Bolalar tarbiyasiga doir foydali maslahatlar
Faqih Majduddin Ustrushaniyning «Jomi’ ahkom as-sig‘or» asarida keltirilgan ko‘pgina shar’iy hukm va fatvolar uzoq asrlar sinovidan o‘tgan bo‘lib, u ota-ona va voyaga yetmagan farzandlarga o‘z haq-huquqlari va vazifalarini tanish va tanitishda ajoyib durdona asar sifatida qadrlidir. Chunki nohaqlik va tajovuzkorlikning o‘z vaqtida oldi olinmasa, boshqa illatlar urchib ko‘payadi. Bundan dastlab ota-onaning o‘zlari katta aziyat chekib, bir umr pushaymon bo‘lib, boshi egik holda yashab o‘tishlari hayotimizda ko‘plab uchraydi.
Ibn Sino yosh avlod tarbiyasining ilk pallasida nimalarga e’tibor berish kerakligi haqida quyidagilarni aytgan edi: «Yosh bola boshlang‘ich ta’lim va tilga doir qoidalarni yod olganidan keyin u mashg‘ul bo‘lishi mumkin bo‘lgan kasb-hunar va sano’atga moyilligiga qarab, uni shunga yo‘llaymiz. Agar u kotiblikni xohlasa til, xat yozish, nutq so‘zlash va odamlar bilan muomala qilish kabilarga dalolat qilamiz. Albatta bu o‘rinda bolaning mayli ahamiyatga ega».
Hasan Basriy (r.h.) bir kuni yoshlar tarbiyasiga e’tiborni jalb qilish maqsadida hamsuhbatlariga: «Ey keksalar! Ekin pishib yetilganidan so‘ng nima qilinadi?», deb savol berdilar. «Hosili yig‘ib olinadi», deyishdi. Shunda Hasan Basriy (r.h.): «Ey yigitlar! Shuni bilinglarki, gohida ekin pishib yetilmasdan oldin, unga ofat (kasallik) yetishi mumkin», deb kishining o‘spirinlik davrini qanday o‘tkazishi va uning kelajakda kim bo‘lib yetishishiga e’tiborni jalb etdilar.
Yosh avlod tarbiyasi haqida so‘z borar ekan, Imom G‘azzoliyning bu xususdagi fikr-mulohazalari naqadar to‘g‘ri ekanini hayotda ko‘rib turibmiz: «Yoshlar tilla taqinchoq va turli zebu ziynat taqmasliklari lozim. Ular o‘tirish, turish, salom berish odoblariga rioya etishlari, o‘zlaridan kattalar huzurida oyoqlarini chalishtirib o‘tirmasliklari, sergap va so‘kuvchi bo‘lmasliklari, behayo so‘zlarni aytmasliklari, xususan, yomon xulqli tengdoshlariga aralashishdan ehtiyot bo‘lishlari lozim».
Biz quyida Majduddin Ustrushaniyning «Jomi’ ahkom as-sig‘or» asarida keltirilgan kasb-hunar va ta’lim tarbiyaga doir fatvolardan namunalar keltirib o‘tamiz:
Yosh bolani mehnatga jalb etish.
Ota yoki bobo (otaning otasi) qaramog‘idagi yosh bolani, shuningdek, ikkovining vasiylari ham uni ijara ko‘rinishida biror-bir xizmatga berishlari mumkin. Mehnatga o‘rgatish va chiniqtirish maqsadida mehnati uchun haq bermasalar ham (mehnati uchun haq berish maqsadga muvofiq) ushbu kishilarda bolaning mehnatidan foydalanish huquqi bor.
Izoh: Jamiyatga tabib, quruvchi, to‘quvchi, muallim, Vatan himoyachisi, qurol yasovchi usta, mashina haydovchi, novvoy kabi kasb egalari hamisha zarur. Tarixdan ma’lumki, qaysi jamiyat zamonaviy ilmlardan orqada qolgan bo‘lsa, albatta, inqirozga uchragan, kelgindi bosqinchilarga qaram bo‘lgan. Payg‘ambarimiz Muhammad (alayhissalom) shuning uchun ummatga: «Farzandlaringizni suvda suzishga, otda chopishga, kamondan otishga o‘rgatingiz», deb buyurganlar. Faxri koinotning o‘zlari askarlarning mashqlarini kuzatganlar, musulmon farzandlarini boshqa xalqlar tilini o‘rganishga undaganlar.
