بسم الله الرحمن الرحيم
TADBIRKOR – FAROVONLIKKA MADADKOR
(“Faol tadbirkorlik, innovatsion g‘oyalar va texnologiyalarni qo‘llab- quvvatlash yili”)
Muhtaram jamoat! Dinimizda halol kasbga targ‘ib qilingan bo‘lib, tanballik, dangasalik, ishyoqmaslik kabi jamiyatga zarar keltiruvchi illatlardan qaytarilganmiz. Hatto halol rizq yo‘lida qilinadigan sa’yu harakatlar uchun ulkan savoblar va’da qilingan.
Payg‘ambarimiz s.a.v.dan vorid bo‘lgan hadislarning birida:
عَنْ عَبْدِ اللهِ بْنِ مَسْعُودٍ رضي الله عنه قَالَ : قَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم : "طَلَبُ كَسْبِ الْحَلاَلِ فَرِيْضَةٌ بَعْدَ الْفَرِيْضَةِ "
(رواه الإمام البيهقي في "شُعَب الإيمان").
ya’ni: Abdulloh ibn Mas’ud r.a.dan rivoyat qilingan hadisda Rasululloh (s.a.v.) aytadilar: “Halol kasb qilish farzdan keyingi farzdir” (Imom Bayhaqiy bu hadisni “Shu’abul-imon” kitobida keltirganlar). Imom Muhammad ash-Shayboniy ilm talab qilish qanday farz bo‘lsa, halol kasb talab qilish ham xuddi shunday farzdir, deganlar.
Kishi birovga muhtoj bo‘lmaslik uchun mehnat qilar ekan, ham o‘zining insonlik sharafini himoya qiladi, ham Yaratganning amriga bosh egadi. Zero, mo‘minga Allohning amri, Rasulining s.a.v. ko‘rsatgan yo‘llari halol mehnat qilmoqlikdir. Rasul akram s.a.v. shunday marhamat qilganlar:
عَنِ الْمِقْدَامِ رَضِي اللَّه عَنْه عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: "مَا أَكَلَ أَحَدٌ طَعَامًا قَطُّ خَيْرًا مِنْ أَنْ يَأْكُلَ مِنْ عَمَلِ يَدِهِ"
(رواه الإمام ابن ماجه).
ya’ni: Miqdom r.a.dan rivoyat qilingan hadisda Rasululloh s.a.v. aytadilar: “Kishi o‘z qo‘l mehnati bilan topganidan ko‘ra yaxshiroq va pokizaroq taom yemaydi” (Imom Ibn Moja rivoyati). Payg‘ambarimiz s.a.v. bir kishining misolini keltirib aytdilar:
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: "الرَّجُلَ يُطِيلُ السَّفَرَ أَشْعَثَ أَغْبَرَ يَمُدُّ يَدَيْهِ إِلَى السَّماءِ يا رَبِّ يا رَبِّ وَمَطْعَمُهُ حَرَامٌ وَمَشْرَبُهُ حَرَامٌ وَمَلْبَسُهُ حَرَامٌ وَغُذِيَ بِالْحَرَامِ فَأَنَّى يُسْتَجَابُ لَهُ؟" (رواه الإمام مسلم).
ya’ni: Rasululloh s.a.v. aytadilar: “Uzoq haj safariga chiqib, soch-soqoli to‘zib, changga botgan holda ikki qo‘lini osmonga ko‘tarib, “Ey Rabbim, ey Rabbim”, deydi, duo qiladi, vaholanki yegani ham harom, ichgani ham harom, kiygani ham harom, haromdan oziqlangan… Qayerdan ham duosi ijobat bo‘lsin?!” (Imom Muslim rivoyati).
Muhtaram azizlar! Ulamolar tirikchilik va kasb-kor qilish orqali mol topishni bir necha daraja va martabalarga bo‘lgan.
Birinchisi – farz daraja bo‘lib, bu kishining o‘zi va oilasining zaruriy ehtiyojlarini qondirish hamda qarzlarini uzishga yetadigan miqdorda ishlab pul topishidir.
