Umaviylar davrida fathlar uch jabhada olib borildi. Kichik Osiyoda rumliklarga qarshi fathlar. Bu fathlar juda keng ko‘lamli bo‘lib, Qustantiniyani, O‘rta yer dengizidagi ba’zi orollarni fath qilish orqali amalga oshdi.
Bu Atlantika okeanigacha yetib bordi. Nihoyat Jabali Toriq nomli joydan ham o‘tib, Ispaniyagacha yetdi.
Sharqiy jabha
Sharq tomonda Iroq, undan keyin shimolga qarab Movarounnahr, janub taraflar, Sind yurtlari fath qilindi.
Biroq Banu Umayyadan keyin Islomning kengayishi to‘xtab qoldi. Abbosiylar davlati harbiy jihatdan rivojlana olmadi, bir qadam ham oldinga siljimadi. Islom dini da’vatchilar, tojirlar faoliyati yordamida uzoq yurtlarga tarqalishda davom etdi, lekin harbiy jihatdan yuksalish butunlay to‘xtab qoldi. Bu sohadagi kengayishlar keyinchalik, g‘aznaviylar va usmoniylar davrida yana oldinga siljiy boshladi.
Muoviya ibn Abu Sufyon davridagi fathlar
U kishining xalifaligi davrida juda katta fathlar amalga oshirilgan. Ular asosan ikki asosiy jabhada bo‘lgan. Birinchisi – g‘arbiy jabha. Hozirgi Turkiya davlatining o‘rni Rum deb atalib, u yerlarda doimiy ravishda chegaralar ko‘rilgan va fath ishlari to‘xtovsiz davom etib turgan.
Asosiy maqsad Qustantiniyani fath qilish edi. Hijriy 50 (milodiy 670) yilda Qustantiniya qamal qilindi, so‘ng hijriy 53-61 (milodiy 673-680) yillarda ham qamal qilish ishlari davom etdi. Lekin bu yurtni fath qilishning imkoni bo‘lmadi. Muoviya roziyallohu anhu O‘rta yer dengizida bir ming yetti yuzta kemadan iborat dengiz flotini tashkil qildi va uning yordamida juda ko‘p g‘alabalarga erishdi.
U kishi hijriy 49 (milodiy 669) yilda Siqilliya – hozirgi Sitsiliyadagi Jurba orolini, hijriy 53 (milodiy 673) yilda Urdus orolini, hijriy 55 (milodiy 675) yilda Kirit orolini fath qildilar. Shuningdek, hijriy 57 (milodiy 677) yilda Egey dengizidagi orollar, Qustantiniyaga yaqin yerlar fath qilindi.
Afrikada esa juda ko‘p joylar, jumladan, hijriy 41 (milodiy 661) yilda Binzert, 45 (milodiy 665) yilda esa Qayruvonning yonidagi Qumuniya fath qilindi. O‘sha yilning o‘zida Susa shahri ham fath etildi.
Uqba ibn Nofe’ roziyallohu anhu tomonidan Sirt, G‘idamis, Taroblus (Tripoli) shaharlari fath qilindi. Vuddon qaytadan fath qilinib, uning yerlari Fazzon va Qafsaga qo‘shildi. Hijriy 50 (milodiy 670) yilda Qayruvon shahrini ko‘rdi. Shuningdek, Uqba ibn Nofe’ Sudan yurtlaridagi joylarni fath qildi. Fathlar kengayib borib Mag‘ribga, Jazoirgacha yetdi. Uqba ibn Nofe’ Fihriy o‘sha maydondagi eng katta qo‘mondonlardan hisoblangan.
Sharqiy jabha
«Sharqiy jabha» deganda Movarounnaxr yurtlari, Sind yurti, Hindiston ko‘zda tutiladi. Ikki daryo – Sayhun va Jayhun daryolari orasidagi va uning atrofidagi yerlar Movarounnahr yurtlari hisoblanadi. U yerda o‘sha paytda Tohoriston (poytaxti Balh), Sofoniyon (poytaxti Shumon), Sug‘d (poytaxti Samarqand va Buxoro), Farg‘ona (poytaxti o‘sha vaqtda Xo‘jand bo‘lgan), Xorazm (poytaxti Jurjoniya), Ashrusna (Usrushona, poytaxti Panjikent), Shosh (poytaxti Binket) kabi yurtlar mashhur bo‘lgan.
