Alloh taolo ba’zi kishilarga ro‘zada ham yengillik qilgan. Bu islomning hukmlarida bandalarga yengillik iroda qilinganiga dalildir. Alloh taolo aynan ro‘za haqidagi oyatda: “Alloh sizlarga yengillikni xohlaydi va sizlarga qiyinchilikni xohlamaydi” (Baqara, 185-oyat) deb marhamat qiladi. Mana shunga ko‘ra, farz bo‘lishiga qaramasdan, Alloh taolo ba’zi o‘rinlarda bandalariga ro‘zasini ochishga ruxsat beradi. Bular ramazondagi uzrlilar bo‘lib, “Al-Fiqhul hanafiyya” kitobi muallifi ularni ikki qismga bo‘lgan:
Birinchi qismga quyidagilar kiradi:
1.Musofir. Islom dini o‘z yurtidan shar’iy safar masofasicha uzoqlikdagi joyga ketgan musofirga ro‘za tutmaslikka ruxsat beradi. O‘z yurtidan 86 km. va undan ko‘proq masofada o‘n to‘rt kun va undan kamroq muddatga turishni niyat qilib chiqqan kishi musofir bo‘ladi va bu musofirga safardalik paytida ro‘za tutmaslikka islom shariati ruxsat beradi. Dalil: Alloh taolo: “Sizdan kim bemor yoki safarda bo‘lsa, bas, sanog‘ini boshqa kunlarda tutadi” (Baqara,185) deb marhamat qilgan.
Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Biz Rasululloh sallallohu alayhi va sallam bilan safarga chiqardik. Bizning oramizda ro‘zadorlar ham, ro‘za tutmaganlar ham bor edi. Ro‘za tutganlar tutmaganlarni, tutmaganlar ro‘za tutganlarni ayblamasdi” (Imom Buxoriy va Muslim rivoyati).
Alloh taoloning: “Agar bilsangiz ro‘za tutmog‘ingiz siz uchun yaxshidir” (Baqara,184-oyat) degan oyatiga binoan, agar musofir kishiga zarar bo‘lmasa, ro‘za tutish afzal deydilar.
2.Bemor. Agar bemor kasalligi ziyoda bo‘lishidan qo‘rqsa yoki kasallikdan tuzalishi kechikadigan bo‘lsa, islom unga ro‘za tutmaslikka ruxsat beradi. Lekin bu gapni musulmon, ishonchli tabiblar aytgan bo‘lishi lozim. Agar u o‘zining fikriga asoslanib, ro‘zasini ochadigan bo‘lsa, unga kafforat lozim bo‘lib qoladi. Gohida ro‘za kasallikdan shifo topishiga ham sabab bo‘ladi. Bemor kishining ro‘za tutmasligiga ruxsat ekanligiga dalil, Alloh taoloning yuqoridagi “Sizdan kim bemor yoki safarda bo‘lsa, bas, sanog‘ini boshqa kunlarda tutadi” (Baqara,185) degan oyatidir.
3.Homilador va emizikli ayol. Shariatimiz bu ikkisiga agar o‘zlariga yoki farzandlariga zarar yetish xavfi bo‘ladigan bo‘lsa, ro‘za tutmaslikka ruxsat beradi. Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sallallohu alayhi va sallam o‘ziga zarar yetishidan qo‘rqqan homiladorga va bolasiga zarar yetishidan qo‘rqqan emizikli ayolga ro‘zasini ochishga ruxsat berdilar” (Imom Nasaiy va Ibn Moja rivoyati).
Emizikli ayol agar tabib buyurgan bo‘lsa, emizikli bolasini muolajasiga dori ichishi uchun og‘zini ochishi ham mumkin. Bu islomning rahmati, uning hukmlarining yengilligiga katta dalildir.
4. Halok bo‘lishdan qo‘rqqan kishi. Ro‘zador kishiga juda qattiq chanqoq yoki ochlik yetsa, undan halok bo‘lib qolishidan yoki aqli noqis bo‘lib qolishidan qo‘rqsa, ro‘zasini buzib, uni qazo qilishi mumkin. Ammo, kafforat unga vojib bo‘lmaydi. Shuning uchun nonvoy, temirchi, konchiga o‘xshash og‘ir kasb egalariga ro‘zasini mukammal qilishdan ojiz qoldiradigan darajada ko‘p ish qilmasliklari vojib bo‘ladi. Balki, bular ramazon kunlarida ishlarini kamaytirishlari yoki imkoni bo‘lsa kechki paytga ko‘chirishlari lozim bo‘ladi.
