(Respublika imom-xatiblarining“Ijtimoiy-ma’naviy
muhitni sog‘lomlashtirish” anjumani sharafiga)
Bu vatanda sharafdadir barcha inson,
Adolatdir har bir ishda oliy mezon,
Egilsa bosh, qilich kesmas – bizga ayon,
Yer yuzida timsoli yo‘q nodir el bu,
Adashganni kechirmoqqa qodir el bu!
Amir Temur so‘zlarini tumor qilgan,
Kechirimlik odatini shior qilgan,
Haqqoniylik tamoyilin hamkor qilgan-
Yer yuzida timsoli yo‘q nodir el bu,
Adashganni kechirmoqqa qodir el bu!
Bag‘rikengdir, bag‘ri gulu rayhon diyor,
Har bir qonun inson uchun bunda dastyor,
Amnistiya akti erur ezgu qaror,
Yer yuzida timsoli yo‘q nodir el bu,
Adashganni kechirmoqqa qodir el bu!
Davlatimiz rahbaridan bu tashabbus,
Sog‘lom muhit ichra hayot sursa ulus,
Gunohkorlar uzrin aytur qilib afsus,
Yer yuzida timsoli yo‘q nodir el bu,
Adashganni kechirmoqqa qodir el bu!
Har bir farzand yurti uchun sodiq o‘g‘lon,
Vatanfurush nomin olmoq qanday yomon,
Ota kabi talabchan-u mehri ummon,
Yer yuzida timsoli yo‘q nodir el bu,
Adashganni kechirmoqqa qodir el bu!
Sog‘lom fikr, teran nigoh, ezgu g‘oya,
Mustaqillik kelajakka zo‘r sarmoya,
Chin insonga sololmagay shubha soya,
Yer yuzida timsoli yo‘q nodir el bu,
Adashganni kechirmoqqa qodir el bu!
Qancha-qancha adashganlar bo‘lib shodon,
Qadam tashlar bugun sog‘lom hayot tomon,
Ular boshin rag‘bat ila silar har on,
Yer yuzida timsoli yo‘q nodir el bu,
Adashganni kechirmoqqa qodir el bu!
Imom-xatib, ulamolar bir tanu jon,
Targ‘ibotu tashviqotda ilg‘or chaqqon,
Anjumanning bosh mavzusi bu jarayon,
Yer yuzida timsoli yo‘q nodir el bu,
Adashganni kechirmoqqa qodir el bu!
Ziyolilar ommasidir bugun yakdil,
Muloqotda ochiladi har qulfi dil,
Qonun, vijdon amriga esh bo‘lgan oqil,
Yer yuzida timsoli yo‘q nodir el bu,
Adashganni kechirmoqqa qodir el bu!
Bilib-bilmay adashganlar bildi bugun,
Yot oqimlar kasofatdir dunyo uchun,
Sarf etishar ezgulikka endi kuchin,
Yer yuzida timsoli yo‘q nodir el bu,
Adashganni kechirmoqqa qodir el bu!
Ijtimoiy ham ma’naviy muhit sog‘lom,
Bunyodkorlik, hurfikrlik ezgu maqom,
Bobomeros hikmatlardan so‘ylab kalom,
Yer yuzida timsoli yo‘q nodir el bu,
Adashganni kechirmoqqa qodir el bu!
Yoshligidan zuryodimiz bo‘lsin ogoh,
Uni yo‘ldan ozdirmasin turfa gumroh,
Ammo, avf bor – g‘o‘rlik sabab qilsa gunoh,
Yer yuzida timsoli yo‘q nodir el bu,
Adashganni kechirmoqqa qodir el bu!
Shu vatandir panohimiz, ona zamin,
Bizdan farzdir asli poklash rux olamin,
Kerak bo‘lsa tutib mehrin jon malhamin,
Yer yuzida timsoli yo‘q nodir el bu,
Adashganni kechirmoqqa qodir el bu!
Kichik xato qilsa - kechmoq kattadan farz,
To‘g‘ri yo‘lga qaytmoqlik ham saboq, bir dars,
Boshin egib adashganlar qilganda arz,
Yer yuzida timsoli yo‘q nodir el bu,
Adashganni kechirmoqqa qodir el bu!
Taraqqiyot sari qadam bu anjuman,
Ibratlarga to‘la olam bu anjuman,
Ko‘ngillarni yoritgan sham’ bu anjuman,
Yer yuzida timsoli yo‘q nodir el bu,
Adashganni kechirmoqqa qodir el bu!
O‘zbekiston – osoyishta –tiniq osmon,
Istiqloldan yashnayotgan so‘lim bo‘ston,
Mas’ul erur vatan uchun har tirik jon,
Yer yuzida timsoli yo‘q nodir el bu,
Adashganni kechirmoqqa qodir el bu!
Abdulahad anjumanda shodu xurram,
Yosh avlodga yorqin kamol tilar har dam,
Taraqqiyot, savob yo‘ldan tashlar qadam,
Yer yuzida timsoli yo‘q nodir el bu,
Adashganni kechirmoqqa qodir el bu!
2017 yil.
Abdulahad qori SHAHRIXONIY,
Bo‘z tumani bosh imom-xatibi.