O‘sha paytlarda mazkur o‘lkalarda istiqomat qiluvchi aholining ko‘p qismi butparastlardan iborat edi. Musulmonlar Movarounnahr yurtlarini fath qilishni hijriy 41 (milodiy 661) yilda boshladilar. Ular, avvalo hijriy 43 (milodiy 663) yilda Sijistonni fath qildilar. Hijriy 45 yilda Toxoristonning ba’zi yurtlari fath qilindi. Nihoyat ular Kuhistonga yetib bordilar. Hijriy 55 (milodiy 675) yilda Ubaydulloh ibn Ziyod Buxorogacha yetib bordi. Hijriy 44 yilda musulmonlar Sind va Hind yurtlariga qadam bosdilar. Bu yurtlarning aholisi ma’lum bir vaqt bo‘ysunib turishdi, so‘ng yana orqaga qaytib, vaziyat barqaror bo‘lmadi. Nihoyat Valid ibn Abdulmalikning davrita kelib musulmonlar u yerlarda o‘z hukmlarini mustahkamladilar.
Muoviya ibn Abu Sufyon davridagi viloyatlar
Usha paytda Islom davlatida bir necha viloyatlar mavjud bo‘lib, ularning ba’zilari bir necha amirliklardan tashkil topgan edi. Muoviya ibn Abu Sufyon roziyallohu anhuning xalifalik davrida oltita viloyat bor edi.
Shom viloyati asosiy viloyat hisoblanib, uning hududlari janubda Arabiston yarimorolining shimolidan boshlanar, shimoli esa Turus tog‘larigacha yetib borar edi. Sharada Furot daryosidan boshlanib, g‘arbdagi chegarasi O‘rta yer dengizigacha yetib borgan edi.
Bu viloyatda jumladan, Hims, Qunsurayn, Antokiya, Taroblus va boshqa amirliklar bor edi.
Iroqning shimoli, kurdlar, Ozarboyjon va shu tarafdagi boshqa yerlar ushbu shahardan turib boshqarilar edi. Hazrati Aliy roziyallohu anhu va u kishining o‘g‘illari Hasan va Husayn roziyallohu anhumo mana shu shaharda faoliyat olib borgan edilar. Muoviya roziyallohu anhu bu viloyatga Mug‘iyra ibn Shu’ba roziyallohu anhuni voliy qilib tayinladi. U kishi voliylikni yaxshilab ado etib, go‘zal o‘rnak bo‘ldi.
Bu viloyat Kufaga yaqin bo‘lsa ham, Fors, Xuroson, Sijiston kabi mintaqalar aynan u orqali boshqarilar edi.
Bu viloyatga tegishli yerlar avvallari Basraga qarar edi. Muoviya roziyallohu anhu ushbu viloyatga Ziyod ibn Abiyhni voliy qilib tayinladi. Undan keyin boshqa voliylar ham u yer da ish olib bordilar.
Asosiy poytaxt bo‘lgan Madinai munavvara Islom davlati uchun eng ahamiyatli viloyat hisoblangan, chunki Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ham, roshid xalifalar ham Islom davlatini mana shu shahardan turib boshqargan edilar. Islom millatining yetakchi kuchlari – sahobai kiromlar, muhojir va ansorlar, tobe’inlar, taba’a tobe’inlar va ularning avlodlari mana shu muborak shaharda yashab kelganlar. Shuning uchun bu viloyatga voliy bo‘lgan shaxsning obro‘si ham katta bo‘lar edi.
Makkai mukarrama va boshqa viloyatlarning siyosiy ahamiyati kam bo‘lgani uchun tarixchilar ularni kamroq eslashadi.
Umar ibn Xattob roziyallohu anhuning davrida Amr ibn Os roziyallohu anhu boshchiligidagi fotihlar Misrni fath qildilar va ularning raxbari u yerga voliy bo‘lib qoldi.
Usmon ibn Affon roziyallohu anhu davrlarida Misrga Abdulloh ibn Sa’d ibn Abu Sarh roziyallohu anhuni voliy qildilar.
