Muqaddas islom dinimizda oila masalasiga alohida e’tibor bilan qaralgan. Zero, oila har bir jamiyatning iligi hisoblanadi. O‘zagi mustahkam jamiyatning o‘zi ham mustahkam bo‘ladi.
Kuyida har bir ishlarida namuna bo‘lgan Zot – Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning umr yo‘ldosh sifatidagi namunalarni ibrat uchun eslab o‘tsak.
لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآَخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا
“(Ey, imon keltirganlar!) Sizlar uchun – Alloh va oxirat kunidan umidvor bo‘lgan hamda Allohni ko‘p yod qilgan kishilar uchun Allohning payg‘ambarida go‘zal namuna bordir” (Ahzob surasi, 21 oyat).
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam insoniyat ichra xulqlari va odoblari eng go‘zal Zotdir. Alloh taoloning O‘zi bu haqda ta’kidlab:
وَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيمٍ
“Siz eng buyuk xulq uzradirsiz”, deya marhamat qilgan (Qalam surasi, 4 oyat). Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam shu buyuk xulqlari bilan oilaviy hayot kechirganlar va Rabbimizning ayollar borasidagi:
وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ
“Ular bilan yaxshilikla yashangiz”, degan ilohiy farmonini amalda ko‘rsatib berganlar (Niso surasi, 19 oyat).
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam o‘z ahllariga juda mehribon va rahmli bo‘lganlar. Oisha onamizdan rivoyat qilinadi: “Bir kuni Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan safarda ketayotgan edik. Bir yalanglikka yetganimizda to‘satdan munchog‘im uzilib tushib qoldi. Shunda Nabiy sollallohu alayhi vasallam uni qidirish uchun to‘xtadilar. Odamlar ham to‘xtashdi. Holbuki ichishlik uchun na odamlarda, na bir yaqin atrofda suv bor edi. Odamlar Abu Bakrning oldiga borib:”Oishaning nima qilganini ko‘rmaysizmi?! Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni va U zot bilan birga odamlarni ham tutib qoldi-ku! Odamlar suvi bor joyda ham emaslar, o‘zlari bilan suvlari ham yo‘q”, dedilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam charchab tizzamga boshlarini qo‘yib uxlab qoldilar. Shu payt otam Abu Bakr roziyallohu anhu kelib: “Shunday taqchillik nozik payti ham Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni to‘xtatasanmi?” – deb meni koyidilar. Koyish asnosida meni shunday turtkilardilarki, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam uyg‘onib ketmasinlar deb zo‘rg‘a qimirlamay o‘tirardim. U zot ham uxlab turib, suvsiz bo‘lib qolgandilar. Shunda Alloh taolo tayammum oyatini nozil qildi. Darvoqe, Usayd ibn Xuzayr: “Ey Abu Bakrning oilasi, sizlarning barakangiz tufayli!” – dedi. Oisha roziyallohu anho so‘zlarida davom etib: Keyin men mingan tuyani turg‘izgan edik, munchog‘imni o‘shaning tagidan topdik” (Imom Buxoriy rivoyati).
E’tibor bergan bo‘lsangiz, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam birgina munchog‘ni deb chanqoqlik paytida ham odamlarni to‘xtatib uni izlashga tushganlar.
U zot alayhissalom biror marta birovga qo‘pol so‘z aytmaganlar, hech kimni xaqorat qilmaganlar, qo‘l ko‘tarmaganlar, quvvatlarini faqatgina Allohning yo‘lida sarflaganlar. Bu mehr-shafqatni to‘g‘riroq tasavvur qilish uchun ba’zi statistik ma’lumotni keltirib o‘tamiz: Musulmon bo‘lmagan, ayni vaqtda peshqadamlikni da’vo qilayotgan ba’zi mamlakatlar aholisi orasida 70% erkaklar o‘z ayollarini urar va shu kaltaklangan ayollarning 83%i og‘ir ahvolda shifoxonalarga tushar ekan. “Madaniyat”ni da’vo qilayotgan yurtlarda ayollar huquqi ana shu ahvolda.
Endi yana Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning oilalariga qaytaylik. Bir kuni safarda Sofiya onamiz mingan ulov orqada qolib ketadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam oldilariga kelganlarida Sofiya onamiz yig‘lab: “Meni sekin yuradigan ulovga mindiribsiz”, - deydilar. Nabiy alayhissalom esa onamizning ko‘z yoshlarini artib, yupatdilar (Nasaiy rivoyati).
Payg‘ambarimizning o‘z ahli ayollariga nisbatan muomalalari xuddi shunday mehribonlik va g‘amxo‘rlik bilan yo‘g‘rilgan edi.
