muslim.uz

Суббота, 09 Март 2019 00:00

Ҳар яхшининг бир ёмони бордур

Ижтимоий тармоқларнинг илмга бўлган салбий таъсири.

Юртимизда қадимдан буюк алломалар етишиб чиққан. Улар ўзларининг илмий асарлари орқали дунё тамаддунига, жаҳон маданиятига, хусусан, исломий илмлар ривожига бемисл ҳисса қўшганлар. Улар бундай натижаларга эришганининг сабаби аввалан Аллоҳ таолога ва унинг динига муҳаббатли бўлганлигидандир. Сўнгра илмни ишончли устозлардан ва тартибли равишда олганларидандир. Зотан, Аллоҳ таоло борлиқни тартиб-интизом асосида яратган. Шундай экан, У Зотнинг динини ўрганиш ҳам тартибли равишда бўлиши лозим. Ана шунда иш баркамол ва мақсадга мувофиқ бўлади. Мисол учун, инсон эътиқодини ростламай туриб, шариат аҳкомларига тўғри ва изчил амал қила олармиди?! Араб тилининг балоғатини ўрганмай туриб, Қуръоннинг фасоҳатини англашнинг имкони борми?! Фиқҳдан баҳраланмаган одам Қуръон ва Суннатнинг мақсадини тушунмаслиги аниғку. Тасаввуфнинг таъмини тотмаган одам кўпгина оят-ҳадисларнинг мазасини топармиди?! Ушбу таомил бузилганда нималар содир бўлгани ва бўлаётганини бугун ҳаммамиз кўриб турибмиз. Шу боис, Ислом уламолари ёш авлодга илмларни тартиб билан ўргатишга алоҳида эътибор берганлар. Илмни ўрганиш динни ўрганишдир. Илмсиз одам ҳеч қачон диннинг мақсадини англолмайди.

Шунинг учун Муҳаммад ибн Сийрин раҳматуллоҳи алайҳи: “Бу илм диндир. Динларингизни кимдан олаётганингизга қаранглар" , -деган бўлсалар,

Абу Лайс Самарқандий раҳматуллоҳи алайҳи: “Илмни ишончли зотлардан олиш лозим, чунки диннинг устуни илм биландир. Киши ўзининг жонини ишонадиган кишигагина динини ҳам ишониб топшириши лойиқ бўлади” ,-деганлар.

Ислом илм-маърифат динидир. Банда холис илмни ўрганмасдан туриб динини мукаммал қилолмайди. Ва бу илмни кимдан олишимиз ҳам жуда муҳимдир. Эшик ортида туриб биздан исм-шарифимиз ёки манзилимизни сўраган кишига уни танимаган ва билмаганимиз учун унга ҳеч нарсани бермаймиз. Нимага энди, ўзимиз яхши билмаган кишига динимизни беришимиз керак?! Ҳозирги айрим илмсиз ёшларимиз интернет ва алоқа воситаларини ўзига “устоз” қилиб олиб, динда турли хил ихтилофларни чиқараётгани сир эмас. Чунки улар динни тартиб билан ўрганмаганликлар учун интернетда тарқатилаётган аудио, ведио, ёзма манбалар ва уларнинг муаллифларини яхши билмайдилар. Масалан, эътиқод масалаларида адашган қанчадан-қанча ёшларимиз хавориж йўлини тутган фирқаларга қўшилиб, араб диёрларида мусулмонларнинг қонини тукдилар ва ўзлари ҳам уша юртларда номсиз йўқ бўлиб кетдилар. Уларни интернет орқали “Жиҳод” ва “Шаҳидлик” сўзлари билан алдаганлар “бу улуғ мақомдан” юз угириб пана-пасқинда роҳатини суриб юрибди. Фиқҳий мазҳаблар ўртасида “Қуръон ва ҳадис” деб ихтилоф чиқариб, бешинчи мазҳаб – мазҳабсизлик мазҳабини пайдо қилишга уринаётганлар, албатта, улар мазҳаб уламолари ўзларидан кўра Қуръон ва Ҳадисга олимроқ бўлганини, чунки улар фақиҳ бўлишдан аввал муҳаддис бўлган, шу сабабдан ҳам уларнинг фиқҳий йўлларининг асоси Қуръон ва Ҳадис бўлганлигини ва улар иймон,тақво, илм, ахлоқ, холислик ва замон жиҳатидан ўзларидан кўра улар купроқ Росулуллоҳ солаллоҳу алайҳи ва салламга яқинроқ эканини жуда яхши билишадилар. Лекин, уларнинг ноғараларига ўйнаётган ва сўзларига эргашаётган ёшларга, афсус, илмни аввалидан қўлига қалам тутиб тартиб билан ўрганмаганликлари, яъни, устоз олдида риёзат чекиб араб тили қоидалари, шариат илмлари; Қуръон, Ҳадис, Ақида ва Фиқҳни билмаганликлари сабабли мусулмонларнинг қонини тукиб “жиҳод қилдим”, фасод ишлар устида ўлганни “шаҳид бўлди” деб ёки Қуръон ва ҳадисдан ҳеч нарсани билмасдан туриб “Қуръон ва ҳадисга амал қилиш керак мазҳаблар йўқ”, - деяётганларга ажабланаман. Нимага, қайси илминг эвазига амал қилмоқчисиз?! Қанчалар нодонлик?!

