muslim.uz

muslim.uz

  1. Ўзбекистон мусулмонлари идораси Фатво ҳайъатининг милодий 2016 йил (ҳижрий 1437 йил) учун ЗАКОТ нисоби 1 гр. тиллонинг бугунги кундаги бозордаги ўртача нархи 135 000 сўм эканлигини эътиборга олиб,

85 гр. тилло ҳисобидан закот нисоби 11 475 000 сўм эканлиги ва мазкур суммадан қирқдан бир ҳиссаси, яъни 286 875 сўм закот чиқариш тўғрисидаги хулосаси маъқуллансин! 

  1. Бу йилги Фитр садақаси миқдори вилоят, шаҳар ва туман бозорларидаги 2 кг. буғдой нархидан келиб чиққан ҳолда белгилансин! 
    (Масалан 2016 йилда Тошкент шаҳар бозорида 1 кг. буғдойнинг нархи ўртача 2000 сўм бўлса, демак 2 кг. буғдой нархи 4000 сўм бўлади). 

    3. Бу йилги Фидя миқдори доимий узр билан рўза тутолмайдиган кишилар учун бир оч одамнинг бир кунлик озиқ-овқати баробарида бўлиб, ўртача 10 000 сўм деб белгилансин!


Ўзбекистон мусулмонлари 

идораси раиси муфтий                                       Усмонхон Алимов

 

Пятница, 17 Июнь 2016 00:00

Зиммамиздаги буюк вазифа

Пайғамбаримиз (алайҳиссалом) "Ҳажжатул вадоъ"да мусулмонларга қарата бундай деб панд-насиҳат қилганлар: "Эй одамлар, хоҳ ўзингизнинг ва хоҳ бир-бирингизнинг қонингизни тўкишингизни Аллоҳ таоло сизларга ҳаром қилди. Шу билан бирга бир-бирингизнинг мол-мулкингизга тажовуз қилишни ҳам Аллоҳ таоло сизларга ҳаром қилди. Ушбу Арафа кунида одам ўлдириш ва бошқалар жонига қасд қилиш қанчалик ҳаром бўлса, мол ва жонингизга тажовуз қилиш ҳам шунчалик ҳаромдир" (Имом Бухорий ривояти).

Парвардигоримиз бизларни барча ёмонликлардан сақланишга, илоҳий амрларни адо этишга, жамият ва дин манфаати йўлида яхши амалларни қилишга, виждонли, мустаҳкам иродали, жисми соғлом, гўзал хулқли, дини ва жамиятига наф келтирувчи, Ватанини ҳимоя қилувчи, умматга қалқон бўлувчи, Ўзига ибодат қилувчи, зиммасига юклатилган вазифани мукаммал адо қилувчи бўлишга ва фақат покиза нарсаларни истеъмол қилишга даъват этади. Шу боис инсон зиммасига буюк масъулият – Аллоҳ ва Унинг расулига имон келтириш, ер юзини обод этиш, наслини давом эттириш, жамиятга фойда келтириш, зулм ва разолатни бартараф этиш, турли гуноҳлардан сақланиш ва доимо яхшилик қилиш каби улкан омонат юклатилган. Қуръони каримда марҳамат қилинади: “Биз (бу) омонатни (чин бандалик омонатини) осмонларга, ерга ва тоғларга таклиф этдик, улар уни кўтаришдан бош тортдилар ва ундан қўрқдилар. Инсон эса уни ўз зиммасига олди... (Аҳзоб, 72)”.

Банданинг юрти ва миллатига хиёнат қилиши оғир гуноҳ, зиммасига олган илоҳий омонатдан юз ўгиришдир.