Dinimiz insonlarni halol mehnat, kasb-hunar bilan turmush kechirishga chaqirgan. Dangasalik, ishyoqmaslik, bekorchilik, nopok yo‘llar bilan tirikchilik qilish Islomda qattiq qoralangan. O‘tmishda momolarimiz erlarini pul topib kelishga jo‘natishib, faqat halol yo‘l bilan, mehnat orqali pul topishni tayinlashgan va: «Biz yo‘qchilik va ochlikka chidaymiz, ammo do‘zax otashiga chiday olmaymiz», deb nasihat qilishgan.
Bolaning mehnati uchun berilgan haqqa egalik qilish va uni sarflash xususida.
Kim yosh bolani ijara ko‘rinishdagi xizmatga berish huquqiga ega bo‘lsa, ushbu xizmat uchun berilgan haqga ham egalik qilishi mumkin. Chunki bu shartnomaga oid huquq (ijara ham ikki tomon o‘rtasidagi shartnoma, bitim) bo‘lgani uchun, ushbu huquq shartnomani tuzuvchi kishiga tegishli, lekin bolaga xizmat uchun berilgan haqni sarflash huquqiga ega emas (chunki bu mulk yosh bolaga tegishli). Ota, bobo va shu ikkisining vasiylaridan boshqa hech kim yosh bolaning mulkini tasarruf qilish huquqiga ega emas. Shuningdek, yosh bolaga in’om etilgan mulkka o‘z qaramog‘iga olgan kishi egalik qila olsa-da, lekin uni sarflash huquqiga ega emas. Imom Muhammad fikricha, zarur bo‘lsa ushbu mulkni yosh bolaning o‘zi uchun sarflashi maqsadga muvofiq, chunki uni sarflamasdan ushlab turish yosh bola uchun zarardir.
Yosh bolaning darajasiga loyiq bo‘lmagan kasb bo‘yicha ijara ko‘rinishidagi xizmatga bermaslik to‘g‘risida.
Yosh bolaning otasi to‘quvchi bo‘lmagan bo‘lsa, yosh bolani qaramog‘iga olgan kishi uni to‘quvchilik bo‘yicha ijara ko‘rinishidagi xizmatga berish huquqiga ega emas. Bu borada yosh bolaga egalik huquqi muhokamaga asoslanadi. Ushbu kasbning zararli tomoni yosh bolaning sha’ni va ijtimoiy mavqeiga ta’sir qilishi mumkin.
Izoh: Bolalarga yoshligidan biror kasb-hunar o‘rgatish ota-onaning muhim vazifasidir. Ulug‘ shoirimiz Alisher Navoiy bir dostonining qahramoni tilidan: «Hunarni asrabon netkumdir oxir, Olib tufroqqamu ketkumdir oxir», deb bejizga yozmagan. Atoqli sharq shoiri Nizomiy Ganjaviy: «O‘qib-o‘rganilgan har bitta hunar hunarmandga bir kun foyda keltirar», deb yozganida ming bora haq edi. Yana hikmatlardan birida: «Har kimning zari bo‘lmasa-da, ammo hunari bo‘lsa, dunyoda hech bir xavf-xatari bo‘lmaydi. Shuning uchun kishi hunar ziynati bilan bezanmog‘i kerak», deyilibdi. Yana Alisher Navoiy xazratlari: «Yo‘q hunari yolg‘iz ersa kishi, qayda kishi sonida yolg‘iz kishi», deganlar. Ya’ni, agar yuz kishi bo‘lsa ham, ilm-hunari bo‘lmasa, bir kishi hisobidadir. Yolg‘iz kishi esa hech qachon insoniyat hisobida bo‘lmaydi.
O‘g‘il bolalarni ota mehnatga yollashi mumkin.
O‘g‘il bolalar voyaga yetmasalar ham, mehnat qila olish yoshiga yetsalar va ota pul topishlari uchun ularni bir ishga topshirib, tushgan puldan ularga ta’minot puli berishi mumkin. Shuningdek, ota biror ish yoki xizmat bo‘yicha ularni yollashi ham mumkin.
Izoh: Abu Hurayra raziyallohu anhu rivoyat qiladilar: «Nabiy sallallohu alayhi va sallam shunday dedilar: «Alloh taolo dedi: «Men Qiyomat kuni qo‘yidagi uch toifa odamning dushmanidurman: Mening nomim bilan qasam ichib va’da bergach, va’dasiga vafo qilmaganning, ozod odamni (qul qilib) sotib, pulini yeganning va bir odamni yollab ishlatib, so‘ng haqini bermaganning (dushmanidurman)».