Ikkinchisi – mustahab daraja bo‘lib, bu faqir-kambag‘allarga ham yordam qo‘lini cho‘zish, do‘st-yor va yaqinlariga muruvvat ko‘rsatish maqsadida mol-dunyo orttirishga harakat qilishdir. Nabiyyimiz s.a.v. aytadilar:
عَن ابْنِ عُمَر رضي الله عنهما قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّم: "أَحَبُّ النَّاسِ إِلَى اللَّهِ أَنْفَعُهُمْ لِلنَّاس".
ya’ni: “Odamlarning ichida Allohga eng mahbubi odamlarga ko‘proq manfaati yetadiganidir.
Uchinchisi – muboh darajadagi kasbu kor. Bu farovon hayot kechirish uchun ziyoda mol orttirmoq. Bu ham agar haloldan bo‘lsa joizdir. Rasululloh s.a.v. marhamat qildilar:
عَنْ أبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ قَالَ: "مَنْ طَلَبَ الدُّنْيَا حَلالا اسْتِعْفَافًا عَنِ الْمَسْأَلَةِ وَسَعْيًا عَلَى الْعِيَالِ وَتَعَطُّفًا عَلَى الْجَارِ لَقِيَ اللَّهَ تَعَالَى وَجْهُهُ كَالْقَمَرِ لَيْلَةَ الْبَدْرِ"
ya’ni: “Kim odamlarning qo‘liga qaram bo‘lmaslik, oilasini boqish va qo‘ni-qo‘shnilariga muruvvat qilish uchun halol mol-dunyo talab qilsa, yuzi to‘lin oy kechasidagi oy kabi porlagan holda Allohga yo‘liqadi”.
To‘rtinchisi – makruh daraja bo‘lib, bu manmanlik, kekkayish, kibru havo va maqtanish uchun garchi haloldan bo‘lsa ham mol-mulk topish. Nabiy s.a.v. dedilar:
" وَ مَنْ طَلَبَ الدُّنْيَا حَلالا مُفَاخِرًا مُرَائِيًا مُكَاثِرًا لَقِيَ اللَّهَ تَعَالَى وَهُوَ عَلَيْهِ غَضْبَانُ"
ya’ni: “Kim mol-dunyoni maqtanish, ko‘z-ko‘z qilish va boshqalardan ko‘pligi bilan faxrlanish uchun talab qilsa, Alloh taologa Unga g‘azab qilgan holida yo‘liqadi”.
Erta bilan halol rizq topaman, shu orqali bolalarimni boqaman, degan ezgu va pokiza niyatlarda ishiga yo‘l olgan insonga Alloh huzurida ulug‘ ajrlar yoziladi. Shuning uchun Nabiy s.a.v. bunday deganlar:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُا ، قَالَتْ : قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ : " مَنْ بَاتَ كَالًّا مِنْ طَلَبِ الْحَلالِ بَاتَ مَغْفُورًا لَهُ "
(رواه الإمام ابن عساكر)
ya’ni: “Kim halol mehnat qilib, horib charchagan holda tunasa, gunohlari kechirilgan holda tunaydi” (Imom Ibn Asokir rivoyati).
Banda halol mehnat qilib, ahli-ayolimning nafaqasi zimmamdagi vojib amal, deb ixlos bilan bozorga qadam qo‘yib kirib borar ekan, Rasululloh s.a.v. ta’lim bergan quyidagi duoni o‘qishi maqsadga muvofiq bo‘ladi. Binobarin, bunda duo qiluvchi uchun ko‘plab foydalar bor. Umar ibn Xattob r.a.dan rivoyat qilinadi, Rasululloh s.a.v. bunday dedilar:
عَنْ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: "مَنْ دَخَلَ السُّوقَ فَقَالَ لاَ إلَهَ إلاَ اللهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيْكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَ لَهُ الْحَمْدُ يُحْيِيْ وَ يُمِيْتُ وَهُوَ حَيٌّ لَا يَمُوتُ بِيَدِهِ الْخَيْرُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ، كَتَبَ اللهُ لَهُ أَلْفَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَمَحَا عَنْهُ أَلْفَ أَلْفِ سَيِّئَةٍ وَرَفَعَ لَهُ أَلْفَ أَلْفِ دَرَجَةٍ"
(رواه الإمام الترمذي).
ya’ni: “Kimki bozorga kirib, “La ilaha illallohu, vahdahu la sharika lahu, lahul mulku va lahul hamdu, yuhyi va yumitu va huva hayyul la yamutu biyadihil xoyru va huva ala kulli shay’in qodir”, - desa Alloh unga ming-ming yaxshiliklar yozadi, ming-ming xatosini o‘chiradi, uni ming-ming darajaga ko‘taradi” (Imom Termiziy rivoyati).
