Duo – buyuk va qudrat egasi bo‘lgan Alloh taologa munojat qilishidir. Banda doim Robbisiga yuzlanib duo qilishini Qur’oni karimda o‘rgatib bunday marhamat qiladi: “Robbingizga tazarru ila va maxfiy duo qiling. Zotan, U haddan oshuvchilarni sevmas” (A’rof surasi, 55-oyat). Boshqa oyatda esa: «Robbingiz: “Menga duo qiling, sizga ijobat qilurman”, dedi» (G‘ofir surasi, 60-oyat).
Yuqoridagi oyatlardan ko‘rinib turibdiki, biz bandalar Haq taoloning amriga binoan duo qilamiz, Alloh taolo o‘zining va’dasiga muvofiq ijobat etadi.
Duo qilish bandani Alloh taolo huzurida xojandmand ekanini, nochorligiyu ojizligini tan olishidir. Uni qabul qiluvchi Zotning jaloliga munosib odob-axloq bilan so‘rash bandaning ishi. Qolgani esa Alloh taoloning O‘ziga havola.
Hazrati Umar roziyallohu anhu: “Men ijobat tashvishini chekmayman, men duo tashvishini qilaman. Menga duo qilish ilhom etilsa, ijobat ham qilinadi”, – der ekanlar. Ha, Alloh O‘ziga iymon bilan duo qilganlarning duosini ijobat etadi, ibodatlarini qabul qiladi.
Abu Hurayra roziyallohu anhu Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan rivoyat qilib aytadilar: “Duodan boshqa hech narsa Allohga qadrli emasdir” (Imom Termiziy rivoyati).
Alloh taolo duolarni qabul qilishining shakllari:
1. Alloh duoni darhol qabul qiladi. Ya’ni, inson Allohdan nima so‘ragan bo‘lsa, o‘sha narsani beradi.
2. Alloh “Kut” deydi. Ya’ni, duoni kechiktiradi, lekin bandasi uchun undan ham yaxshirog‘ini taqdim etadi.
3. Alloh duoni boshqacha qabul qiladi. Ya’ni, so‘ralgan narsani emas, balki bandasi uchun ko‘proq manfaati bo‘lgan narsani beradi yoki unga zarar yetishidan saqlaydi.
Bu javoblar Allohning hikmati bilan amalga oshadi va U doimo banda uchun yaxshilikni istaydi.Alloh taolo bandaga bir narsani bermoqchi bo‘lsa, avval uni tayyorlab, so‘ng o‘sha narsaga loyiq qiladi." Ya’ni, Alloh bir bandaga ne’mat yoki qiyinchilik yuborishni iroda qilganida, avval bandani unga munosib qilib, sabr-toqat va shukr qobiliyatini rivojlantirish orqali o‘sha narsaga tayyorlaydi. Bu fikr musulmonlar orasida Allohning hikmatiga bo‘lgan ishonchni kuchaytiradi.Duoda to‘g‘ridan to‘g‘ri Allohdan so‘rash muhim sanaladi.
Alloh bandalari uchun eng yaqin va hamma narsani yaratishga qodir Zotdir. Alloh taologa duo qilayotganingizda men qilayotgan duo ijobat bo‘larmikan, bir duo qilib qo‘yaychi, demang. Balki Alloh taologa duoni ijobat bo‘lishiga aniq ishonch bilan qilavering.
Payg‘ambar sollallohu alayhi va sallam o‘z hadislarida duo haqida: “Duo ibodatlarning mag‘zidir”, dedilar. Demak, ikki dunyo saodatidan umidvor har bir inson Allohga duoni kanda qilmay, O‘zidan so‘rashi lozim. Musulmon odam duo qilar ekan, ijobat bo‘lishiga shubha qilmasin.
Yuqorida sanalgan duo qabul bo‘lishining uch xil shakli Allohning rahmati va inoyati kengligini ko‘rsatadi. Shu bois insonlar har doim duo qilishda davom etishlari va uning ijobatini esa Haq taologa havola etishlari kerak ekan.
Qurbonov AHLIDDIN,
Imom Termiziy o‘rta maxsus
islom ta’lim muassasasi o‘qituvchisi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
عَنِ ابْنِ عُمَرَ رَضِي اللهُ عَنْهُ ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: إِذَا أَكَلَ أَحَدُكُمْ فَلْيَأْكُلْ بِيَمِينِهِ، وَإِذَا شَرِبَ فَلْيَشْرَبْ بِيَمِينِهِ، فَإِنَّ الشَّيْطَانَ يَأْكُلُ بِشِمَالِهِ وَيَشْرَبُ بِشِمَالِهِ. رَوَاهُ مُسْلِمٌ وَأَبُو دَاوُدَ وَالتِّرْمِذِيُّ.
Ibn Umar roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam: «Qachon birortangiz yesa, o‘ng qo‘li bilan yesin. Qachon birortangiz ichsa, o‘ng qo‘li bilan ichsin. Chunki shayton chap qo‘li bilan yeb, chap qo‘li bilan ichadi», dedilar (Muslim, Abu Dovud, Termiziy rivoyat qilganlar).
