Inson hayoti davomida solih amallar bilan bir qatorda o‘ziga solih do‘st orttirishi ham kerak. Zero, manbalarda solih do‘st qiyomat kuni shafoat qilish maqomiga ega bo‘lishi, aytiladi. Buyuk alloma Hasan al-Basriy shunday rivoyat qiladi. Qiyomat kuni jannat ahli jannatga, do‘zax ahli do‘zaxga kiradi. Shunda jannatga kirayotgan solih kishi: “Qani meni falon ismli do‘stim, men uni jannatga kirayotganlar orasida ko‘rmayapmanku?”- deydi. Unga “Do‘sting jahannamda”- deyishdi. Shunda, u: “Ey Robbim, falon ismli do‘stim men bilan birga jannatda bo‘lmasa jannat menga mukammal bo‘lmaydi”- deydi. Shunda Alloh taolo uning do‘stini jahannamdan ozod qilib, jannatga kirgizishga amr qiladi. Uni do‘zaxdan chiqarib, jannatga kirgizadilar. Shunda jahannam ahli: “Kim uni jahannamdan chiqardi, uning solih amallari bormidi?”- deb so‘rashadi. Ularga:“Yo‘q”,- deb javob beriladi. “Otasi yoki akasi shahidmi?”- deb so‘rashadi. “Yo‘q”-deb javob qilishadi. “Unda unga payg‘ambaru nabiylar shafoat bo‘lishdimi?”-deb so‘rashadi. “Yo‘q”. “Unda kim uni shafoat qildi?”, deyishadi. Shunga ularga:“Uning solih do‘sti shafoat qildi”, deyishadi. Shunda do‘zax ahli baqirib, shunday dedilar:

ٍ وَلَا صَدِيقٍ حَمِيمٍ فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِينَ 

Endi bizlar uchun na oqlovchilar bor, na biror qadrdon do‘st. (Shuaro,100-101)

فَلَوْ أَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ

Bas, koshki, bizga yana bir marta (yashash) bo‘lsa-yu, bizlar ham mo‘minlardan bo‘lsak. (Shuaro,102)

Qissadan hissa, yaxshi do‘st insonga bu dunyoda ham oxiratda ham hamroh bo‘larkan.

Muhammad-Akmalxon SHOKIROV

Xalqaro aloqalar bo‘limi mudiri