بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيم
Сўзбоши
Бутун оламларнинг Парвардигори Аллоҳ таолога ҳамду санолар бўлсин! Фақат Аллоҳ таоло ҳамду саноларга лойиқдир. Пайғамбарларнинг сўнггиси Ҳазрати Муҳаммадга, соллаллоҳу алайҳи васаллам, у зотнинг пок оилаларига, барча саҳобаларига саловот ва саломлар бўлсин.
Пок ва беҳожат Парвардигорга муҳтож, ҳанафий мазҳабига мансуб Абул-Ихлос Ҳасан ал-Вафоий Шурунбилолий айтади: баъзи дўстларим – Аллоҳ менга ва уларга лутфу карами билан муомала қилсин – мендан ибодатлар ҳақида хоссатан, фиқҳ илми билан янги шуғуллана бошлаганлар учун катта китобларда тарқоқ ҳолда берилган масалаларни содда, ихчам шаклда тўплаб бошланғич бир китоб ёзишимни сўрайдилар. Аллоҳ таолодан ёрдам сўраб, савоб умидида мазкур талабларни қабул қилдим ва амалга оширдим. Ушбу китобга фақатгина танлаш ваколатига эга бўлган олимлар тўғри деб қатъий қарор қилган масалаларни жамладим. Узундан-узун, ортиқача тафсилотларга киришмадим. Бу китобни “Нурул изоҳ ва нажотул арвоқ” деб номладим. Парвардигоримдан бу китобни бандаларига фойдали қилишини ва бу фойда қиёматгача давомли бўлишини сўрайман.
Абул Ихлос Ҳасан
Ал-ВАФОИЙ ШУРУНБИЛОЛИЙ
* * *
Бутун оламларнинг Парвардигори Аллоҳ таолога ҳамду санолар бўлсин! Ҳамду сано фақат Аллоҳ таолога махсусдир. Тақводорларнинг энг шарафлиси Ҳазрати Пайғамбаримизга ва у зотнинг оила аъзоларига, саҳобалари ҳамда қиёматгача у зотнинг йўлларидан борганларга саловот ва саломлар бўлсин.
“Нурул изоҳ ва нажотул арвоқ”, ибодатлар ҳақидаги узун китобларда берилган тарқоқ масалаларни фиқҳ илми билан янги шуғуллана бошлаганлар учун содда ва ихчам шаклда бир жойга тўплаган рисоладир. Бу ҳажми жиҳатидан кичик, аммо кўп тўғри ҳукмларни қамраб олган жуда фойдали китобдир.
Ушбу китоб жуда содда, очиқ жумлалар билан ёзилган, бўлса-да, янги бошловчиларга мақсад ва маъниларни тушунишни янада осонлаштирувчи изоҳ талаб қилинар эди.
Аллоҳ таоло мени ман шу мақсад ва эҳтиёжларга жавоб бера оладиган, жуда ҳам фойдали, ҳажми кичик бўлишига қарамай, қамраб олган масалалари жиҳатидан каттагина шарҳ ёзишга муваффақ қилди. Унга “Ал-Мифтоҳ шарҳу Нурул изоҳ” деб ном бердим. Китоб янада фойдали бўлсин деб унга ҳаж ва закот ҳақида ёзган “Маноҳатул фаттоҳ” номли рисоламни ҳам илова қилдим. Шу туфайли энди ўқувчилар ва илм талабида бўлганлар брача ибодатларга оид масалаларни бир муқова ичида топишлари мумкин. Парвардигордан ушбу китобни мўминларга фойдали қилишини сўрайманю у дуоларни қабул қилувчи ва умидларни рўёбга чиқарувчи Зотдир.
Абу Зайд ШИБЛИЙ
ФИҚҲНИНГ ТАЪРИФИ
"Фиқҳ" сўзининг луғавий маъноси «идрок этмоқ», «англамоқ», «тушуниб етмоқ»дир. Истилоҳда эса бу сўз, очиқ далиллар билан буюрилган амаллар, яъни бевосита эътиқодга тегишли бўлмаган намоз, рўза, закот каби масалаларга оид шаръий ҳукмларни ўрганиш илмини англатади.
