sizlar u zotni ko‘rmagansizlar, u zotning gaplarini eshitmagansizlar, bunday holda g‘aybga iymon keltirgan bo‘lasizlar. Agar sizlar niyatingiz,  qalbingiz ila Allohga iymonda rostgo‘y bo‘lsalaringiz, sizlarning savoblaringiz buyukroq bo‘ladi”, dedilar. Bu gaplarni eshitgan Rum qo‘mondoni oh urdi va: “Ey Xolid, menga Islomni o‘rgat”, deya o‘zini Xolid roziyallohu anhu tarafga tashladi.

Shunday qilib Rum qo‘mondoni Islomni qabul qildi. Alloh taolo uchun ikki rakat namoz o‘qidi, haqiqatda ikki rakat, bundan boshqacha emas. Ikki taraf yana urushga kirishdi. Jo‘rja endi musulmon askarlar safida shahidlik maqomiga erishish ilinjida jang qilardi.

Ha! O‘sha ikki rakat namoz sababidan Allohning izni ila unga jannat nasib etdi, uning bundan boshqa amali yo‘q edi...


Hasson Shamsiy Poshoning
“Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.


[1]  Buning ma’nosi: “Men o‘lgunimcha shu jang maydonidan ortga chekinmayman, to so‘nggi nafasim qolgunicha musulmonlar safida Allohning dushmanlariga qarshi jang qilaman, meni faqatgina o‘lim to‘xtata oladi”  (Tarj.).