Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Kelinlikka nomzod ham, kuyovlikka nomzod ham surishtirib bo‘lindi. Sifatlari, dinu diyonati, odob-axloqlari va odamgarchiligi o‘rganildi. Ana shu ma’lumotlarga qarab, oila qurishga niyat qilinadi.
Islomda yuqoridagi ikki uslub ham noto‘g‘ri hisoblanadi. Bir-birini ko‘rmasdan oila qurish yaxshi emas. Bir-birini ko‘rmagan kishilar yuz ko‘rishganlarida bir-birlariga yoqmay qolishlari ham mumkin. Ikkinchidan, sifatlari surishtirilganda boshqa odam ko‘rsatilib, nikohga boshqasini olib kelish xavfi ham bor. Boshqa odamning suratini ko‘rsatib, tamoman o‘zga kishini nikohlamoqchi bo‘lganlar ham topiladi. Shuning uchun oila qurmoqchi bo‘lgan ikki taraf nikohdan avval bir-birini ko‘rishgani ma’qul.
Lekin bu ko‘pchilik orasida keng tarqalgan «Oila qurmoqchi bo‘lgan yoshlar bir-ikki yil sinashib, keyin nikohdan o‘tishlari kerak», degan gaplarni tasdiqlash emas. Mazkur «sinash» davri qanchalik uzoq davom etmasin, har ikki tomon ham maqsaddagi sinovga erisha olmasligini tajriba isbot qilmoqda.
Sinashib turmush qurganlarning oilasi tezroq va ko‘proq buzilishini hamma ko‘rib, bilib turibdi. Chunki har ikki taraf ham «sinash» davrida o‘z kamchiliklarini berkitishga, o‘zida yo‘q fazilatlarni ham bor qilib ko‘rsatishga jon-jahdi bilan urinadi. Oqibatda ikki tomon ham bir-birini aldaydi, bir-biriga «farishta» bo‘lib ko‘rinadi. Lekin qalbakilik umr bo‘yi davom etishi mumkin emas. Nikohdan keyin ikki tomon ham tezda o‘zining haqiqiy basharasini ochadi. So‘ngra kelishmovchiliklar chiqadi va oila buziladi. Faqat «sinash» davridagi harom-xarish yurish, gunoh, ba’zi hollarda zino, zinodan ortgan farzand qoladi, xolos.
Shuning uchun ham Islomda bu ishga ruxsat berilmaydi. So‘rab-surishtirsin, shariat belgilab bergan doirada ko‘rib, o‘rgansin, shuning o‘zi yetarli bo‘ladi. Bu masalaga Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning o‘zlari qiziqtirganlar, tavsiya qilganlar. Shuning uchun ham barcha hadis kitoblarimizda va ko‘pgina fiqh kitoblarimizda sovchilik paytida bir-birini ko‘rish haqida alohida boblar bor.
Albatta, bu vaziyatda faqat ko‘rish haqida gap ketmaydi. Balki bugungi kun ta’biri bilan aytadigan bo‘lsak, sovchilik paytida kuyovlikka va kelinlikka nomzod shaxslarning huquq va odoblari haqida so‘z boradi.
Kuyovlikka nomzodning huquq va odoblari.
Sovchilik nikoh emas, shuning uchun ham sovchilik qilayotgan, kuyovlikka nomzod shaxs kelinlikka nomzodga nisbatan begona va nomahram sifatida qoladi. Bu paytda ushbu holatni zinhor unutmaslik zarur.
Ushbu muhim omilni hisobga olgan holda, kuyovlikka nomzodning huquq va odoblari quyidagilardan iborat:
Kuyovlikka nomzod kelinlikka nomzod bilan uchrashib, unga nazar solishga haqli.
