Bizning bolalik yillarimiz ko‘p qaltis yillarga to‘g‘ri keldi. Ota-bobolarimiz muqaddas kitoblarimizni yashirib saqlar va doimo xavotir ostida yashar edilar. Ammo o‘sha, dahshatli sharpalar kezib yurgan pallalarda ham bizni Qur’on ilmiga solish uchun Alloh taologa tavakkal qilib o‘qitar edilar. Savodimiz ana o‘sha kezlarda chiqqan. Bolalikdan Qur’oni karimga muhabbat qo‘ydik. Tunlar uxlamasdan uni hijjalab o‘qib yodlab ham oldik...
Ammo, azizlar! nafaqat, mamlakatimiz, balki qo‘shni davlatlarda ham mamlakat miqyosida katta Qur’on musobaqasi bo‘libdi, unda istagan kishilar qatnashibdi deb eshitmaganman.
Biz ana shu kunlarni qanchalik orzu qilgan edik. Otalarimiz-bobolarimiz qanchalar orzu qilgan edi. Chunki Qur’on musobaqasi barchani birday ilm olishga chorlaydi: bunda qatnashgan qorilar ilmini ustozlar ko‘rigidan o‘tkazib puxtalab oladi; boshqalar esa qiroatlardan ta’sirlanib ilm olishni istab qoladi; farzandlarining qori bo‘lishini niyat qilib, ularni Qur’on ilmiga yo‘naltiradi.
Kecha musobaqa chog‘ida yosh qorilarimizning, qoriyalarimizning tilovatlarini tinglab o‘tirib, qaniydi shu kunlarni menga Qur’oni karimni o‘rgatgan qiblagohim ham ko‘rganida, qori bo‘lganimdan boshi osmonga yetgan onajonim ham ko‘rganida qanchalik sevingan bo‘lar edi, deb o‘ylab diydam yumshadi, ko‘zimga yosh keldi. Qorilarning shirali ovozda, aniq-tiniq o‘qiyotganini ko‘rib, shunday ajoyib qorilar yetishib chiqqaniga shukrlar qildim.
Bularning barchasi tabarruk ustozlarimizning, Ramazoni shariflarda qilingan uzundan uzoq duoi xayrlarning sharofatidir. Shu duolar sabab, mehribon Allohimiz yurtimiz tinch, osmonimiz musaffo, hayotimiz farovon bo‘lishi uchun xalqim, yurtim deydigan xalqparvar Rahbarni boshimizga keltirib qo‘ydi. Biz esa buning uchun har lahzada Allohimizga shukurlar aytib turishimiz, bu ne’matlarning qadriga yetishimiz, duoi xayrlarda bo‘lib turishimiz lozim. Shunda Alloh ta’olo bu ne’matlarini bardavom qiladi, inshoolloh.
Kuni kecha boshlangan Qur’on musobaqasi oldindagi nihoyatda buyuk ishlarning poydevoridir. Zotan, poydevor mustahkam bo‘lsa, binoni istagan qadar yuksaltirib boraverish mumkin. Shu jihatdan, Qur’oni karimga asoslangan bilim, ma’rifat eng peshqadam ilmga aylanadi, yurtning esa kelajagi porloq bo‘ladi. Zotan, Qur’onni e’zozlab bag‘riga bosgan bandalarni Alloh taolo bag‘riga oladi, uni ko‘zlariga surgan xalqning Alloh taolo ko‘z nuri bo‘ladi, uni ne’mat bilgan xalqqa ne’matlarni ziyoda qilib qo‘yadi, uni e’zozlagan xalqning martabasini yuksaltiradi.
Qur’on bayrami barchamizga muborak bo‘lsin, azizlar!
Markaziy Osiyo qorilarining faxriy ustozi Yahyo qori buva (88 yoshda)
O‘MI matbuot xizmati
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
O‘lim bir eshik. Barcha insonlar undan o‘tadi. Eh koshki, bu eshikka kirgandan keyin mening uyim qanaqaligi ma’lum bo‘lsa?!
Birodar! Qarang, qabrdagilar bir-birlariga juda yaqin yotishibdi. Lekin ular sirtdan yaqin qo‘shni. Aslida esa, bir-birlarining yoniga ham bora olmaydilar.
Usmon roziyallohu anhu qachon qabr yonidan o‘tsalar, shu darajada yig‘lar edilarki, soqollari ko‘z yoshlaridan ho‘l bo‘lib ketardi.
U kishidan: "Siz nega jannat va do‘zaxni esga olganingizda yig‘lamaysiz. Lekin qabrni ko‘rib yig‘laysiz?" deb so‘rashdi. U kishi shunday dedilar: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Qabr oxiratning ilk manzilidir", deganlar. Shunga ko‘ra, agar mayyit qabrdagi azobdan najot topsa, undan keyingi hayot oson bo‘ladi. Agar qabrdagi azobdan najot topa olmasa, u holda undan keyingi hayot qiyin bo‘ladi.
Yana Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Men qabrdan ko‘ra daxshatliroq biror manzarani ko‘rmadim", deganlar.
Biz uchun bu qabrlarda ibrat yo‘qmi? Qarang, boy ham, faqir ham, zo‘ravon ham, kuchsiz ham, oq tanli ham, qora tanli ham, podshoh ham, fuqaro ham barcha barobar yotibdi. Ular dunyoga qaytishni xohlaydilar. Boylik jamlash yoki qasr qurish uchun emas, balki, koshki men bir namoz o‘qish uchun muhlat topsam, koshki bizga bir martagina "Subhanalloh" deyish uchun fursat berilsa, deb, shu amallarni qilish uchun dunyoga qaytishni xohlaydilar. Lekin endi iloji yo‘q. Nomai a’mol yopilib bo‘ldi. Ruh jismdan chiqqan. Hayot muhlati tugab bo‘lgan. Endi har bir mayyit o‘z amalining garovi o‘laroq qabrida yotibdi...
«Nasihatlar guldastasi» kitobidan