Aliy ibn Abu Tolib roziyallohu anhuning davrlarida Misrga bir nechta voliylar tayinlandi.
Muoviya ibn Abu Sufyon roziyallohu anhuning davrida Misrga yana Amr ibn Os roziyallohu anhu voliy bo‘ldi.
Xavorijlar
Xavorijlar, avval aytib o‘tilganidek, Aliy roziyallohu anhuni Siffindagi urushni to‘xtatib, Qur’oni Karimning hukmiga tushishga majburlagan, keyin hakamlikni inkor qilgan, Harura degan joyda to‘planib, hazrati Aliy roziyallohu anhuga qarshi chiqqan odamlar edi.
“Xavorij” so‘zining ma’nosi “qarshi chiquvchilar”dir. Ular yer yuzida fisqu fasod, buzg‘unchilik qilishdi. Hazrati Aliy roziyallohu anhu Nahravon jangida ularni yengganlaridan keyin ko‘pchilik xavorijlar hazrati Aliy roziyallohu anhuning lashkarlariga qo‘shilib olishdi va ulardan biri imkonini topib, u kishi roziyallohu anhuni qatl qildi.
Muoviya ibn Abu Sufyonning davrida ular Kufa va Basrada bir necha marta qo‘zg‘alon uyushtirishdi. Muoviya roziyallohu anhu ularga qarshi urush olib borib, qo‘zg‘alonni bostirdi.
Basraning voliysi Ziyod ibn Abiyh va uning o‘g‘li Ubaydulloh xavorijlarga qarshi nihoyatda qattiq turar, sira shafqat qilishmas edi.
Xavorijlar asli saxrolik qo‘pol, dag‘al, berahm, shafqatsiz odamlar edi. Ular odamlarni ikkiga bo‘lib – yo mo‘min, yo kofir bo‘ladi deyishar, o‘zlarining fikriga qo‘shilganlarni mo‘min, qarshi chiqqanlarni kofir hisoblashar, hatto hazrati Usmon, Aliy, Muoviya roziyallohu anhumni ham kofirga chiqarib qo‘yishgan edi. Havorijlar o‘z jamoasiga qo‘shilmaganlarga qarshi urush qilishar, ularning qonini halol sanashardi. Natijada ular juda ko‘p balo-ofatlarga sabab bo‘lishdi.
Mulohaza qilinadiki, umaviylar davlati davrida havorijlar juda ko‘p g‘alabalarga ham erishishgan. Ularning turlicha firqalari bo‘lib, azraqiylar, najadotlar, iboziylar, ajoridalar, safariyalar kabi nomlar bilan atalgan.
Muoviya roziyallohu anhu o‘zi hayotlik chog‘ida o‘g‘li Yazidga bay’at qildirdi. Bu ishni qilgan birinchi musulmon aynan Muoviya ibn Abu Sufyon roziyallohu anhu bo‘ldi. Buning uchun unga ko‘pchilik qarshi chiqdi. Husayn ibn Aliy roziyallohu anhu, Abdulloh ibn Umar, Abdulloh ibn Abbos, Abdulloh ibn Zubayr, Abdurrahmon ibn Abu Bakr roziyallohu anhular shular jumlasidandir. Shariatda joiz bo‘lmagan bu ishi uchun Muoviya roziyallohu anhu juda ko‘p musibat va mushkulotlarga, shiddatli qarshiliklarga uchradi, lekin ularning hammasi bostirildi.
Musulmonlarning rahbarlik ishi hisoblangan xalifalikni bunday mas’uliyatli ishga iqtidori bor, sifatlari talabga javob beradigan shaxs zimmasiga olishi kerak edi, uni merosga aylantirish joiz emasdi.
Muoviya roziyallohu anhuning vafoti
Muoviya roziyallohu anhu odamlar orasida yaxshi siyrat bilan yashadi. Butun g‘ayratini musulmonlarni birlashtirishga sarfladi. Ba’zi xavorijlarni hisobga olmaganda, unga qarshi turuvchilar qolmadi. Oz sonli xavorijlarning ta’siri esa juda oz edi.
Muoviya roziyallohu anhuning davri uzoq davom etdi. Shu bilan birga, juda keng qamrovli bo‘ldi. Shuning uchun tarixchilar uning davri islomiy xalifalikning eng go‘zal va farovon davrlaridan bo‘lganini ta’kidlaydilar. Bu davrda ichki tinchlik va omonlik qaror topdi, turli qarshi unsurlarning hammasi mag‘lub qilindi, tashqi jabhalardagi fath, ishlari bardavom bo‘lib, chor atrofga tarqaldi. Har tarafdai g‘alabalar to‘g‘risida xabarlar kelib turdi.
Sahobalar va ularning o‘g‘illarining Muoviya roziyallohu anhuga qarshi turishiga sabab bo‘lgan birdan-bir narsa uning o‘zi tiriklik chog‘ida o‘g‘li Yazid uchun bay’at olishi bo‘ldi.
Muoviya roziyallohu anhu hijriy 60 yil rajab oyida (milodiy 680 yil aprel oyida) vafot qildi. U kishining xalifaliklari yigirma yil davom etdi. Muoviya roziyallohu anhu Islomda birinchi bo‘lib pochta xizmatini va muhr devonini yo‘lga qo‘ygan kishi hisoblanadi.
Keyingi mavzular:
Yazid ibn Muoviyaning xalifaligi;
Shiy’alarning qo‘zg‘alonlari;
Karbalo fojiasi;
Harra voqeasi va Madinani muboh sanash;
Ikkinchi Muoviya ibn Yazid.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Alloh taoloning inson zotiga ko‘rsatgan cheksiz marhamatlaridan biri shubhasiz suv ne’matidir. Zamindagi biror tirik jon suvdan behojat bo‘lolmaydi. Ushbu hayotdagi barcha narsa suv bilan tirikdir. Lekin Yaratuvchi bu ulug‘ ne’matini maxsus bir suv bilan xosladi. Unga fazl va barakot ato etdi. Musulmonlar kurrai zaminning turli nuqtalaridan ushbu xos ne’matdan bahramand bo‘lish uchun keladilar. U ham bo‘lsa zamzam suvidir. Xo‘sh, zamzam suvi o‘zi nima va uning qanday mo‘jizakor xususiyatlari bor?
Zamzam suvi
Zamzam suvi bu - zamzam qudug‘idan chiqadigan suvdir. Bu quduq Makkai mukarramadagi Haram hududida joylashgan. Bu suv barcha musulmonlar nazdida muqaddas suv hisoblanadi. Zero, Alloh taolo uni o‘ziga xos mo‘'jizaviy xususiyatlar bilan boshqa suvlardan afzal qilgan. Dini Islom ta’limotlariga ko‘ra, zamzam bulog‘ini Alloh taolo Ismoil alayhissalom va uning onasi uchun chiqarib bergan.
Zamzam qudug‘i Makkiy Haram hududi o‘z ichiga olgan muhim tarixiy unsurlardan biri hisoblanadi. U yer sathidagi eng mashhur buloq bo‘lib, musulmonlar qalbida o‘ziga xos ruhiy o‘rni bor. Ayniqsa, hojilar va umra ziyoratchilari uchun bu suvning ahamiyati katta. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam dedilar: "Yer yuzidagi eng yaxshi suv zamzam suvidir. U to‘yimli taom va kasallikdan shifodir" (Tabaroniy rivoyati, al-Mo‘jam al-Kabir, sahih hadis).
Jobir raziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda esa bunday marhamat qilinadi: "Zamzam suvi nima niyatda ichilgan bo‘lsa, o‘sha niyatning ro‘yobga chiqishiga sabab bo‘ladi" (Imom Ahmad, ibn Moja va boshqalar rivoyati).
