— Кекса бувим йиқилиб, оёғи лат еди. Юролмай бир жойда ётиб қолди. Шунда онам иссиқда қийналмасин деб бувимнинг сочини калта қилиб кесиб қўйди. Лекин эшитишимча, аёллар сочи кўкрагини ёпадиган даражада узун бўлиши керак экан. Вафот этганда сочи калта бўлиб кетмаслиги керак экан. Шу гап қанчалик тўғри?
— Эрлари бўлса, ўша кишининг рухсати ила бўлади. Зарурий ҳолатларда аёл киши ғусл ва баъзи бир нарсаларга қийналган ҳолатларда қисқартириш жоиз. Қиёматда қайта тирилганида эркагу аёл ялонғоч бўлади. Шундан баъзи кишилар ижтиҳод қилиб аёлнинг сочлари узун бўлса, кўкракларини тўсиб туриши керак, деганлар. Уламолар аёл киши сочини кесишига рухсат берганлар, фақат қулоқ юмшоғидан юқори бўлиб кетмаслиги керак эканлигини таъкидлаганлар. Соч зарарланганида парвариш учун, эр талаб қилганида кесиш жоиз. Аммо бошқа ҳолатларда узун бўлиши афзал албатта. Валлоҳу аълам!
Муҳаммад Айюб ҲОМИДОВ
حدثنا العباس الدوري نا مالك بن إسماعيل نا موسى بن محمد الأنصاري أنا أبو إسحاق الشيباني عن الحسن بن سعد عن عبد الرحمن بن عبد الله بن مسعود عن أبيه قال: خرجت مع رسول الله صلى الله عليه وعلى آله وسلم فتنحى لحاجة له قال: وخرج علينا نمل فأذيننا فجعلنا نتبعهن فنحرقهن بالنار فلما جاء رسول الله صلى الله عليه وعلى آله وسلم عرفنا ذاك من وجهه فقال: ”من فعل هذا“. قلنا: نحن يا رسول الله آذيننا فحرقناهن فقال: ”إنه لا ينبغي لأحد أن يعذب بالنار إلا رب النار“.
Абдураҳмон ибн Абдуллоҳ ибн Масъуд отасидан ривоят қилади: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва ъалаа олиҳи васаллам билан бирга чиқдим. У зот ҳожат учун четга чиқдилар.
Шу пайт чумолилар бизга ёпишиб, озор берди. Биз уларни олов билан куйдирдик.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва ъалаа олиҳи васаллам қайтганларида (ғазаблари чиққанини) юзларидан билдик.
У зот алайҳиссалом: “Буни ким қилди?” дедилар.
“Биз, ё Аллоҳнинг Расули. Бизга азият берди, шунинг учун уларни ёқиб юбордик”, дедик.
У зот алайҳиссалом: “Олов билан азоблашга фақат олов Роббисининг ҳаққи бор”, дедилар.
Абу Саид Ҳайсам ибн Кулайб Шошийнинг
“Муснади Шоший” асаридан
Даврон НУРМУҲАММАД таржимаси