Demak, chap qo‘li bilan yeb-ichgan odam Rohmanning amridan yuz o‘girib, shaytonga ergashgan va uning ishini qilgan bo‘ladi.
Shuning uchun bu masalaga katta e’tibor bilan qaramog‘imiz, farzandlarimizga ham o‘rgatmog‘imiz lozim.
عَنْ سَلَمَةَ بْنِ الْأَكْوَعِ رَضِي اللهُ عَنْهُ: أَنَّ رَجُلًا أَكَلَ عِنْدَ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِشِمَالِهِ، فَقَالَ: كُلْ بِيَمِينِكَ، قَالَ: لَا أَسْتَطِيعُ، قَالَ: لَا اسْتَطَعْتَ، مَا مَنَعَهُ إِلَّا الْكِبْرُ، قَالَ: فَمَا رَفَعَهَا إِلَى فِيهِ. رَوَاهُ مُسْلِمٌ.
Salama ibn al-Akva’ roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Bir kishi Nabiy sollallohu alayhi vasallamning huzurlarida chap qo‘li bilan taom yedi. Bas, u zot:
«O‘ng qo‘ling bilan ye!» dedilar.
«Qodir emasman», dedi u.
«Qodir bo‘lmagin! Uni kibrdan boshqa narsa man qilmadi», dedilar u zot. Haligi odam qo‘lini og‘ziga ko‘tara olmay qoldi» (Muslim rivoyat qilgan).
Ushbu hadisi sharifdan dinimizda ovqatlanish madaniyatiga qanchalik ahamiyat berilganligini yorqin ko‘rib turibmiz. Albatta, gap ovqatlanishning islomiy madaniyati haqida ketmoqda. Ovqatlanishning islomiy madaniyatlaridan biri o‘ng qo‘l bilan yeyishdir. Har bir musulmon inson bu muhim ishga alohida e’tibor bilan qarashi lozim. Ba’zi bir kishilar bu islomiy madaniyatga rioya qilmasalar, ularni ogohlantirish kerak.
Ushbu rivoyatning qahramoni ham Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning huzurlarida ovqatlanishning islomiy madaniyatiga rioya qilmay, chap qo‘li bilan taom yeyishga tutindi. Albatta, Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam bu holga beparvo bo‘lishlari mumkin emas edi. Shuning uchun mazkur odobsiz kishiga ta’lim berib:
«O‘ng qo‘ling bilan ye!» dedilar».
Bunday paytda har qanday odam ta’lim beruvchiga tashakkur aytib, o‘zini o‘nglab olishga urinadi. Odob-axloq taqozosi shu. Ammo haligi odam Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamga tashakkur aytib, o‘z xatosini tuzatib, o‘ng qo‘li bilan taom yeyishga o‘tish o‘rniga:
«Qodir emasman», dedi».
Ya’ni, bu «Ovqatni o‘ng qo‘li bilan yeya olmayman. Chap qo‘lim bilan yeyaveraman», degani edi. O‘zi noto‘g‘ri ish qila turib, unga mehr ko‘rsatib, xatosini to‘g‘rilab qo‘ygan zot Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamga nisbatan bunday betgachoparlik qilgan nobakor har qanday jazoga va qarg‘ishga loyiq edi. Shuning uchun ham Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam ochiq-oydin qilib:
«Qodir bo‘lmagin!» dedilar».
Ya’ni, «O‘ng qo‘ling bilan taom yeya olmasang, bir yo‘la yeya olmay qolgin», dedilar. Hamda u yerda hozir bo‘lganlarga tushuntirish uchun:
«Uni kibrdan boshqa narsa man qilmadi», deb, qo‘shib qo‘ydilar. Ya’ni, u odam yuqoridagi gapni haqiqatda o‘ng qo‘lida nuqson borligi uchun emas, kibr bilan xatosini tan olishdan bosh tortib aytgan edi.
Shuning uchun ham Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam uni duoibad qildilar. U zot sollallohu alayhi vasallamning duolari joyida qabul bo‘ldi.
«Haligi odam qo‘lini og‘ziga ko‘tara olmay qoldi».
Ajab bo‘ldi! Battar bo‘lsin! O‘z foydasini bilmagan, shariat hukmidan ko‘ra o‘zining kibrini ustun qo‘yadiganlar uchun bu ham kam!
Ushbu hadisi sharifdan olinadigan foydalar:
1. Chap qo‘l bilan taom yeb bo‘lmasligi.
2. Birovning chap qo‘l bilan yeganini ko‘rgan odam tanbeh berib, o‘ng qo‘l bilan yeyishini eslatib qo‘yishi kerakligi.
3. Diniy hukmlar bo‘yicha nasihat eshitgan odam mutakabbirlik qilmasligi kerakligi.
4. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamning duolari darhol qabul bo‘lishi.
«Hadis va hayot» kitobi 16-juz