Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Oila qurishda faqat kuyov taraf kelin tanlash huquqiga ega emas, balki kelin ham kuyov tanlash huquqiga egadir. Chunki yuqorida aytib o‘tganimizdek, oila, avvalo, ko‘ngilga bog‘liq ma’naviy va ruhiy aloqadir. Bunday aloqada ikki tomon birdek ishtirok etmasa, yaxshilikka erishib bo‘lmaydi. Oilaga er qanchalik zarur bo‘lsa, ayol ham shunchalik zarurdir. Oilaviy aloqalar erning ko‘ngliga qanchalik bog‘liq bo‘lsa, ayolning ko‘ngliga ham shunchalik bog‘liq bo‘ladi.
Aslida, kuyov tanlashda yana ham e’tiborli va mas’uliyatli bo‘lish lozim. Bunday o‘ta nozik va mas’uliyatli ishda zinhor beparvo bo‘lmaslik kerak.
Oisha onamiz roziyallohu anho: «Nikoh qulchilikdir. Sizdan har biringiz o‘z kariymasini qayerga qo‘yayotganiga nazar solsin», – deganlar.
Imom Fazzoliy «Ihyou ulumid-diyn» kitobida:
«Ayolning haqqida ehtiyot bo‘lmoq muhimroqdir. Chunki u nikoh ila qulga o‘xshab qoladi. Undan xalos bo‘lishi qiyin. Er esa, har holda, taloq qilishga qodir», – deganlar.
Ibn Javziy aytadi: «Ayollar erkaklarning tug‘ishganlaridir. Erkakka ayol yoqqani kabi, ayolga ham erkak yoqadi».
Shuning uchun ham Islom shariatida munosib kelinning sifatlariga qanchalik e’tibor berilsa, munosib kuyovning sifatlariga ham shunchalik e’tibor berilgan.
Albatta, doim ta’kidlanayotganidek, bu tanlovda o‘lchov dinimiz qoidalari asosida bo‘lishi lozim. Odamlar qadr-qiymatining o‘lchovi Qur’oni karimda qanday ekaniga nazar solmoq kerak.
Alloh taolo «Hujurot» surasida shunday deb marhamat qiladi: «Albatta, Allohning huzurida eng hurmatligingiz eng taqvodoringizdir» (13-oyat).
Islomda insoniy sifatlarning eng afzali taqvodorlikdir. Alloh taoloning huzurida eng hurmatli, eng aziz, eng mukarram inson taqvodor insondir. Shuning uchun ham kuyov tanlash vaqtida eng birinchi o‘rinda uning taqvosiga e’tibor berish kerak bo‘ladi.
عَنْ سَهْلٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: مَرَّ رَجُلٌ عَلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ: مَا تَقُولُونَ فِي هَذَا؟ قَالُوا: حَرِيٌّ إِنْ خَطَبَ أَنْ يُنْكَحَ، وَإِنْ شَفَعَ أَنْ يُشَفَّعَ، وَإِنْ قَالَ أَنْ يُسْتَمَعَ، ثُمَّ سَكَتَ فَمَرَّ رَجُلٌ مِنْ فُقَرَاءِ الْمُسْلِمِينَ فَقَالَ: مَا تَقُولُونَ فِي هَذَا؟ قَالُوا: حَرِيٌّ إِنْ خَطَبَ أَنْ لَا يُنْكَحَ، وَإِنْ شَفَعَ أَنْ لَا يُشَفَّعَ، وَإِنْ قَالَ أَنْ لَا يُسْتَمَعَ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ: هَذَا خَيْرٌ مِنْ مِلْءِ الْأَرْضِ مِثْلَ هَذَا. رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ.
Sahl roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Bir kishi Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning oldilaridan o‘tdi. Bas, u zot alayhissalom: «Mana bu haqida nima deysizlar?» – dedilar.
«Agar sovchi qo‘ysa, qiz berishga, shafoatchilik so‘rasa, shafoat berishga va so‘zlasa, tinglashga arziydigan odam», – deyishdi. U zot jim qoldilar.
Keyin faqir musulmonlardan bir kishi o‘tdi. U zot alayhissalom:
«Mana bu haqida nima deysizlar?» – dedilar.
«Agar sovchi qo‘ysa, qiz bermaslikka, shafoatchilik so‘rasa, shafoat bermaslikka va gapirsa, tinglamaslikka arziydi», – deyishdi.
Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Bu haligiga o‘xshaganlarning yer yuzi to‘lasidan ham yaxshiroqdir», – dedilar (Imom Buxoriy rivoyat qilgan).
Nabiy sollallohu alayhi vasallamning oldilaridan birinchi o‘tgan kishi faqat boyligi bilan tanilgan odam edi. Ikkinchi bo‘lib o‘tgan kishi Juhayl ibn Suroqa roziyallohu anhu bo‘lib, u kishi kambag‘alligi va taqvosi bilan mashhur kishi edilar.