No‘mon ibn Bashir roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda shunday deyiladi: “Abu Bakr roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzurlariga kelganlarida Oisha roziyallohu anhoning baland ovozda gapirayotganligini eshitdi va yaqin kelib: “Ey Ummu Rumonning qizi, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzurida ham ovozingni baland qilasanmi?!” – deya koyidilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam oralarini ajratdilar va ketgach: “Sen bilan haligi kishining orasini ajratganimni ko‘rdingmi?” – dedilar. Biroz vaqt o‘tgach Abu Bakr roziyallohu anhu qayta kyelib, kirishga izn so‘raganlarida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Oisha onamizni kuldirib o‘tirgan edilar. Shunda Abu Bakr roziyallohu anhu: “Janjallaringizga sherik qilganingizdek, quvonchingizga ham meni qo‘shinglar”, - dedilar (Imom Ahmad rivoyati).
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam barchaga bir xil go‘zal muomalada bo‘lganlari kabi ahli ayollari bilan ham ana shunday namunali hayot kechirganlar. Bugungi kunda har birimiz U zotdan o‘rnak olsak, jamiyatimiz qanday ham go‘zal va farovon bo‘lar edi!
Jaloliddin Hamroqulov
Toshkent islom instituti “Tahfizul Qur’on” kafendrasi mudiri,
Toshkent shahar“Novza” jome masjidi imom xatibi
- 56وَتُعْطَى الْكُتْبُ بَعْضًا نَحْوَ يُمْنَى وَبَعْضًا نَحْوَ ظَهْرٍ وَالشِّمَالِ
Ma’nolar tarjimasi: Nomai a’mollar ba’zilarga o‘ng tomondan beriladi, ba’zilarga orqa va chap tomondan (beriladi).
Nazmiy bayoni:
Ayrimlarga nomalar kelar o‘ng qo‘ldan
Ba’zilarga berilar orqa va so‘ldan.
Lug‘atlar izohi:
تُعْطَى – ikki maf’ulli fe’l.
الْكُتْبُ – noib foil, birinchi maf’ul. كُتْبُ kalimasi كِتَابٌ ning ko‘pligi bo‘lib, aslida, كُتُبٌ dir. Bu yerda nazm zaruratiga ko‘ra كُتْبُ qilib keltirilgan.
بَعْضًا – ikkinchi maf’ul.
نَحْوَ – nahv kalimasining bir qancha ma’nolari bo‘lib, bu yerda “tomon” ma’nosida kelgan. Zarflikka ko‘ra nasb bo‘lib turibdi. Quyidagi baytlarda نَحْو kalimasining besh xil ma’nosi bayon qilingan: 1. “qasd”; 2. “jihat”; 3. “miqdor”; 4. “misl”; 5. “qism”.
نَحَوْنَا نَحْوَ دَارِكَ يَا حَبِيبِي
لَقِينَا نَحْوَ أَلْفٍ مِنْ رَقِيبِ
وَجَدْنَاهُمْ جِيَاعاً نَحْوَ كَلْبٍ
تَمَنَّوْا مِنْكَ نَحْوًا مِنْ شَرِيبِ
Ey do‘stim, yo‘l oldik hovlinga tomon,
Yo‘liqdik ming qadar raqibga hamon.
Ularning it misol ochligin bildik,
Biror qism yutiming kutishar har on.
يُمْنَى – “o‘ng” ma’nosida bo‘lib, taraf va a’zoga nisbatan ishlatiladi.
وَبَعْضًا – oldin o‘tgan بَعْضًا ga atf qilingan.
ظَهْر – orqa taraf ma’nosini bildiradi. Masalan, ظَهْرُ الاِنْسَان deganda inson yelkasi ortidan beligacha bo‘lgan qismi tushuniladi.
الشِّمَالِ – chap taraf ma’nosini anglatadi.
Matn sharhi:
Qiyomat kunida hamma mahshar maydoniga to‘planadi. Barchaga bu dunyoda qilgan ishlari yozib qo‘yilgan kitob – nomai a’mol tarqatiladi. Ushbu nomai a’mollar insonlarning hayotlari davomida qilgan barcha hatti-harakatlari davomida yozilgan bo‘ladi. Bu haqida Qur’oni karimda shunday xabar berilgan:
“Holbuki, sizlarning ustingizda (barcha so‘zingiz va ishingizni) yodlab turuvchi (farishtalar) bor. (Ular nomai a’molga) yozuvchi ulug‘ zotlardir. (Ular) siz qilayotgan ishlarni bilurlar”[1].
Ya’ni insonlarning qilayotgan amallarini kuzatib, yozib turuvchi farishtalar bor. Ular Alloh taolo huzurida eng hurmatli farishtalar bo‘lib, insonlarning talaffuz qilgan barcha so‘zlarini va qilgan barcha amallarini yozib turadilar. Qurtubiy ushbu oyat haqida: “Ustilaringizda kuzatib turuvchi farishtalar bordir” ma’nosini anglatadi, – degan. Ushbu hurmatli farishtalar insonlar tarafidan sodir bo‘lgan barcha yaxshiyu yomon ishlarni bilib turadilar hamda qiyomat kunida qilmishlariga yarasha jazo yo mukofot olishlari uchun nomai a’mollariga yozib turadilar.
