Bugungi kunda ekstremizm va terrorizm nafaqat alohida mamlakatlarning milliy xavfsizligiga, balki jahon hamjamiyatiga jiddiy tahdid solayotgan omilga aylanib ulgurdi. Terrorizm millat yo din tanlamaydi, uni biror millat yoki dinga nisbat berish mutlaqo noto'g'ri. Zero, terrorizmni hech qaysi din, hech qaysi millat oqlamaydi. Bo'lib ham, nomining o'ziyoq tinchlik va omonlikni ifodalovchi Islom terrorni mutloq qoralab kelgan. Eksterizm va terrorizm islom va islom ummatiga yot hisoblanadi. Mo'min-musulmon qo'li bilan, tili bilan birovga ozor bermaydi. Eksterizm va terrorizm esa o'zgalarga zo'ravonlik qilish, o'zgalarga ozor berishdir. O'zgalarga ozor berish, o'zgalarga zo'ravonlik qilish esa zulmdan boshqa narsa emas.
Afsuski, asrimizda ekstremizm va terrorizm xavfi ortmoqda. U siyosiy barqarorlikni, milliy, fuqarolararo va millatlararo totuvlikni buzishga, ko'p millatli va ko'p dinli davlatni obro'sizlantirishga zamin yaratmoqda. Kuni kecha Rossiya davlatida tinch aholiga qarata amalga oshirilgan terror harakati ham buning isbotidir.
Biroq muqaddas dinimiz ta'limotlarining asl mohiyatini anglamagan musulmonlar, ayniqsa, musulmon yoshlarining terror ishtirokchisiga aylanib qolishi, din va musulmon nomidan turli xunrezliklarda qatnashishi achinarli hol, ummat uchun musibatdir.
Muqaddas islom dini zulm va zo'ravonlikning har qanday ko'rinishini qat'iy qoraydi. Alloh taolo shunday marhamat qiladi: “Albatta, Alloh adolatga, ezgu ishlarga va qarindoshga yaxshilik qilishga buyuradi hamda buzuqchilik, yovuz ishlar va zulmdan qaytaradi” (Nahl surasi, 91-oyat).
Islom bir insonga tajovuz qilishni butun insoniyatga tajovuz qilish yoki bir inson hayotini saqlab qolishni butun insoniyatni saqlab qolish, deya baholaydi: “Biror jonni o'ldirmagan yoki erda (buzg'unchilik va qaroqchilik kabi) fasod ishlarni qilmagan insonni o'ldirgan odam xuddi hamma odamlarni o'ldirgan kabidir. Unga hayot baxsh etgan (o'limdan qutqarib qolgan) odam esa, barcha odamlarni tiriltirgan kabidir”(Moida surasi, 32-oyati).
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam shunday ogohlantirdilar: “Musulmon musulmonning birodaridir, unga zulm qilmaydi, uni tahqirlamaydi, yordamsiz tashlab qo'ymaydi”. So'ng: “Taqvo mana bu erdadir”, deya ko'kslariga uch marta ishora qildilar va: “Musulmon birodarini haqorat qilishi kishining yomonligiga etarli dalildir”, dedilar (Imom Muslim rivoyati).
Abdulloh ibn Mas'ud roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda esa Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Musulmonni so'kish fosiqlik, o'ldirish esa kufrdir”, dedilar (Muttafaqun alayh).
Islom dini va terror bir-biriga butunlay qarama-qarshidir. Islom bir insonni o'ldirish u yoqda tursin, unga biroz ozor berishdan ham qaytaradi. Payg'ambarimiz Muhammad alayhissalom: “Haqiqiy musulmon uning qo'lidan va tilidan boshqa musulmonga ozor etmaydigan kishidir”, deb ta'kidlaganlar.
Guvohi bo'lganingizdek, muqaddas dinimiz insonni nohaq qon to'kish u yoqda tursin, hatto qo'l yoki til bilan o'zgalarga ozor berishdan ogohlantirgandir. Biroq turli ekstremistik va terrorchi tashkilotlar o'zlarining g'arazli maqsadlaridan kelib chiqib, islom ta'limotining ayrim g'oya va tamoyillari mazmun-mohiyatini bir yoqlama, noto'g'ri talqin qilib, odamlarni hidoyat yo'lidan adashtirishga urinmoqda.
Aziz birodarlar, muhtaram yoshlar! Odamlarni Islom dinidan qo'rqitish bilan shug'ullanuvchilar – Allohga va oxirat kuniga ishonmaydigan yovuz kimsalardir. Modomiki, ular har qanday qabih ishdan qaytmas ekan, musulmonlarni yomonotliq qilish, bo'hton yog'dirish, ko'plab xunrezliklar sodir etishdan ham tap tortmaydi. Bunday qing'irliklarni qandaydir ko'rinmas kuchlar qo'lida qo'g'irchoq bo'layotgan islomni niqob qilgan to'dalar zimmasiga qo'yib, muborak Islom dini bilan bog'lashga harakat qiladilar. Bu yovuz kuchlar dinimizning ma'rifatparvar g'oyalari va hayotbaxsh o'gitlarini o'zlarining manfur maqsadlariga etishlarida to'siq deb biladilar va uni tanazzulga uchratish uchun jon-jahdlari bilan harakat qiladir hamda bu maqsad yo'lida har qanday yomonlikni qilishga tayyordirlar. Siz esa ularning bu kabi yolg'on va puch da'volariga uchmang!
Hulosa o'rnida aytamizki, terrorizm va eksterizmdan ogohva hushyor bo'lishimiz, undan o'zimizni va farzandlarimizni uzoq tutishimiz barchamizning burchimizdir.