Яна бир хунук кўринишлардан бири ижтимоий тармоқларда масала, ақида талашиб ўз мафкураларини ғолиб қилиш мақсадида, ҳақиқий юзларини очган ҳолатда бир бирларини таҳқирлаб, ҳақорат ва такаббурликлар қилаётганликларини кўрамиз. Бир тарафдан кузатиб турган мусулмонлар оммаси учун илм олишдан кўра, бу сўз ўйинида кимнинг ғолиб чиқиши қизиқ бўлса, дин душманлари учун бутун мусулмонларнинг бугунги ҳоли кулгулидир. Бундай ишлар дин ва мусулмонлар учун зарардир.

Шунинг учун Умар розияллоҳу анҳу айтдилар: “Илм олинглар. Илм билан бирга хотиржамлик, виқор ва ҳалимликни ҳам ўрганинглар. Сизга таълим бераётган кишига тавозеъли бўлинглар. Сиздан таълим олаётган кишилар ҳам сизга тавозеъли бўлишсин. Жабр қилувчи олимлардан бўлманглар. Илмингиз жоҳиллигингиз устига қойим бўлмасин”.

Муҳсин айтадилар: "Ким чиройли сўз айтса-ю, ёмон амал қилса, ундан илм олманглар ва унга суянманглар".

Ижтимоий тармоқлар орқали илмга бўлаётган зарарлардан яна бири, ҳар бир юртнинг ўзлари эргашадиган олимларини таҳқирлаш, туҳмат-буҳтон сўзлари билан обрўйсизлантириш, уларни нифоқда, куфрда айблашдир. Уларинг бундан ўйлаган мақсадлари мусулмон оммасини илмий раҳбарсиз қолдириб, ўзларига эргаштириш ва бошқаришдир. Ҳаттоки, бу йўлда қанчадан қанча дунё тан олган уламоларнинг хунига зомин бўлдилар. Бунга мисол марҳум аллома Муҳаммад Саид Рамазон Бутийнинг шаҳид бўлишидир. Кўпчилик уларнинг бу найрангларидан бехабар ҳолда, улар чалаётган ноғорага ўйинга тушиш билан овора. Қалбидан дин ташвиши, уммат ғами ўчиб, иши фақатгина уламоларнинг айбларини қидириш, уларни ғийбат қилиш бўлган бечоралар қилаётган ишлари жуда ҳам хатарли эканлигини наҳотки билмаётган бўлсалар?! Ҳақиқий олимларнинг аломатларини билиб, уларни чин маънода таниганимиздан кейин уларни эҳтиром қилиш вожиб бўлади. Уларга зарар етказмоқлик, беҳурмат қилиш хатарлидир.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтадилар: “Аллоҳ айтади: “Ким менинг дўстимга душманлик қилса, унга уруш эълон қиламан”. Бухорий ривояти.

Албатта, ижтимоий алоқа воситаларини буткул ёмонга чиқаришга ҳаққимиз йўқ. Ҳаммамиз ҳам диний ва дунё илмларимизни ривожлантириш мақсадида интертет тармоқларига мурожаат қиламиз. Шу ўринда янглишиб қолмаслик учун ўзимиз яхши билган устозларимизни эшитсак, китобларини ўқисак мақсадга мувофиқ бўлар эди. Алҳамдулиллаҳ, улар ўзимизга кифоя қиладиган даража мавжуддир.

Юртимиз буюк алломалар юртидир. Улар ўзларининг илмий асарлари орқали дунё тамаддунига, жаҳон маданиятига, хусусан, исломий илмлар ривожига бемисл ҳисса қўшганлар. Ана шундай буюк дарғаларнинг сўнгги вакили шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф раҳматуллоҳи алайҳ бўлдилар. Мусулмон халқимиз бошида айланган даврлар сабаб халқимиз дини, урфи ва қадриятларини бироз унитиб, диний ҳаётимизда бушлиқ пайдо бўлган эди. Ушбу бўшлиқни тўлдириш эса устоз раҳматуллоҳи алайҳга муяссар бўлди. У киши исломий илмларнинг деярли барча йўналишларида қалам тебратиб, халқимизнинг диний савиясини оширишга, маънавий хазинасини бойитишга улкан ҳисса қўшдилар. Бугун бу ҳақиқатни илму фаросатли, қалб кўзи очиқ, инсофи бор ҳар бир инсон яхши билади, тасдиқлайди. Аллоҳ таоло баржаларимизга донишман аждодларимиз изидан бормоқликни насиб этсин!

