Inson doimo pokiza bo‘lib yurishga, uyi, ish joyini saranjom qilishga odatlanishi lozim. Bu bilan o‘zi salomat, yashab, ishlab turgan yerida qut-baraka bo‘ladi. Dini mubinimiz ham insonlarni poklikka chaqiradi. Tozalik imondan ekanini uqtiradi. Payg‘ambarimiz Muhammad (s.a.v.): “Albatta, Alloh pokdir, poklikni sevadi, U tozadir, tozalikni sevadi...”, deganlar.
Dinimizda tirnoqlarni vaqtida qisqartirish ham tozalikning bir belgisi bo‘lishi bilan birga, Payg‘ambarimiz alayhissalomning sunnatlari ham hisoblanadi. Muhammad mustafo (s.a.v.) “Kim juma kuni tirnoqlarini qisqartirsa, Alloh taolo undan kasallikni chiqarib, o‘rniga shifo kirgizib qo‘yadi”, deganlar.
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilingan hadisda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim juma kuni tirnoq olsa, Alloh uni keyingi jumagacha balolardan saqlaydi. Uch kun qo‘shimchasi ham bor”, dedilar.
Demak, tirnoq olish orqali inson turli kasalliklardan xalos bo‘lar ekan. Yana bir hadisi sharifda shunday deyiladi: “Kimki, juma kuni tirnoqlarini qisqartirsa, u inson moxov kasalidan ham omon bo‘ladi”.
Bir kuni Payg‘ambarimiz Muhammad (s.a.v.) huzurlariga bir kishi kelib ko‘z og‘rig‘idan shikoyat qildi. Shunda Rasuli Akram (s.a.v.): “Kim ko‘z og‘rig‘i kasalidan najot topishni va dunyoda boy-badavlat bo‘lishni xohlasa, payshanba kuni asr namozidan keyin tirnoqlarini qisqartirsin”, dedilar.
Shu o‘rinda tirnoq olishning tartibi haqida ham bilib olsak, foydadan xoli bo‘lmaydi. Imom Navaviy bu borada shunday deganlar: “Tirnoq olishlik avval qo‘llardan boshlanadi. Birinchi o‘ng qo‘lning ko‘rsatkich barmog‘idan boshlab, so‘ng o‘rtancha barmoq, keyin nomsiz barmoq, so‘ng jimjiloq va nihoyat, bosh barmoqning tirnoqlarini qisqartirish lozim. Keyin chap qo‘lning jimjilog‘idan boshlab, navbat bilan bosh barmoqqacha tirnoqlar qisqartiriladi. Qo‘llardan so‘ng o‘ng oyoqning jimjilog‘idan boshlab, chap oyoqning jimjilog‘ida tugatiladi”. Ushbu tartib ulamolar nazdida mustahab sanaladi.
Ilhom Ma’rupov
tayyorladi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Sayyid Sulaymon Nadaviy rahmatullohi alayhning ilm va fazllari mashhur bo‘layotgan va shuhrat qozonayotgan edi. U kishi o‘zlarining voqealarini quyidagicha so‘zlab beradilar: «Men «Siyratun-Nabiy sollallohu alayhi vasallam» kitobini olti jild qilib tamomladim. «Muhtaram Zotning siyratlaridagi biror jilva yoki ko‘rinish mening hayotimda ham bo‘lganmi yoki yo‘q? Agar bo‘lmagan bo‘lsa, u holda qanday bo‘ladi?» degan o‘y qayta-qayta qalbimda tinchlik bermas edi. Shu maqsad uchun Allohning biror valiysini qidirdim.
Thana Bhavandagi xonaqohda yashaydigan va Alloh taolo fayzlarini taratib qo‘ygan Mavlono Ashraf Ali Tahonaviy hazratlari haqida eshitgan edim. Shunday qilib, bir kuni Thana Bhavanga borishni niyat qildim va safarga chiqdim. Borib, hazrat bilan ko‘rishdim va bir necha kun u yerda turdim. Ortga qaytayotganimda hazrat Tahonaviy rahmatullohi alayhga: «Hazrat! Biror nasihat qiling», dedim. U zotning xayollariga o‘sha payt: «Shunday katta allomaga nima nasihat qilaman? Ilm va fazli butun dunyoga mashhur bo‘lsa», degan o‘y kelibdi. Keyin: «Ey Alloh! Qalbimga uning uchun ham foydali bo‘lgan va mening uchun ham foydali bo‘lgan narsani sol», deb duo qilibdi. Shundan keyin hazrat Tahonaviy rahmatullohi alayh Sayyid Sulaymon Nadaviy rahmatullohi alayhga xitob qilib: «Ey birodar! Bizning yo‘limizda boshidan oxirigacha o‘zingizni xokisor tutishingiz kerak», debdilar.
Sayyid Sulaymon Nadaviy rahmatullohi alayh aytadilar: «Hazrat Tahonaviy rahmatullohi alayh bu so‘zlarni aytayotganlarida qo‘llarini ko‘ksilariga olib borib, past tarafiga bir zarba berdilar, zarba xuddi mening qalbimga tushgandek bo‘ldi».
Hazratimiz Doktor Abdulhay rahmatullohi alayh aytadilar: «Bu voqeadan keyin Sayyid Sulaymon Nadaviy rahmatullohi alayh o‘zlarini shunday xokisor tutdilarki, uning misli topilishi qiyin edi. Bir kuni qarasam, xonaqohning tashqarisida hazrat Sayyid Sulaymon Nadaviy rahmatullohi alayh majlisga kelganlarning oyoq kiyimlarini tartiblayotgan ekanlar. Shunday tavoze’ va muhabbatni Alloh taolo u kishining qalbida paydo qildi va keyin yuksak darajalarga ko‘tarib qo‘ydi».
«Nasihatlar guldastasi» kitobidan