Fatovoyi Hindiya kitobida “Nafaqaga muhtoj kasb egasi agar o‘z kasbi bilan shug‘ullansa, o‘ziga ro‘zani buzishni muboh qiladigan zarar yetishni bilsa, unga kasal bo‘lishidan oldin ro‘zasini buzishi harom bo‘ladi” deyilgan.
Bu uzrli kishilar ramazonda og‘izlari ochiq yurgan paytlarida kunduzlari ramazonning hurmatidan oshkora taom yemasliklari vojib bo‘ladi. Ularning uzrlari ketgandan keyin, quyosh botgunga qadar ro‘zadorga o‘xshab saqlanib turadilar. Musofir kishi muqim bo‘lsa, bemor sog‘ayib qolsa, hayz va nifos ko‘rgan ayollar pok bo‘lsalar, og‘izni g‘arg‘ara qilganda bilmasdan ichiga suv ketib qolgan kishiga o‘xshash xato sababidan ro‘zasi ochilgan bo‘lsa, bularning hammasi ramazon oyining hurmatidan kunning qolgan qismini yemasdan ro‘zadorga o‘xshab o‘tkazishligi vojib bo‘ladi.
Yuqorida zikrlari o‘tgan kishilar bir kunga bir kun qilib, necha kun qazo qilgan bo‘lsalar ramazondan keyin shuncha kun qazosini tutib beradilar.
II.Qism. Og‘iz ochish vojib va fidyasi vojib bo‘lgan kishilar. Bu toifadagi kishilar doimiy ojizlik yoki surunkali kasalliklari sababidan ro‘za tutishdan muttasil ojiz qoladigan kishilar hisoblanadi. Yoshi o‘tib qolgan keksalar va bedavo dardga chalinganlar ro‘za tuta olmasalar, bular og‘izlari ochiq yuraveradilar va ramazonning har bir kuniga fitr sadaqasi miqdoricha fidya beradilar. Bular xohlasalar ramazonning boshida, xohlasalar oxirida fidya beraveradilar. Alloh taolo “Uni qiynalib tutadiganlar zimmasida bir miskin taomi fidya lozimdir” (Baqara,184-oyat) degan.
Ibn Abbos roziyallohu anhu: “Bu ro‘za tuta olmaydigan qari va qariyalar uchundir. Ular har bir kunlariga bitta miskinni taomlantiradilar”, deganlar. Buni Imom Buxoriy Ibn Abbosdan rivoyat qilgan. Ali va Ibn Umar roziyallohu anhulardan ham rivoyat qilingan. (“Al-Fiqhul hanafiyya”, 437-444-betlar).
Demak, yuqoridagi holatlardan xoli bo‘lgan kishilar ramazon oyini g‘animat bilib, uni ro‘zasini tutmoqqa bel bog‘lashlari lozim bo‘ladi. Chunki Alloh taolo hadisi qudsiyda: “Ro‘za men uchundir. Uning mukofotini O‘zim beraman” degan. Unutmaylikki, Alloh eng buyuk Zotdir. Buyuk Zotning mukofoti ham buyuk bo‘ladi. Shunday ekan, buyuk zotdan buyuk mukofotlarni olishga shoshilaylik.
“Faxriddin ar-Roziy” o‘rta maxsus islom bilim yurti mudarrisi D.ESONOV tayyorladi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Yaxshilab e’tibor berilsa, g‘arbliklar va’dasida turish bobida bizdan ancha o‘zib ketishgan. Ular kelishilgan vaqtdan kech qolishmaydi. Bu islomiy xulq-atvor bo‘lishiga qaramay, ularda bu sifatlarni uchratamiz. Alloh taolo: «(Ey Muhammad!) Kitobda Ismoil (qissasini) yod eting! Darhaqiqat, u va’dasida sodiq turuvchi Nabiy va Rasul edi»[1], deya Ismoil alayhissalomning va’dasiga vafo qiladigan payg‘ambar ekanliklarini maqtaydi.