Ota qizlarini yollay olmaydi.
Agar qizlari bo‘lsa, ota ularni biror ish yoki xizmat uchun yollay olmaydi. Chunki mehnatga yollovchida qizlarni yollash huquqi yo‘q. Bu shariatda taqiqlangan.
Bir kishining farzandiga ta’lim berish yoki kasb o‘rgatish uchun kishi yollashi xususida.
Qozi, imom Faxruddin[1] o‘zining «Fatovo» asarining ijaraga oid me’yorlar bo‘limining noto‘g‘ri ijara bitimlari faslida shunday deydi: Bir kishi xizmatkori yoki farzandiga she’r, adabiyot, yozuv va hisob kabilardan ta’lim berish yoki tikuvchilik va shunga o‘xshash kasb-hunar o‘rgatish uchun kishi yollab, buning uchun olti oy va shu kabi muddat tayin etsa, ushbu bitim haqiqiy va shu muddat ichida bola ta’lim olish-olmasligidan qat’i nazar ustoz xizmati uchun haq to‘lanishi lozim.
Izoh: Xalqimizda farzandlarni yoshligidan biror hunarga o‘rgatish maqsadida ustozga shogird berishdek juda yaxshi an’ana bor. Bu odat boshqa xalqlarda uchramaydi desak, mubolag‘a bo‘lmas. Istiqlol sharofati bilan bugun ona zaminimizda sertarovat, jahon andozalariga to‘la mos keladigan yuzlab kasb-hunar kollejlari bunyod etildi. O‘sib kelayotgan yosh avlod bugunning eng ilg‘or texnika va texnologiyalarini mukammal egallashini ta’minlash maqsadida ushbu ta’lim muassasalari yuqori sifatli anjomlar bilan jihozlanib, talabalarga taqdim etildi. Bu yoshlarga bo‘lgan e’tibor va ishonch timsolidir.
Imom Bayhaqiy rivoyat qilgan hadisda Payg‘ambarimiz (sollallohu alayhi va sallam) shunday deganlar: «Kimki tilanchilik qilishdan saqlanish, oilasini boqish va qo‘ni-qo‘shnilariga muruvvat qilish maqsadida halol yo‘l orqali rizq topish bilan mashg‘ul bo‘lsa, qiyomat kunida u Alloh taologa yuzi o‘n besh kunlik oydek yorug‘ bo‘lgan holida yo‘liqadi».
Eng ulug‘ zotlar sanalmish payg‘ambarlar ham o‘z rizqlarini halol peshona terlari bilan topganlari, ya’ni kasb-hunar bilan shug‘ullanganlari barchamiz uchun buyuk ibratdir. Ular rizq Allohdan ekanini bilgan hollarida ham hunarsiz o‘tirmadilar. Tarixdan ma’lumki, Odam (alayhissalom) dehqonchilik, Nuh (alayhissalom) duradgorlik, Dovud (alayhissalom) temirchilik, Idris (alayhissalom) esa xattotlik bilan shug‘ullanganlar.
Ma’lumki, har qanday kasbni puxta egallash, o‘z kasbining mohir ustasi bo‘lish uchun ana shu kasbga taalluqli ilmni mukammal o‘zlashtirmoq kerak. Kasbiga muhabbati bor inson o‘z mehnatidan charchamaydi, balki rohatlanadi. Kasbi tufayli atrofidagilarga yordami tegsa, inson o‘zini baxtli hisoblaydi. Shuning barobarida Alloh taolo tomonidan ulug‘ ajru hasanotlar berilishiga munosib ekanini his qilish bilan ruhiyati yengil tortadi, imoni quvvat oladi.
Salaf ulamolaridan biri shunday deydi: «Kimda uchta xislat bo‘lmasa, qilgan amali unga foyda bermaydi: mustahkam imon, xolis niyat va to‘g‘ri bajarilgan amal. Zero, Alloh taolo Qur’oni karimning: "Kimki oxiratni istasa va mo‘minlik holida (o‘z) sa’yi bilan harakat qilsa, bas, unday zotlarning sa’yi (Alloh nazdida) manzurdir" (Isro, 19) oyatida uchta shart aytilgan: oxirat istagida bo‘lish, buyruqlarni bajarishda sa’y-harakat qilish va mustahkam imonli bo‘lish».
