“Mazhab” so‘zi lug‘atda “chiroyli”, “go‘zal” hamda “yo‘l”, “yo‘nalish” degan ma’nolarda ishlatiladi. Shariat istilohida mazhab, Alloh taoloning amrlari va Rasululloh sollallohu alayhi vasllamning sunnatlari asosida ijtihod qilib topilgan, U Zotning roziligiga erishtiruvchi yo‘l, urfda esa chiroyli yo‘l ma’nosini bildiradi.
Xalqimiz asrlar osha e’tiqod qilib kelayotgan diniy jamoa – ahli sunna val-jamoaning mazhablari to‘rtta bo‘lib, uning asoschilari mutlaq ijtihod sohiblari hisoblanadi. Ular mazhabboshi yoki imom deb ataladi. Ularning qay biriga ergashilsa ham, to‘g‘ri yo‘l tutilgan bo‘ladi. Ushbu mazhablarning biri boshqasidan ustun ko‘rilmagan holda barchasi birdek qadrlanadi. Musulmon kishi to‘rt mazhabdan birini mahkam ushlashi vojib amal.
To‘rt mazhabning har biri asoschilari nomi bilan Hanafiy, Molikiy, Shofiiy, Hanbaliy mazhablari deb nomlangan. Ibn Rajab Hanbaliy rahmatullohi alayh “To‘rt mazhabdan boshqaga ergashganga raddiya” degan kitobida mazhablarga bo‘lgan ehtiyojni quyidagicha ta’riflagan: “Alloh taolo o‘z hikmati taqozosi ila dinni ushlash va muhofaza qilish uchun odamlarga imomlarni chiqarib berdi. Ularning bilimlari, fatvo va hukmlar ilmida ko‘zlangan maqsadga erishganlarini hamma tan olar edi. Barcha odamlar fatvoda ularga murojaat qiladigan, hukmlarni bilishda ham ularga qaytadigan bo‘ldi. Alloh taolo ular uchun mazhablarini tartibga soladigan va qoidalarni tahrir qiladigan zotlarni qoim qildi. Oxir-oqibat ulardan har bir imomning mazhabi, uslubi, qoidalari va fasllari aniqlandi. Barcha hukmlar o‘shalar orqali chiqariladigan bo‘ldi. Bu narsa mo‘min bandalar uchun Alloh taoloning lutfu karami, ushbu dinni muhofaza qilish sabablaridan bo‘ldi”.
Mazhabboshilar Qur’oni karim va hadisi sharifdan hukmlarni oladigan mujtahidi mutloq darajasiga yetganlar. Ularning yo‘li biror-bir masalani yechishda o‘zlari asos qilib olgan usullar va istinbod qoidalariga tayangani jihatidan farq qiladi.
Amr ibn Os roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Qachon hokim hukm qilganda ijtihod qilib, to‘g‘ri topsa, unga ikki ajr bo‘lur. Qachon u hukm qilganda ijtihod qilsa-yu, xato qilsa, unga bir ajr bo‘lur”, dedilar”.
Hanafiy mazhabining imomi Abu Hanifa rahmatullohi alayh biror masalani yechishda quyidagi yetti asos: Qur’oni karim, sunnat, sahobiylar so‘zlari, qiyos, istihson, ijmo, urfga tayanganlar. Qolgan uchala imomlar esa, urf va istihsonga asoslanmagan, Lekin Molikiy mazhabi istihsonni olgan.
Xulosa qilib aytadigan bo‘lsak, to‘rtta mazhabning haq ekani borasida musulmonlar ummati ijmo’ qilganlar.
Alloh taolo marhamat qiladi: “Albatta, bu Mening to‘g‘ri yo‘limdir. Bas, unga ergashing. Va boshqa yo‘llarga ergashmang, sizni Uning yo‘lidan ajraturlar” (An’om surasi, 153-oyat).
Bugungi kunda dunyodagi taxminan 1.3 milliard musulmon aholisining 92.5 foizini sunniylar tashkil etib, ular mazhablar bo‘yicha quyidagi nisbatda bo‘linadi: hanafiylar 47, shofiiylar 21, molikiylar 17, hanbaliylar 7.5 foizini tashkil qiladi.
Musulmonlarning mazhabga bo‘linish e’tiboridan ayon bo‘lmoqdaki, 47 foiz kishi hanafiy mazhabida ekani, bu mazhabning mohiyati va mazmunida odamlarga yengillik yaratib berishdek oliy maqsad o‘z aksini topgan. Hanafiy mazhabi to‘rt mazhab ichida vasatiylikni mahkam tutgan, shariatga xilof qilmagan holda bandalarga yengilliklar yaratgan mazhabdir. Hanafiy mazhabi hech qachon musulmonlarga qiyinchilik va mashaqqatni ravo ko‘rmagan, xoh ibodatda bo‘lsin, xoh muomilat masalalarida bo‘lsin, Abu Hanifa rahmatullohi alayhning bunday yondashuvi tahsin va e’tiborga sazovordir. Masalan, Abu Hanifa rahmatullohi alayh ko‘ylakka tekkan najosatni gul yoki uzum suvi bilan tozalash va mevalarni xomligida sotishga ijozat berganlar. Abu Hanifa rahmatullohi alayh urf va istihsonga e’tibor berishi jihatidan, qolgan uch mazhabga nisbatan fiqhiy masalalarda yengil va mo‘tadilroq deb aytsak bo‘ladi.
