Пайғамбаримиз Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи ва саллам 3 хил усулда даволанганлар:
Ҳозирги кунда эса даволаш 2 хил усулда:
Эслатма:
Буни албатта ёдда тутингки, айниқса аёллар даволаниш мақсадида турли хил фолбин, сеҳргар, “очиб берувчи” одамларга бориш уларнинг сўзларига ишониш ва амал қилиш динимизда қатъиян мумкин эмас. Улар қурбонлик қилиш, қора ҳайвонларни сўйиш ва қонини баданга суртиш кераклигини айтиб инсонларни алдашади.
Инсон ўзининг руҳий касалликларини даволашда Қуръони каримни ёд олган уни яхши ўқий оладиган ва ушбу ишни яхши тушунадиган мутахассисга мурожаат қилиши лозим.
Қуръоннинг таъсири:
Агар даволаниш Қуръон, дуолар билан олиб борилса беморда қуйидаги белгилар пайдо бўлади:
Агар намозга ва ислом аҳкомларига риоя қилувчи инсон, ушбу аниқ ва яширин белгиларни ўзида сезмаса, Қуръон билан даволаниши ихтиёрий бўлади ва албатта бемор тажрибали мутахассис шифокорга мурожаат қилиши лозим.
Аммо намозни вақтида адо этмайдиган, Аллоҳнинг буйруқларига бепарво бўлган инсон Қуръон билан даволаниш учун бир неча бор бориши керак. Аммо ушбу ҳолатда ҳам беморнинг аҳволи яхшиланмаса, бу бемор ҳам мутахассис шифокорга мурожаат қилиши лозим. Касалликни тўғри аниқлаш ва ташхис қўйиш беморни яхши даволаш демакдир. Инсон даволанишдан аввал, уни нима безовта қилаётгани, унга қандай шифокор керак эканлигини аниқлаб олиши ва даволаниши керак.
Агар шифокор ташхис қўйишда қийналса ёки тиббий муолажаларнинг фойдаси бўлмаса беморни Қуръон ва ҳадислар орқали руҳий ҳолатни даволаш талаб этилади.
Даволанишда талаб этиладиган қоидалар:
Олимларнинг таъкидлашича, инсоннинг руҳий ҳолатини даволаш учун 3 қоидаси бор:
Қуръон билан даволовчи қуйидагиларни ёдда тутиш керак:
Нигина БОТИРОВА
тайёрлади
ЎМИ Матбуот хизмати
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Мен падари бузрукворим раҳматуллоҳи алайҳдан эшитганман: «Шайх Абдулқодир Жийлоний раҳматуллоҳи алайҳнинг бир ўғиллари бор эди. Уни ҳазрат қаергадир илм таҳсил қилиш учун юбордилар. У олим бўлиб қайтди. Шайх Абдулқодир Жийлоний раҳматуллоҳи алайҳнинг бир мажлислари бўлар эди. Мажлисга ҳазратга яқин кишилар келарди. Ҳазрат уларга насиҳат қилиб турардилар. Ўғиллари келганида, ҳазрат унга: «Биродар, сен буткул янги илм ҳосил қилиб келгансан, бугун уларга сен ваъз қил», дедилар. У жудаям тетик эди.
Ҳазратнинг таклифини бажонудил қабул қилди. Мажлис ҳали жам эди. У ваъз айтди. Одамлар тинглайвердилар, тинглайвердилар. Лекин таъсирланмадилар. Оддий бир олимнинг гапини эшитдилар. Шундан кейин ҳазрат ташриф буюрдилар ва ўтириб, бор-йўғи шундай бир жумла айтдилар: «Биродар, биз бугун рўза тутишни ирода қилган эдик. Кечаси саҳарликда ичамиз деб сут сақлаб қўйган эдик. Лекин тақдирни қарангки, мушук сутни ичиб кетди ва биз рўза тута олмадик».
Бор-йўғи шу гапни айтдилар. Гаплари қаттиқ таъсир қилди. Кейин ҳазрат ўғилларига бундай дедилар: «Қара, сен соатлаб ваъз қилдинг. Уларга ҳеч нарса қилмади. Мен бор-йўғи бир оғиз гапирдим, одамларнинг қалбларига таъсир этди. Сен илм ўрганиб келдинг. Лекин энди қалб дардини пайдо қил, қалбингни Аллоҳга қайтаришга, яъни боғлашга ҳаракат қил. Кейин сенинг бир сўзинг, у фасоҳатли-балоғатли бўлса-бўлмасин фарқи йўқ, одамларнинг қалбларига, руҳиятларига таъсир қилади».
«Насиҳатлар гулдастаси» китобидан