Разил, имони йўқ, гиёҳванд моддалар ва одам савдосининг ортидан келаётган ҳаром маблағлар эвазига фаолият юритаётган кимсаларнинг хуружи юртимиз тинчлиги ва халқимиз осойишталиги, фарзандларимизнинг келажагига қаратилган тажовуздан ўзга нарса эмас. Ҳозирги пайтда дунёнинг кўпгина мамлакатларида гиёҳвандлик офати инсон жони ва ақлини ўз вазифасини адо этишдан маҳрум қилиб, ҳаётга эндигина  қадам ташлаб бораётган азиз фарзандларимизнинг ногирон бўлиб қолишларига олиб келмоқда.  Ақл-фаросати ва онгини ишлатмайдиган, ўзининг ким эканини англаб етмаган, бугунги куннинг ҳузур-ҳаловати билан яшаб, эртаси, Ватан тинчлиги, миллат осойишталиги тўғрисида қайғурмайдиган кимсалардан бепарво бўлмаслигимиз керак.  Ҳар доим бу террор ҳуружидан ким фойда кўради, у қандай вазифаларни бажаради, буюртмачи ким, бундай амалиётларнинг инфратузулмалари ортида кимлар турибди деб савол бериб кўриш лозим.

Буни амалга оширганлар истаган одам ёки гуруҳ бўлиб чиқиши мумкин. Амалга оширганлар ўзларининг кимларнинг қўлида қай мақсадда ўйинчоқ бўлиб қолганини билмаган бўлишлари ҳам мумкин.

Аллоҳ таоло бундай огоҳлантиради: “Уларда қалблар бор, лекин улар билан “англамайдилар”. Уларда кўзлар бор, лекин улар билан кўрмайдилар. Уларда қулоқлар бор, лекин улар билан эшитмайдилар. Ана ўшалар ҳайвонлар кабидирлар. Балки, улар (янада) адашганроқдирлар. Айнан ўшалар ғофиллардир” (Аъроф, 179).

Муфассирлар , ушбу оятдаги “англамайдилар”, “кўрмайдилар”, “эшитмайдилар” феъллари мажозий маънода айтилган, дейди. Яъни, ҳақ гапни эшитсалар-да, тафаккур қилмаганлари, ҳидоят ва тўғри йўлни кўрсалар-да, унга юрмаганлари, панд-насиҳатни эшитсалар-да, унга амал қилмаганлар назарда тутилган.  

Аллоҳ таоло марҳамат қилади: “...Бирор жонни ўлдирмаган ёки Ерда (бузғунчилик ва қароқчилик каби) фасод ишларини қилмаган инсонни ўлдирган одам худди ҳамма одамларни ўлдирган кабидир. Унга ҳаёт бахш этган (ўлимдан қутқариб қолган) одам эса барча одамларни тирилтирган кабидир. Уларга расулларимиз (илоҳий) ҳужжатларни келтирганлар. Сўнгра уларнинг кўпчилиги ўшандан кейин (ҳам) Ерда исроф қилувчилардир” (Моида, 32).

Ушбу оятдаги “исроф қилувчилардир” хабаридан мурод – мол-дунёни исроф қилиш эмас, балки умрни гуноҳ ва жиноий ишлар билан исроф қилиб ўтказишдир.

Пайғамбаримиз Муҳаммад (солаллоҳу алайҳи ва саллам) халқлар ва миллатлар бирлиги ҳамда осойишталигига таҳдид солувчи фитна-фасод, бузғунчиликлар ҳақида бундай огоҳ этганлар: “Умматимдан қайси бири умматимга қарши чиқса, унинг яхши ва ёмони фарқига бормаса, мўминга зиён етказишдан ўзини тиймаса, берган ваъдасига вафо қилмаса, у менинг умматим эмас!” (Имом Муслим ривояти).

Имонли, виждони пок, қалбида Ватанга, халқига муҳаббатли киши ҳеч қачон ўзи билиб тургани ҳолда хато ишларга қўл урмайди. Ватан меҳри, дегани шунчаки айтиладиган сўз эмас, балки у – бахт топган остонамиз – оиламиз, бизни элу юртга қўшган урф-одатларимиз, удумларимиз – миллий қадриятларга, биз ўсиб-улгайган тупроқ, ота-онамиз тебратган бешикка бўлган муҳаббатимиз, ҳаяжонли туйғуларимиздир. Фақат буни биз ҳис қила билсаккина, у қалбдан чиқади, самимий бўлади.  

