Alloh taolo O‘zining irodasi bilan inson zotini barcha maxluqotlardan azizi mukarram qilib yaratdi. Unga aql va idrok berdi. Inson o‘ziga berilgan barcha ilohiy ne’matlarga doimo shukr qilib, hayotda duch keladigan har qanday sinov, qiyinchilik, musibatlarga sabr qilishi va Alloh taoloning rahmatidan umidvor bo‘lib yashashi lozim. Turli shaytoniy vasvasa, tushkunlik va umidsizlikka berilmay, inson degan ulug‘ nomga muvofiq ish tutmog‘i darkor.
Hayotda ba’zan dunyoning arzimas matosini deb o‘zini qiynab, turli xil bedavo dardlarga chalinib qolayotgan kishilar bor. Bu – Yaratganning taqdiriga norozi bo‘lishdir. Qolaversa, Alloh bizga behisob ne’matlar bergan, mo‘min esa ibodati bilan ana shu ne’matlarga shukr qilmog‘i lozim. Agar inson yaxshilikdan umid qilmay qolsa, shayton alayhi la’na uni umidsizlikka undaydi. Agar biz ilohiy kalom bo‘lmish Qur’oni karimga murojaat qiladigan bo‘lsak, Robbimizning bizlarga qanchalik mehribon ekaniga yana bir bora amin bo‘lamiz. Xususan, Zumar surasidagi 53-oyatni o‘kisak:
قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
“Ey (Muhammad SAV) gunohlar qilish bilan o‘z jonlariga zulm qilgan bandalarimga: Allohning rahmatidan noumid bo‘lmang! Albatta, Alloh barcha gunohlarni kechiradi. Allox o‘ta mag‘firatli va o‘ta rahimli zotdir, deb ayting...”
Bugun ba’zi ota-onalar bolalaridan uzoqlashib, farzandlariga yaqin do‘st, sirdosh bo‘la olmayapti. Ularning orzu-havasi, dardi, fikrini eshitmayapti. Ehtiyojlari, muammolari, ruhiy holati bilan qiziqmayapti. Bolalarini qiynayotgan savollariga birgalikda javob izlamayapti. Buning oqibatida, bolalari hayotning past-baland yo‘llarida adashib boryapti.
Bu gunohga qadam qo‘yishi oqibatida nafaqat o‘zining oxirati barbod bo‘ladi, vujudi, ruhi abadiy do‘zax oloviga kuyadi, balki uning ortida qolgan beva ayoli, yetim bolalari, ota-onasi, aka-uka, yaqin qarindoshlari ham ruhiy, ham jismoniy, ham ma’naviy, ham iqtisodiy mashaqqatga qoladi. Bu gunohni niyat qilganlar shuni ham yaxshi anglashlari lozimki, bir insonning dunyodan ketishi bilan hayot to‘xtab qolmaydi. Bir oz vaqtdan keyin hammasi unut bo‘lib ketadi. Bu ishidan uning faqat o‘zi katta zarar ko‘radi va oxiri yo‘q azobga giriftor bo‘ladi. Har qanday muammoning yechimi bo‘ladi. Har qanday qiyinchilikdan keyin yengillik bo‘ladi.
Alloh taolo insonni bu dunyoda imtihon qiladi. Boshiga turli musibatlar yuboradi. Bu qiyinchiliklar oldidi banda o‘zini yo‘qotib qo‘ymay, sabr qilib, yashasa, savob oladi.