Darhaqiqat, rizqni beruvchi Alloh ekanligiga hech qanday shubha yo‘q. Rizqni qancha miqdorda berish Alloh taologa havola, bandaning vazifasi esa harakat qilish bo‘ladi. Bu haqda Alloh taolo bunday marhamat qiladi:
قُلْ إِنَّ رَبِّي يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَيَقْدِرُ لَهُ وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ
(سورة سباء/39).
ya’ni: “Ayting: “Albatta, Rabbim bandalaridan O‘zi xohlaganiga rizqni keng qilur va (O‘zi xohlaganiga rizqni) tang qilur. Biror narsani (muhtojlarga xolis) ehson qilsangiz, bas, (Alloh) uning o‘rnini to‘ldirur. U rizqlantiruvchilarning yaxshisidir” (Saba’ surasi, 39- oyat).
Biz niyatimizni to‘g‘ri qilib, Alloh taolodan so‘rab halol kasbu-hunar qilsak, bergan rizqiga shukrona qilsak, inshoalloh, turmushimiz yanada farovon bo‘ladi.
Alloh taolo tadbirkorlarimizning kasbu korlariga baraka berib, xalqimiz turmushida farovonlikni yanada ziyoda aylasin. Omin!
Muhtaram jamoat! Mav’izamizning hanafiy mazhabimizdagi fiqhiy masalalar qismida namozga kech kelib qo‘shilgan kishiga (masbuqga) tegishli ba’zi amallar haqida suhbatlashamiz.
Namozga kech kelib, imomga iqtido qilgan kishi, imomni namozning qayerida topsa shu yeridan boshlab iqtido qiladi.
Agar imom tovush chiqarib (jahriy) qiroat qilayotgan bo‘lsa, “Takbiri tahrima”ni aytib, (ya’ni, “Allohu akbar” deb) sanoni (“Subhanakallohumma...”) o‘qimasdan, unga ergashadi. Imom namozni tugatganidan keyin, yetolmagan rakatlarni o‘zi o‘qib oladi.
Agar imomga maxfiy namozda iqtido qilgan bo‘lsa, kelib qo‘shilgan kishi sanoni o‘qiydi.
Jamoatga kech qolib kelib, imomni ruku’ yoki sajda holatida topgan kishi qaraydi: agar sanoni o‘qib ham, imom bilan birga rukuni yoki sajdani qila olishiga ko‘zi yetsa, sanoni tik turgan holida o‘qiydi va imomga ergashadi. Bunga ko‘zi yetmasa, sanoni o‘qimay, ruku yoki sajdaga boradi.
To‘rt rakatli namozning to‘rtinchi rakatiga yetgan kishi imom bilan bir rakat o‘qiydi, imom salom berganidan keyin turib, bir rakatni Fotiha va zam sura bilan o‘qiydi. Ruku’ va sajda qilganidan keyin tashahhudga o‘tiradi. Tashahhuddan so‘ng turib, yana Fotiha va zam sura o‘qiydi, ruku’-sajda qiladi va to‘rtinchi rakatga turadi. To‘rtinchi rakatda faqat Fotihani o‘qiydi, ruku’-sajda qilib, tashahhudga o‘tiradi va salom berib namozni tugatadi.
Kech qolib kelgan kishi shom namozining oxirgi rakatiga yetib kelgan bo‘lsa, imom salom berganidan keyin, turib ikki rakat o‘qiydi. Bunda har bir rakatdan keyin tashahhudga o‘tiradi va har rakatida Fotiha va zam sura o‘qiydi. Natijada shom namozini uchta qa’da bilan tugatgan bo‘ladi.