Дин душманлари одамларнинг қўлларига қурол бериб, инсониятга зид бўлган қабиҳ режаларини амалга ошириш пайида экан, шу Ватан учун, миллат келажаки, фарзандлар камоли, динимиз ривожи учун ҳам ҳушёр ва огоҳ бўлишимиз лозим.  Ичкиликбозлик, гиёҳвандлик ва кашандаликка қарши бутун чоралар билан кураш олиб бориш инсониятнинг энг муҳим ва долзарб вазифаларидан биридир.  Бу ишдан мусулмонларимиз ҳам четда турмасликлари, ёшларга бу одатларнинг зарари ва келтиражак кулфатлари ҳақида мунтазам тушунтириш ишлари олиб боришлари, уларни пок турмуш тарзи, гўзал одоб-ахлоққа тинмай тарғиб қилишлари зарур бўлади.

 

 

Абдувоҳид ЎРОЗОВ,

“Мовароуннаҳр” нашриёти Дин асослари бўлими ходими

 

Пятница, 17 Июнь 2016 00:00

Хуш келдинг, ойлар шоҳи!

Эй, имон келтирганлар! Сизлардан олдинги (уммат)ларга фарз қилингани каби сизларга ҳам рўза тутиш фарз қилинди, шояд (у сабабли) тақволи бўлсангиз”.

Бақара сураси, 183-оят

Ўхшаши топилмас, имконларга бой, ажру савоблари туганмас, гуноҳларга мағфират палласи – муборак Рамазон ойининг биринчи ўн кунлиги ҳам ўтиб бормоқда. Ҳар биримизнинг кўнглимизда бу ойни янада баракали ва файзли ўтказиш нияти жўш урмоқда. Унинг фазилатларини эса санаб ниҳоялаш мушкулдир. Энг асосийси, бу ойда мўминлар комил ишонч билан қалбида мужассам имон билан рўза тутадилар. Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) шундай марҳамат қиладилар: «Ким Рамазон рўзасини имон-ишонч билан ва савобидан умид қилиб тутса, олдинги гуноҳлари мағфират қилинади».

Рўза кунларида саҳарликни белгиланган вақтигача кечиктириш, кун ботиши билан дарҳол оғиз очиш суннатдир. Зеро, Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) “Аллоҳ яхши кўрадиган учта нарса бор, биринчиси ифторни кун ботиши ила дарҳол қилиш, иккинчиси саҳарликни охирги вақтигача кечиктириш, учинчиси намозда бир қўлни иккинчи қўл устига қўйиб туриш”, дея марҳамат қилганлар. Шунингдек, Рамазон рўзасининг ўзига хос одоб-ахлоқи бор. Шулардан биттаси, рўза тутган киши нафақат ейиш-ичишдан, балки гуноҳ, дилозорлик ва ғийбатдан ҳам тийилмоғидир. Ҳадиси шарифда айтилишича: “Рўза (дўзах ўтидан асровчи) қалқондир. Рўза тутган киши ёмон сўзларни сўзламасин, қўполлик қилмасин. Агар бирор киши уни уришса ёки ҳақорат қилса, икки марта «мен рўзадорман», десин...”.

Саҳобалардан бири Набий (алайҳиссалом)га: “Эй Расулуллоҳ, менга Аллоҳ манфаат берадиган ишни буюринг”, деди. Шунда Пайғамбаримиз (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): “Рўза тут, унинг ўхшаши йўқдир”, деб жавоб бердилар.

