Bir davrada kimningdir: “Men uchta a’zamni bilaman: Imomi A’zam, G‘avsul A’zam, Maxdumi A’zam. Ammo to‘rtinchisi ham bor. O‘sha to‘rtinchisining kim ekanini hech bila olmadim”, degan gapini eshitib qoldim. Shu gap kaminani o‘ylantirib qo‘ydi. Buni bilish unchalik katta ilm talab qilmasa kerak, ozgina g‘ayrat qilib ko‘ray-chi, degan fikrda ilmiy adabiyotlarni varaqlab ana shu javoblarni topishga musharraf bo‘ldim.
Ismi A’zam Alloh taoloning Qur’oni karim va hadisi sharifda zikr etilgan ismlarining eng buyugidir.
Ismi A’zam Alloh taolo ismlari ichiga yashirilgan. Buning hikmati bandalarining butun Asmoi-ul Husnaga muhabbatini saqlamoq, O‘ziga butun ismlari ila duo etilishini ta’min etmoqdir. Agar Ismi A’zam qaysi biri ekani aniq bo‘lganida odamlar boshqalarini qo‘yib faqat o‘sha ism bilan duo etmoqqa tushar, boshqa ismlarni tark etar edi. Chunki Alloh taoloning nazdida Ismi A’zamning e’tibori buyuk bo‘lib, bu ism ila qilingan duo, albatta, mustajob bo‘lishi rivoyat etilgan.
Ismi A’zamning Asmo-ul Husnadan qaysi biri ekani haqida islom olimlari bir-biridan farqli fikrlarni ilgari surganlar. Aksar olimlar “Ismi A’zam – Alloh ismidir”, deydilar. Hazrati Ali ta’kidlashicha, Ismi A’zam bir ism emas. U Fard, Hayy, Qayyum, Hakim, Odil, Quddusdan iborat olti ismdir.
Imomi A’zam rahmatullohi alayhning fikricha, Ismi A’zam – Hakim va Odildan iborat ikki ism. G‘avsul A’zam Ismi A’zamni: “Hayy ismidir”, degan. Imom Rabboniy esa Ismi A’zam Qayyumdir degan fikrni ilgari surgan.
Ayon bo‘layotirki, islom buyuklari Ismi A’zamga bir-biridan farqli ismlarni topganlar. Balki ularning har birining ruhiyatiga tajalliy etgan Ismi A’zam farqli bo‘lgandir.
Asmo-ul Husna ichida bir Ismi A’zam bo‘lgani kabi har bir ismning a’zamiy bir martabasi bor. Ba’zan bir ismning a’zamiy martabasi Ismi A’zam bilan adashtiriladi. U ismning a’zamiy martabadagi tajalliysi sababi ila Ismi A’zam sanaladi. Ismi A’zamning har bir olimga ko‘ra farqli bo‘lishining sababi shu bo‘lsa kerak.
Muhammad alayhissalom – Habibulloh, Ibrohim alayhissalom –Xalilulloh, Muso alayhissalom – Kalimulloh, Iso alayhissalom – Ruhulloh, Odam alayhissalom – Safiyulloh, Nuh alayhissalom – Najiullohdir. Bu olti payg‘ambarning boshqa payg‘ambarlardan rutbasi baland bo‘lgani bois ular “Ulula’zim” deyiladi. Hammasidan buyugi Muhammad alayhissalomdir.
Abu Hanifa Nu’mon ibn Sobit al-Kufiy; Imomi A’zam (699-767) – faqih, muhaddis, ulug‘ imom, hanafiylik mazhabi asoschisi. Kufada tug‘ilgan. "Imomi A’zam" (buyuk imom) – ulug‘ligi e’tirof etilib berilgan unvon. Abu Hanifa fiqhiy ilmni birinchi bo‘lib tasnif qilib, uni boblarga ajratib, tartibga solgan va kitob shakliga keltirgan. U faqihlarning ustozi, imom Shofi’iy ta’biri bilan aytganda, "barcha odamlar fiqhda uning boqimandalaridir".