Ubaydulloh ABDULLAYeV,
Farg'ona viloyati bosh imom-xatibi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
"Alloh sizdan yengillatmoqni iroda qiladir. Va inson zaif yaratilgandir".
Insonni Alloh taoloning O‘zi yaratgan. U Zot O‘z bandasining xususiyatlarini yaxshi biladi. Shuning uchun ham insonga faqat Alloh taoloning ko‘rsatmalarigina to‘g‘ri kelishi mumkin. Ushbu oyatda Alloh taolo insonning zaif holda yaratilganini ta’kidlamoqda. Yaratuvchining O‘zi «zaif yaratilgan», deb turganidan keyin, shu zaif insonga yo‘l ko‘rsatishda U Zot og‘irlikni xohlarmidi? Yo‘q, U Zot yengillikni xohlaydi.
Islom shariati, umuman, yengillik ustiga bino qilingandir. Bu haqda ko‘plab oyat va hadislar bor. Hammasi o‘z o‘rnida bayon qilinadi. «Niso» surasining boshidan muolaja qilib kelinayotgan masalalar, xususan, erkak va ayol, oila, nikoh masalasiga kelsak, ushbu oyatda bu masalalarda ham Alloh O‘z bandalariga yengillikni istashi ta’kidlanmoqda. Zohiriy qaralganda, diniy ko‘rsatmalarni bajarish qiyin, shahvatga ergashganlarning yo‘llarida yurish osonga o‘xshaydi. Islomda hamma narsa man qilingan-u, faqat birgina yo‘lga ruxsat berilganga o‘xshaydi. «Nomahramga qarama», «U bilan yolg‘iz qolma», «Uylanmoqchi bo‘lsang, oldin ahlining roziligini ol», «Mahr ber», «Guvoh keltir» va hokazo. Hammasi qaydlash va qiyinchilikdan iborat bo‘lib tuyuladi. Shahvatga ergashganlar esa «Yoshligingda o‘ynab qol, gunoh nima qiladi», deyishadi. Bu esa sodda va oson ko‘rinadi. Haqiqatda esa unday emas. Natijaga qaraganimizda bu narsa yaqqol ko‘zga tashlanadi. Dunyo tarixini kuzatadigan bo‘lsak, oila masalasiga yengil qaragan, jinsiy shahvatga berilgan xalqlar, davlatlar va madaniyatlar inqirozga uchragan. Qadimiy buyuk imperiyalarning sharmandalarcha qulashining asosiy omillaridan biri ham shu bo‘lgan.
Bizning asrimizga kelib, G‘arbda, o‘zlarining ta’biri bilan aytganda, jinsiy inqilob bo‘ldi. Jins borasida olimlar yetishib chiqdilar. Ular «Jinsiy hurriyat bo‘lmaguncha, inson to‘liq hur bo‘la olmaydi. Agar jinsiy mayllar jilovlansa, insonda ruhiy tugun paydo bo‘lib, unda qo‘rqoqlik va boshqa salbiy sifatlar kelib chiqishiga sabab bo‘ladi», kabi g‘oyalarni tarqatishdi. Oqibatda jinsiy inqilob avjiga chiqdi.
Natijasini – har xil balo-ofatlar buhronini hozir o‘zlari ko‘rib-tatib turishibdi. Axloqiy buzuqlik, oilaning va jamiyatning parchalanishi, hayotga qiziqishning yo‘qolishidan tashqari, son-sanog‘iga yetib bo‘lmaydigan muammolar paydo bo‘ldi. Jinsiy inqilob oqibatida taraqqiy etgan g‘arb davlatlarining tub aholisi dahshatli sur’atda kamayib bormoqda. Ko‘z ko‘rib, quloq eshitmagan tanosil kasalliklari kelib chiqdi, har yili son-sanoqsiz odamlar shu kasalliklardan o‘lmoqda. Nasl buzilib, odamlari zaifhol va kasalmand bo‘lib bormoqda. Turli aqliy va ruhiy kasalliklar urchidi. Oxiri kelib, kasalliklarga qarshi insondagi tabiiy monelikning yo‘qolishi (OITS) kasalligi paydo bo‘ldi. Bu kasallik haqli ravishda, XX asr vabosi deb nomlandi. Uning davosi yo‘q. Bu dardga chalinishning sababi zinodir. U bilan kasallangan odam tez muddatda o‘ladi. Hamma dahshatda. Bu dardga chalinmaslikning yo‘llari axtarilmoqda, bu yo‘lda behisob mablag‘lar sarflanmoqda, mazkur vaboga chalinmaslikning turli choralari taklif etilmoqda. Qonunlar chiqarilmoqda, idoralar ochilmoqda.
Lekin shahvatga ergashganlari sababli ular eng oson, eng ishonchli bitta yo‘l – Allohning yo‘liga qaytishni xayollariga ham keltirishmayapti. Aqalli ushbu dardning bevosita sababchisi bo‘lmish zinoni man etuvchi qonun chiqarishni hech kim o‘ylab ham ko‘rmayapti. Chunki shahvatga ergashganlar shahvatga qarshi chiqa olmaydilar. Ularning o‘zlari shahvatga banda bo‘lganlari uchun unga ergashganlar. O‘zlarini zohiriy yengil ko‘ringan ishga urib, endi og‘irlikdan boshlari chiqmay yuribdi. Zohiriy og‘ir ko‘ringan bo‘lsa ham, Alloh ko‘rsatgan yo‘lga yurgan bandalar boshida mazkur og‘irlik va mashaqqatlarning birortasi ham yo‘q. Ular mutlaq yengillikda, farovon turmush kechirmoqdalar.
"Tafsiri Hilol" kitobidan