*** Фойдалари:
— Аллоҳ таолонинг ризолигига мос амалларни тўғри адо этишни ўргатади;
— дунёда бахтли, саодатли бўлиш, жаҳолат жарлигидан билим чўққисига юксалиш йўлини кўрсатади;
— инсонларга фойдали ва зарарли бўлган нарсаларни баён қилиш имкониятини беради;
— охиратда эса, дўзахдан сақланиб, жаннатдаги абадий неъматларга етишувимизга сабаб бўлади.
*** Шаръий ҳукмларнинг қисмлари ***
Шаръий ҳукмлар қуйидаги қисмларга ажратилган:
*** 1.Фарз ***
Фарз қатъий, очиқ шаръий далил билан бажарилиши амр этилган амалдир. Беш вақт намоз, рўза, закот каби.
Фарзнинг ҳукми
Фарзни инкор қилган киши кофир бўлади. Ишониб, амал қилмаган киши фосиқ бўлиб, Аллоҳ таоло томонидан белгиланган жазога лойиқ бўлади.
Фарз ҳам икки қисмдир: фарзи айн ва фарзи кифоя.
а) Фарзи айн мукаллаф ҳар бир киши бажариши шарт бўлган фарздир. Беш вақт намоз, рўза, закот каби.
Мукаллаф ҳар бир киши бу амалларни шахсан ўзи бажариши зарур. Бир қисм одамларнинг фарзи айнни бажариши бошқалар зиммасидан бу масъулиятни соқит килмайди.
б) Фарзи кифоя баъзи мусулмонлар бажариши билан бошқалар зиммасидан тушадиган фарздир. Масалан, жаноза намозини ўқшп каби.
Фарзи кифояни ҳеч ким адо этмаса, барча гуноҳкор бўлади.
*** 2. Вожиб ***
Очиқ бўлмаган шаръий далиллар билан бажарилиши таъкидланган амал (Рамазон ва Қурбон ҳайити намозлари, намозда (зам сурадан аввал) Фотиҳа сурасини ўқиш каби).
Ҳукми
Бажарилиши лозим (вожиб) бўлиб, уни инкор этган киши кофир бўлмайди. Вожибни бажарган киши савоб олади. Тарк қилган киши эса, жазога лойиқ бўлади.
*** 3. Суннат ***
Суннат икки қисмга бўлинади:
а) Суннати муаккада: Пайғамбаримизнинг, соллаллоҳу алайҳи ва саллам, ҳар доим бажариб, жуда кам ҳолатларда тарк килган суннатларидир. Таҳоратда оғизни сув билан чайиш каби.
б) Суннати ғайри муаккада: Пайғамбаримизнинг, соллаллоҳу алайҳи ва саллам, баъзан бажариб, баъзан тарк килган суннатларидир.
Ҳукми
Суннит амални бажарган киши савобга эришади. Уни тарк қилиш кариҳ ва зарарлидир.
*** 4. Ҳаром ***
Қатьий, очиқ шаръий далиллар билан бажарилиши тақиқланган амал. Зино, ўғрилик қилмоқ каби.
Ҳукми
Ҳаром шипи қилган киши дўзах азобига гирифтор бўлади. Тарк қилган киши эса, Аллоҳнинг амрига итоат қилгани учун савобга эришади, ҳаромни инкор қилган одам кофир бўлади.
*** 5. Кароҳати таҳримийа ***
Очиқ бўлмаган далиллар билан бажарилиши тақиқланган амал. Бошқа кишининг савдо-сотиғига дахл қилиб, у олмоқчи бўлган молни олиш ёки бошқа киши совчи қўйган қиз ёки аёлнинг қўлини, у воз кечмасидан олдин сўраш каби.
Ҳукми
Буни қилган одам ҳаром ишни бажарган каби азобга дучор бўлади. Лекин инкор қилган киши кофир булмайди.
*** 6. Кароҳати танзиҳийа ***
Очиқ бўлмаган шаръий далиллар билан бажарилиши тақиқланган амаллар.
Ҳукми
Бу амални бажарган кишига ҳеч қандай жазо ва дашном берилмайди. Лекин яхши ва фазилатли амалларнинг аксини қилган бўлади.