قَالَ أَبُو هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ: كُنْتُ عِنْدَ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم، فَأَتَاهُ رَجُلٌ فَأَخْبَرَهُ أَنَّهُ تَزَوَّجَ امْرَأَةً مِنَ الْأَنْصَارِ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم: أَنَظَرْتَ إِلَيْهَا؟ قَالَ: لَا، قَالَ: فَاذْهَبْ فَانْظُرْ إِلَيْهَا، فَإِنَّ فِي أَعْيُنِ الْأَنْصَارِ شَيْئًا. رَوَاهُ مُسْلِمٌ وَالنَّسَائِيُّ.
«Abu Hurayra roziyallohu anhu:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallamning huzurlarida edim. Bir kishi u zotning oldilariga kelib, ansoriylardan bir ayolga uylanmoqchi ekanligini xabar qildi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam:
«Unga nazar soldingmi?» dedilar.
«Yo‘q», dedi u.
«Bor! Unga nazar sol! Ansoriylarning ko‘zlarida bir narsasi bo‘ladi», dedilar», dedi».
Muslim va Nasaiy rivoyat qilganlar.
Demak, uylanmoqchi bo‘lgan odam o‘zining bo‘lajak umr yo‘ldoshiga qarashi, hatto ko‘zidagi farqni anglashi ham joiz ekan. Shuningdek, shunga o‘xshash maslahatlar berish ham joiz ekan.
عَنْ جَابِرٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ، عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ: إِذَا خَطَبَ أَحَدُكُمُ الْمَرْأَةَ فَإِنِ اسْتَطَاعَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى مَا يَدْعُوهُ إِلَى نِكَاحِهَا فَلْيَفْعَلْ. رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ وَالشَّافِعِيُّ وَالْحَاكِمُ وَصَحَّحَهُ.
Jobir roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
«Birortangiz biror ayolga sovchi qo‘ymoqchi bo‘lsa-yu, uni (o‘sha ayolning) nikohiga chorlovchi narsaga nazar solishga qodir bo‘lsa, shuni qilsin», dedilar».
Abu Dovud, Shofe’iy va Hokim rivoyat qilganlar. Hokim sahih, degan.
Demak, uylanishdan oldin o‘zining bo‘lajak umr yo‘ldoshiga nazar solish joiz ekan.
Boshqa hadislarda sahobalarning o‘zlari uylanmoqchi bo‘lgan qizlarga sunnatga amal qilgan holda qanday nazar solganliklari, uni yoqtirib, so‘ngra uylanganliklari haqida so‘z ketgan.
عَنِ الْمُغِيرَةِ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّهُ خَطَبَ امْرَأَةً، فَقَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه وسلم: انْظُرْ إِلَيْهَا، فَإِنَّهُ أَحْرَى أَنْ يُؤْدَمَ بَيْنَكُمَا. رَوَاهُ النَّسَائِيُّ وَالتِّرْمِذِيُّ وَحَسَّنَهُ.
Mug‘iyra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«U kishi bir ayolga sovchi qo‘ymoqchi bo‘lganida Nabiy sollallohu alayhi vasallam:
«Unga nazar sol, chunki bu orangizni bardavom qilish uchun kerakdir», dedilar».
Nasaiy va Termiziy rivoyat qilganlar. Termiziy hasan, degan.
Demak, shariatda bo‘lajak umr yo‘ldoshini bir ko‘rishga ruxsat berilganligining hikmati bir-birini yoqtirib, munosib ko‘rsa, ko‘ngli tortsa, keyin turmush qurish uchundir. Lekin bunday shakldagi nazar solishning, bir-birini ko‘rishning ham o‘ziga yarasha odoblari bor.
Avvalo, mazkur ko‘rish unashtirilishdan avval bo‘ladi. Shuning uchun bu ishda juda ham ehtiyot bo‘lish zarur. Ko‘rish oqibatida turli-tuman gap-so‘zlar tarqalmasligi kerak. Hatto bir-birini o‘ziga mos emas deb topilganda ham, yoqmay qolgan tarafning sha’niga tegadigan gap-so‘zlar tarqab, xafa qiladigan ish bo‘lmasligi lozim. Ushbu ko‘rishdan keyin ma’qul topilsa, unashtirish, bo‘lmasa, gap-so‘zsiz qolaverish kerak.