Nabiy sollallohu alayhi vasallam bilan birga o‘tirgan kishilar u zotning mazkur ikki kishi haqidagi savollariga boylik asosida javob berdilar.
Ha, odamlarning qadr-qiymatini o‘lchash ularning o‘zlariga qo‘yib qo‘yilsa, qadr-qiymatni aynan molu mulkka qarab o‘lchashlari turgan gap. Chunki inson tabiati o‘z holicha qo‘yilsa, ilohiy ta’limotlarsiz mazkur holga tushib qolishi ham muqarrar.
Shuning uchun ham inson qadr-qiymatini o‘lchashni shariat o‘z zimmasiga olgan. Shariat o‘lchovi bo‘yicha, inson qadr-qiymati uning molu puliga, mansabu nasabiga qarab emas, taqvosi va ahli solihligiga qarab o‘lchanadi.
Bir dona taqvodor, ahli solih kambag‘al, Islom dini nazarida, yer yuzi to‘la boy-badavlat fosiqlardan ko‘ra afzaldir.
Islomda insonning qadri molu mulkiga qarab emas, molu mulkning qadri unga molik bo‘lgan insonga qarab belgilanadi. Agar mol-mulk taqvodor kishi qo‘lida bo‘lsa, yaxshi mol-mulk bo‘ladi. Ammo u fosiq va fojir kishi qo‘lida bo‘lsa, yomon mol-mulk bo‘ladi.
Taqvodor, ahli solih odam molu dunyosi bo‘lsa ham, bo‘lmasa ham yaxshidir. Fosiq va fojir odam esa har ikki holda ham yomondir.
Shuning uchun odam tanlashning eng nozik va hassos nuqtasi – kuyov tanlash masalasida ham bo‘lg‘usi kuyovning dindorligiga, taqvosiga va ahli solih ekaniga ahamiyat berish lozim.
عَنْ أَبِي حَاتِمٍ الْمُزَنِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ، عَنِ النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ قَالَ: إِذَا جَاءَكُمْ مَنْ تَرْضَوْنَ دِينَهُ وَخُلُقَهُ فَأَنْكِحُوهُ، إِلَّا تَفْعَلُوا تَكُنْ فِتْنَةٌ فِي الْأَرْضِ وَفَسَادٌ، قَالُوا: يَا رَسُولَ اللهِ، وَإِنْ كَانَ فِيهِ؟ قَالَ: إِذَا جَاءَكُمْ مَنْ تَرْضَوْنَ دِينَهُ وَخُلُقَهُ فَأَنْكِحُوهُ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ وَحَسَّنَهُ.
Abu Hotim al-Muzaniy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam: «Qachon sizga o‘zingiz dinidan va xulqidan rozi bo‘lgan kishi kelsa, unga (so‘raganini) nikohlab bering. Agar shunday qilmasangiz, yer yuzida fitna va fasod bo‘lur», dedilar.
«Ey Allohning Rasuli, agar unda (faqirlik va hokazo) bo‘lsa ham-a?» deyishdi.
U zot «Qachon sizga o‘zingiz dinidan va xulqidan rozi bo‘lgan kishi kelsa, unga (so‘raganini) nikohlab bering», deb uch marta aytdilar» (Termiziy rivoyat qilgan va hasan, degan).
Bu hadisi sharifdan dini va xulqi yaxshi bo‘lgan yigit eng munosib kuyov bo‘lishi qattiq ta’kidlanganligi kelib chiqmoqda. Dini va xulqi rozi bo‘linadigan darajadagi kishi tomonidan sovchi kelganida qizni kelinlikka berilmasa, yer yuzida fitna va fasod ish qilingan bo‘lishi uqtirilmoqda.
Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan bu gapni eshitib, agar u odam kambag‘al yoki boshqa rag‘bat qilinmaydigan sifatlarga ega bo‘lsa ham-a, degan ma’nodagi savolni berganlarida u zotning oldingi gaplarini uch marta qayta takrorlashlari kishidagi dindorlik va yaxshi xulq naqadar ulug‘ sifatlar ekanini yana bir bor tasdiqlaydi.
Biz, mo‘min‑musulmonlar kuyov tanlash paytida ushbu nabaviy maslahatlarga amal qilsak, albatta to‘g‘ri yo‘l tutgan bo‘lamiz.
Munosib kuyov tanlash borasidagi barcha dalil va hujjatlarni jamlab, tartibga solib, tahlil qilgan ulamolarimiz asosan quyidagi sifatlarga e’tibor berish lozimligini ta’kidlaydilar:
1. Dindorlik.
2. Taqvodorlik.
3. Husni xulq.
4. Oila mas’uliyatini ado etish qobiliyati.
5. Kelinning tengi bo‘lishi. Bunda yoshi, ijtimoiy holati va shunga o‘xshash narsalar ko‘zda tutilgan.
«Baxtiyor oila» kitobidan
“Arafot” so‘zi lug‘atda – “bilish, tanish” ma’nolarini bildiradi.