Qiyomat kunida farishtalar barcha insonlarni bir joyga to‘plaganlaridan so‘ng har biri bilan alohida hisob-kitob boshlanadi. Hisob-kitobdan oldin ularga bu dunyoda qilgan barcha ishlari yozib qo‘yilgan nomai a’mollari beriladi. Ashaddiy kofirlarga nomai a’mollari orqa tomondan beriladi va ular uni chap qo‘llari bilan oladilar. Ba’zi kofirlarga chap tomondan beriladi.
Taqvodor mo‘minlarga o‘ng tomondan beriladi. Tavba qilishga ulgurmasdan o‘lgan fosiq mo‘minga nomai a’moli qaysi tarafdan berilishi haqida ulamolar ikki xil qarashda bo‘lganlar:
– O‘ng tarafdan beriladi;
– Bu haqida gapirmaslikni afzal ko‘rishgan.
O‘ng tarafdan beriladi, deganlar ham qachon berilishi haqida o‘zaro ikki xil gapni aytganlar:
1. Do‘zaxga kirishidan oldin beriladi va bu uning do‘zaxda abadiy qolmasligi alomati bo‘ladi;
2. Do‘zaxdan chiqqandan keyin beriladi.
Nomai a’mollari o‘ng taraflaridan berilganlar osongina hisob kitobdan so‘ng jannatdagi ahllari oldiga xursand holda qaytadilar:
“Bas, kimning nomai a’moli (qiyomat kuni) o‘ng tomonidan berilsa, bas, u oson hisob bilan hisob-kitob qilinajak va (jannnatga tushgan) o‘z ahli (oilasi)ga shodu xurram holda qaytajak”[2].
So‘fi Ollohyor bobomiz ushbu masala to‘g‘risida qanday e’tiqodda bo‘lish lozimligi haqida bunday yozgan:
Bilur garchi jami’i holimizni,
Yuborur nomayi a’molimizni.
* * *
Yuborsa nomani rahmat yo‘lidin,
Kelur noma u qulni o‘ng qo‘lidin.
* * *
Qizil yuzlik bo‘lub ul ham sarafroz
Suyunganidin qilur ul banda ovoz.
* * *
O‘qung nomamni ey turg‘on xaloyiq
Kelubdur noma ixlosimg‘a loyiq.
Ya’ni Alloh taologa barcha holatlarimiz ma’lum bo‘lsa-da, amallarimiz yozilgan sahifalarni yuboradi. U zotning buyruqlarini bajarib, rahmatiga sazovor bo‘lganlarga amallari yozilgan sahifalarni o‘ng tarafidan yuboradi.
Bunday baxtli insonlar kitoblari o‘ng tomondan berilishi bilanoq o‘zlarining abadiy baxt-saodatga erishganlarini biladilar va mislsiz xursandchilikdan quvonch ko‘z-yoshlari bilan entikishib:“Mana, mening kitobimni o‘qib ko‘ringlar! Albatta, men hisob-kitobimga yo‘liqishimga ishonardim”, – deydilar:
“Bas, o‘z kitobi (nomai a’moli) o‘ng tomonidan berilgan kishi aytur: “Mana, mening kitobimni o‘qingiz! Darhaqiqat, men hisobotimga ro‘baro‘ bo‘lishimni bilar edim”, – der”[3].
Ammo kimki Allohga iymon keltirmay, Uning buyruqlarini bajarmasdan o‘ziga berilgan fursatni faqat ayshu ishratda yashashga erishish, go‘yo dunyo lazzatlarining oxirigacha yetish yo‘lida sarf qilib yuborgan bo‘lsa, unga kitobi orqa tarafidan beriladi. Kitobi orqa tarafidan berilganlar qizib turgan do‘zaxga kiradilar:
“Ammo kimning nomai a’moli orqa tomonidan berilsa, bas, (o‘ziga) o‘lim tilab qolajak va do‘zaxda kuyajak”[4].
Ba’zilarga kitobi chap tarafidan beriladi. Bunday kimsalar kitobi chap tarafdan berilganning o‘zidayoq sharmanda bo‘lganlarini biladilar. Oldindagi dahshatli azob-uqubatlarni his etganlaridan titrab-qaqshab: “Voy sho‘rim, koshki menga kitobim berilmasa edi”, – deb qoladilar.
“Endi, kitobi chap tomonidan berilgan kimsa esa der: “Eh, qaniydi, menga kitobim berilmasa va hisob-kitobim qanday bo‘lishini bilmasam! Eh, qaniydi, o‘sha (birinchi o‘limim hamma ishni) yakunlovchi bo‘lsa! Menga mol-mulkim ham asqotmadi. Saltanatim ham halok bo‘lib mendan ketdi”[5].
Xulosa qilib aytganda, barchaning qilgan qilmishlari va holatlari ma’lum bo‘lsa-da, Alloh taolo ularga nomai a’mollarining ham berilishini iroda qilgan. Ushbu nomai a’mollarning qanday berilishining o‘zidayoq yaxshi amal qilganlarni taqdirlash ko‘rinishi bor.
Keyingi mavzu:
Amallarning o‘lchanishi va sirot haqidagi e’tiqodimiz