(Mazkur masalalar “Fatavoyi hindiyya” kitobidan olindi).
Insonlarning o’lchov va ko’nikmalariga qaralsa, Iso alayhissalomning tug’ilishlari ham, osmonga ko’tarilishlari ham odamlarni hayratga soluvchi, g’ayritabiiy hodisa hisoblanadi.
Iso alayhissalom ko’r bo’lib tug’ilganlarni va peslarni davolar, o’likni Allohning izni ila tiriltirar, loydan qushning shaklini yasab puflasalar Allohning izni ila haqiqiy qushga aylanar edi.
Odamlar esa u zotni yolg’onchiga chiqardi. Payg’ambarliklarini tan olishmadi. Imkon qadar u zotni yo’q qilib yuborishga harakat qildilar. Bu haqidagi qissa esa, hammaga mashhurdir.
Ular Iso alayhissalomni o’ldirganliklarini da’vo qildilar. Lekin bu quruq da’vo xolos, haqiqatni esa Quroni Karim bayon qiladi. Niso surasining 157-oyatida:
وَقَوۡلِهِمۡ إِنَّا قَتَلۡنَا ٱلۡمَسِيحَ عِيسَى ٱبۡنَ مَرۡيَمَ رَسُولَ ٱللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ
“Biz Allohning Rasuli Masih Iyso ibn Maryamni o’ldirdik”, deganlari uchun ularni la’natladik. Holbuki uni o’ldirmadilar ham, osmadilar ham, lekin ularga shunday tuyuldi.
Oyatning kelasi qismiga asosiy e’tiborimizni qaratishimiz kerak bo’ladi:
وَإِنَّ ٱلَّذِينَ ٱخۡتَلَفُواْ فِيهِ لَفِي شَكّٖ مِّنۡهُۚ مَا لَهُم بِهِۦ مِنۡ عِلۡمٍ إِلَّا ٱتِّبَاعَ ٱلظَّنِّۚ وَمَا قَتَلُوهُ يَقِينَۢا
“U haqida ixtilofga tushganlar uning o’limi haqida shak-shubhadadirlar. U to’g’risida ularning bilimlari yo’q, magar gumonga ergasharlar. Uni o’ldirmaganlari aniqdir”.
لَقَدۡ كَفَرَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلۡمَسِيحُ ٱبۡنُ مَرۡيَمَۖ ُ
“Alloh, albatta, Masih ibn Maryamdir deganlar kofir bo’ldi” (Moida,72).
Iso alayhissalom nasorolarga, men Xudoman menga ibodat qiling demaganlar.
لَّقَدۡ كَفَرَ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّ ٱللَّهَ ثَالِثُ ثَلَٰثَةٖۘ
“Alloh uchtaning uchinchisidir, deganlar batahqiq kofir bo’ldilar” (Moida,73).
Ular Allohning tabiati bir-biriga teng uchta ko’rinishdan – Ota xudo, o’g’il xudo va Muqaddas ruhdan iborat deyishdi.
Alloh taolo bularga javob o’laroq, suraning davomida :
مَّا ٱلۡمَسِيحُ ٱبۡنُ مَرۡيَمَ إِلَّا رَسُولٞ
“Masih ibn Maryam bir rasul xolos undan oldin ham rasullar o’tgan” (Moida, 75) dedi.
Endi Iso alayhissalomning osmonga ko’tarilganlari va qayta tushishlarini inkor qiluvchilarning bir necha da’volarini ko’rib chiqamiz.
Alloh taolo Quroni karimda Iso alayhissalomning vafot etganini zikr qildi.
O’shanda Alloh aytdi:
إِذۡ قَالَ ٱللَّهُ يَٰعِيسَىٰٓ إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَرَافِعُكَ إِلَيَّ
“Ey Iso, Men seni vafot qildiruvchi va O‘zimga ko‘taruvchiman” (Oli Imron, 55).