Makka shahridan 20 km, Minodan 10 km, Muzdalifadan esa 6 km, Namira masjididan 1,5 km uzoqlikda joylashgan. Uzunligi 11-12 km va kengligi 6,5 km bo‘lgan vodiy. U qattiq katta toshlardan iborat. Janubiy tomonda 168 ta zinasi mavjud.
Ma’lumotlarga ko‘ra, Odam Ato bilan Havvo onamiz jannatdan chiqarib yuborilganlaridan keyin bir-birlari bilan shu yerda uchrashganlar, deyiladi.
Boshqa bir rivoyatda Jabroil alayhissalom Ibrohim alayhissalomga ushbu makonda haj amallarini o‘rgatib: “Arofta?” (“O‘rgandingizmi?”) deganlarida, Ibrohim alayhissalom: “Ha”, deganlar. Shundan keyin Arafot deb nomlanib qolgan.
Arofat tepaligida bir baland joy borki, u yerni “jabalul rohma”, ya’ni “rahmat tog‘i” deyiladi. Arafa kuni hojilarga yog‘iladigan behisob rahmat va barakalar sababli “rahmat tog‘i” deb nomlanadi. Ushbu tog‘ Ilol, Nobit hamda Quriyn deb ham ataladi.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam vafotlaridan 93 kun oldin, hijratning 10 yili Madinadan hajga kelib, arafa kuni shu tepalikka chiqqanlar va oq tuyalarini cho‘ktirib, uning ustida turib “Vidolashuv va’z”ini aytganlar. Bu joy uzoqdan ko‘rinib turishligi uchun ustun shaklida ko‘tarilib, oqqa bo‘yab qo‘yilgan.
Arafotda hajning asosiy arkoni ado etiladi. Arafa kuni bomdod namozi o‘qilgandan so‘ng Minodan Arafotga qarab yo‘lga tushiladi. Zilhijja oyining 9-kuni, ya’ni arafa kuni hojilar shu tepalikka chiqib, to quyosh botgunga qadar ibodat bilan mashg‘ul bo‘ladilar. Arafotda ma’lum muddat turmagan kishining haji haj hisoblanmaydi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Haj Arafotdir”, deganlar (Imom Termiziy va Nasoiy rivoyati).
Arafotga chiqishdan oldin g‘usl qilib olinsa yaxshi bo‘ladi.
Arafotga chiqishda va u yerda turganda doim takbir, tahlil, hamd va talbiya (“labbayka”) aytiladi. Arafotda duolar ijobat bo‘ladi. Shuning uchun hojilar ko‘proq duoda, zikrda, tilovatda, iltijoda, chin dildan tazarruda bo‘lishga intilishlari lozim.
Nabiy sollallohu alayhi vasallam: “Duolarning yaxshisi – Arafot kungi duodir”, deganlar (Imom Termiziy rivoyati).
Arafotda quyidagi oyat nozil bo‘lgan: “Bugun Men sizlar uchun diningizni komil qildim, Men sizlarga ne’matimni to‘kis qilib berdim va sizlar uchun Islomni din qilib tanladim” (Moida surasi, 3-oyat).
Arafotda va Rahmat tog‘ida quyidagi duolarni o‘qish tavsiya etiladi:
“Subhanallohi va bihamdihi. Subhanallohil ’aziym”.
“Laa ilaha illa anta. Subhanaka inni kuntu minaz-zolimiyn”.
“Laa havla va laa quvvata illa billahil ’aliyil ’aziym”.
“Robbana atina fid-dunya hasanatan va fil axiroti hasanatan va qina ’azaban-nar”.
“Allohumma aslih li diniyallaziy huva ’ismati amri va aslih li dunyayallati fiha ma’ashiy va aslih liy axirotiyallati fiha ma’adiy, vaj’alil hayata ziyadatalli min kulli xoyrin, vaja’lil mavta rohatalli min kulli sharrin”.
“A’uzu billahi min jahdil balai va darkish-shaqoi va su’il qazoi va shatamatil a’dai”.
Arafotda peshin va asr namozlari bir azon va ikki iqomat bilan qo‘shib qasr qilib o‘qiladi. Hajning amiri xutba o‘qiydi.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytdilar: “Arafa kuni, Alloh bandalarni do‘zaxdan ko‘p ozod qilganchalik boshqa biror kun yo‘q!” (Imom Muslim rivoyati).
Boshqa hadisda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: “Alloh huzurida Arafot kunidan yaxshiroq kun yo‘q. Alloh taolo dunyo osmoniga (farishtalarga maqtanib) yer ahli bilan faxrlanib aytadi: “Mening chang bosgan bandalarimga qarang! Mening rahmatimdan umidvor bo‘lib, barcha joylardan keldilar. Vaholanki, ular mening azobimni ko‘rmaganlar. Alloh taolo biror kunda Arafa kunidek bandani do‘zaxdan ozod qiladigan kun yo‘q, deydi”.
Alloh taolo hajingizni mabrur, sa’yingizni mashkur va gunohingizni mag‘fur qilsin!
Davron NURMUHAMMAD