Ota-o‘g‘il bir-birlarini bag‘riga bosishdi, ko‘z yoshlari sel bo‘lib oqdi. Farrux ayoli bilan o‘tirib dildan suhbatlashdi va gap orasida: “Men berib ketgan o‘ttiz ming dinorni nima qildingiz?” – deya so‘radi. Shu payt azon ovozi yangradi. Farrux bomdod namozini o‘qish uchun Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning masjidlari tomon otlandi. U yerdagi katta olomon sabab tashqarida o‘qishga majbur bo‘ldi.
Namozdan so‘ng Farrux masjidga kirdi. Nabiy alayhissalomning qabrlariga yaqinlashib, u zotga salom berdi va ravzai mutahharaning oldida turib ancha vaqtgacha namoz o‘qidi. Farrux namozini tugatgach ketmoqchi bo‘lib turgan edi hamki, masjid hovlisida o‘tirgan katta jamoat uning e’tiborini tortdi va uni joyida to‘xtashga undadi. Odamlar unga biror katta ulamoni kutayotgandek ko‘rinardi. Farrux ham yaqinroqqa o‘tirdi, shayx va’z qila boshladi. U kishining gaplaridan qalblar larzaga keldi. Tolibi ilmlar shayxning aytgan gaplarini qoralab borishardi. Farrux shayxdan ajablandi. Shayx majlisni tugatib o‘rnidan turgach, odamlar ko‘rishib, ziyorat qilish uchun uning atrofini o‘rab olishdi.
Farrux o‘tirganlardan biriga yaqinlashib, pichirlagancha: “Bu shayx kim?” – deb so‘radi.
Savolni eshitgan kishi hayron holda qoshini chimirib: “Oramizda shayx kim ekanini bilmaydigan odam ham bor ekan-da, axir shayxning ismi har yerda dong taratgan, siz bu shaharlik emasga o‘xshaysiz”, dedi. Farrux: “Yo‘q, lekin men uzoq safarda edim, bugun kechasi qaytdim”, deya javob berdi.
Qarshisidagi odam tabassum ila bunday dedi: “Ha qadrdonim-a, bu zot tobe’inlarning ulug‘laridandir. U parhezkor muhaddis bo‘lib, ko‘rganingizdek, uning majlisiga Molik ibn Anas, Abu Hanifa, Yahyo ibn Sa’id, Sufyoni Savriy, Avzoiy, Lays ibn Sa’d va boshqalarni ham jamlay oladigan faqihlarning imomidir. U Farrux o‘g‘li Robiy’atur Raydir. Uning otasi ko‘p yillar ilgari urushga ketgan edi. Kecha tunda qaytib kelibdi. Odamlar aytishdi”, dedi.
U kishi gapini tugatmasidan Farrux hushini yo‘qotayozdi va shaxdam qadamlar bilan uyi tomon shoshdi. Qalbi bu buyuk olim uning o‘g‘li ekanligidan huzur va faxr tuyg‘ulari bilan limmo-lim edi. Ayolining oldiga kirdi va: “Azizam, jufti halolim, men ko‘rganlarim meni hayratda qoldirdi. O‘zidan boshqa iloh bo‘lmagan Zotga qasamki, agar dunyodagi barcha xazinalar tortilsa ham, bu ne’mat og‘ir keladi”, dedi.
Ayoli: “Xo‘sh, nima ekan u?” – dedi. “O‘g‘limiz Robiy’a ilmda yuksak martabaga erishibdi, hatto zamonaning katta ulamolari ham uning ilmidan bahramand bo‘lmoqda ekanlar”, dedi.
Ayol tabassum ila: “Alloh yo‘lida jangga otlanish oldidan bizga tashlab ketgan o‘ttiz ming dinoringizni nimalarga sarflaganimni angladingizmi?” dedi.
“Ha”, dedi Farrux. Ayol yana: “Dinorlarning barini farzandimiz tarbiyasi va kamoli uchun sarfladim. Ko‘rib turganingizdek shu darajaga yetdi”, dedi.
Farrux ko‘zlarida yosh ila: “Alloh xayringizni bersin, azizam! Baraka toping. Siz haqiqatan ham tahsinga sazovor mo‘mina ayolsiz...”, deya zavjasiga minnatdorchilik bildirdi.
Hasson Shamsiy Poshoning "Jannat bo‘stonidagi oilaviy oqshomlar" nomli kitobidan
G‘iyosiddin Habibulloh, Ilhom Ohund, Abdulbosit Abdulvohid tarjimasi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
عَنِ سَعِيدِ بْنِ الْمُسَيَّبِ يَقُولُ: إِنَّ الرَّجُلَ لَيُرْفَعُ بِدُعَاءِ وَلَدِهِ بَعْدَهُ، وَقَالَ بِيَدَيْهِ هَكَذَا، فَرَفَعَهُمَا.
Sa’id ibn Musayyab: «Kishi o‘zidan keyin farzandining qilgan duosi ila ko‘tariladi», dedi va «Mana bunday», deb ikki qo‘lini ko‘tardi».