Абу Ҳомид Муҳаммад Ғаззолий ўз асарида рўза ҳақида ёзар экан, жумладан шундай фикрларни келтириб ўтади: “Рўза тутиш жон учун закот, бадан учун риёзат, яхшилик учун даъватдир. Рўза инсон учун гуноҳлардан тийилиш, жамият учун жиноятлардан сақланишдир. Оч баданда қалб бир меъёрда ишлайди, ақл тиниқлашади, кўз равшан тортади”.

Халқимиз қадимдан эътиқод қилиб келган Ислом дини миллий қадриятларимиз билан уйғунлашиб, гўзал кўриниш касб этган. Буюк аждодларимиз Рамазон ойини янада меҳр-мурувватли ва сахий, ҳар қачонгиданда олижаноб бўлиб ўтказганлар. Чунки Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) инсонлар орасида энг олийжаноб ва сахий эдилар. Лекин Рамазон ойида яна ҳам олийжаноб ва сахий бўлар эдилар. Бу ҳақда Абдуллоҳ ибн Аббос (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинган ҳадисни келтиришимиз мумкин: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам инсонлар ичида яхшилик қилишда энг сахийси эдилар. У зотнинг Рамазон ойида янада сахийликлари ортиб кетарди...”. Ҳазрат Навоий ҳам ушбу муборак ойда яхшилик ва садақани имкон борича орттиришга интилган. У киши тез-тез ифторлик дастурхонини ёзар, унга улуғ саййидлар, ўша замоннинг олимлари ва бошқа кўпгина замондошларини таклиф этарди. Алишер Навоий меҳмонлар ҳурматини ўрнига қўйиб, овқатларни ўзлари тортарди. Аллома бобокалонимизнинг Рамазон ойидаги бу буюк илтифоти, саховати авлодларига намуна бўлишга арзигулик фазилатдир. Чунки, мана шундай файзли онларда Навоий бобомизнинг ворислари бўлган кўпгина юртдошларимиз ҳам яқинлари учун ифторлик дастурхонларини ёзиб, кўп дилларни мамнун этиш асносида, бемисл савобларгада нойил бўлмоқдалар. Зайд ибн Холид ал-Жуҳаний (розияллоҳу анҳу)дан қилинган ривоятда Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): “Ким рўзадорни ифтор қилдирса, Унга унинг ажрича ажр бўлур. Шу билан бирга, рўзадорнинг ажридин ҳеч бир нарса кам бўлмас”, дедилар. Шу билан бирга ифторликларни дабдаба ва исроф асосида бўлишидан ҳам сақланиш керак. Аслида ифторлик қилишдан савобга эришиш мақсад қилинади. Лекин баъзи бир ифторликлар исроф ва дабдаба сабабидан умид қилинган савобдан бенасиб қолади. Исрофнинг оқибати эса бандани Аллоҳ таолодан узоқ қилади. Бу ҳақда Аллоҳ таоло: “Албатта, У исроф қилувчиларни севмайди” (Анъом, 141), деб марҳамат қилган.

Айниқса, Рамазон кунлари юртимизда масжидларимиз янада ободлашади. Тобора чирой очиб, кўркамлашиб бораётган ибодатгоҳларимизда таровеҳ намозлари ва бугунги кун учун долзарб бўлган мавзулардаги суҳбатлар ўтказилмоқда. Бу каби яратилган шароитлардан юртдошларимиз мамнун ҳолда қўлларини дуога очиб, юртимиз тинчлиги, халқимиз фаровонлиги, осмонимиз мусаффолигини сўраб Яратганга илтижо этадилар.

Истиқлол йилларида юртимизда Рамазон ўзгача руҳ ва кайфиятда кутиб олинади. Мустабид тузумида тазйиқ остига олинган ибодатлар ўз эркинлигига эришди. Президентимиз Ислом Каримов ташаббуслари билан ҳар йили “Муборак Рамазон ойини муносиб тарзда ўтказиш тўғрисида” қарор қабул қилинади. Мамлакатимизда ушбу ойнинг инсонийлик, эзгулик, маънавий поклик ҳамда шукроналик фазилатлари қадрланади. Ушбу қутлуғ ойда амалга ошириладиган хайрли ишлар, эҳтиёжманд кишиларни ҳар томонлама қўллаб-қувватлаш, зиёратгоҳларни обод этиш, оила ва маҳаллаларда меҳр-оқибат муҳитини мустаҳкамлаш бўйича кенг кўламли ислоҳотлар олиб борилади.