Va yana Iso alayhissalomdan hikoya qilib:
وَكُنتُ عَلَيۡهِمۡ شَهِيدٗا مَّا دُمۡتُ فِيهِمۡۖ فَلَمَّا تَوَفَّيۡتَنِي كُنتَ أَنتَ ٱلرَّقِيبَ عَلَيۡهِمۡۚ وَأَنتَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدٌ
“Va modomiki oralarida ekanman, ularga guvoh bo‘ldim. Meni O‘zingga olganingdan so‘ng, Sening O‘zing ularga kuzatuvchi bo‘lding. Zotan, Sen har bir narsaga guvohsan” (Moida,117).
Bu yerda توفى – o’lim ma’nosida keladi deydilar .
Kavsariy aytadi: توفى ning asil ma’nosi قبض va أخذ ya’ni qo’lga olish va egallab olish ma’nosidadir. Majozan o’lim ma’nosida ishlatiladi. Zamaxshariyning “Asasul balog’at” kitobida kelgani kabi. Oyatning ma’nosi “seni yerdan oluvchiman va osmonga ko’taruvchiman”.
An’om surasining 60-oyatida توفى kalimasining boshqa ma’noda kelishini ham ko’rishimiz mumkin:
وَهُوَ ٱلَّذِي يَتَوَفَّىٰكُم بِٱلَّيۡلِ وَيَعۡلَمُ مَا جَرَحۡتُم بِٱلنَّهَارِ
“U Zot sizlarni tunda vafot ettiruvchi va kunduzi qilgan amallaringizni biluvchi Zotdir”.
Bu yerda ham ulamolar توفى ning ma’nosi “uxlatib qo’yish” deb tafsir qilganlar.
Ibni Qutayba: Oyatning ma’nosi “seni yerdan vafot ettirmasdan qabz qilib oldim” degani. Bu ma’no boshqa oyat va xabarlar bilan o’zaro mos keladi.
Iso alayhissalomning tirik holatda uzoq muddat qolishi Allohning sunnatiga to’g’ri kelmaydi, deguvchilar bor.
Qiyomatning katta alomatlari odatga xilof ishlardan bo’ladi. Misol uchun quyoshning mag’ribdan chiqishiga o’xshash. Shuningdek Iso alayhissalomning tirikliklari va tushishlari ham shunga misol bo’ladi. Iso alayhissalomning tug’ilishlari ham odatdan tashqari ish bo’lgan va u zotning tirikliklariga ham ajablanilmaydi.
Iso alayhissalom haqida hadislar ohod hadislardir, sahih emas deb davo qiladilar.
Bu hadislar sahihdir. Imom Buxoriy va Muslim bu hadislarning bir guruhini sahihlarida rivoyat qilishgan.
Iso alayhissalomning oxirgi zamonda tushishlari nubuvvatning tugagani haqidagi muhkam oyatlarga ziddir, degan navbatdagi da’voni qiladilar.
U Zot alayhissalom musulmonlardan biri bo’lib tushadilar. Sayyidimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallamga ergashadilar va Islom shariati bilan hukm qiladilar. Nabiiy yoki rosul sifatida kelmaydilar va bu nubuvvatning tugaganini inkor qilmaydi.
Bu haqida Sirojiddin Osh’iy “ Bad’ul a’moliy” asarlarida quyidagini aytadilar:
وَعِيسَى سَوفَيَ ْتِثُّي َتْوِيي
لِدَجَّالٍ شَقِي ٍذِي خَبَال
“Albat, Iso alayhissalom kelajakda kelar,
So’ng, badbaxt dajjol tomon yo’l olar”.
Ahli sunna val jamoa mazhabi o’ta ishonchli manbalar asosida Iso alayhissalom o’lganlari yo’q, Alloh u zotni O’ziga ko’tarib olgan, qiyomat qoim bo’lishidan oldin qaytib tushadilar, deb e’tiqod qiladi.
Lekin, Alloh u zotni qanday qilib o’ziga ko’tardi – O’zidan boshqa hech kim bilmaydi. Bu masala ochiq bo’lib, bandalarning daxli bo’lmagan, g’ayb masalariga kiradi.
Sohiba Rahmonova,
Imom Buxoriy nomidagi Toshkent Islom instituti talabasi.
Foydalanilgan adabiyotlar: