Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Xadicha onamiz vafot etganidan keyin ham Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning u kishiga bo‘lgan muhabbatlari so‘nmadi. Agar Xadicha onamizning qarindoshlaridan biror kishi u zotning oldilariga kelsa, hol-ahvol so‘rab, unga g‘amxo‘rlik qilardilar. Xadicha onamizning eng qiyin damlarda u zot sollallohu alayhi vasallamga ko‘rsatgan katta yordamlarini har doim zikr qilardilar. Ba’zan Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Xadicha onamiz haqida yaxshi gaplarni gapirsalar, Oisha onamiz rashk qilgan paytlari ham bo‘lardi. Oisha roziyallohu anhoning rivoyat qilishicha, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Xadicha onamizni esga olsalar, uni maqtab, haqqiga istig‘for aytishdan charchamas edilar.
Bir kuni Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Xadicha onamizning mehribonligi haqida gapirib qoldilar. Oisha onamiz ham o‘sha yerda edi. U kishi o‘zlarini tuta olmay: «Doim Xadicha haqida gapirasiz. Lekin Alloh sizga o‘sha keksa kampirning o‘rniga yoshroq va go‘zalroq ayollarni berdi», dedilar.
Bu gapdan Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning qattiq g‘azablanganlarini ko‘rgan Oisha roziyallohu anho pushaymon bo‘lib, o‘ziga-o‘zi: «Yo Robbim! Rasulingni g‘azabi bosilsin, men bundan keyin Xadichani yomonlik bilan tilga olmayman», dedilar. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam Oisha onamizning ahvolini ko‘rib:
«Yo‘q, Alloh menga undan yaxshisini bermadi. Allohga qasamki, hamma kufrda bo‘lgan bir paytda u menga iymon keltirdi. Hamma meni inkor qilgan paytda meni tasdiqladi. Alloh taolo undan menga farzandlar ato etdi», dedilar.
Shundan so‘ng Oisha onamizdagi Xadicha onamizga nisbatan rashk hissi butunlay yo‘qoldi. Oisha roziyallohu anho aytgan gaplaridan xijolat bo‘lib: «Ey Allohning Rasuli, sizni payg‘ambar qilib yuborgan Allohga qasamki, bundan buyon Xadicha haqidagi xotiralaringizni bizga aytib berishingizni xohlayman», deya Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning ko‘ngillarini oldilar.
«Millioner sahobalar» kitobidan
#Maqola #Ixtilof #G‘uluv
Islomda "g‘uluv" din ilmini anglashda haddan oshishdir. Alloh taolo bunday ogohlantiradi: "Ayting: "Ey ahli kitoblar! Diningizda haddan oshmangiz va oldindan adashgan va ko‘plarni adashtirgan hamda to‘g‘ri yo‘ldan chalg‘iganlarning havoyi nafslariga ergashmangiz!" (Moida surasi, 77-oyat).
Rasululloh alayhissalom "Alloh taolo shariatda ziyoda chuqur ketuvchilar halok bo‘ldilar", deb uch marta aytishlarida, dinda haddan tashqari ziyodalik qilish insonni halok qilish bilan teng ekanligidan ogohlantirmoqdalar.
Dinda g‘uluvga ketish musulmon jamiyatlarida ixtilof va guruhbozlikka, fitnaga va oxir-oqibat aqidaning buzilishiga olib keladi. Islom tarixida xavorij, mo‘tazila va boshqa oqim va toifalarning vujudga kelishi ham, asosan, dinda g‘uluvga ketish natijasida sodir bo‘lgan.
Ayni vaqtda, g‘uluvga berilganlar dinni o‘ta og‘ir va mashaqqatli tushuntirganlari bois odamlar to‘g‘ri yo‘ldan adashib, undan bezib qoladilar. Dinda g‘uluvga ketish haqida so‘z yuritilganda aqidaparast oqimlarning aqidaviy masalalarda g‘uluvga ketganlari va ularning xatolari hamda bu e’tiqodlari sof islomiy ta’limotlarga naqadar zid ekanini eslamasdan iloji yo‘q.
G‘uluvga ketish, sarkashlik, itoatsizlik, manmansirash kabi illatlardan xoli bo‘lgan o‘tmish ajdodlarimiz dinimizni asrab-avaylab, bizgacha yetkazdilar. Shunday ekan, dinning musaffoligini asrash va uni kelajak avlodga asl xolicha yetkazish bizning vazifamizdir.
Abdug‘offor Hakimov, Mingbuloq tumani "Qo‘sh qishloq" jome masjidi imom-xatibi