“Laylatul qadr” nomi umumiy to‘rt xil ma’noga dalolat qiladi:
“Laylatul qadr” haqidagi xabarlar bayon qilingan sura Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga Qur’oni karim tushirilgani haqidagi xabar bilan boshlangan:
إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ
“Albatta biz U (Qur’on)ni Qadr kechasida nozil qildik”.
“Albatta” deya ta’kid bilan boshlanishi ikki xil ma’noni anglatadi:
Oyat davomida “Men nozil qildim” deyilmasdan” ko‘plik shaklida “Biz U (Qur’on)ni Qadr kechasida nozil qildik” deyilishi, nozil qiluvchi va nozil qilingan narsaning ulug‘ligini ifodalaydi. Ya’ni oyatda ko‘plik shaklining qo‘llanishi Alloh taoloning va kalomining ulug‘ligiga dalolat qiladi.
Qur’oni karimning Qadr kechasida nozil qilinishi ma’nosini “Qur’on tarjimoni” unvonini olgan Ibn Abbos roziyallohu anhumo shunday tushuntirgan: “Qur’on ushbu kechada Lavhul mahfuz”dan dunyo osmonidagi “baytul izza” (izzatli uy)ga to‘laligicha nozil qilingan. So‘ngra uni Jabroil alayhissalom yigirma uch yil mobaynida turli voqealar munosabati bilan Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga bo‘lak-bo‘lak tarzda olib tushgan”.
Alloma Soviy “Jalolayn” tafsirining hoshiyasida dunyo osmonidagi “baytul izza” (izzatli uy) haqida quyidagilarni yozgan: “Jabroil alayhissalom Qur’onni shu kechada dunyo osmonidagi farishtalarga o‘qib bergan va ular uni dunyo osmonida turgan sahifalarga yozishgan. Dunyo osmonidagi mazkur sahifalar turgan joy “Baytul izza” (izzatli uy) deyiladi”.
Ulamolar Qur’oni karimning bunday bosqichlarda nozil qilinishining hikmatini quyidagicha tushuntirganlar: “Qur’oni karimning dastlab “Baytul izza”ga to‘laligicha tushirilishi xabari uning hammasi Muhammad sollallohu alayhi vasallamga berilishini anglatgan. Shu ma’noda bu xabar u zotni shodlantirish uchun bo‘lgan. Yigirma uch yil mobaynida bo‘lak-bo‘lak qilib tushirilishi esa bandalarning qalblarini unga moslashtirish va uning hukmlarini qabul qilishni yengillashtirish ma’nosidagi ilohiy iltifot bo‘lgan”.
Imom Zamaxshariy “Kashshof” tafsirida quyidagilarni yozgan: “Alloh taolo ushbu surada Qur’onning ulug‘ligini uch jihatdan namoyon qilgan:
Kelgusi oyatda Qur’on nozil qilingan mazkur kechaning fazilatlari bayoniga o‘tilgan:
وَمَا أَدْرَاكَ مَا لَيْلَةُ الْقَدْرِ
“(Ey, Muhammad alayhissalom) Qadr kechasi nima ekanini sizga nima bildirdi?”. Ya’ni bu kechaning ulug‘ligini sizga nima bildirdi?
Imom Moturidiy bobomiz bu oyatni “Qadr kechasi nima ekanini (Biz bildirmasak) siz bilmas edingiz” ma’nosida ham tushunish mumkinligini aytgan.
Ba’zi ulamolar: “Ushbu oyat Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga tasalli berish ma’nosida tushirilgan”, deganlar. Oyatning davomida Qadr kechasining birinchi fazilati shunday bayon qilingan:
لَيْلَةُ الْقَدْرِ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ
“Qadr kechasi ming oydan yaxshiroqdir”. Ya’ni, qadr kechasida qilingan amallar unda qadr kechasi bo‘lmagan ming oy ya’ni sakson uch yilu to‘rt oy davomida qilingan amallardan yaxshiroqdir.
Shuningdek mufassir ulamolar bu oyatdan aniq ming oylik vaqtning bayoni emas balki qadr kechasining mutlaq ulug‘ligini ko‘rsatish ma’nosi iroda qilingan bo‘lishi ham mumkin, deganlar. Zero miqdor bayoni gohida muayan adadni emas biror narsaning yaxshi yo yomon sifatlarini ko‘rsatish ma’nosida ham keladi. Xuddi o‘zbek tilida “Yaxshi otga bir qamchi, yomon otga ming qamchi”, deyilganidek. Shunga ko‘ra bu oyat ushbu kechadagi ibodatlar ming oylik muddatga teng ibodatlardan ko‘ra yaxshiroqdir ma’nosining o‘zini emas, balki boshqa vaqtlarda qilingan ibodatlardan mutlaqo yaxshiroqdir ma’nosini ifodalashi ham mumkin bo‘ladi.