Xayrullo MARDONOV,
Xoja Buxoriy nomli o‘rta maxsus islom bilim yurti o‘qituvchisi
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Avvallari bu savol o‘rtaga tashlanmagan, chunki nikoh to‘yi kimning zimmasida ekanini hamma yaxshi bilgan va unga amal qilgan. Hozir ham ko‘pchilik jamiyatlarda, hatto musulmon bo‘lmagan xalqlarda ham to‘yni er taraf qiladi. Agar «Nikoh to‘yini kelin taraf qilishi kerak» degan gap aytilsa, ularning hushi boshidan uchib ketishi turgan gap. Ayniqsa, «Osh qiz tarafda bo‘ladi. Kuyov taraf, holiga qarab, kelin taraf qilgan to‘y oshiga ikki yuz elliktagacha, ba’zida undan ham ko‘proq odam olib keladi. Agar kelin taraf ularni yaxshiroq kutib olmasa, baloga qoladi», deyilsa, mutlaqo ishonishmaydi. Ha, shariat ko‘rsatmasiga amal qilmaslik oqibatda inson tabiatiga to‘g‘ri kelmaydigan ana shunday narsalarni qilishgacha olib boradi.
Aslida, nikoh to‘yini qilish er tarafning vazifasi. Bunga hujjat ham bor, dalil ham bor:
1. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam onalarimizga uylanganlarida barcha holatlarda, o‘sha vaqtning imkoniyatidan kelib chiqib, o‘zlari nikoh to‘yi qilganlar. Birorta onamizga: «Otangga ayt, to‘y qilib bersin», demaganlar. Zotan, o‘zini er bilgan odamga bu gapni aytish ordir.
2. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam uylangan erkak sahobalarga nikoh to‘yi qilishni buyurganlar. Bunga yuqorida o‘tgan Abdurrohman ibn Avf roziyallohu anhu xususidagi hadis misol bo‘ladi.
3. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam nikoh to‘yi qilishni, kambag‘al bo‘lsa ham, o‘z kuyovlari Ali ibn Abu Tolib roziyallohu anhuga topshirganlar.
«Ertasiga Ali ibn Abu Tolib kelib, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga yaqinroq joyga turdi va u zot eshitadigan qilib:
«Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning qizlariga sovchilik qilmoqchi bo‘lgan edim. O‘zimning biror narsam ham yo‘q edi. Ammo yaqinlik va mehrlaridan umidvor bo‘lib so‘ragan edim», – dedi.
Nabiy sollallohu alayhi vasallam darhol buni mulohaza qildilar va u kishiga og‘ir botmaydigan qilib:
«(Mahrga) biror narsang bormi?» – dedilar.
«Yo‘q, yo Rasulalloh», – deb javob berdi Ali.
«Hutamiyya sovuting qani?» – dedilar.
«O‘zimda, yo Rasulalloh», – dedi.
«Bo‘lmasa o‘shani ber», – dedilar.
Ali ibn Abu Tolib sovutni olib keldi.
To‘y kechasi bo‘lganida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam kuyov bo‘lmish Ali ibn Abu Tolibga:
«Ey Ali, kelinga bir to‘y ham qilmoq kerak», – dedilar.
Shunda Sa’d ibn Mu’oz roziyallohu anhu:
«Menda bir qo‘chqor bor!» – dedi.
Ansoriylardan bir guruhi bir necha so’ jo‘xori jamlab kelishdi. Ana o‘sha narsalardan to‘y ziyofati uyushtirildi...»
4. Islom ummati va ulamolar jumhurining ijmo’i.
Nima uchun nikoh to‘yi qilish erkakka yuklatilgan?
Avvalo, erkakka erkak bo‘lganligi uchun nikoh to‘yi qilish yuklatilgan. Zotan, yangi qurilgan oila uning nomidagi oila bo‘ladi. Mazkur oilaning boshlig‘i aynan erkak bo‘ladi. Xotini qilib bergan to‘y erkakka sharaf emas, or-nomus bo‘ladi.
Ikkinchidan, bir qiz ota-onadan tug‘ilib, ularning tarbiyasini ko‘rib, endi voyaga yetganda ularni va boshqa oila a’zolarini tashlab, boshqa tarafga yolg‘iz o‘zi borib, yangi oilaga a’zo bo‘lishga rozi bo‘lishining o‘zi kuyov va uning oilasi uchun sharafdir. Bu bilan, kuyov va uning oilasining jamiyatdagi obro‘si oshadi. Bunga esa, aynan kelin sababchi bo‘ladi. Shuning uchun ham kuyov taraf kelinning sharafiga to‘y beradi.
"Baxtiyor oila" kitobidan