Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Mustabid kommunistik tuzum dinga qarshi kurashib, millionlab odamlarning hayotini parokanda qilgani barchamizga ma’lum. Ammo dahshatli ahvolga tushib qolgach, noiloj dinga qaytishga, oilaviy hayotda, iqtisodiy turmushda ma’lum bir nizomlarga amal qilishga majbur bo‘ldi.
Oldimizda ikki yo‘l bor: yo dinni inkor qilish, yo dinga ergashish. Dinni inkor qilgan davlatlar qadimda ham bo‘lgan, hozir ham bor. Buning natijasida ular qanday qiyinchilik va muammolarga duch kelgani barchamizga ma’lum.
Shu bois dinga juda katta ehtiyoj bor. Allohga iymon keltirishdan, dinga e’tiqod qilishdan boshqa chora yo‘q! Insoniyat dinga nihoyatda muhtoj va undan hech qachon behojat bo‘lmaydi. Dinsiz jamiyatda, davlatda, oilada va shaxsda katta mashaqqatlar, ulkan muammolar yuzaga keladi.
Bunday muammolarning eng og‘iri – bugungi kunda musulmon ummatiga ixtilof, tafriqalar solinayotganidir. Mo‘min-musulmonlarni zimdan bir necha toifaga ajratib, shu tariqa ummatning birligiga raxna solinmoqda. Biz hozir bunday toifalarning ikki asosiy belgisini aytish bilan kifoyalanamiz. Bu – tahallul va tashadduddir, ya’ni o‘ta yengil olish va o‘ta qattiq olish. «Tahallul maktabi» dinni yengil sanab, unga yengil-yelpi amal qilishga chaqiradi.
«Tashaddud maktabi» esa o‘ta chuqur ketib, qattiq ushlashni, mutaassiblikni yoqlaydi. Demak, ularning biri dinda faqat oson yo‘lni, yengil yo‘lni tanlashga chaqirsa, boshqasi faqat qattiq turish tarafdori. Bu juda chuqur o‘ylangan usul, chunki odamlarning tabiati shunday: bir toifa yengillikni yoqtirsa, ikkinchisi qattiq turishni yoqlaydi. Ammo uchinchi yo‘l ham bor bo‘lib, bugungi kunda mana shu uch maktab, ya’ni uch yo‘nalish shakllangan. Hanafiy fiqhiga kirish aynan shuni o‘rganishdan boshlanadi.
Mazkur uch yo‘nalish yuqorida aytib o‘tilgan «tashaddud», ya’ni taassubona qattiq turib olish yo‘nalishi, «tahallul», ya’ni yengil-yelpi amalni yoqlash yo‘nalishi hamda bu ikki yo‘lning o‘rtasi – «tavassut», ya’ni mo‘tadillik yo‘nalishidir. Mazkur ikki yo‘nalish mustamlakachilik ta’sirida paydo bo‘lgan. Uchinchi, mo‘tadil maktab esa sof Islomni avloddan avlodga yetkazib kelayotgan maktabdir. Bu haq maktabdir, haqni gapiruvchi maktabdir. O‘z-o‘zidan savol tug‘iladi: «Nega aynan shu maktab haq? Bundan boshqasi ham haq bo‘lishi mumkin-ku? Aynan shu maktab haqligiga dalilingiz bormi?» Biz Qur’onga iymon keltiramiz. Qur’onda «Zikrni Biz nozil qildik va uni O‘zimiz muhofaza qilamiz» degan oyat bor. Demak, Alloh taolo bu dinni O‘zi muhofaza qiladi. Kim bunga shubha qilsa, kofir bo‘ladi, Qur’onni yolg‘on degan bo‘ladi. Xo‘sh, Alloh taolo bu dinning saqlanib qolishiga qaysi yo‘lni sabab qildi?
«Sizlar insonlar uchun yaratilgan eng yaxshi ummat bo‘ldingiz» degan oyatni eslang. Musulmonlarning 90 foizi Ahli sunna mazhabida ekan, «Mazhablar haq yo‘lda emas» desak, insoniyat uchun yaratilgan eng yaxshi ummat bo‘lmay qolamiz-ku! U holda holatimiz Qur’ondagi ushbu oyatga to‘g‘ri kelmay qoladi.
Ahli sunna sifatida, musulmon ummati sifatida insonlar uchun yaratilgan eng afzal ummat bo‘lmasak, unda bizning bu sifatimiz qayerda qoladi? Biz butun Islom tarixi davomida to‘rt fiqhiy mazhabga, ikki aqiydaviy mazhabga va tasavvuf mazhablariga ergashib keldik.
Shundan kelib chiqadiki, Ahli sunna haq yo‘l ekan. Alloh bu dinni mana shu fiqhiy mazhablar vositasida muhofaza qilib keldi.