Оқ туникали жоме масжиди имом ноиби Темиров Наврўзжон

Бўлим Мақолалар

Суббота, 09 Март 2019 00:00

Аёлнинг нафақаси нима?

Маълумки, никоҳ инсоний алоқалар ичидаги энг муҳим алоқа бўлиб, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан аввал ўтган барча Пайғамбарлар алайҳимуссаломнинг мунтазам адо этиб келган суннатларидан бири – никоҳдир. Инсниятнинг ўз шаҳвоний истакларини ҳалол йўл билан қондириш, ўзидан ворис, фарзанд қолдириш ва қалбнинг сокинликка эришуви никоҳ орқали амалга ошади. Аллоҳ таоло Қуръони Каримда шундай марҳамат қилган:

وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجاً لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ

“Ва сизларга сокинлик топишингиз учун ўзингиздан жуфтлар яратганлиги ва ораларингизда севги ва марҳаматни солиб қўйгани (ҳам) Унинг оят-белгиларидандир. Албатта, бунда тафаккур қиладиган қавмлар учун оят-белгилар бордир” (Рум сураси, 21-оят).

Дарҳақиқат, Аллоҳ таоло бизга сокинлик топишимиз, ҳузур-ҳаловат ва хотиржамликка эришишимиз учун ўз зотимиздан бўлган жуфтлар яратиб берди. Ҳа, Аллоҳ таоло эркакларга турли ҳайвонлардан эмас, айнан инсон зотидан бўлган аёлни жуфт қилиб яратиб берди.

Бошқа бир хонадондан келган қиз эрининг уйида яшаши, мослашиб кетиши, эрининг уйини ўз уйи, ватани деб билиши, ўзи туғилиб ўсган хонадонига эса фақат меҳмон бўлиб бориши Аллоҳ таолонинг мўъжизаларидан биридир. Агар Аллоҳ ўша йигит билан қизнинг қалбига бир-бирига нисбатан севги ва марҳамат солиб қўймаса, у қиз мазкур хонадонда бир кун ҳам яшолмайди. Шунинг учун Аллоҳ таоло юқоридаги оятнинг охирида:

“Албатта, бунда тафаккур қиладиган қавмлар учун оят-белгилар бордир” деган.

Бу оятда тафаккурга ишора бор.

Бир-бирига бегона бўлган йигит ва қизнинг никоҳлари ўқилгач, қалбларида ўзаро муҳаббат ва илиқлик пайдо бўлади. Бу муҳаббат ва илиқликни уларнинг қалбларига Аллоҳ таоло солиб қўяди.

Мана шу тарзда оилалар қурилади. Оила барпо бўлгач, шариатимиз келин ва куёвнинг зиммасига бир қанча мажбуриятларни юклаб қўйган. Икки тараф ана шу мажбуриятларни ўз ўрнида адо этса, оила тинч, сокин ва мустаҳкам бўлади. Икки тарафдан бирлари ўз вазифасини пайсалга солса, бажармаса, ўша оилада нотинчлик содир бўлаверади.

Никоҳ ўқилгандан кейин куёвнинг зиммасига келиннинг барча нафақаларини қилиш мажбурияти тушади. Бирорта куёв ўз жуфти ҳалолининг нафақасини қилишдан бош тортишга ҳаққи йўқ.

Хўш, бу нафақага нималар киради?

Куёв келинни озиқ-овқат, кийим-кечак, уй-жой, бемор бўлганда дори-дармон, илм олиши учун ўқув қуроллари (китоб, дафтар кабилар) билан таъминлаш нафақага кирувчи нарсалардир.

Демак, аёли бемор бўлганда, уни даволатиш ўрнига ота-онасининг уйига олиб бориб қўяётган эркаклар аёлнинг ҳаққига хиёнат қилаётган бўлади.

Никоҳи ўқилгандан кейин келин куёвнинг гуноҳ бўлмаган буйруқларини, айтган ишларини бажариши, эридан рухсатсиз ташқарига чиқмаслиги, эридан рухсатсиз ҳеч кимга ҳеч нарса бермаслиги, эридан рухсат олмай бирор кишини уйга киритмаслиги, эри олиб келган нарсаларни исроф ва бахиллик қилмай ишлатиши шарт бўлади.

