Bismillahir Rohmanir Rohiym
8. Abu Is'hoq Mu’tasim
(xalifalik davri: hijriy 218–227; milodiy 833–842)
Abu Is'hoq Mu’tasim Muhammad ibn Horun ar-Rashid akasi Ma’mundan keyin, uning aqliga binoan hijriy 218 yilda xalifalikni egalladi. U jangu jadalga va boshqa ishlarga turk askarlarini jalb qila boshladi. Turklar tomonidan Bag‘dod aholisiga turli ozorlar yetdi. Shundan so‘ng xalifa qarshi chora sifatida ular uchun Samurro shahrini qurdirdi. Bundan ko‘rinadiki, fors va arablarga ishonch qolmaganidan keyin Mu’tasim turklarga e’tibor berib, askarlikka ulardan olishga qaror qilgan.
Forslar hokimiyatni yolg‘iz o‘zlari olishni qasd qilganlari tajribadan ravshan bo‘lgach, abbosiy xalifalar ularga qarshi juda qattiq choralar ko‘rdilar. Abu Salama Halloldan boshlab, Abu Muslim Xurosoniy, barmakiylar, Fazl ibn Sahl va boshqalar munosib jazolarini olishdi. Arablarning hukmronligi Aminning davlatiga qo‘shilib, forslarning qilichlari ostida zavolga uchradi. Ushbu sabablarga ko‘ra Mu’tasim boshqa diyorlardan askar izladi va ular turklar bo‘ldi.
U o‘zining bu ishi bilan Islom davlatiga katta zarar yetkazayotganini anglamayotgan edi. U davlatning barcha ishlarini ana shu tug‘yonga ketgan turklarning qo‘liga topshirib qo‘ydi.
Mu’tasim “Qur’oni Karim maxluqdir” degan aqiydani davom ettirdi. Odamlarni, xususan imom Ahmad ibn Hanbalni azoblashda davom etdi. U Ma’munning siyosiy sohadagi juda ko‘p ishlarining davomchisi bo‘ldi.
Hodisalar
Bobak Xurramiy harakati
Mu’tasim Bobak Hurramiyga qarshi bir necha marta urush qildi, oxiri hijriy 223 (milodiy 838) yilda uni yo‘q qildi. Bobak ustidan qozonilgan g‘alaba musulmonlar guvoh bo‘lgan g‘alabalarning eng yaxshilaridan bo‘ldi. Bobak Hurramiy o‘ldirilgan kuni hurramiyya mazhabi tugadi. Bu 20 yil davom etgan kurashlarning natijasi edi.
Fathlar
Amuriyya fathi
Rum podshohi va xurramiylar birgalikda Zibtara va Malotiya degan joylarga kirishdi. U yerlarda musulmonlarga qarshi xohlagan ishlarini qildilar. Aytishlaricha,
Zibtara degan joyda bir muslima ayolga qarshi tajovuz qilinganida “Voy, Mu’tasimim!” deb dod solgan, shunda Mu’tasim haligi ayolning nidosiga javoban o‘zi Rum shaharlari tomon yurish qilgan. U Amuriyya degan joydan shaharga kirib borib, katta jangdan so‘ng uni fath qildi. Bu ishlar hijriy 223 yilda sodir bo‘ldi.
Shoir Abu Tamim ushbu voqeani o‘zining mashhur qasidasida bayon qilgan.
Mu’tasimning vafoti
Mu’tasim hijriy 227 (milodiy 842) yilda vafot etdi. Uning xalifalik davri to‘qqiz yil davom etdi.
9. Horun Vosiq
(xalifalik davri: hijriy 227–232; milodiy 842–847)
Horun ibn Muhammad Mu’tasim xalifalikni hijriy 227 yilda otasi Mu’tasimdan keyin egalladi. Uning davrida ahamiyatga molik hodisalar deyarli bo‘lmadi.
Turklar
Vosiqning davrida turklarning lashkarboshilari juda yuqori martabalarga erishdilar. Vosiq ularga juda ko‘p narsalarni berdi. Asli turk bo‘lgan lashkarboshi Ashnosga “Sulton” laqabini berdi. Unga juda ko‘p imtiyozlar taqdim etdi.
Horun Vosiqning vafoti
Horun Vosiq hijriy 232 (milodiy 847) yilda vafot etdi. Uning xalifaligi 5 yil davom etdi.
10. Ja’far Mutavakkil
(hijriy 232–247; milodiy 847–861)
Ja’far ibn Muhammad Mu’tasim xalifalikni akasidan keyin egalladi. Uni hokimiyatning barcha jilovlarini o‘z qo‘liga olgan turk lashkarboshilari xalifa qilib sayladilar. Mutavakkil turklardan xalos bo‘lish uchun ko‘p harakat qildi, lekin uddasidan chiqmadi. Uning hayoti ularning ko‘pida nihoyasiga yetdi. Ja’far Mutavakkil davrida “Qur’oni Karim – maxluq” degan gapga barham berildi. U imom Ahmad ibn Hanbalni ikrom qilib, hurmatini joyiga qo‘ydi.
Hodisalar
Hijriy 238 (milodiy 853) yilda, Mutavakkilning davrida Misrning Dimyot degan joyiga rumliklar g‘orat qilib kelib, u yerni vayron etishdi. Odamlarini qatl qilgach, o‘z yurtlariga qaytib ketishdi. Biror kishi ularga qarshi chiqa olmadi. Ularning musulmon yurtlariga qarshi tajovuzkorliklari davom etdi. Ularga bir necha marta hamlalar qilindi, lekin biror marta ham jiddiy natijaga erishilmadi.
