Afsuski, yoshroq erkak vafot etsa, kelinni go‘daklari bilan otasinikiga haydab yuborish hollari ham uchraydi. Oila boshlig‘i vafot etgach, uning hovlisiga aka-ukalari ko‘z tikib, qazo qilgan odamning xotini voyaga yetmagan bolalarini –marhumning merosxo‘rlarini, merosga eng haqli insonlarni olib, ota hovlisiga qaytib borishga majbur bo‘lyapti.
Faroiz ilmiga ko‘ra, marhumdan qolgan mol-mulk darhol merosxo‘rlar o‘rtasida taqsim qilinishi kerak. Bu qonunni o‘zicha tasarruf qilishga hech kimning haqqi yo‘q. Nega menga kam, bunga ko‘p deyish yoki hatto menga kerak emas deyish Alloh taoloning hukmiga norozi bo‘lishdir, Masalan, qizlar o‘g‘ilga tegadigan ulushning yarmini oladi. Aslida bunda katta adolat bor. Zero, Islomda qiz bolaning nafaqasi erkak kishining zimmasiga yuklatilgan. Qiz bola hali tug‘ilmasidan uning nafaqasi hal qilib qo‘yilgan bo‘ladi. Ayol kishining nafaqasi avval otasi, otasi bo‘lmasa aka-ukalari yoki amaki-tog‘alarining zimmasida bo‘ladi, nikohdan so‘ng esa erining zimmasiga yuklatiladi. Ammo shunda ham o‘g‘il bolaga tegadigan ulushning yarmi miqdorida qizlarga ham meros ajratilishi ayni hikmat, oliy himmatdir. Bugungi kunning ifodasi bilan aytganda, ijtimoiy adolatdir.
Ilmsizlik, johillik qilib, yetimlarni, haqdor vorislarni halol ulushidan mahrum qilayotganlarning hisob-kitobi nihoyatda og‘ir bo‘ladi, Alloh asrasin.
Ozgina yerga, mulkka ega bo‘lib olaman, deb xomtama bo‘layotganlar ana shu azob-uqubatlarni ham esga olib qo‘ysinlar!
Rahmatulloh SAYFUDDINOV,
Yunusobod tumani bosh imom-xatibi
Ayoli vafot etganidan keyin eri juda mayus bo‘lib qoldi. Bir kuni uning yaqin do‘sti uni koyidi:
– Haliyam uylanmadingmi?
– Yo‘q, – dedi u.
– Nega, nahotki boshqa ayollar ichida senga yoqadigani bo‘lmasa?
– Rahmatli ayolimga o‘xshagani topilmasa kerak...
– Qo‘ysang-chi, ayollarning bari bir-biriga o‘xshaydi-ku!..
– Men zohirini aytmayapman. Ichki olamini, botinini aytyapman.
Yigit hayron bo‘lib qarab turgan do‘stiga hayotida bo‘lgan birgina voqeani gapirib berdi:
“Bir kuni ayolim jahlimni chiqardi. Qattiq urishdim va uni ota uyiga haydadim. Jimgina ketdi. Oradan bir necha kun o‘tgach, qilgan ishimdan pushaymon bo‘ldim. Aslida ayb o‘zimdan o‘tganini angladim. Ming andisha bilan qaynotamnikiga bordim. Eshik oldida biroz turib qoldim. So‘ng eshikni taqillatdim. Ayolim ochdi va meni hayratda qoldirib, xuddi oramizda hech gap o‘tmaganday, baland ovozda:
– Assalomu alaykum dadajonisi, safaringiz yaxshi o‘tdimi? – deya tabassum bilan ko‘zini qisib qo‘ydi. Unga bir nimalar demoqchi bo‘lgan edim, u meni qattiq bag‘riga bosib, bunday dedi:
– Gapirmang, ota-onamga sizni “safarga ketdilar”, dedim...
Ana shunday fahmli, oqila edi ayolim. Shuning uchun ham unga hech birini o‘xshatolmay, uylanolmay yuribman, do‘stim”.
Ha, azizlar! Alloh taolo erkakni ayol uchun, ayolni erkak uchun ne’mat qilib bergan. To‘g‘ri, ba’zilar bir-birlarining kamchiliklaridan shikoyat qilib qolishadi. Ammo hech kim benuqson emas. Mukammal ayolni ham, erkakni ham axtarmang bu dunyoda. Hikoyada kelganidek, ba’zida er uchun bir jufti halol butun dunyodagi ayollardan afzal bo‘lishi mumkin. Shunday ekan, ahli ayolimizni qadrlaylik. Zero, u ham kimningdir farzandi, bolalarimizning onasi. Eng muhimi, Allohning bizga bergan omonatidir.
Akbarshoh RASULOV