Oyatning davomida Qadr kechasining ikkinchi fazilati shunday bayon qilingan:
تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ
“Unda farishtalar va Ruh Robbilari izni bilan barcha ishlar uchun tushadi”.
Oyatdagi Ruhni aksar mufassirlar Jabroil alayhissalom, deganlar. Ba’zi ulamolar esa Ruhni Alloh taoloning rahmati ma’nosida tushunish ham mumkinligini aytganlar. Bunday tafsir qilinganda bu oyat: “farishtalar Allohning rahmati bilan tushadilar”, ma’nosida bo‘ladi. “Barcha ishlar uchun tushadi” oyati shu yil davomida qilinadigan ishlar uchun tushadi ma’nosini anglatadi. Ya’ni aslida farishtalar Alloh taoloning bandalariga nima taqdir qilganini bilmaydilar. Ehtimol ular ana shu kechada mazkur ishlardan xabardor qilinadilar va Alloh taoloning amri bilan o‘sha ishlar uchun yerga tushadilar.
“Laylatul qadr” kechasida kelgusi shu kechagacha butun yil davomidagi barcha ishlar ajrim qilinishi Duxon surasida bunday xabar berilgan:
فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ
“U (muborak kecha)da barcha hikmatli ishlar ajrim qilinadi” (Duxon surasi, 4-oyat).
Ushbu oyatdagi “ajrim qilinadi” ma’nosidagi oyatni Alloma Soviy: “Tasarruf qilishga vakil qilingan farishtalarga barcha mubram (o‘zgarmaydigan) ishlar bayon qilinadi”, deya tafsir qilgan. Shunga ko‘ra bu kechadagi ajrimni “Lavhul mahfuz”dagi bitikdan bir yilga tegishli miqdori mazkur farishtalarga bildiriladi, ma’nosida tushuniladi.
Farishtalarning Qadr kechasida yerga tushishlarining hikmatlari haqida Vahba Zuhayliy rahmatullohi alayh quyidagilarni yozgan: “Farishtalar shu kecha yerdagi turli turli toat ibodatlarni ko‘radilar va gunohkor bandalarlarning mag‘firat so‘rab yolvorib iltijo qilayotganlarini eshitishadi va bir-birlariga: “Kelinglar bizning tasbehlarimizdan ko‘ra Robbimizga sevimli bo‘lgan ovozlarni eshitamiz”, deb yerga tushishadi.
Shuningdek farishtalarning yerga tushishlari bu kechada yerda qilingan toatlarga alohida xos fazilatlar ato qilinishi sababli bo‘lishi ham mumkin. Xuddi yer yuzining barcha joylari ichida Masjidul haromda qilingan ibodatlarga alohida xos fazilatlar ato qilinganidek. Shunga ko‘ra farishtalarning bu kechada yerga tushishlari o‘sha fazilatlarga erishish uchun bo‘lishi ham mumkin”.
Oyatning davomida bu kechaning uchinchi fazilati quyidagicha bayon qilingan:
سَلَامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ
“U to tong otgunicha salomatlikdir”.
Ushbu oyatdagi “U salomatlikdir” so‘zini aksar mufassirlar “u salomat bo‘linadigan kecha” deb tafsir qilganlar. Ya’ni quyosh botgandan to tong otgunicha bu kecha turli ofat balolardan salomatlik bo‘ladi.
Zahhok: “Alloh taolo bu kechada faqat salomatlikni taqdir qiladi, boshqa kechalarda esa balolarga ham salomatlikka ham hukm qiladi”, degan.
Bazi ulamolar “U salomatlik”ni “farishtalar qanotlarini silkitib Alloh taoloning bandalariga salomi, rahmati va mag‘firatini yo‘llab turadilar” ma’nosida tafsir qilganlar.
“To tong otgunicha” so‘zini Moturidiy bobomiz quyidagi ma’nolarda ham tushunish mumkinligini aytgan:
– mazkur barakalar to tong otguncha davom etadi;
– to tong otgunicha salom aytilib turiladi;
– to tong otgunicha farishtalar yerda bo‘lib turadilar.