Zamzam suvining nomlari
Zamzam suvining ko‘p nomlari bo‘lib, quyida ularning ba’zilarini zikr qilamiz:
1. "Zamzam" va "Zumazim". Bu so‘z "zamma-yazimmu-zumuman" fe’lidan olingan bo‘lib, biror idishga suv lim-lim to‘lib yonlaridan oqib tushganda ishlatiladi. Zamzam bulog‘ining suvi ko‘p va barakali bo‘lganligi uchun shunday nomlangan. Boshqa bir rivoyatda kelishicha, zamzam bulog‘i otilib chiqqan paytda Hojar onamiz unga qarab "zam-zam!" ya’ni "ko‘pay va ziyoda bo‘l!", degan ekanlar. Yana bir qavlga ko‘ra esa zamzamning bunday nomlanishi Jabroil alayissalomning zamzamasidan ya’ni, farishtaning mazkur buloq ustida chiqargan tovushi va kalomi tufaylidir. Boshqa bir fikrga ko‘ra, mazkur buloq ilk marotaba otilib chiqqan vaqtda o‘zidan maxsus tovush chiqarib sharqirab turgan, shu sababli zamzam deb nomlangan. Zero, zamzama so‘zi shovqin bermoq, muttasil tovush chiqarmoq ma’nosini anglatadi. Zamzama so‘zining yana bir ma’nosi biror narsaning yoyilib ketgan chetlarini to‘plash, tarqalib ketmasligi uchun jamlash ma’nosini anglatadi.
2. "Baraka" va "Muboraka". Baraka so‘zi o‘sish, ziyoda bo‘lish, ko‘p yaxshilik va saodat ma’nolarini anglatadi. Zero, ularning bari zamzamda mavjuddir.
3. "Barra". Bu so‘z yaxshilik, ezgulik va vafo ma’nolarini anglatuvchi "birrun" so‘zidan olingan. Chunki Alloh taolo bu suv bilan Ismoil alayhissalomga yaxshilik qilgan. Yana bir qavlda esa aytiladiki, chunki u abrorlar, ya’ni yaxshilar uchun oqib chiqqan, fojirlardan esa tiyilgan.
4. "Bushro". Bushro so‘zi lug‘atda yaxshilik va xursandchilik xabari, mujda ma’nosini anglatadi. Zamzamning bunday nom bilan atalishiga sabab o‘zi va o‘g‘lining hayotini saqlab qolish uchun jon holatda suv qidirayotgan paytda Hojar onamiz uchun xushxabar bo‘lganligidandir. Zero, Hojar onamiz Safo va Marvo orasida suv izlab umidlari uzilay degan paytda Alloh taolo tomonidan in’om qilingan zamzamni ko‘rib qolgach, benihoya xursand bo‘lib ketadilar va "menga xushxabar bo‘lsin, axir bu suv-ku!", deb yuboradilar.
5. "Maktuma" (yashirilgan). Jurhum qabilasidan so‘ng zamzam bulog‘i yerga ko‘milib, berkilib ketganligi uchun shunday atalgan edi. So‘ngra Abdul Muttolib uni qayta ochgan.
6. "Haramiyya". Zamzam qudug‘i Alloh taoloning Harami ichkarisida bo‘lganligi tufayli unga "Haramiyya", ya’ni Haram bulog‘i degan nom berildi.
7. "Rakzatu Jibriyl" (Jabroilning qanot qoqishi), "hazmatu Jibriyl" (Jabroil paydo qilgan quyilik, chuqircha), "vat’atu Jibriyl" (Jabroilning oyoq bosishi). Zamzam suvining bunday nomlar bilan nomlanishiga sabab uning Jabroil farishta o‘z qanoti bilan yerga urishi yoxud oyog‘i bilan yerga tepishi natijasida paydo bo‘lib, yerdan otilib chiqqanligidir.
8. "Solima" (sog‘lom va salomatli suv). Zamzamning bu ism bilan nomlanishiga sabab unda salomatlik va ofiyat borligidandir.
9. "Siqoyatul hoj" (Hojilarga suv berish). Zamzam suvi hojilarni suv bilan ta’minlaydi. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam hojilarni zamzam suvi bilan ta’minlash ishini Abbos roziyallohu anhu va oilasiga topshirdilar.
10. "Sayyida". Chunki zamzam suvi boshqa barcha suvlarning sayyidi, eng afzali, eng sharaflisi va eng qadri balandi hisoblanadi.
11. "Shabbo‘atul 'iyol" (kambag‘allarni to‘ydiruvchi) shuningdek, "shab’a" (to‘qlik, to‘yimlilik). Johiliyat davrida zamzam bulog‘i shu nom bilan ham nomlanardi. Sababi, u chanqaganni chanqog‘ini qondirardi, kambag‘allarning qornini to‘ydirardi.
12. "Sharobul abror" (yaxshilarning sharobi). Sababi hamma yaxshilar va solih kishilar zamzam suvidan ichishga haris bo‘ladilar.
13. "Shifau suqmin" (kasalliklar shifosi). Ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam bunday marhamat qildilar: "Zamzam yer yuzidagi eng yaxshi suvdir. Unda ochiqqanlar uchun taom, kasalliklar uchun shifo bordir" (Tabaroniy {11167, 11/98}, Haysamiy {3/286}, Ibn Hibbon sahih deganlar). Unda Alloh taoloning izni bilan barcha kasalliklarga davo bordir. Kim shifo niyatida ichsa, Allohning irodasi bilan, albatta, tuzalib ketadi.
14. "Sofiya" (sof). Zamzam barcha zararli narsalardan pok va sof bo‘lgan suvdir.
15. "Tohira" (pok). Zamzam barcha aybu nuqsonlardan pok, ichuvchi kishi uchun foydali suvdir. Bundan tashqari, zamzam hurmati balandligi uchun iflos narsalarga iste’mol qilinmaydi.
16. "Toyyiba" (xush, shirin, mazali). Zamzam suvining bu nom bilan nomlanishi sabab, ichgan kishi lazzatlanadi, uni hamma yaxshi ko‘radi.
17. "Zohira" (zohir, ochiq-oydin). Zamzam suvining manfaati doim zohir bo‘lib, ko‘rinib turadi.
18. "Ofiyat". Zamzam suvi uni ichgan inson uchun ofiyat va shifodir. Alloh taolo mutaxassis tabiblar ham davolay olmagan qancha-qancha kasalliklardan zamzam tufayli shifo bergan.
19. "G‘iyos" (yordam, qutulish). Chunki u Hojar onamiz va u kishining farzandi Ismoil alayhissalom uchun yordam, qattiq qiyinchilikdan so‘ng qutulish manbai edi.
20. "Kofiya" (kifoya qiluvchi). Zamzam suvi uni ichayotgan kishining barcha hojatlariga kifoya qiluvchidir.
21. "La tunzofu vala tuzammu" (yo‘q bo‘lmaydi va kamaymaydi). Zamzam suvidan qancha ko‘p ichilmasin kamaymaydi ham, tugab ham qolmaydi.
22. "Ma’saratu Abbos" (Abbosning ulug‘ merosi). Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam hojilarga zamzam suvini ichirishdek sharafli vazifani Abbos roziyallohu anhu va uning oilasi uchun ajratib beradilar. Bu esa Abbos roziyallohu anhu va uning oilasi uchun ulug‘likda tengsiz bo‘lgan meros edi.
23. "Mu’nisa" (do‘st, dildosh). Zamzam suvidan ichgan mo‘min unga o‘rganib, o‘zida unga nisbatan doimiy mayl his qiladi va uni yaxshi ko‘rib qoladi. Mudom zamzam suvidan ichgisi kelaveradi.
24. "Maymuna" (barakali). Zamzam suvi har tamonlama barakalidir.
25. "Nofi’a" (foydali). Zamzam suvi sanab tugatib bo‘lmaydigan manfaatlarga ega ekanligi tufayli shunday nomlangan.
Zamzam suvining foydalari
Zamzam suvi o‘zining ma’naviy foydalaridan tashqari salomatlik uchun ko‘plab foydali xususiyatlarga egadir. Ularning ba’zilarini quyida zikr qilamiz:
1. Erta qarishning oldini oladi.
2. Jismning himoya tizimini (immunitet) kuchaytiradi.
3. Ovqat hazm qilishga yordam beradi.
4. Saratonga qarshi samarali vositalardan biri hisoblanadi.
5. Jism uchun foydali bo‘lgan ozuqa moddalarini qonga so‘rilish jarayonini kuchaytiradi.
6. Jismga kuch-quvvat baxsh etadi. Ayniqsa, hojilar haj mavsimida bunday kuch-quvvat va energiya manbaiga muhtoj bo‘ladilar.