«Hanafiy mazhabiga teran nigoh» kitobidan
Boshqalarga qalbingiz, aqlingiz, molingiz ila yordam bering. Yordamingiz, amalingiz faqat Alloh taoloning rizoligi uchun bo‘lsin. Qilgan yaxshiligingizni eslab yurishdan saqlaning. Aksincha, birov sizga yaxshilik qilsa, uni doim yodingizda tuting. Zero, Alloh taolo Baqara surasining 264-oyati karimasida: «Ey iymon keltirganlar! Molini odamlar ko‘rsin deb beradigan, Allohga va oxirat kuniga ishonmaydigan kimsaga o‘xshab, (bergan) sadaqalaringizni minnat va ozor bilan yo‘qqa chiqarmang!..» deb marhamat qildi.
Qarshingizdan chiqadigan har qanday ko‘ngilsizlikni muvaffaqiyat keltiradigan hayot tajribalaridan biri deb biling. Zero, tun naqadar uzun bo‘lmasin, albatta, quyosh chiqishi bordir. Aytishadi-ku, muvaffaqiyat narvondir, ikki qo‘ling cho‘ntakda bo‘la turib, unga ko‘tarila olmaysan, deb.
Bir burda nonga ham Allohga hamd ayting, shukr qiling. Doim ham to‘kin-sochinlik bo‘lavermaydi. O‘tayotgan kuningizdan noliyvermang, qanoatli bo‘ling. Hasad qilishdan saqlaning. Zero, Alloh taolo bandalarini O‘zi siylagan ne’matlar bilan xoslab qo‘ygan. Boshqalarning o‘sha ne’matlardan mahrum bo‘lishlariga orzumand bo‘lmang, aksincha, Alloh sizni ham ne’matlantirishini, barakotini so‘rang.
Har kuni Alloh azza va jalladan afv va ofiyat so‘rashni unutmang. Imom Termiziy rivoyat qilgan hadisda Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Allohdan afv va ofiyat so‘ranglar. Chunki biror kishiga iymondan keyin ofiyatdan-da yaxshirog‘i berilmagan”[1], deya marhamat qilganlar.
Alloh taolodan foydali ilm va keng rizq so‘rang. Boisi, ilm o‘zgalar tortib ololmaydigan xazinadir. Johilning qo‘lidagi ming dinor bir hovuch tuproqqa aylanadi, ilm talabidagi kimsaning qo‘lidagi bir siqim tuproq esa, ming dinorga.
Aliy ibn Abu Tolib roziyallohu anhu ilmning fazli borasida: “Ey Kumayl, ilm mol-dunyodan yaxshiroqdir. Ilm seni muhofaza qiladi, molni esa sen qo‘riqlaysan. Ilm – hokim, mol esa mahkumdir. Molni berganing sari kamayaveradi. Ilm esa tarqatish orqali ko‘payib boradi”, deganlar.
Ilm mag‘rurlikni so‘ndiradi. G‘urur go‘yo bananning po‘stlog‘iga o‘xshaydi. Muvaffaqiyat cho‘qqisiga ko‘tarilayotganingizda, u sabab toyib ketasiz. Foydali ilm so‘rash borasida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Alloh taolodan manfaatli ilm so‘ranglar va foyda bermaydigan ilmdan panoh tilanglar”, deganlar.
O‘zingiz va atrofingizdagilar birdek baxtli bo‘lishi uchun ularning har birini baxtiyor qilishga harakat qiling. Yig‘i orasida kula olmaganingizdek, atrofingizdagilar zulmat qa’rida bo‘lgan bir holda, siz tong yog‘dusi ichra tura olmaysiz. Axir, insonning baxti uning ko‘magi sabab muvaffaqiyatga erishganlarning adadi bilan belgilanadi. O‘ziga to‘q kishilardan bo‘lsangiz davlatingizdan ozroq berish ila boshqalarning saodatiga hissangizni qo‘shing. Bordi-yu, qo‘lingiz kaltalik qilsa, bir og‘iz shirin so‘z bilan bo‘lsa-da, bu jarayonda ishtirok eting.
Qora kuningizda sizga yordam qo‘lini cho‘zgan, dunyo to‘nini teskari kiyganida siz bilan birga yelkadosh bo‘lgan, ba’zan yaqinlaringiz tashlab ketib yolg‘iz qolganingizda sizni jarlikdan olib chiqqan kishilarni unutmang...
Nabiy sollallohu alayhi vasallam ham minnatdorchilik bildirish mo‘minlarning sifati ekanini ta’kidlab: “Odamlarga tashakkur aytmagan kishi, Alloh azza va jallaga ham shukr qilmaydi”, deganlar va yana boshqa bir hadislarida yaxshilikni mukofotlashni o‘rgatib, shunday deya marhamat qilganlar: “Kim sizlarga bir yaxshilik qilsa, uni mukofotlab qo‘yinglar. Taqdirlashga arzirli biror narsa topa olmasangiz, haqqi ado bo‘ldi deb o‘ylaguningizgacha uning haqqiga duo qilib qo‘ying” (Imom Abu Dovud rivoyati).
Siz bilmay xafa qilgan insonlaringizni ismini yodingizda tuting va, albatta, uzringizni ayting. Odamlarni hisob-kitob qilmang, odamlarni muhokama qilish vaqtni behuda ketkazishdan boshqa narsa emas.
Hasson Shamsiy Poshoning "Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar" nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
[1] Imom Termiziy rivoyati.