Ikkinchidan, mazkur ko‘rishish, tanishishning ba’zi nozik taraflari vakil vositasida yoki shaxsiy ishtirok bilan bo‘lishi mumkin.
Shuningdek, bo‘lajak kelin ham kuyovni ko‘rish, uni yaqinroqdan tanish uchun o‘z vakilini yuborishi mumkin. Oila qurish niyatidagi kishilarning bir-birlari bilan bevosita ko‘rishishlari shariat hukmiga binoan o‘tishi kerak. O‘zlari xilvatda yolg‘iz qolishlari mumkin emas. Mahramlardan biror kishi ular bilan birga bo‘lishi shart. Yigit qizning yuziga, ikki qo‘liga nazar solsa bo‘ladi. Hanafiy mazhabida «qadamiga ham» deyilgan. Yuz – jamolning oynasi, undan kishining chiroyi haqida to‘liq xulosa chiqarish mumkin. Qo‘ldan esa badanning boshqa qismlari haqida, masalan, oriq-semizlik kabi holatlarni bilish mumkin. Harakati, yurish-turishi, qad-qomati haqida shunday ham tasavvur olsa bo‘laveradi.
"Baxtiyor oila" kitobidan
- 59وَدُنْيَانَا حَدِيثٌ وَالْهَيُولَى عَدِيمُ الْكَوْنِ فَاسْمَعْ بِاجْتِذَالِ
Ma’nolar tarjimasi: Dunyomiz yo‘qdan bor qilingandir va “hayulo” esa bo‘lmagan narsadir (buni sen) shodlik bilan eshitgin.
Nazmiy bayoni:
Dunyomiz yaratilgan, “hayulo” esa,
Shodlik-la eshitgin bo‘lmagan narsa.
Lug‘atlar izohi:
وَدُنْيَانَا – mubtado, muzof muzofun ilayh. Bu kalimadan Aloh taolodan boshqa mavjudotlar ko‘zda tutilgan.
حَدِيثٌ – xabar. “Hodis” lug‘atda “yangi”, “yaqinda bor bo‘lgan” ma’nolariga to‘g‘ri keladi. Dunyo yo‘qdan bor qilingani uchun unga nisbatan shu kalima ishlatiladi. فُعْلَى vazni muzakkar va muannislikda teng ishlatilgani uchun xabar muzakkar shaklda keltirilgan.
وَ – “ibtidoiya” ma’nosida kelgan.
الْهَيُولَى – ushbu kalima tashdidli qilib هَيُّولَى deb ham o‘qiladi. Bu kalima, aslida, yunoncha so‘z bo‘lib, “asl”, “asos” va “modda” kabi ma’nolarni anglatadi. Jumhur faylasuflar hayuloni “qadim javhar” yoki “birlashish va ajralishni qabul qiluvchi qadim narsa”, deb hisoblashgan.
عَدِيمُ – xabar, muzof. Lug‘atda “nomavjud” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
الْكَوْنِ – muzofun ilayh. Lug‘atda “mavjud” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
اسْمَعْ – amr fe’li. Foili zohir keltirilmasligi vojib bo‘lgan zamirdir.
بِ – “musohaba” (birga bo‘lish) ma’nosidagi jor harfi.
اجْتِذَالِ – “shodlanish”, “xursand bo‘lish” ma’nolarini anglatadi. Jor majrur اسْمَعْ ga mutaalliq.
Matn sharhi:
Ba’zi johil faylasuflar hayulo har bir narsaning aslidir, ya’ni butun olam hayulo deb ataladigan birlamchi moddadan vujudga kelgan, uni birov yaratmagan, degan fikrni ilgari surishgan. Ushbu bayt o‘sha johillarning da’volariga raddiya sifatida yozilgan. Ularning “ilmiy” da’volari musulmonlar tomonidan keskin rad etilgan. Chunki bu gapni aytayotgan kishi olamni qadim, ya’ni u o‘z-o‘zidan bor bo‘lgan deyayotgan va Alloh taoloning butun borliqni O‘zi yaratgani to‘g‘risidagi xabarlarini inkor etayotgan bo‘ladi. Bunday inkor etish esa ochiq-oydin kufr hisoblanadi. Haqiqiy mo‘min kishi esa barcha narsalarni Alloh taolo yo‘qdan bor qilgan, degan tushunchada bo‘ladi.