*** 7. Мубоҳ ***
Қилиш ёки қилмасликда инсонлар эркин бўлган амал.
Ҳукми
Бажарилган пайтда савоб ҳам, тарк этилган пайтда жазо ҳам берилмайди.
КЕЙИНГИ МАВЗУЛАР:
ТАҲОРАТ КИТОБИ:
Сувларнинг турлари;
Сув табиий ҳолатининг ўзгариш меъёри қандай?
Сурнинг (ичилган сувдан қолгани) ҳукмлари;
Идишлар ва кийимларнинг тозасини танлаш;
Қудуқлар ва уларни тозалаш;
Истинжо;
Истинжонинг ҳукми;
Истинжо қилиш тартиби;
Истинжода қўллаш макруҳ бўлган нарсалар;
Ҳожатхона одоби;
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Аллоҳ таолога беадад ҳамду санолар
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга дуруду салавотлар бўлсин
Қурбонлик луғатда “яқинлашмоқ”, “яқин бўлмоқ” маъноларини билдириб, истилоҳда бу сўз Аллоҳга қурбат ҳосил қилиш мақсадида жонлиқ сўйишни англатади.
Қурбонлик Ислом динининг вожиб бўлган улуғ амалларидан биридир. Аллоҳ таоло Қуръони каримда бундай марҳамат қилади: “Парвардигорингиз учунгина намоз ўқинг ва қурбонлик қилинг” (Кавсар сураси, 2-оят).
Севикли Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам қурбон ҳайити куни эрта билан ўзлари қурбонлик қилардилар ва бошқаларни ҳам курбонлик қилишга тарғиб этардилар. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган ҳадисда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Имконияти бўла туриб, қурбонлик қилмаган кимса намозгоҳимизга яқинлашмасин”, деганлар (Имом Аҳмад, Ибн Можа ривояти). Бошқа бир ҳадисда эса: “Ҳар ким қурбонлик қилишга қодир бўлса-ю, қурбонлик қилмаса, вафотидан кейин мажусийлар ёки насронийлар қаторида тирилади”, дедилар.
Қурбонлик тарихига бир назар
Қурбонлик ҳижрий иккинчи йил вожиб бўлган бўлсада, лекин унинг тарихи анча узоқларга – Иброҳим алайҳиссалом замонларига бориб тақалади ва у зотдан бизга қолган амаллардандир. Бу ҳақда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Қурбонлик қилинглар! Албатта, у отамиз Иброҳим алайҳиссаломнинг суннатларидир”, деганлар (Имом Абу Довуд ривояти).
Қурбонлик қилишдан мақсад нима?
Қурбонлик қилишдан мақсад банда ўзининг Аллоҳ амрига итоатини, тақвосини намоён этишдир. Аллоҳ таоло банда сўйган ҳайвоннинг гўштига ҳам, қонига ҳам муҳтож эмас: «Аллоҳга (қурбонлик) гўштлари ҳам, қонлари ҳам етиб бормас. Лекин у Зотга сизлардан тақво етар. Аллоҳ сизларни ҳидоят қилгани сабабли – У зотни улуғлашларингиз учун – уларни сизларга бўйсундириб қўйди. Эзгу иш қилувчиларга хушхабар беринг!» (Ҳаж сураси, 37-оят).
Шунингдек, қурбонлик қилиш Аллоҳ таолонинг амрини адо этишга банданинг тайёр эканини кўрсатади ва тўғри йўлга ҳидоят қилгани учун Аллоҳ таолога шукр этиш бўлади.
Аллоҳга ҳар қанча шукр қилсак, шунча оз. Холис Аллоҳнинг Ўзи учун ибодат қилиб, намоз ўқиш, фақат Аллоҳнинг йўлида жонлиқ сўйиб, бева-бечораларни тўйғазиш шукрнинг бир кўринишидир.
Қолаверса, бу амални бажаришда Аллоҳ таолонинг буюклиги ва динининг улуғлиги зоҳир бўлади.
Қурбонлик кимларга вожиб?
Қурбонлик зиммага вожиб бўлиши учун 4 нарса топилиши шарт.