Yoshi ulug‘ bir kishi o‘g‘li bilan masofasi ikki kunlik yo‘l bo‘lgan shaharga safar qildi. Ularning yuk ortgan eshagi ham bor edi. Chol doimo: “Alloh taoloning biz uchun yashirib qo‘ygan hikmati buyukdir!” degan so‘zni qaytaraverardi. Ular yo‘lning yarmiga yetganda eshakning oyog‘i sinib qoldi. Chol: ”Alloh taoloning biz uchun yashirib qo‘ygan hikmati buyukdir!” dedi. Yuklarini yelkalariga ortib yo‘lda davom etdilar. Bir oz muddatdan so‘ng cholning oyog‘i qayrilib ketib hech narsa ko‘tarolmay qoldi. Oyog‘ini zo‘rg‘a sudrab ketar va: “Alloh taoloning biz uchun yashirib qo‘ygan hikmati buyukdir! “ deb aytardi. Cholning o‘g‘li barcha yuklarni yelkasiga ortib yo‘lda davom etdilar. Yo‘lda cholning o‘g‘lini ilon chaqib olib og‘riqdan yerga yiqildi. Chol yana: ”Alloh taoloning biz uchun yashirib qo‘ygan hikmati buyukdir! “ dedi. Ana shunda o‘g‘li g‘azablanib otasiga: “Boshimizga shuncha musibat kelgan bo‘lsa, nega hadeb bir gapni qaytaraverasiz? dedi. O‘g‘lining dardi yengillashgach yo‘lda davom etdilar. Shaharga yetib kelganlarida qarasalar zilzila oqibatida u yerdagilarning barchasi halok bo‘lgan edi. Chol o‘g‘liga qarab: “Ey o‘g‘lim, ko‘rdingmi, agar safarimizdagi musibatlar bo‘lmaganida hozir biz ham mana shu halok bo‘lganlar bilan birga bo‘lar edik”, debdi.
Xulosamiz shuki, hayotimizdagi muammo va qiyinchiliklardan to‘g‘ri xulosa qilib, faqat yaxshilikni umid qilaylik. Alloh taolo bergan umr ne’matining qadriga yetaylik, sinov dunyosida ekanimizni unutmasdan. har bir kunimizga shukr qilaylik. O‘zi bergan jonni faqat O‘zi olishga haqlidir. Buning haqiqatini atrofimizdagilarga, bolalarimizga tushuntiraylik, ulardan uzoqlashmaylik, o‘z hollariga tashlab qo‘ymaylik. “Alloh taoloning biz uchun yashirib qo‘ygan hikmati buyukdir!” degan hikmatli so‘z bugungi kundagi hayotimiz dasturi bo‘lsin. Zero, Rabbimiz hukm qiluvchilarning hukm qiluvchirog‘i, rahim qiluvchilarning rahim qiluvchirog‘idir.
Nodir HAKIMOV,
Mir Arab oliy madrasasi talabasi
tayyorladi
- 56وَتُعْطَى الْكُتْبُ بَعْضًا نَحْوَ يُمْنَى وَبَعْضًا نَحْوَ ظَهْرٍ وَالشِّمَالِ
Ma’nolar tarjimasi: Nomai a’mollar ba’zilarga o‘ng tomondan beriladi, ba’zilarga orqa va chap tomondan (beriladi).
Nazmiy bayoni:
Ayrimlarga nomalar kelar o‘ng qo‘ldan
Ba’zilarga berilar orqa va so‘ldan.
Lug‘atlar izohi:
تُعْطَى – ikki maf’ulli fe’l.
الْكُتْبُ – noib foil, birinchi maf’ul. كُتْبُ kalimasi كِتَابٌ ning ko‘pligi bo‘lib, aslida, كُتُبٌ dir. Bu yerda nazm zaruratiga ko‘ra كُتْبُ qilib keltirilgan.
بَعْضًا – ikkinchi maf’ul.
نَحْوَ – nahv kalimasining bir qancha ma’nolari bo‘lib, bu yerda “tomon” ma’nosida kelgan. Zarflikka ko‘ra nasb bo‘lib turibdi. Quyidagi baytlarda نَحْو kalimasining besh xil ma’nosi bayon qilingan: 1. “qasd”; 2. “jihat”; 3. “miqdor”; 4. “misl”; 5. “qism”.