Ja’far Mutavakkilga qarshi uning o‘g‘li Muntasir fitna uyushtirdi. U ba’zi bir turk qo‘mondonlari bilan til biriktirib, uni qatl qildirdi. Turklarning ishi juda ham kuchaygan, sha’nlari yuqorilashgan edi. Hijriy 247 yilda xalifa qatl qilindi. Mutavakkil 15 yil halifalik qildi. Ja’far Mutavakkilning qatl qilinishi bilan abbosiylarning birinchi davri – quvvatli xalifalar davri poyoniga yetdi.
Keyingi mavzular:
Hijriy II asrda ajrab chiqqan davlatlar.
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
«O‘zgarmas hukmlar» nima degani? Haqiqatda ham fiqhda ixtiloflar ko‘p. Lekin shunday masalalar borki, ularga barcha ittifoq qiladi, bir hukmga ijmo’ qiladi. Bunday masalalarda tafovutni, ixtilofni qabul qilmaymiz. Ularda faqat va faqat yagona fikr, yagona hukm bo‘ladi. Fiqhning ustunlik siri ham aynan shunda: unda ikki jihat bor. Birinchi jihat – fiqhning universalligi, moslashuvchanligi bo‘lsa, ikkinchi jihati – ko‘plab masalalarda sobitligi, o‘zgarmasligidir. Agar biz mana shu moslashuvchanlikni va ixtilofni butkul tark qilsak, yuqorida ko‘rganimizdek, katta muammolarga duch kelamiz. Ikkinchi jihatni, ya’ni sobitlik va o‘zgarmaslikni tark qilsak, boshqa bir muammoga duch kelamiz. Mana, tahallul yo‘nalishida o‘zgarmas hukmlar degan tushuncha umuman yo‘q. Birinchi toifa hech qanday ixtilofni qabul qilmay, hamma narsaga tashaddud bilan yondashadi, o‘ziga muxolif bo‘lganlarni adashganga, kofirga chiqaradi, mazhablarni ham tan olmaydi. Ikkinchi toifada esa savobitlar, ya’ni o‘zgarmas hukmlar yo‘q. Ahli sunna o‘sha sobit hukmlarni «ijmo’» deb ataydi, ya’ni hamma mazhablar bu masalalarda ijmo’ qilishgan. Biz ularni chetlab ham o‘ta olmaymiz, ularda ixtilof bo‘lishini qabul ham qilmaymiz. Birorta qozi bu kabi masalada ijmo’dan tashqarida hukm chiqarsa, uning hukmi o‘tmaydi ham. Qozining hukmi ixtilof qilingan masalalardagina o‘tadi. Tahallulchilar nazdida esa bironta sobit hukm yo‘q, shuning uchun ularda ijmo’ degan tushuncha ham yo‘q.
Masala fiqh ilmini o‘rganishning hukmi haqida. Bu yerda muhim bir bahs bor. «Fiqhni o‘rganish farzi kifoya, ba’zilar o‘rgansa, qolganlardan soqit bo‘ladi», deymiz. Lekin bu yerda bir narsaga e’tibor qaratish kerak: muayyan holatga tegishli o‘rinlarda uning fiqhini o‘rganish farzi ayn bo‘ladi, ya’ni har bir musulmon fiqhdan o‘zining holatiga kifoya qiladigan miqdorda ilm o‘rganishi shart. Masalan, tahorat, namoz, ro‘za kabi ibodatga oid masalalarni, nikoh, savdo-sotiq kabi muomalot masalalarini bilish farzi ayn. Buni ulamolar «Ilmi hol» (holat ilmi) deb atashadi, ya’ni sizga hozirgi holatingizda o‘rganish shart bo‘lgan ilm, degani. Shunga ko‘ra, farzi ayn sifatida o‘rganishimiz eng kerak bo‘lgan ilm fiqh ilmi bo‘ladi.
Ilmi hol farzi ayn bo‘lgan ilm sifatida yuqoridagi mavzuda zikr qilingan uchala ilmga ham taalluqlidir: o‘zingizga yetarli miqdorda fiqh ilmiga, o‘zingizga yetarli miqdorda aqoid ilmiga hamda o‘zingizga yetarli miqdorda tazkiya va tarbiya (nafsni poklash, tarbiya qilish) ilmiga ehtiyojingiz bor. Tazkiya deganda, ixlosga intilish, masalan, g‘iybat va chaqimchilikdan saqlanish kabilar tushuniladi. Bularning hammasi ilmi holga kirib ketadi. Bu uchala ilmdagi barcha ma’lumotlarni emas, balki musulmon odamga ayni vaqtda, shu bugun kerak bo‘lib turgan qismini bilish farzi ayndir.
Xo‘sh, bu nima degani? Ahli sunna sifatida biz duch kelayotgan eng katta muammolardan biri mana shu ilmi holning yo‘qolib borayotganidir. Unga erishishning eng zaruriy yo‘li esa dinni o‘rgatishdir. Dinni o‘rgatish deganda, ilmi holni o‘rgatib, musulmonlar orasida yoyishni nazarda tutyapmiz. Ba’zi odamlarni ko‘rasiz, tashqi ko‘rinishidan musulmon, lekin shariat ahkomlarini umuman bilmaydi. U boshqalardan nimasi bilan ajralib turadi? Albatta, solih amallari bilan. Solih amal esa shariatga muvofiq bo‘lishi kerak.
«Hanafiy mazhabiga teran nigoh» kitobidan