Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.

Molik ibn Dinor rahimahulloh aytadilar: «Hajga bordim. Keng sahroda yursam, og‘zida non bo‘lagini tishlagan qarg‘ani ko‘rib qoldim. O‘zimga o‘zim: «Bu qarg‘a og‘zida non bo‘lagi bilan uchadi. Buning bir sababi bo‘lsa kerak» dedim-da, uning ortidan ergashdim. Qarg‘a uchib borib, bir g‘orning oldiga tushdi. Men ham o‘sha g‘orning oldiga bordim. Qarasam, oyoq-qo‘llari bog‘langan bir kishi turibdi. Har qancha urinsa ham arqonni yecholmayapti. Non bo‘lagi esa, uning oldida turardi. Men undan: «Kimsiz? Qaysi shahardansiz?» deb so‘radim.

U: «Men hojilardanman. O‘g‘rilar mening molimni, narsalarimni olib, o‘zimni esa, ko‘rib turganingizdek, shu yerga bog‘lab qo‘yishdi. Bir necha kun ochlikka chidadim. Keyin Robbimga qalbim bilan yuzlanib: «Ey O‘zining aziz Kitobida: «Yoki muztar odam duo qilganda, ijobat etadigan va yomonlikni aritadigan» Zot! (Naml surasi, 62-oyat). Men noiloj qoldim. Menga rahm qil!» deb duo qildim. Shu payt Alloh mana shu qarg‘ani mening oldimga taom bilan yubordi» deya javob berdi.

Keyin men uni arqondan yechdim. Ikkimiz yurib-yurib, chanqadik. Yonimizda suv yo‘q edi. Sahroga yaxshilab razm soldik va bir quduqni ko‘rdik. Quduq ustida bir to‘da ohular turardi. Darhol quduq oldiga yaqinlashdik. Ohular nariroqqa qochib, bir chetda to‘xtadi. Quduqqa yetib borib, qarasak, suv quduqning tubida ekan. Harakat qilib, suvidan oldik, ichdik. Keyin men ohularga ham suv olib chiqmagunimcha bu yerdan jilmayman, deb qasd qildim. Sherigim ikkalamiz quduqning yonidan bir joyni kavlab, o‘sha joyga quduqdan suv olib, to‘ldirdik. Ish bitgach, quduq yonidan uzoqlashdik. Bizning uzoqlashganimizni ko‘rib, ohular quduq yoniga kela boshladi. Kelib, haligi suvdan ichib, barchasining chanqog‘i bosildi. Shu payt menga: “Ey Molik, sheriging bizga duo qilib, qalbi va nafsi ila bizga yuzlangan edi, biz uning duosini ijobat qilib, unga taom berdik, arqondan yechdik va sug‘ordik. Ohular ham bizga tavakkul qilgan edi, ularni ham sug‘ordik» degan ovozni eshitdim».

Honiy Hojining «Solihlar hayotidan ming bir qissa» kitobidan