Mufassirlar Ismoil alayhissalom haqlarida bir voqeani keltiradilar: «Ismoil alayhissalom bir kishi bilan ko‘rishadigan joyni belgilab va’dalashadilar. Ismoil alayhissalom kelishilgan joyga o‘z vaqtida yetib boradilar va o‘sha kuni kechasi bilan haligi odamni kutib o‘tiradilar. Ertasi kuni u kishi keladi. Ismoil alayhissalom unga: “Men seni kechadan beri kutib o‘tiribman, sen kelguningga qadar bu yerdan bir qadam ham siljiganim yo‘q!” – deydilar».
Namozning ham o‘qilishi kerak bo‘lgan o‘z vaqti bor, to‘g‘rimi?! Agar chegaralangan vaqtidan bir necha daqiqa ertaroq yoki kechroq o‘qisangiz, bu uchun savob berilmaydi. Nima uchun biz ibodatlarimizda diniy asoslarimizga rioya qilmaymiz, va’dalashilgan ishlarimizga to‘g‘ri yondashmaymiz. Mashhur adib Aliy Tantoviy rahimahulloh aytganlaridek, odamlar aytilgan vaqtdan kech qolganlarni hurmat qilishadi, o‘z vaqtida kelganlarni esa jazolashadi. Kech qolib keladiganlar yetib kelishgandagina dasturxonga taom tortishadi. Tadbirlar ham kechikkanlarning tashrifidan keyingina boshlanadi.
Shunday kech qolish holati Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamga nisbatan ham sodir bo‘lgani hadislarda keladi. Jumladan, Abdulloh ibn Abul Hamsodan rivoyat qilinadi: “Men Rasululloh bilan payg‘ambar bo‘lishlaridan avval savdo qilgan edim, oramizda ozgina oldi-berdi qolib ketgan edi. Men Rasulullohga u narsani kelishilgan joyga olib borib berishga va’da qilgan edim, yodimdan ko‘tarilibdi. Oradan uch kun o‘tgach esimga tushib qoldi, darhol o‘sha joyga bordim, qarasam Rasululloh o‘sha kelishilgan joyda ekanlar. Keyin menga: “Hoy yigit, meni qiynab qo‘yding-ku, men uch (kun)dan beri shu yerda turibman”, dedilar (Abu Dovud rivoyati).
E’tibor beringki, sahobiy kelishilgan vaqtdan bir necha daqiqa ham, qanchadir soat ham emas, naqd uch kun kech qolgan. Bugungi kun musulmonlari ham kelishuvga rioya qilsalar, belgilangan vaqtga yetib kelishga qattiq ahamiyat bersalar edi, o‘zlarining ham, boshqalarning ham oromini buzmagan bo‘lardilar. Har kimning o‘ziga yarasha ishi, vazifasi bo‘ladi. Siz aytilgan vaqtingizdan kech qolishingiz, kelishgan odamingizga nisbatan zulm bo‘ladi. Bunday qilish orqali ularning foydalarini yo‘qqa chiqarasiz, “ahd”, “vafo” kabi tushunchalarning qadrsizlanishiga sabab bo‘lasiz.
Hakimlardan biri aytadi: “Birovga va’da berib, ishontirib qo‘yma. Beradigan va’dangni bajarish qo‘lingdan kelmasa, yaxshisi va’da berma”.
Biz zamonaviy aloqa vositalari asrida yashayapmiz. Kelishgan kishisini yoki do‘stini ko‘chada tik oyoqda kuttirib qo‘yishga biror uzr yo‘q. Agar o‘sha vaqtda boshqa muhim ishingiz chiqib qolsa, va’dalashgan kishingizga qo‘ng‘iroq qilib vaziyatni tushuntirishingiz mumkin, shundagina sizni uzrli hisoblasa bo‘ladi.
Musanno ibn Horisa Shayboniy aytadilar: “Va’damga xilof qilganimdan ko‘ra, qaqrab o‘lganim yaxshi”.
Shoir aytadi:
Amalsiz, quruq so‘z erur befoyda,
Yolg‘on bergan va’dangda yaxshilik qayda...
Hasson Shamsiy Poshoning “Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar” nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Maryam surasi, 55-oyat.