Муборак Рамазон ойида юртдошларимиз ҳам эзгу ишларга янада кўпроқ шошиладилар. Аллоҳ таолонинг яхшиликлар учун ажру мукофотларни бир неча баробар орттирадиган бу кунларни ғанимат билиб, хайрли амалларни кўпайтиришга, ўзаро ҳурмат ва ҳамжиҳатлик муҳитини янада мустаҳкамлашга, халқимизга хос фазилатларни, миллий-диний қадриятларимизни улуғлашга интиладилар.

 

З.Мирсодиқов, “Кўкалдош” ўрта махсус ислом билим юрти мудири

Пятница, 17 Июнь 2016 00:00

Рамазон – зикр ойи

Рамазоннинг келиши қийин, кетиши осон, дейдилар. Бу гапда бир оз мажоз бўлса-да, муболаға йўқ. Йил давомида ушбу муборак ойни интиқлик ила кутамиз. Рамазон эшик қоқишни бошлаганда қалблар ҳаяжондан титрашга тушади... ниҳоят, биз соғинган ойлар султони кириб келади ва ўзининг файзу баракотларидан ҳаммамизни файзиёб этади.

Бу йилги Рамазон ҳам ҳар йилдагидек файзли ўтмоқда.  Диёримиздаги, кўплаб масжидларда хатми Қуръон қилиниб, таровеҳ намозлари адо этилмоқда. Бу зикрларнинг файзу футуҳидан ихлосимиз  ошмоқда. Зеро, рўза – қалбни поклагувчи амаллардандир. Бу ойда биз руҳан покланиб, нафсимиз тарбияланади ва зеҳнимиз ўткирлашади. Натижада теварагимизга ақл ва ибрат кўзи билан боқадиган бўламиз.

Бу ой зикр ва инсонларни бир-бирига меҳрли-муҳаббатли қиладиган саховат ойи ҳамдир. Бизга Рамазон мана шу буюк хислатдан сабоқ беради. Ҳадиси шарифда бундай дейилади: "Мусулмон мусулмоннинг биродари, унга зулм қилмайди, уни ҳалокатга ташламайди. Ким биродарининг ҳожатини чиқарса, Аллоҳ таоло унинг ҳожатини раво қилади. Ким мусулмоннинг бир ғамини аритса, Аллоҳ таоло уни қиёмат кунидаги ғамларнинг биридан халос этади. Ким бир мусулмоннинг айбини ёпса, Аллоҳ таоло унинг айбини ёпади» (Имом Бухорий ривояти).

Рамазон ойида бутун инсониятнинг Китоби – Қуръони карим нозил қилингандир. Ҳадиси шарифда бундай дейилади:

نْ وَاثِلَةَ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: أُنْزِلَتْ صُحُفُ إِبْرَاهِيمَ أَوَّلَ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ، وَأُنْزِلَتِ التَّوْرَاةُ لِسِتٍّ مَضَيْنَ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ، وَأُنْزِلَ الْإِنْجِيلُ لِثَلَاثَ عَشْرَةَ خَلَتْ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ، وَأُنْزِلَ الزَّبُورُ لِثَمَانِي عَشْرَةَ خَلَتْ مِنْ رَمَضَانَ وَأُنْزِلَ الْقُرْآنُ لِأَرْبَعٍ وَعِشْرِينَ مَضَتْ مِنْ رَمَضَانَ.

