Bismillahir Rohmanir Rohiym
Daraxtlar har xil bo‘ladi. Soya beradigan daraxtning soyasidan, mevali daraxtning mevasidan iste’foda etamiz. Umuman aytganda, daraxtlar Alloh taoloning bizga bergan ne’matlaridandir.
Bu dunyoda inson saxiylik daraxtining shoxidan ushlasa, u shox uni jannatga yo‘llaydi. Ammo inson baxillik daraxtining shoxini ushlasa, u shox uni do‘zaxga eltadi. Bu haqda janob Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: “Saxiylik jannatdagi bir daraxtdir, uning shoxlari dunyoga tushib turadi. Kim uning birorta shoxini tutsa, u shox uni jannatga yo‘llaydi. Baxillik ham do‘zaxdagi bir daraxtdir. Uning shoxlari dunyoga tushib turadi. Kimki uning shoxidan tutsa, u shox uni do‘zaxga eltadi”.
Shu sababli bu dunyoda insonning qismati uning qaysi daraxtning shoxini ushlashiga bog‘liq. Agar inson hayotlik davrida saxiy daraxtining shoxlaridan ushlasa, u ikki dunyo yaxshiligini ushlagan bo‘ladi. Allohning roziligida saxiy kishi chin ko‘ngildan yarimta xurmoni bo‘lsa ham muhtojlarga bersa, uning bu himmati katta ajru-savoblarga sabab bo‘ladi. Bu haqda shoir bunday yozadi:
Och qolgan go‘dakka saxovatli zot,
Yarimta xurmoni dildan ilindi,
Bilgilki, bu himmat shu zum, shu zahot,
Bus-butun savob deb qabul qilindi.
Mabodo inson baxillik daraxtining shoxlaridan ushlasa, u dunyo va oxirat yaxshiligidan bebahra qoladi. Shuning uchun ham xalqimiz bekorga “Baxilning bog‘i ko‘karmas” deb bekorga aytmaydi.
Alloh taolo barchamizni baxillik daraxt shoxlaridan ushlashdan asrab, saxiylik daraxtining shoxlaridan ushlashni nasib etsin!
Alloh taolo barchamizni ikki dunyo saodatiga yetkarsin!
TII Modul ta’lim tizimi talabasi,
O‘MIning Qashqadaryo viloyati
vakilligi xodimi Ruhiddin Akbarov
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
O‘lim bir eshik. Barcha insonlar undan o‘tadi. Eh koshki, bu eshikka kirgandan keyin mening uyim qanaqaligi ma’lum bo‘lsa?!
Birodar! Qarang, qabrdagilar bir-birlariga juda yaqin yotishibdi. Lekin ular sirtdan yaqin qo‘shni. Aslida esa, bir-birlarining yoniga ham bora olmaydilar.
Usmon roziyallohu anhu qachon qabr yonidan o‘tsalar, shu darajada yig‘lar edilarki, soqollari ko‘z yoshlaridan ho‘l bo‘lib ketardi.
U kishidan: "Siz nega jannat va do‘zaxni esga olganingizda yig‘lamaysiz. Lekin qabrni ko‘rib yig‘laysiz?" deb so‘rashdi. U kishi shunday dedilar: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Qabr oxiratning ilk manzilidir", deganlar. Shunga ko‘ra, agar mayyit qabrdagi azobdan najot topsa, undan keyingi hayot oson bo‘ladi. Agar qabrdagi azobdan najot topa olmasa, u holda undan keyingi hayot qiyin bo‘ladi.
Yana Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Men qabrdan ko‘ra daxshatliroq biror manzarani ko‘rmadim", deganlar.
Biz uchun bu qabrlarda ibrat yo‘qmi? Qarang, boy ham, faqir ham, zo‘ravon ham, kuchsiz ham, oq tanli ham, qora tanli ham, podshoh ham, fuqaro ham barcha barobar yotibdi. Ular dunyoga qaytishni xohlaydilar. Boylik jamlash yoki qasr qurish uchun emas, balki, koshki men bir namoz o‘qish uchun muhlat topsam, koshki bizga bir martagina "Subhanalloh" deyish uchun fursat berilsa, deb, shu amallarni qilish uchun dunyoga qaytishni xohlaydilar. Lekin endi iloji yo‘q. Nomai a’mol yopilib bo‘ldi. Ruh jismdan chiqqan. Hayot muhlati tugab bo‘lgan. Endi har bir mayyit o‘z amalining garovi o‘laroq qabrida yotibdi...
«Nasihatlar guldastasi» kitobidan