7. Ko‘plab kasalliklardan tuzalishga yordam beradi. Jumladan, ko‘rish qobiliyatining pasayishi, qizamiq, yurak-qon tomir kasalliklari, qon bosimi, qon aylanishi kasalliklari va boshqa bir qator xastaliklardan tuzalishda samarali yordam beradi.
8. Shuningdek, zamzam suvi qandli diabet kasaliga chalinganlar, buyrak xastalari uchun ham shifodir. Shu bilan birga suyak va bo‘g‘in kasalliklari, oshqozon-ichak kasalliklari, hazmdagi muammolar, yo‘g‘on ichak muammolari, qabziyat va yana bir qancha kasalliklarni davolashda samarali vosita hisoblanadi.
Zamzam suvini boshqa suvlarga aralashtirish haqida
Agar zamzam suvidan boshqa oddiy suvlarga aralashtirilsa mazkur oddiy suv unga qo‘shilgan aralashma miqdoricha barakot va fazilat kasb etadi. Qancha ko‘p aralashtirilsa, shunchalik barakoti ortadi. Kamroq aralashtirilgan bo‘lsa ham mazkur suv zamzam qo‘shilmagan suvdan afzalroq va barakotliroq bo‘ladi. Zero, zamzam aralashtirilgan suvdan ichgan kimsa zamzam suvining ma’lum miqdorini ichgan hisoblanadi. Shu tufayli, uning fayzidan bonasib bo‘ladi.
Imom Kosoniy (rahimahulloh) aytadilar: "Agar bir kimsa zamzam suvidan iborat bo‘lgan biror suvni ichmayman deb qasam ichgan bo‘lsa va o‘sha (zamzamdan iborat bo‘lgan) suvga boshqa suvlardan juda ko‘p miqdorda quyilib, natijada zamzam suvi o‘ziga quyilgan ko‘p miqdordagi suvga aralashib, boshqa suv uning ustidan g‘olib kelsa va shundan so‘ng, mazkur suvdan ichsa, qasamini buzgan hisoblanadi" ("Badoi’u-s-sanoi'": 3/63;).
Yuqoridagi matnda aytilmoqchi bo‘layotgan narsa shuki, zamzam suvini ichmayman deb qasam ichgan kishi o‘ziga juda ko‘p oddiy suv aralashtirilishi natijasida oddiy suvga aralashib ketgan zamzam suvidan ichsa, qasamiga rioya qilmagan va zamzamdan ichib qo‘ygan hisoblanar ekan. Bu esa oddiy suvga aralashtirilgan zamzam butkul yo‘qolib ketmasligini anglatadi. Balki, u aralashgan suviga barakot kirgazadi.
Shu ma’noda, zamzam aralashtirilgan suvga "zamzam" deyilsa ham u hukman zamzam maqomida bo‘ladi. Unda zamzamning barakoti va fazilati mavjud bo‘ladi. Oddiy suvlardan ortiq bo‘ladi. Unga har qancha ko‘p suv quyilsa ham baribir, ichida zamzam mavjud bo‘ladi. Ammo fazilatda musaffo zamzamchalik bo‘lmaydi.
Sahobai kiromlar nafaqat zamzam, balki Nabiy alayhissalom tahorat qilgan suvlardan ham tabarruklanganlar. Uzoqdan kelgan kishilar uylariga qaytishda U zotning (alayhissalom) tahoratdan qolgan suvlarini o‘zlari bilan olib ketib, uni ko‘p miqdordagi suvlarga qo‘shib ko‘paytirganliklari rivoyat qilinadi.
Bu ham bo‘lsa, tabarruk narsa boshqa oddiy (tohir va pok) narsaga aralashtirilganda, aralashtirilgan oddiy narsa ham barakot va fazilat kasb etishiga dalolat qiladi.
Rivoyat qilinishicha, Nabiy alayhissalom Makkaning hokimiga odam yuborib, undan Madinaga zamzam suvidan jo‘natishni talab qilar ekanlar. Bundan maqsad, Madinaliklar ham zamzamdan yuqorida aytilganidek, oddiy suvlarga aralashtirib, ko‘paytirish orqali bahramand bo‘lishlari uchun ekan.
Abdulloh Kamolov