Har bir mo‘min kishi undagi fazilatlariga erishishni orzu qiladigan ushbu ulug‘ kechaning aynan qaysi kechaligi haqida turli rivoyatlar kelgan:
– Imom Buxoriy va imom Muslimlar Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilgan hadisda Ramazonning oxirgi o‘n kechasining toqlaridan izlash xabar berilgan;
Ba’zi orif zotlar Ubay ibn Ka’b roziyallohu anhu qasam ichib aytgan ushbu gaplarini Qadr surasida kelgan ishoralar qo‘llab-quvvatlashini aytganlar. Bu haqida Alloma Soviy “Jalolayn” tafsirining hoshiyasida quyidagi ishoralarni keltirgan:
– Qadr surasidagi kalimalarning adadi Ramazon kunlari singari o‘ttiztadir. Unda kelgan هِيَ (u) qalimasi esa yigirma yettinchi kalimadir.
Aslida Qadr kechasining hammaga qat’iy ravishda aniq bildirib qo‘yilmagani ham Alloh taoloning yana bir rahmatidir. Zero bandalarga ularning qachon vafot etishlari va qiyomat vaqti maxfiy qilingani singari Qadr kechasi ham maxfiy qilingan. Chunki uning vaqtini aniq bilmaslik butun oy davomida g‘aflatda qolmaslikka va hamisha toat ibodatlarga g‘ayrat qilishga undab turadi.
Shuning uchun Ramazon oyi davomida doimo quyidagi duoni o‘qib yurishga odatlanish tavsiya qilinadi:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا قَالَتْ: قُلْتُ يَا رَسُولَ اللهِ أَرَأَيْتَ إِنْ عَلِمْتُ أَيَّ لَيْلَةٍ لَيْلَةَ الْقَدْرِ مَا أَقُولُ فِيهَا ؟ قَالَ:قُولِي: اَللَّهُمَّ إِنَّكَ عَفُوٌّا تُحِبُّ الْعَفْوَ فَاعْفُ عَنِّي. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ
Oisha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: “Men: “Ey Allohning Rasuli agar men qaysi kechaning Qadr kechasi ekanini bilsam u kechada nima deb duo qilay”, dedim. U zot: “Allohumma innaka afvuvvun tuhibbul afva fa’fu anniy” (Ey Alloh, albatta sen o‘ta afv qilguvchisan, afv qilishni yaxshi ko‘rasan, meni afv qilgin), deb duo qiling”, dedilar”. Termiziy rivoyat qilgan.
Allohim, bizlarni Qadr kechasining fazilatlariga muvaffaq qilgin, gunohlari kechirilgan bandalaring qatoriga qo‘shgin. (Amiyn).
O‘ta afv qilguvchi mehribon Robbimizga hamdu sanolar, U zotning elchisi bo‘lgan sayyidul basharga salavot va salomlar bo‘lsin!
Abdulqodir Abdur Rahim
G‘iybatning ta’rifini ushbu hadisdan bilib olamiz:
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Yo Allohning Rasuli, g‘iybat nima?” deb so‘rashdi. “Birodaringni o‘ziga yoqmagan narsa bilan eslashing”, dedilar. Shunda: “Birodarimda men aytgan narsa bo‘lsa-chi, bunga nima deysiz?” deyishdi. “Agar aytganing unda bo‘lsa, g‘iybat qilgan bo‘lasan, aytganing unda bo‘lmasa, bo‘hton qilgan bo‘lasan”, deb javob berdilar” (Abu Dovud rivoyat qilgan).
Ba’zilar “Men birodarimning yo‘q aybini gapirmayapman. Balki bor aybini aytyapman” deb da’vo qilishadi. Mazkur hadisga ko‘ra ularning da’vosi asossiz bo‘lib, ular g‘iybat qilayotgan bo‘lishadi.
Qur’oni karimning Hujurot surasida Alloh taolo aytadi: "Ey iymon keltirganlar! Ko‘p gumonlardan chetda bo‘linglar, chunki ba’zi gumonlar gunohdir. Josuslik qilmanglar. Ba’zilaringiz ba’zilaringizni g‘iybat qilmanglar. Sizlardan birortalaringiz o‘zining o‘lgan birodarining go‘shtini yeyishni yaxshi ko‘radimi? Ha, yomon ko‘rasizlar. Allohdan qo‘rqinglar! Albatta, Alloh tavbani ko‘p qabul qiluvchi va rahmlidir".