نَحَوْنَا نَحْوَ دَارِكَ يَا حَبِيبِي
لَقِينَا نَحْوَ أَلْفٍ مِنْ رَقِيبِ
وَجَدْنَاهُمْ جِيَاعاً نَحْوَ كَلْبٍ
تَمَنَّوْا مِنْكَ نَحْوًا مِنْ شَرِيبِ
Ey do‘stim, yo‘l oldik hovlinga tomon,
Yo‘liqdik ming qadar raqibga hamon.
Ularning it misol ochligin bildik,
Biror qism yutiming kutishar har on.
يُمْنَى – “o‘ng” ma’nosida bo‘lib, taraf va a’zoga nisbatan ishlatiladi.
وَبَعْضًا – oldin o‘tgan بَعْضًا ga atf qilingan.
ظَهْر – orqa taraf ma’nosini bildiradi. Masalan, ظَهْرُ الاِنْسَان deganda inson yelkasi ortidan beligacha bo‘lgan qismi tushuniladi.
الشِّمَالِ – chap taraf ma’nosini anglatadi.
Matn sharhi:
Qiyomat kunida hamma mahshar maydoniga to‘planadi. Barchaga bu dunyoda qilgan ishlari yozib qo‘yilgan kitob – nomai a’mol tarqatiladi. Ushbu nomai a’mollar insonlarning hayotlari davomida qilgan barcha hatti-harakatlari davomida yozilgan bo‘ladi. Bu haqida Qur’oni karimda shunday xabar berilgan:
“Holbuki, sizlarning ustingizda (barcha so‘zingiz va ishingizni) yodlab turuvchi (farishtalar) bor. (Ular nomai a’molga) yozuvchi ulug‘ zotlardir. (Ular) siz qilayotgan ishlarni bilurlar”[1].
Ya’ni insonlarning qilayotgan amallarini kuzatib, yozib turuvchi farishtalar bor. Ular Alloh taolo huzurida eng hurmatli farishtalar bo‘lib, insonlarning talaffuz qilgan barcha so‘zlarini va qilgan barcha amallarini yozib turadilar. Qurtubiy ushbu oyat haqida: “Ustilaringizda kuzatib turuvchi farishtalar bordir” ma’nosini anglatadi, – degan. Ushbu hurmatli farishtalar insonlar tarafidan sodir bo‘lgan barcha yaxshiyu yomon ishlarni bilib turadilar hamda qiyomat kunida qilmishlariga yarasha jazo yo mukofot olishlari uchun nomai a’mollariga yozib turadilar.
Qiyomat kunida farishtalar barcha insonlarni bir joyga to‘plaganlaridan so‘ng har biri bilan alohida hisob-kitob boshlanadi. Hisob-kitobdan oldin ularga bu dunyoda qilgan barcha ishlari yozib qo‘yilgan nomai a’mollari beriladi. Ashaddiy kofirlarga nomai a’mollari orqa tomondan beriladi va ular uni chap qo‘llari bilan oladilar. Ba’zi kofirlarga chap tomondan beriladi.
Taqvodor mo‘minlarga o‘ng tomondan beriladi. Tavba qilishga ulgurmasdan o‘lgan fosiq mo‘minga nomai a’moli qaysi tarafdan berilishi haqida ulamolar ikki xil qarashda bo‘lganlar:
– O‘ng tarafdan beriladi;
– Bu haqida gapirmaslikni afzal ko‘rishgan.
O‘ng tarafdan beriladi, deganlar ham qachon berilishi haqida o‘zaro ikki xil gapni aytganlar:
1. Do‘zaxga kirishidan oldin beriladi va bu uning do‘zaxda abadiy qolmasligi alomati bo‘ladi;
2. Do‘zaxdan chiqqandan keyin beriladi.
Nomai a’mollari o‘ng taraflaridan berilganlar osongina hisob kitobdan so‘ng jannatdagi ahllari oldiga xursand holda qaytadilar:
“Bas, kimning nomai a’moli (qiyomat kuni) o‘ng tomonidan berilsa, bas, u oson hisob bilan hisob-kitob qilinajak va (jannnatga tushgan) o‘z ahli (oilasi)ga shodu xurram holda qaytajak”[2].