«Набий (солллаллоҳу алайҳи ва саллам): «Иброҳим саҳифалари Рамазон ойининг биринчи кечаси, Таврот Рамазоннинг олтинчи куни, Инжил Рамазон ойининг ўн учинчи куни, Забур Рамазон ойидан ўн саккиз кун ўтганда, Қуръон Рамазон ойидан йигирма тўрт кун ўтганда нозил этилган», дедилар (Имом Аҳмад, Табароний, Байҳақий ривояти).

Ҳалимий (раҳимаҳуллоҳ) айтади: «“Йигирма тўрт кун ўтганда” дейилишдан мурод йигирма бешинчи кеча ирода қилинган». Яъни ушбу ойда минг ойдан кўра яхшироқ бўлган Қадр кечаси бор. Уни бошқа ривоятларда учинчи ўн кунлигининг тоқ кечаларидан бирида излаш кераклиги айтилади. Зикр калимаси луғатда “эслаш” маъносини англатади. Демак, бу ойни “зикр ойи” дейилишининг яна бир сабаби  - инсонлар бир-бирларини эсга олишининг кўплиги, яъни саховат ва ҳиммат билан хабар олиши ҳам англанади. Зеро бу ойда Фитр садақаларимизни мамнуният билан адо этамиз. Кўнглимиз ғиллу ғашлардан, бир-бирларимизга  нисбатан пайдо бўлган гина-кудуратлардан арийди.  Натижада, муносабатларимиз бир оз узоқлашган инсонлар билан ҳам самимий меҳр ила кўришамиз. Кўнгли ярим, меҳр-мурувватга ташна кишиларнинг уйларига кириб, уларни табриклаб, кўнгилларини кўтариб, илиқ сўзларимиз билан ҳайитликлар улашиб, дилдан қилган дуоларини  оламиз.

Шундай экан, бизга шу кунларни инъом этган Аллоҳ таолога ҳамдлар айтиб, мустақиллигимиз абадий бўлишини сўраб дуо қилайлик. Байрамлар байрамларга уланаверсин. Қалбларимиз ғуборлари ювилиб, ўзимизни ўнглайлик. Аллоҳ таоло бизни ҳақ йўлдан асло адаштирмасин!

 

                                                                         Абдувоҳид ЎРОЗОВ,

“Мовароуннаҳр” нашриёти ходими

 

Пятница, 17 Июнь 2016 00:00

САҲАРЛИК – БАРАКАДИР

Одатда биз Рамазонни интизор бўлиб кутганимиз, соғинганимиз ҳақида кўп гапирамиз-ку, бироқ Рамазон ойи ҳам бизни соғиниши ҳақида ўйламаган ҳам бўлсак керак. Аслида Рамазон сиз ва биз соғинганимиздан кўра кўпроқ бизни соғинади. Қандай қилиб? Рамазон бизни соғинганидан ҳар йили бизга тобора яқинлашиб ўтган йилдагидан кўра эртароқ келади-ку. Бу Рамазоннинг бизни соғиниши эмас-ми ахир?

Рамазон ойи келиши билан ҳаётимизга барака кириб келади. Бу ойда қилинган кичик амал учун улкан савобларга эришилади. Саҳарлик вақти кўплаб баракаларга тўладир. Бу ҳақда Анас ибн Молик (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинган ҳадисда Пайғамбаримиз (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): Саҳарлик қилинглар. Албатта, саҳарликда барака бордир, дедилар (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривояти).

Саҳарлик қилиш Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг суннатларидан бўлиб,  Зайд ибн Собит (розияллоҳу анҳу) ул зот (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) билан бирга саҳарлик қилишларини бундай баён этадилар:

Набий (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) билан саҳарлик қилдик. Сўнгра у зот намозга турдилар.....(Имом Бухорий ривояти).

Ибн Абу Жамрот (розияллоҳу анҳу) айтадилар: Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) қачонки бирор иш бўлса уни агар умматларига енгил бўлса қилганлар. Шу сабабли, Пайғамбаримиз (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) саҳарлик қилишга одатланганлар. Чунки саҳарлик қилмасалар умматлари ҳам у зотга эргашиб қийналиб қолишлари мумкин эди.  

Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) ҳамиша саҳобаларга саҳарлик қилиш, унинг фазилатлари ҳақида сўзлар эдилар. Шу боис, саҳобалар саҳарликка туришни ўзларига одат қилиб олгандилар. Ирбод ибн Сария (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинади: Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) Рамазон ойида мени саҳарликка чақириб, барака дастурхони сари шошилгин, дедилар (Абу Довуд ва Насоий ривояти).

Абдуллоҳ ибн Ҳорис (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинади: Мен Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг ҳузурларига кирганимда у зот (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) саҳарлик қилаётган эканлар. Шунда менга, албатта, саҳарлик баракадир, дедилар (Насоий ривояти).

Салмон Форсий (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинади: Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): Барака жамоат ва саҳарликдадир дедилар. (Имом Табароний ривояти)

Абу Саид Ҳудрий (розияллоҳу анҳу) айтадилар: Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) Саҳарлик вақтида таом истеъмол қилиш – баракадир, бир қултим сув билан бўлса ҳам саҳарлик қилинг, дедилар (Имом Аҳмад ривояти).

Саҳарлик Пайғамбаримиз (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг суннатларига эргашишдан ташқари, уммати Муҳаммадни аҳли китобдан ажаратиб турувчи амаллардан бири ҳамдир. Бу ҳақда Амр ибн Осс (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинади: Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): Бизнинг рўзамиз ила аҳли китобларнинг рўзаси орасидаги фарқ саҳарлик емагидадир, дедилар (Имом Мусли ривояти). 

Абдуллоҳ ибн Масъуд (розияллоҳу анҳу) оғиз очиш вақти келса ифторлик қилишга шошилиб, саҳарликни эса кечиктирардилар ҳамда Пайғамбаримиз (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) шундай қилганлар, дер эдилар.

Саҳл ибн Саъд (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинади: Мен оилам билан биргаликда саҳарлик қилардим ва бамдод намозини Набий (алайҳиссалом) билан ўқишга кеч қолмай деб шошилиб уйимдан чиқардим (Имом Бухорий ривояти).

Саҳарликдаги баракалардан яна бири унда дуоларимиз қабул бўлувчи вақт бордир. Бу ҳақда Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинади: Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): Аллоҳ таоло ҳар кечанинг охирги учдан бири қолганда дунё осмонига нозил бўлади ва: Ким Менга дуо қиладики, Мен уни қабул қилсам, ким Мендан сўрайдики, Мен унга берсам, ким Менга истиғфор айтадики, Мен уни мағфират қилсам», дейди, дедилар (Имом Муслим ривояти).

Саҳарлик қилиш Аллоҳ ва фаришталарнинг раҳматига сазовор бўлишга сабаб бўлади. Абу Саид Ҳудрий (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинади: Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): Саҳарлик қилувчига Аллоҳ ва унинг фаришталарининг раҳмати бўлади, дедилар (Имом Аҳмад ривояти).

Шунингдек, саҳарлик вақтида хурмо истеъмол қилиш Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг суннатларидан ҳисобланади.

Зеро, Пайғамбаримиз (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): Хурмо мўмин учун қандоқ ҳам яхши саҳарлик, деганлар (Абу Довуд ривояти).

Аллоҳ таоло бундай марҳамат қилади: Айтинг (эй, Муҳаммад!): «Агар Аллоҳни севсангиз, менга эргашингиз. Шунда Аллоҳ сизларни севади ва гуноҳларингизни мағфират этади. Аллоҳ кечирувчи ва раҳмлидир» (Оли Имрон, 31).

Аллоҳ таоло барчамизни Пайғамбаримиз (соллаллоҳу алайҳи ва саллам)нинг саҳарлик қилиш бўйича суннатларига амал қилишимизни насиб этсин.

Даврон НУРМУҲАММАД

Янгиликлар

Top