Афсуски, бугунги кунда келин ота-онасини кўриш учун уйига борганда, куёв томон келиннинг нимадир кўтариб келишини кутиши, ҳайит, арафа кунларида қудалардан таом, ширинлик ва либослар кутиш ҳоллари кенг авж олган. Бундай ҳолат куёв тарафдагилар учун уят, ор-номусдир. Нафақани қилиб бериши вожиб бўлган куёв тараф ожиза келин тарафнинг юборадиган нарсасига кўз тикиб туриши жуда хунук ҳолатдир.

Бу каби ноқулайликларга барҳам бериш вақти келган. Келиннинг ота-онаси 18 йил тарбия қилган қизини куёвнинг уйига юборишининг ўзи катта гап. Қайнона ва қайноталар келиннинг ҳақига дуо қилишиб, ҳар сафар уни ота-онасининг зиёратига кузатишаётганда, “Қизим, уйингизга яхши бориб келинг. Қудаларимга саломимизни етказинг. Кеч қолмасдан вақтлироқ қайтинг. Ҳеч нарса олиб келманг, агар уйингиздан нимадир олиб келсангиз, биз қаттиқ хафа бўламиз” дейишлари керак.

Ана шунда қудалар ўртасидаги аҳиллик йўқолмайди ва икки ёшнинг тотувлиги бардавом бўлади.

Нозимжон Иминжонов тайёрлади

Бўлим Мақолалар

Четверг, 07 Март 2019 00:00

Ражаб ойининг фазилати

“Ражаб” сўзи қандай маънони англатади?

– Араб тилидаги “ражаб” сўзи ўзбекчада “улуғлаш”, “ҳурматлаш” маъноларини ифода этади.

Ражаб ойи қандай ой?

– Ражаб ойи – Аллоҳ таоло уруш қилишни ҳаром қилган (зулқаъда, зулҳижжа, муҳаррам, ражаб) ойлардан биридир.

Ражаб ойида қандай тарихий воқеалар юз берган?

– Ер юзини сув босган тўфонда Нуҳ алайҳиссалом кемага ражаб ойининг биринчи куни минганлар;

– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга илк ваҳий ражаб ойида нозил бўлган;

– Машҳур қавлга кўра, Исро ва Меърож воқеаси ражаб ойида содир бўлган.

Ражаб ойининг қандай фазилатлари бор?

– Ражаб ойи баракали ва улуғ ой бўлиб, ундаги озгина яхши амал эвазига кўплаб ажру савоблар берилади. Ибодатлар ва дуолар ижобат бўлади. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар: “Беш кеча борки, унда дуолар рад этилмайди: ражаб ойининг аввалги кечаси; шаъбон ойининг ярмидаги кеча; жума кечаси; фитр куни кечаси ва қурбонлик кечаси” (Ибн Асокир ривояти).

Ражаб ойини Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам қандай ўтказганлар?

– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ражаб ойида рўза тутганлар. Усмон ибн Ҳакимдан ривоят қилинади: “Саъид ибн Жубайрдан ражаб ойида турганимизда ражаб рўзаси ҳақида сўрадим. У: “Ибн Аббоснинг: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам рўза тутар эдилар, ҳатто оғизларини очмасалар керак, дер эдик. Оғизлари очиқ бўларди, ҳатто рўза тутмасалар керак, дер эдик”, деяётганини эшитганман”, деди”.

– Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ражаб ойида кўп истиғфор айтишга тарғиб қилганлар. Саййидул истиғфор: “Аллоҳумма анта роббий ла илаҳа илла анта холақтаний ва ана абдука ва ана ала аҳдика ва ваъдика мастатоту аъузу бика мин шарри ма сонаъту, абуу лака биниъматика алайя ва абуу бизамбий фағфирлий фаиннаҳу ла яғфируз зунуба илла анта”.

– Ражаб ойи кирганда Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Аллоҳумма барик лана фи ражабин ва шаъбана, ва баллиғна рамазона” (“Ё Аллоҳ, ражаб ва шаъбон ойларида бизларга барака ато қилгин ва бизларни рамазон ойига етказгин!”) деб дуо қилганлар (Имом Байҳақий ва Имом Тобароний Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилган).

Уламоларимиздан бири: “Ражаб шамолга, шаъбон булутга, рамазон ёмғирга ўхшайди. Кимки ражаб ойида экин экмаса, шаъбон ойида уни суғормаса, рамазон ойида қандай ҳосил олади?” деган эди.

Шундай экан, рамазонда олажак ҳосилимиз мўл бўлмоғи учун Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан ўрнак олган ҳолда ражаб ойида кўпроқ солиҳ амаллар билан бирга астойдил дуолар қилишни ҳам унутмайлик!

Ғафлатда қолмайлик, азизлар, вақт югурик, умр бевафо!

Даврон НУРМУҲАММАД тайёрлади.

Бўлим Мақолалар