Giloniy (Jiloniy) Muhiddin Abdulqodir ibn Abi Solih Jangiydo‘st (1077- 1166) – ilohiyotchi olim, mutasavvif. Gilon viloyatida tug‘ilgan. Xalq ommasi uni mo‘jiza ko‘rsatishga qodir bo‘lgan aziz-avliyo va bechoralarning homiysi deb, ulug‘lagan. Unga "G‘avsul A’zam" ("ulug‘ himoyachi") va "piri dastgir" ("madadkor pir") laqablarini bergan.
Maxdumi A’zam (Buyuk hazrat; asl ismi Sayyid Ahmad Xojagi ibn Sayyid Jaloliddin Kosoniy Dahbediy, 1463/64-1542) – buyuk alloma, yirik diniy arbob, naqshbandiylik tariqati pirlaridan. Dahbediy "Maxdumi A’zam", nomi bilan mashhur bo‘lgan. Buyuk shoir va davlat arbobi Zahiriddin Muhammad Bobur uni nihoyatda hurmat qilgan va Maxdumi A’zamga bag‘ishlab ruboiylar ham yozgan. Maxdumi A’zam ham shoir haqidagi "Boburiya" risolasini yozib, Hindistonga jo‘natgan.
O‘rganganlarimizdan ayon bo‘ldiki, a’zamlar uchta emas, beshta bo‘lib, birinchi A’zam – Alloh taoloning O‘zi; ikkinchisi, rutbasi baland rasullar, qolganlari avliyolar ekan.
Damin JUMAQUL,
jurnalist
Sabrsizlik musulmonlar orasida turli ixtiloflar, urush-janjallar kelib chiqishiga sabab bo‘ladi. Alloh Taolo sabr qiluvchilar bilan bo‘ladi. Ularni turli yomonliklardan asraydi. Sabr qilmay, chidamsiz bo‘lganlar esa, ixtilof girdobiga duchor bo‘ladilar.
Oyati karimaning oxirida Alloh taolo: “Va sabr qiling. Albatta, Alloh sabr qiluvchilar bilandir”, deb marhamat qilgan.
Shuningdek, Alloh taolo “Rum” surasi 31-32 oyatlarda mo‘min-musulmonlarga quyidagi xitobni qiladi: “...Va mushriklardan bo‘lmang. Dinlarida tafriqaga tushgan, guruh-guruh bo‘lib olib, har bir jamoa o‘z oldidagi narsadan shod bo‘lganlardan bo‘lmang”.
Demak, dinda tafriqaga tushish mushriklarning ishi bo‘lib tanilgan ekan. Guruh-guruh bo‘lib olib, ixtilof chiqarish, talashib-tortishish ham mushriklarning ishi ekan. Har bir jamoa o‘z oldidagi narsadan shod bo‘lib, boshqalarni past sanashi ham mushriklarning ishi ekan.
Alloh taolo “An’om” surasi 109-oyatda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamga xitob qilib: “Dinlarini tafriqa qilib, o‘zlari guruhbozlik qilganlar bilan hech bir aloqang yo‘q. Albatta, ularning ishi Allohning O‘ziga havola. So‘ngra qilgan ishlarining xabarini berur”, degan.
Ushbu oyati karimada Alloh taolo tafriqa va guruhbozlikka olib boradigan nizo hamda ixtiloflarni Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning yo‘llaridan boshqa, ul hidoyat yo‘liga teskari yo‘l hisoblamoqda. Alloh taolo bu oyatda tafriqa va guruhbozlik Payg‘ambarimizning ummatlariga munosib emasligini qattiq ta’kidlamoqda.
Alloh taolo “Oli Imron” surasida siz bilan biz musulmonlarga xitob qilib: “O‘zlariga ochiq bayonotlar kelganidan keyin bo‘linib, tafriqaga tushganlarga o‘xshash bo‘lmanglar! Ana o‘shalarga ulug‘ azob bordir”, degan.
Tafriqaga tushib bir-birimiz ila tortishish nizolar urchib, fayzu baraka ko‘tarilishiga sabab bo‘ladi.
Yangiqo‘rg‘on tumani "Sayid bobo Termiziy" jome masjidi
imom-xatibi Abduvali Mahmudxonov
@SOFTALIMOTLAR