Ma’lumki, kimning o‘yiga badgumonlik o‘rnashsa, u odam o‘sha gumonini tasdiqlash uchun hujjat va dalil qidira boshlaydi. Natijada gumon ostidagi odamning o‘ziga bildirmasdan, aybini axtarishga tushadi. Buni esa, josuslik, deydilar. Odatda, josuslik deb birovga yomonlik yetkazish niyatida ayblarini va zaif joylarini o‘ziga bildirmay yashirincha axtarishga aytiladi. Bu ish ham katta gunohlardandir. Chin musulmon kishining qalbi bu kabi jirkanch odatlardan pok bo‘lmog‘i zarur.
Afsuski, uch-to‘rtta ulfatlar yig‘ilib qolsa, suhbat orasida kimnidir g‘iybat qilish ham sodir bo‘ladi. Iymoni komil musulmon birovni g‘iybat qilmasligi, g‘iybatchilarni bu gunohdan qaytarishga urinishi, agar ular g‘iybatdan tillarini tiymasalar, o‘zi unday majlisni tark etishi kerak. Chunki g‘iybatchilar bilan birga o‘tirib, ularni bu ishdan qaytarmay o‘tiravergan kishi o‘sha kimsalarning gunohiga sherik bo‘ladi.
G‘iybat birodarimizning unga yoqmaydigan narsa bilan eslash ekan, bu narsa uning tashqi ko‘rinishi, shakliga oid bo‘lishi ham mumkin. Masalan, ba’zilar “Falonchi pakana”, “Falonchi cho‘loq”, “Falonchi naynov”, “Falonchi qora” kabi gaplarni ko‘p ishlatishadi. Bu gapni o‘sha inson eshitsa, xafa bo‘ladi. Demak, bu ham g‘iybat hisoblanadi.
G‘iybatchini hech kim yoqtirmaydi. Unday kimsaga oxiratda ham alamli azob bordir.
Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam dedilar: “Me’rojga chiqarilganimda bir qavmning yonidan o‘tdim. Ularning misdan bo‘lgan tirnoqlari bo‘lib, ular (o‘sha tirnoqlar ila) yuzlarini va ko‘kraklarini tirnar edilar. Men: “Ey Jabroil, bular kim?” deb so‘radim. U: “Ular odamlarning go‘shtlarini yeydigan (g‘iybat qiladigan) va ularning obro‘lariga til tekkizadigan kishilardir” deb javob berdi” (Imom Ahmad va Abu Dovud rivoyat qilishgan).
Oddiy tirnoq bilan yuzingizni yoki tanangizning biror joyini qashiyversangiz, borib-borib o‘sha joy yaraga aylanadi. Endi misdan bo‘lgan tirnoqlar bilan yuz va ko‘kraklarni tirnash juda qo‘rqinchlidir. Hadisi sharifda g‘iybatchilar “odamlarning go‘shtlarini yeydiganlar” deb vasf qilinmoqda. Bu Hujurot surasida keltirilgan g‘iybatchi misolining hadisda ham keltirilishidir. G‘iybatchi kimsa g‘iybat qilayotgan paytda do‘stining, dindoshining go‘shtini yeb o‘tirgan bo‘ladi.
Imom Ahmad, Imom Abu Dovud va boshqalar Abu Barza Al Aslamiy roziyallohu anhudan rivoyat qilgan hadisi sharifda Payg‘ambarimiz alayhissalom bunday marhamat qildilar: “Ey tili bilan iymon keltirib, qalbiga iymon kirmaganlar! Musulmonlarni g‘iybat qilmanglar, ularning avratlari orqasidan (nomuslariga teguvchi gap tarqatib) tushmanglar! Chunki kim o‘z birodarining avrati ortidan tushsa, Alloh uning avrati ortidan tushadi. Kimki, Alloh uning ortidan tushgan bo‘lsa, uni sharmanda-yu sharmisor qiladi, garchi uyining ichkarisida bo‘lsa ham!”.
Sa’d ibn Abu Vaqqos bilan Xolid ibn Valid roziyallohu anhumoning orasidan gap o‘tib qoldi. Keyin bir kishi Sa’dning oldida Xolidni g‘iybat qilmoqchi edi, Sa’d unga bunday dedi: «U bilan o‘rtamizda bo‘lib o‘tgan narsaning aslo dinimizga aloqasi yo‘q!».