Har yangi kunning tongini ko‘rganingizda qalbingizni zikr ila to‘ldiring. Iymon zikrlariga quloq tutar ekansiz, borliq Yaratgan Zot sari talpinayotganini his qilasiz. Alloh taolo aytadi: «...Mavjud bo‘lgan barcha narsa hamd bilan Unga tasbeh aytur...»[1]. Balki uyda, balki ko‘chada, qayerda bo‘lsangiz-da, Allohning zikriga shoshiling. Zikrlarni ko‘paytirganingiz sari Allohga bo‘lgan muhabbatingiz ortib boradi, osmonlaru yerning Xoliqi bo‘lgan Alloh taolodek buyuk Zot suyanchig‘ingiz ekanini anglaysiz...
Ushbu misralarni doim yodda tuting:
Gar ersa qalblar Xoliqin zikridin mosuvo,
Alar jasad ichidin joy olgan tosh kabi go‘yo.
Qalbingizni zabonsiz toshga aylantirib qo‘ymang.
Toshda na mehr va na his bor. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “Robbini zikr qiladigan bilan zikrdan yiroqda bo‘lgan kishi xuddi tirik bilan o‘lik kabidir” [2], deganlar.
Yana Nabiy alayhissalom: “Sizlarga amallaringizning eng xayrlisi va Sultoningiz huzurida eng pokiza, darajangizni yuqorilatadigan, sizlar uchun tillo-kumushlarni ehson qilgandan-da, dushmaningizga yo‘liqib, uning boshini tanasidan judo qilishingiz, u ham sizning kallangizni bo‘yningizdan uzib tashlashidan-da yaxshiroq amal qaysi ekanini bildirib qo‘yaymi?!” – dedilar. Sahobalar: ”Ha, ey Allohning Rasuli”, deyishdi. U zot: U Allohning zikridir”,3] dedilar.
Ubayd ibn Umayr aytadilar: “Mo‘minning amal daftaridagi hamd ila tasbeh – u bilan dunyo tog‘laricha tillo sudralib yurishidan xayrlidir”.
Nabiy alayhissalom yana boshqa bir hadisda: «Alloh taoloning fazilat izlab kezib yuruvchi farishtalari bo‘lib, ular zikr aytib o‘tirilgan davralarni izlab yurishadi. Shu asnoda zikr bo‘layotgan davrani topishsa, farishtalar zikr halqasidagilar bilan birgalikda o‘tirishadi va bir-birlarini qanotlari bilan o‘rab olishadi, shu tarzda zikrdagi kishilar bilan dunyo osmonining orasi farishtalar bilan to‘lib ketadi. Zikr halqasidagi kishilar tarqalib ketishsa, farishtalar osmonga ko‘tarilib ketishadi.
Keyin Alloh taolo hammasini bilib turgani holda, ulardan: “Qayerdan keldinglar? – deb so‘raydi. Ular: “Biz yerdagi bandalaring oldidan keldik. Ular Senga tasbeh aytyaptilar, takbir, tahlil aytib, Senga maqtov yo‘llayaptilar va O‘zingdan so‘rashyapti”, deb javob qaytarishadi.
Alloh taolo: “Ular Mendan nimani so‘rayapti?” – deydi. Farishtalar javoban: “Sendan jannatingni so‘rashyapti”, deyishadi. Alloh taolo: “Ular jannatimni ko‘rishganmi?” – deya farishtalardan yana savol so‘raydi. Farishtalar javob berib: “Yo‘q! Ey Yaratgan Zot!” – deyishadi. Alloh subhanahu va taolo yana: “Mabodo ular jannatimni ko‘radigan bo‘lsalar, holat qanday bo‘ladi-ya?” – deydi. Farishtalar: “Ular yana Sendan panoh tilashyapti”, deyishadi. Alloh taolo savol tariqasida: “Nimadan panoh berishimni so‘rashyapti?” – deydi.
Ular: “Jahannamingdan, ey Yaratgan Zot!” – deb javob qaytarishadi. “Ular do‘zaximni ko‘rganmi?” – deb so‘raydi Alloh taolo. Javob qaytarib: “Yo‘q!” – deyishadi ular.
Alloh taolo: “Ular do‘zaximni ko‘rishsa qanday bo‘larkin?” – deydi.
Farishtalar: “Ular yana Sendan mag‘firat qilishingni so‘rashyapti”, deyishadi.
Alloh taolo: “So‘zsiz ularning gunohlarini kechirdim, ularga so‘rovlarini ato etdim va panoh tilagan narsalaridan ularni O‘z panohimga oldim”, deydi.
Farishtalar: “Ey Yaratgan Zot! Ular orasida falonchi, o‘ta xatokor qul ham bor. U o‘tib keta turib ularning oldiga o‘tirib oldi”, deyishadi. Alloh taolo shunday deya marhamat qiladi: “Uni ham kechirdim! Ular hammajlislari badbaxt bo‘lmaydigan kishilardir”, deydi»[4], dedilar.
[1] Isro surasi, 44-oyat.
[2] Imom Muslim rivoyati.
[3] Imom Termiziy rivoyati.
[4] Imom Muslim rivoyati.