Imom Tabaroniy rivoyat qilgan hadisda Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam): «Gunohlar ichida shundaylari borki, unga faqat halol rizq topish maqsadida qilingan tash-vishgina kafforat bo‘ladi», deb marhamat qilganlar.
Darhaqiqat, inson halol mehnati bilan ulug‘ savoblar va’da qilingan darajalarga erishishi mumkin. Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) bir hadisda: «Albatta, Alloh taolo hunarmand mo‘minni sevadi», deganlar.
Rasululloh (sollallohu alayhi va sallam) hadislarining birida: «Hech kim qo‘l mehnati bilan topgan taomidan ko‘ra yaxshiroq narsa yegan emas. Albatta, Alloh taoloning payg‘ambari Dovud (alayhissalom) ham qo‘l mehnati orqali kun ko‘rganlar», deb marhamat qilganlar (Imom Buxoriy rivoyati).
[1] Faxruddin – Hasan ibn Mancur ibn Abul Qosim Mahmud ibn Abdulaziz al-Uzjandiy al-Farg‘oniy. Qozixon Faxruddin nomi bilan mashhur. (Kashf az-zunun. – B. 1. – B. 36-37).
Muslim Atayev,
tarix fanlari nomzodi,
O‘zbekiston musulmonlari idorasi
Fatvo bo‘limi xodimi
Ba’zi ulamolar insonning hayot bilan vidolashuv damlarini “safar chog‘i”, “safar soati” deyishadi. Xususan, mashhur olim Oiz Qarniy “Sahobalar hayotidan xotiralar” kitobida Amr ibn Os roziyallohu anhuning “safar soati” haqida so‘z yuritib, bu vaqtning rostgo‘ylik, ruhning poklanishi, oshkoralik va shaffoflik onlari ekanini ta’kidlaydi.
Bu vaqtda o‘lim to‘shagida yotgan insondan dunyo bezaklariga intilish, ig‘vo, munofiqlik, soxtakorlik kabi illatlar chekinar va u o‘zining haqiqati bilan yolg‘iz qoladi. Hatto Fir’avn ham jon berish onida ichidagi maxfiy haqiqatni oshkor qilib, bunday degan:
لا إِلَهَ إِلا الَّذِي آَمَنَتْ بِهِ بَنُو إِسْرَائِيلَ وَأَنَا مِنَ الْمُسْلِمِينَ
“Iymon keltirdimki, Isroil avlodi iymon keltirgan Zotdan o‘zga iloh yo‘qdir. Men ham musulmonlardanman” (Yunus surasi, ٩٠-oyat).
Mashhur sahobiy Amr ibn Os roziyallohu anhu o‘lim to‘shagida yotarkan, yuzini devorga burib olgandi. Atrofida o‘tirgan do‘stlari va o‘g‘li Abdulloh Amr ibn Osga Misrni fath etib, Islomning yoyilishiga katta hissa qo‘shganini, Allohning rahmatidan umidvor bo‘lishini eslatar, u zot bo‘lsa, o‘zini qanday oqibat kutayotganini bilmagani bois qo‘rquvdan yig‘lardi.
Amr ibn Os roziyallohu anhu so‘nggi lahzalarini boshdan kechirar ekan, yashab o‘tgan hayotini xotirlab, bunday xulosaga keladi: “Mening umrim uch bosqichda o‘tdi. Islomdan oldin jaholat bosqichida yashadim. O‘sha paytda eng yomon ko‘rganim Rasululloh sollallohu alayhi va sallam edilar. Har qancha hiyla-nayrang ishlatib bo‘lsa ham, u zotni o‘ldirishga tayyor edim. Islomni qabul qilgach, Madinaga hijrat qildim. Bu hayotimdagi ikkinchi bosqich, ya’ni kufrdan Islomga o‘tish bosqichi edi...”
Amr ibn Os Makkadan Madinaga Xolid ibn Valid bilan birga hijrat qilgandi. Ular Madinaga yaqinlasharkan, Amr ibn Os Xolid ibn Validga: “Yo oldinda yur yoki orqada qol. Mening gunohlarim ko‘p. Rasulullohga ular haqida aytmoqchiman. U zot bilan yolg‘iz qolishni istayman”, dedi. Shundan so‘ng Xolid ibn Valid oldinga o‘tib ketdi. Amr ibn Os roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning oldilariga kelib: “Qo‘lingizni bering, bay’at qilaman”, dedi.