G‘iybat harom bo‘lgani kabi yomon gumon ham harom. Birodaringiz ortidan yomon gaplar so‘zlash harom bo‘lganidek, undan asossiz ravishda yomon gumon qilishingiz ham harom. Yomon gumon deganda birov haqida qalbda chiqarilgan hukm yoki mustahkam e’tiqodni nazarda tutyapmiz. Ammo xayolga kelgan turli narsalar, o‘y-fikrlar avf qilingan, hatto shak ham kechirilgan.
Gumon qalbning o‘sha tomonga ko‘proq moyil bo‘lishi, ko‘proq tayanishidir. Alloh ta’olo aytadi: “Ey iymon keltirganlar! Ko‘p gumonlardan chetda bo‘linglar, chunki ba’zi gumonlar gunohdir” (Hujurot surasi, 12-oyat).
Yomon gumon harom qilinishining sababi shuki, qalblardagi sir-asrorlarni faqat g‘aybni biluvchi Zotgina biladi, shunday ekan siz birov haqida yomon e’tiqodda bo‘lishga haqqingiz yo‘q. Magar sizda bunga yetarlicha asoslar bo‘lsa va ularni yaxshi tarafga ta’vil qilish imkoni bo‘lmasa, unda ko‘rgan, guvohi bo‘lgan narsangizdan boshqani e’tiqod qilishdan o‘zga imkoningiz yo‘q. Ammo ko‘zingiz bilan ko‘rmasangiz ham, qulog‘ingiz bilan eshitmasangiz ham ichingizda gumon paydo bo‘layotgan bo‘lsa, bilingki, bu shaytondandir.
Birinchidan, g‘iybatni eshitgan paytda g‘iybat qilinayotgan inson haqida yomon gumonga bormaslik, u haqda zikr etilayotgan yomon sifatlarni rost deb bilmaslik, boshqa odamlar huzurida uni nakl qilmaslik, g‘iybat qilgan kishini gunohi kabira qilyapti deb bilish, uning gapini e’tiborsiz deb hisoblash, «Ehtimol, g‘iybat qilingan insonga uning adovati bordir, shuning uchun shunday gaplarni gapirayotgandir», deb o‘ylash lozim.
Ikkinchidan, g‘iybatni eshitgach, unga sherik bo‘lib, musulmon birodarining qolgan ayblarini ham ochmasin. G‘iybat qiluvchi kishi Alloh taoloning itobiga qoladi, agar men unga sherik bo‘lsam, Alloh taolo mendan norozi bo‘ladi va qiyomat kuni azoblaydi, degan fikrda bo‘lsin.
Uchinchidan, bir musulmon birodarining g‘iybat qilinayotganini eshitsa, o‘sha musulmonni maqtashni boshlasin va unga yordam bersin. Ajab emaski, shunda g‘iybat qiluvchi g‘iybatdan tiyilsa.
To‘rtinchi ish shuki, g‘iybat qiluvchini til bilan aytib yoki qo‘l va ko‘z bilan ishora bo‘lsa ham, g‘iybatdan to‘xtatish lozim.
Agar binamki nobinovu chohast,
Agar xomush binishinam gunohast.
Nazmiy ma’nosi:
Agar ko‘rsamki ko‘r oldida chohdur,
Indamay o‘tirsam, beshak, gunohdur.
Nasriy baëni:
Agar ko‘zi ko‘r kishining oldida chuqurni ko‘rsam-u, indamay o‘tiraversam, gunohdir.
Agar uni g‘iybat qilishdan qaytarish imkoni bo‘lmasa, o‘sha majlisdan turib ketish lozim. Bordi-yu, turib ketishning ham iloji bo‘lmasa, u holda bo‘layotgan g‘iybatni dilda yomon ko‘rib o‘tirish kerak. Rozi bo‘lib, jim o‘tirish joiz emas.
Yana bir gap. G‘iybatchiga «Jim bo‘l» deb turib, lekin bo‘layotgan g‘iybatni dilda xohlab turish munofiqlikdir.
Ibn Mas’ud roziyallohu anhu aytadi: «Allohga qasamki, agar bir kishi boshqa kishini “bu itni emgan” deb ayblaganda, kuni kelib o‘zi, albatta, itni emgan bo‘lardi».
Muhammad ibn Sirin rahimahulloh aytadi: “Insonlarning eng xatokori boshqalarning aybini ko‘p gapiradiganidir”. Sahobalar va tobe’inlar gunohning kasofatiga shunchalik aniq ishonishgan ekan.
TII Modul ta’lim tizimi talabasi,
To‘raqo‘rg‘on tuman “Is'hoqxon to‘ra” jome masjidi imom-xatibi Ja’farxon SUFIYEV