So‘fi Ollohyor bobomiz ushbu masala to‘g‘risida qanday e’tiqodda bo‘lish lozimligi haqida bunday yozgan:
Bilur garchi jami’i holimizni,
Yuborur nomayi a’molimizni.
* * *
Yuborsa nomani rahmat yo‘lidin,
Kelur noma u qulni o‘ng qo‘lidin.
* * *
Qizil yuzlik bo‘lub ul ham sarafroz
Suyunganidin qilur ul banda ovoz.
* * *
O‘qung nomamni ey turg‘on xaloyiq
Kelubdur noma ixlosimg‘a loyiq.
Ya’ni Alloh taologa barcha holatlarimiz ma’lum bo‘lsa-da, amallarimiz yozilgan sahifalarni yuboradi. U zotning buyruqlarini bajarib, rahmatiga sazovor bo‘lganlarga amallari yozilgan sahifalarni o‘ng tarafidan yuboradi.
Bunday baxtli insonlar kitoblari o‘ng tomondan berilishi bilanoq o‘zlarining abadiy baxt-saodatga erishganlarini biladilar va mislsiz xursandchilikdan quvonch ko‘z-yoshlari bilan entikishib:“Mana, mening kitobimni o‘qib ko‘ringlar! Albatta, men hisob-kitobimga yo‘liqishimga ishonardim”, – deydilar:
“Bas, o‘z kitobi (nomai a’moli) o‘ng tomonidan berilgan kishi aytur: “Mana, mening kitobimni o‘qingiz! Darhaqiqat, men hisobotimga ro‘baro‘ bo‘lishimni bilar edim”, – der”[3].
Ammo kimki Allohga iymon keltirmay, Uning buyruqlarini bajarmasdan o‘ziga berilgan fursatni faqat ayshu ishratda yashashga erishish, go‘yo dunyo lazzatlarining oxirigacha yetish yo‘lida sarf qilib yuborgan bo‘lsa, unga kitobi orqa tarafidan beriladi. Kitobi orqa tarafidan berilganlar qizib turgan do‘zaxga kiradilar:
“Ammo kimning nomai a’moli orqa tomonidan berilsa, bas, (o‘ziga) o‘lim tilab qolajak va do‘zaxda kuyajak”[4].
Ba’zilarga kitobi chap tarafidan beriladi. Bunday kimsalar kitobi chap tarafdan berilganning o‘zidayoq sharmanda bo‘lganlarini biladilar. Oldindagi dahshatli azob-uqubatlarni his etganlaridan titrab-qaqshab: “Voy sho‘rim, koshki menga kitobim berilmasa edi”, – deb qoladilar.
“Endi, kitobi chap tomonidan berilgan kimsa esa der: “Eh, qaniydi, menga kitobim berilmasa va hisob-kitobim qanday bo‘lishini bilmasam! Eh, qaniydi, o‘sha (birinchi o‘limim hamma ishni) yakunlovchi bo‘lsa! Menga mol-mulkim ham asqotmadi. Saltanatim ham halok bo‘lib mendan ketdi”[5].
Xulosa qilib aytganda, barchaning qilgan qilmishlari va holatlari ma’lum bo‘lsa-da, Alloh taolo ularga nomai a’mollarining ham berilishini iroda qilgan. Ushbu nomai a’mollarning qanday berilishining o‘zidayoq yaxshi amal qilganlarni taqdirlash ko‘rinishi bor.
Keyingi mavzu:
Amallarning o‘lchanishi va sirot haqidagi e’tiqodimiz