Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ فِي قَوْلِهِ عَزَّ وَجَلَّ: }رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا فِي نُفُوسِكُمْ إِنْ تَكُونُوا صَالِحِينَ{ قَالَ: تَكُونُ البَادِرَةُ مِنَ الوَلَدِ إِلَى الوَالِدِ. وَقَالَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ: }إِنْ تَكُونُوا صَالِحِينَ{ قَالَ: أَنْ تَكُونَ النِّيَّةُ صَادِقَةً، }فَإِنَّهُ كَانَ لِلأَوَّابِينَ غَفُورًا{ لِلبَادِرَةِ الِّتِي بَدَرَتْ مِنْهُ».
Sa’id ibn Jubayrdan rivoyat qilinadi:
«U zot azza va jallaning: «Alloh ichingizdagi narsani biluvchi. Agar solih bo‘lsangiz», – degan qavli haqida «Boladan ota-onaga bo‘ladigan muomala alomati» – degan.
Alloh azza va jalla: «Agar solih bo‘lsangiz» (ya’ni, agar niyat sodiq bo‘lsa) «Albatta, U zot tavba qiluvchilar uchun mag‘firatlidir», degan. Bu undan sodir bo‘lgan alomat haqida».
Sharh: Ya’ni, bu rivoyatda aytilyaptiki, Alloh taolo bolaning ota-onasiga bo‘lgan his-tuyg‘usini biladi. Yuzida tabassum bilan boqayapti-yu, ichi g‘ijinib turgan bo‘lsa, uni ham biladi. O‘zicha, odamlarning ko‘zida «ota-onasini hurmat qilar ekan» – deb aytsinlar deya, egilib, qandaydir bir xushomadlarni qilayapti, lekin ichida: «Qani tezroq ketsaydi, men ishimga tezroq borsaydim» – deb turgan holat bo‘lsa, Alloh taolo uni ham biladi.
Bu yerda ham ota-onaning haqqi nihoyatda ulug‘ligi, farzand ota-onasiga bo‘lgan munosabatda sirti boshqa, ichi boshqa bo‘lmasligi kerakligi ta’kidlanyapti. Butun qiladigan ehtiromini, yaxshiligini, hurmatini sidqidildan, astoydil qilishi kerak, ichi bilan tashi har xil bo‘lmasligi kerak.
عَنِ الأَعْمَشِ عَنْ إِبْرَاهِيمَ فِي الرَّجُلِ يَحْلِفُ لاَ يُكَلِّمُ أَبَاهُ أَوْ أَخَاهُ شَهْرَيْنِ، قَالَ: يَدْخُلُ عَلَيْهِ وَيَلْطُفُهُ وَلاَ يُكَلِّمُهُ.
A’mash Ibrohimdan rivoyat qiladi:
«Otasi yoki akasiga «ikki oy gapirmayman» – deb qasam ichgan kishi haqida: «oldiga kiradi, lutf ko‘rsatadi va gapirmaydi», – dedi».
Sharh: Bir kishi otasi yoki akasiga «ikki oy gapirmayman» – deb qasam ichib qo‘yibdi. Qasamiga amal qilay desa, zimmasida otasiga yoki akasiga yaxshilik qilish, hurmat qilish vazifasi bor. Gapiraveray desa, qasam ichib qo‘ygan. Xullas, bu kishi ikki o‘t orasida, og‘ir ahvolda qolibdi.
Unga bu noqulay vaziyatdan chiqish uchun shunday yo‘l tutish maslahat berilibdi: «Otangning, akangning oldilariga kirib, hurmatlarini joyiga qo‘yasan, xizmatlarini qilaverasan, lutf ko‘rsatasan va hokazo. Biroq, muddat tugaguncha gapirmaysan».
Demak, qasamga ham rioya qilinadi, otaga yoki akaga ham munosib muomalada bo‘linadi.
عَنْ سَلاَمٍ عَنِ الْحَسَنِ، قَالَ: سَأَلَهُ رَجُلٌ: آمُرُ وَالِدَايَّ وَأَنْهَاهُمَا؟ قَالَ: إِنْ كَرِهَا ذَلِكَ فَلاَ.
Salom Hasandan rivoyat qiladi:
«Bir kishi undan:
«Ota-onamga amru ma’ruf, nahyu munkar qilsam, bo‘ladimi?» – deb so‘radi.
«Agar yoqtirmasalar, bo‘lmaydi», – dedi».
Sharh: Demak, ota-ona farzandining nasihatlarini yoqtirmay, «Biz uni ko‘tarib katta qilgan edik, endi bo‘lsa bizga aql o‘rgatyapti» – degan noto‘g‘ri tushunchada bo‘lsa, farzand o‘zini ehtiyot qilib, indamay qo‘ysa, bo‘laverar ekan.
«Yaxshilik va silai rahm» kitobi 1-juz.
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Bandadan xato sodir bo‘lmasligi mumkin emas, balki sodir bo‘lgan xatolarni tuzatishga intilish — ana shu bandalik xususiyatidir. Odam bolasidan xato sodir bo‘lishi oddiy hol. Xatolarni afv etish esa hamma ham qila olmaydigan, oxiratda sharaf bo‘ladigan xislatdir.
Yevropalik bir faylasuf: «Olovni haddan ziyod yoqib yuborma, dushmandan oldin o‘zingni kuydirib qo‘ymasin», deydi.
Bir odam hazrati Abu Bakr roziyallohu anhuga: «Men seni shunday haqorat qilamanki, u sen bilan birga qabringgacha boradi», dedi. Abu Bakr roziyallohu anhu: «Sening haqorating qabrgacha men bilan emas, balki o‘zing bilan birga boradi», dedilar.
Xullas, Abu Bakr Siddiq roziyallohu anhu uning axloqsizligiga e’tibor ham bermadilar.
Qur’oni Karim johil kishilardan yuz o‘girib o‘tib ketishni va behuda ishlardan batamom saqlanishni ta’lim bergan va ta’kidlagan.
Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi:
«Bir kishi Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzurlariga kelib: «Yo Allohning Rasuli! Xizmatkorimning xatolarini necha marotaba avf qilayin?» deb so‘radi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam unga javob qilmay jim turdilar. U yana qayta so‘radi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: «Har kuni yetmish marotaba» dedilar.
Imom Termiziy rivoyati.
Hadisdan olinadigan foyda shuki, xatolarni avf qilishning haddi belgilangan emas. Agar xodim har kuni yetmish marotaba xato qilsa ham, uni kechirish go‘zal xulq va rahm-shafqatning talabidir.
«Nasihatlar guldastasi» kitobidan