Rasululloh Amr ibn Osga bay’at uchun qo‘llarini cho‘zganlarida, u payg‘ambarimizning muborak qo‘llarini mahkam ushlab oldi. Nabiy alayhissalom: “Senga nima bo‘ldi, ey Amr?” deb so‘radilar. Amr ibn Os: “Men shart qo‘ymoqchiman, ey Allohning Rasuli”, dedi. U zot: “Nimani shart qo‘yasan?” dedilar. Amr ibn Os: “Rabbim o‘tgan gunohlarimni mag‘firat qilishini shart qilib qo‘yaman”, dedi. Amr ibn Os johiliyat davrida Islomga qarshi janglarda qatnashgan va ko‘pgina gunoh ishlarga qo‘l urgandi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi va sallam: “Ey Amr, bilmaysanmi? Islom o‘zidan oldingi narsalarni yo‘q qiladi (gunohlarni kechiradi)”, dedilar.
Amr ibn Os roziyallohu anhu aytadi: «Qo‘limni Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning qo‘llariga qo‘yib, bay’at qildim. Shundan so‘ng muhabbat va itoatkorlik ila u zotga hamroh bo‘ldim. U zot men uchun insonlarning eng sevimlisi edilar. Islomdan avvalgi nafratim muhabbatga aylandi. Rasuli akram sollallohu alayhi va sallamga bo‘lgan hurmatim sababidan u zotga tik qaray olmaganman. Agar mendan u zotni tasvirlab berishimni so‘rasangiz, bu ishni uddalay olmayman. Chunki u zotga bo‘lgan muhabbatim, ehtiromim va hayoim sababli Rasulullohning yuzlariga qaray olmaganman. Ana shu muhabbat tufayli qaytadan dunyoga kelgandek bo‘ldim... Koshkiydi, o‘sha holatimda vafot topgan bo‘lsam. Chunki mazkur holat din uchun kurash, ilm, tavba va hidoyat kabi his-tuyg‘ularni o‘zida jamlagandi. Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning vafotlaridan so‘ng o‘zgarib qoldim. Bu hayotimning uchinchi bosqichi edi. Bu bosqichda dunyo men bilan oshkora o‘yin qildi. Siffin va Jamal kabi fitnali hodisalar sodir bo‘ldi. Allohga qasam, jannatga kiramanmi yoki do‘zaxgami, bilmayman!.. Hozir birgina kalima bor, xolos. Uni Allohning huzurida o‘zim uchun hujjat qilaman. Bu: “La ilaha illallohu vahdahu la shariyka lah. Lahul-mulku va lahul hamdu va huva ’ala kulli shay’in qodir” kalimasidir».
Shundan so‘ng Amr ibn Os roziyallohu anhu kaftini mahkam siqdi va ruhi tanasidan chiqib ketdi. Uning o‘g‘li Abdulloh ibn Amr aytadi: “Otamni yuvgani olib kirdik. G‘assollar uning barmoqlarini yuvish uchun ochmoqchi bo‘ldilar, lekin ular mahkam siqilgandi. So‘ng uni kafanlash uchun barmoqlarini ochdik, lekin ular yana yopilib qoldi. Uni qabrga qo‘yganimizda ham qo‘llari mahkam siqilgandi”...
Ushbu voqea zamirida barchamiz uchun ulkan saboq bor. Amr ibn Os roziyallohu anhuning naqadar samimiyligi, tavhid kalimasini dili va tilida mahkam tutib, Rabbisiga yuzlanganiga havasdamiz, albatta.
Amr ibn Os roziyallohu anhu umrini uch bosqichga bo‘ldi. Bizning “safar soati”miz qanday kecharkin? Hayotimiz necha bosqichdan iborat bo‘ladi? Umrimiz qanday kechyapti? Rabbimiz biz ojiz bandalariga bu borada ham O‘z “taklif”ini taqdim etgan. Oli Imron surasi ٨-oyatida bunday duo bor:
رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ
“Robbanaa laa tuzig‘ quluubanaa ba’da iz hadaytanaa vahab lanaa mil-ladunka rohmah. Innaka antal Vahhaab”.
“Ey Rabbimiz, bizni hidoyat yo‘liga solganingdan keyin dillarimizni (to‘g‘ri yo‘ldan) og‘dirma va bizga huzuringdan rahmat ato et! Albatta, Sen Vahhob (barcha ne’matlarni tekin ato etuvchi)dirsan”.
Mehribon Zot barchamizni ushbu duo-oyat haqiqati bilan rizqlantirsin!
Mavjuda NURIDDINOVA
tayyorladi.