O‘shiy rahmatullohi alayh ushbu “birlamchi modda” to‘g‘risida qanday e’tiqodda bo‘lish lozimligini qisqagina qilib “hayulo – bo‘lmagan narsa” deya bayon qilgan. Qur’oni karimda osmonlaru yerdagilarning hammasi istasa ham, istamasa ham, Alloh taoloning belgilab qo‘ygan qonunlariga bo‘ysunib yashashlarini, borliqdagi biror narsa o‘z-o‘zidan bor bo‘lib qolmaganini, balki barcha narsalarning yaratuvchisi Alloh ekanligi bayon qilingan:
“Osmonlar va Yerdagi barcha jonzot va ularning soyalari xoh ixtiyoriy, xoh majburan, ertayu kech sajdani Allohga qiladilar. (Ey Muhammad!) Ayting: “Osmonlar va Yerning Parvardigori kim?” (yana o‘zingiz) “Alloh”, – deb javob qiling! “Bas, Uni qo‘yib, o‘zlariga na foyda va na zarar yetkazishga qodir bo‘lmaydigan (but va sanam)larni do‘st tutdingizmi?” – deng! Yana ayting: “Ko‘r (gumroh) bilan ko‘ruvchi (hidoyat topgan kishi) barobar bo‘lurmi? Yoki zulmatlar bilan nur barobar bo‘lurmi?” Yo ular Allohga Uning yaratishi kabi yarata oladigan butlarni sherik qilib olishgan va ular ham yaratganlar-u, so‘ngra ularga (ikki) yaratish o‘xshash bo‘lib qoldimi?! Ayting: “Alloh barcha narsaning yaratuvchisidir va U Tanho va G‘olibdir”[1].
Ya’ni osmon va yer ahllarining barchalari istasalar ham, istamasalar ham yolg‘iz Alloh taologa bo‘ysunishdan o‘zga choralari yo‘q. Hasan rahmatullohi alayh ushbu oyat haqida: “Mo‘min kishi Alloh taologa o‘z ixtiyori bilan bo‘ysungan holda sajda qiladi, kofir esa dahshatga tushgan va chorasiz qolganida majburan sajda qiladi”, – degan.
Shuningdek, ularning soyalari ham kunning avvalida va oxirida sajda qiladi. Ushbu oyatda koinotdagi barcha mavjudotni, hatto odamlarning soyalarini ham O‘ziga sajda qilishga bo‘ysundirib qo‘ygan Zotning buyukligi xabari berilgan. Oyati karimaning davomida “Ko‘r (gumroh) bilan ko‘ruvchi (hidoyat topgan kishi) barobar bo‘lurmi?”, – deyilgan. Bu yerda ko‘zi ko‘rdan kofir kishi, ko‘ruvchidan esa mo‘min kishi iroda qilingan. Zulmatlardan zalolat yo‘llari, nurdan esa hidoyat iroda qilingan. Umumiy ma’nosi shuki, ko‘zi ko‘r bilan ko‘ruvchi, zulmatlar bilan nur barobar bo‘lmagani kabi, haqiqat ziyosini ko‘radigan mo‘min kishi bilan, bu ziyoni ko‘ra olmaydigan kofir ham hech qachon barobar bo‘la olmaydi. Shunga ko‘ra shariatda berilgan xabarlarni tasdiqlash haqiqat ziyosini ko‘rish, bu xabarlarni inkor qilish esa ushbu ziyoni ko‘ra olmaslikdir.
Keyingi mavzu:
Jannat va do‘zaxning yaratib qo‘yilgani bayoni