Қадрдоним, тасаввур қилинг, сиз қиёмат кунидасиз. Гуноҳларингиз билан савобларингиз палласи тенг келиб қолди, энди сиз дўзахдан қутулиш пайида битта ҳасанани излаш кераклигини тушуниб турибсиз... Ўша яхшиликни қўлга киритиш учун бор-будингизни сарфлашга ҳам тайёрсиз. Шу зайл ўша узун кун йўлида нима қилишни билмай қоласиз. Ўша куннинг миқдори  эллик минг йил. Яна у кун қуёш одамларнинг бошига яқин келиб қоладиган, тафти эса бир неча баробар кучайтириладиган ҳисоб кунидир. Сиз ана шу вақтда миллиардлаб уст-бошсиз одамлар билан бирга жонингиз чиққудай хавфу хатар ва ашаддий қийинчиликлар гирдобида қолгансиз.

Мана шу даҳшат уммонидаги одамлар орасидан  сизнинг савоб паллангизни тош бостирадиган бир амални сўрагани меҳрибон отангизни қидириб юрибсиз. Ҳолбуки ҳамма ўзи билан ўзи овора, жонини сақлаб қолиш илинжида турибди, ҳамма ҳам сиз қидираётган нарсани қидираяпти. Энди тасаввур қилинг-чи, шунча одам орасидан ўша бир яхшиликни топишга қанча вақт кетаркин?! Сиз учун дунёда мол-давлатини устингиздан тўкиб-сочган меҳрибон отангиз ўша яхшиликни беради деб ўйлайсиз, таассуфки унинг “вой жоним, вой жоним” деганини эшитганингизда ҳафсалангиз пир бўлади. Шу он сиз учун жонини фидо айлаган мушфиқ онангиз хаёлингизга келади.

Энди сиз терингиз сел бўлиб онаизорингизни излаяпсиз, ундан марҳамат сўрайсиз-у, зора у сизга бир ҳасана берса... Дунёдалик пайтингиз назарга илмаганингиз бир ҳасанани... Аммо онангиз ҳам “ўзим, ўзим, ўзимни қутқарай” дейишдан нарига ўтмайди. Бир неча юз йиллар битта ҳасанани излаб топа олмайсиз. Бироқ дунёда қанчадан-қанча савобни бир ондаёқ қўлга киритишга имкониятингиз бор эди, шундай эмасми?!

Не ажабки, савоблар бозорининг нархи ошиб кетганини кўринг!

Фаразан сиз ўша бир савобни маҳшар майдонидагиларнинг бирортасидан қўлга киритган тақдирингизда ҳам, унинг эвазига қанча ҳақ тўлашга тайёрсиз?! Бир савоб учун барча қимматбаҳо нарсаларингизни бериб юборадиган кун эмас бу,  тўғрими? Албатта, ҳа, бундан бошқача бўлиши ҳам мумкин эмас, ахир сиз унинг сабабидан жаннатга кириб, жаҳаннамдан қутулиб қолмоқчисиз!..

Кофирларнинг ҳолини баён қилиб Аллоҳ таоло Моида сурасининг 36-оятида айтади: «Дарҳақиқат, куфрда бўлганлар қиёмат кунининг азобидан қутулиш учун мабодо Ер (юзи)даги (ҳамма) нарсанинг икки баробарига эга бўлганларида ҳам, улардан қабул қилинмагай. Улар учун аламли азоб (тайёрлаб қўйилгандир)».

Ҳассон Шамсий Пошонинг "Жаннат бўстонидаги оилавий оқшомлар" номли китобидан
Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Илҳом Оҳунд, Абдулбосит Абдулвоҳид таржимаси.