Sharh: «Bir odam vafot etgach, farzandining uning ortidan qilgan duosi tufayli martabasi mana bunday bo‘lib ko‘tariladi», deb ikki qo‘lini ko‘tarib ko‘rsatgan ekan Sa’id ibn Musayyab. Ya’ni bu rivoyat vafotlaridan keyin ham ota-onaga farzandning qiladigan yaxshiligi ularning haqlariga duo qilish bilan bo‘lishiga misoldir.
Farzand ota-onasiga ularning vafotidan keyin ham yaxshilik qilay, degan umidda bo‘lsa, ularning haqqiga duo qilib, mag‘firat so‘rasa, ana o‘sha ishi yaxshilik bo‘lar ekan. Farzandlarining duosi sababli ota-onalarning oxiratdagi maqomlari yuqori bo‘lar ekan.
عَنْ سَعِيدِ بْنِ الْمُسَيَّبِ، مِثْلَهُ.
Sa’id ibn Musayyabdan xuddi shunga o‘xshashi rivoyat qilinadi.
Ushbu rivoyatda ham xuddi yuqoridagi ma’noning o‘zini Sa’id ibn Musayyab roziyallohu anhudan endi boshqa bir roviylar rivoyat qilgan ekan. Demak, bu mashhur gap, bir necha taraflardan rivoyat qilingan kuchli bir dalil hisoblanar ekan.
عَنِ الثَّقَفِيِّ قَالَ: سَمِعْتُ يَحْيَى بْنَ سَعِيدٍ يَقُولُ: كُنَّا نَسْمَعُ أَنَّ الْمَيِّتَ يُجْرَى لَهُ ثَلَاثُ خِصَالٍ: صَدَقَةٌ تَمْضِي بَعْدَهُ، أَوْ عِلْمٌ وَرَّثَهُ يُعْمَلُ بِهِ بَعْدَهُ، أَوْ وَلَدُهُ يَدْعُو لَهُ».
Saqafiydan rivoyat qilinadi:
«Yahyo ibn Sa’idning shunday deganini eshitdim: «Eshitishimizcha, mayyitga uchta xislat joriy bo‘lib turadi: ketidan boradigan sadaqa, u meros qoldirgan ilmga uning ortidan amal qilinsa va unga duo qiladigan bolasi».
Sharh: Birinchisi: Birov ko‘pchilikka foyda beradigan ishni qilib qo‘ygan bo‘lsa, uning qilgan ishidan mo‘min-musulmonlarga manfaat yetib tursa, o‘sha sadaqai joriya bo‘lgan ishning foydasidan, ya’ni savobidan egasiga o‘limidan keyin ham borib turadi.
Ikkinchisi – vafot etgan odam o‘zining ketidan manfaat beradigan bir ilm qoldirgan bo‘lsa. Odamlar ana shunga amal qilib, foydalanib tursa, olim o‘tib ketganidan keyin ham ortidan o‘zi qoldirgan ilm tufayli savobga erishib turadi.
Uchinchisi – vafot etgan odamning ortidan farzandining duo qilib turishi. Bunda ham vafot etgan odamning ortidan yaxshilik, xayr-baraka yetib turadi.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
«Vafot etganidan keyin bir mayyitning darajasi ko‘tariladi. Shunda u: «Robbim! Bu nima?» deydi.
«Farzanding senga istig‘for aytdi», deyiladi».
Buxoriy rivoyat qilgan.
Albatta, inson vafotidan keyin amal qilish imkonidan mahrum bo‘ladi. U hech narsa qila olmay, kutib turishdan boshqa narsaga yaramaydigan holda bo‘ladi.
Ammo bir kishi vafotidan keyin darajasi ko‘tariladi. Bundan o‘sha bandaning o‘zi ham hayron. Qanday qilib vafotidan keyin uning darajasi ko‘tarilishi mumkin? Bu ajablanish uni Alloh taologa savol berishga undaydi. Shunda u: «Robbim! Bu nima?» deydi. Uning hayrat ila bergan bu savoliga: «Farzanding senga istig‘for aytdi», deya javob beriladi».
Abu Hurayra roziyallohu anhuning bu gaplaridan farzandning istig‘fori – mag‘firat so‘rashi tufayli uning vafot etib ketgan ota-onasining oxiratdagi darajasi ko‘tarilishi bilib olinadi.
Shuning uchun ota-onasiga ularning vafotidan keyin yaxshilik qilishni, ularning ortidan savob yetkazishni va oxiratdagi maqomlari yaxshilanib, darajalari yuqorilashini istagan farzand doimo ularga mag‘firat so‘rab, duoda bo‘lishi lozim.
Ushbu rivoyatlardan olinadigan foydalar:
1. Vafotidan keyin ham mayyitning darajasi ko‘tarilishi mumkinligi.
2. Mayyit oxiratda o‘zining darajasi ko‘tarilganidan o‘zi hayratga tushib, Robbidan bu haqda so‘rashi.
3. Farzandning duosi mayyitning oxiratdagi darajasining ko‘tarilishiga sabab bo‘lishi.
4. Ba’zi mayyitlar Robb bilan gaplashishi mumkinligi.
«Yaxshilik va silai rahm» kitobi 1-juz.