Қурбонлик қилинадиган ҳайвонлар
Қурбонлик қуйидаги ҳайвонлардан бирини сўйиш билан адо топади:
Қўй (қўй дейилганда эчки ҳам тушунилади), қорамол ва туядир. Ушбу ҳайвонлардан бошқа ҳайвонлар қурбонлик ўрнига ўтмайди.
Қўйда ёлғиз бир киши, қорамол ва туяда эса бир кишидан етти кишигача шерик бўлиб адо қилишлари мумкин. Қўй олти ойлик ва ундан катта бўлиши шарт. Қорамол икки ёш ва ундан катта бўлиши шарт, туя беш ёш ва ундан катта бўлиши шарт.
Шу билан бирга, қурбонликка сўйиладиган ҳайвон семиз, йўғон ва ёши катта бўлиши афзал саналади. Қурбонликка ярамайдиган айби ёки нуқсони бор ҳайвонларни сўйишдан эҳтиёт бўлиш лозим.
Баро ибн Озиб розияллоҳу анҳудан ривоят қилади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бизнинг ичимизда туриб: “Тўрт нафар ҳайвон қурбонликка ярамайди: кўзи кўрлиги билиниб турган (айбли) ҳайвон, касали зоҳир касал ҳайвон, чўлоқлиги зоҳир чўлоқ ва ўрнидан тура олмайдиган ўта озғин ҳайвон”, дедилар» (Имом Термизий ривояти).
Курбонлик қилинадиган ҳайвон айбдан холи бўлиши лозим. Қурбонлик қилинадиган ҳайвоннинг қулоғи, ёки думи, ёки кўзининг бир қисмидан кўпроғи йўқ бўлса, қурбонликка сўйиш жоиз эмас.
Касал, чўлоқ ва озғин ҳайвонлар сўядиган жойга ўз оёғи билан юриб бора олмаса, қурбонликка сўйиш жоиз эмас.
Қурбонлик қилиш вақти
Қурбонликнинг қийматини садақа қилиш мумкинми?
Қурбонлик талаб этилган жонлиқлардан бирини сўйиш орқали адо этилади. Жонлиқни сўймай, жонлиқни ёки унинг миқдорига тенг маблағни бериш қурбонлик ҳисобланмайди. Балки садақа ҳисобланади. Алоуддин Косоний раҳматуллоҳи алайҳ бундай дейди: “Бир киши қурбонлик кунларида қўйнинг ўзини ёки қийматини садақа қилса, қурбонлик ўрнига ўтмайди. Чунки қурбонликнинг вожиблиги қон оқизишга боғлиқдир” (Бадоеъус саноеъ).
Қурбонлик одоблари
Қурбонлик қилиш вожиб бўлган киши қуйидаги одобларга риоя қилиши лозим:
Аввало – Қурбонлик қилувчи шахс нияти тўғри, амалини холис Аллоҳ таоло учун қилган бўлиши лозимдир. Бошқалар “кўрсин” ёки “эшитсин”, деган ниятдан йироқ бўлади.
Иккинчи одоб – қурбонлик қилувчи соч, соқолига ва баданига ҳеч нарса теккизмаслиги.
Қурбонлик қилишни ирода қилган киши зулҳижжа ойининг биринчи кунидан бошлаб, то ҳайит куни қурбонликни бажаргунга қадар соч-сақолини олмайди ва баданининг бошқа жойларига ҳам тиғ теккизмаслиги мустаҳабдир.
Умму Салама розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади. Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Қачон сизлардан бирортангиз қурбонлик қилишни ирода қилса, сочига ва терисига ҳеч нарса теккизмасин”, дедилар (Имом Муслим ривояти).
Учинчи одоб – қурбонлик қилишда айб ва нуқсони бор ҳайвонни қурбонлик қилишдан сақланиш.
Тўртинчи одоб – қурбонликни ўз қўли билан қилиш. Қурбонлик қилувчи ўз қўли билан сўйиши мустаҳабдир. Аммо ўзи сўйишни билмаса ёки бошқа сабабларга кўра ўзи сўймасдан, бошқага сўйдиришнинг зарари йўқ.
Бешинчи одоб – қурбонликнинг вақтини риоя қилиш.
Олтинчи одоб — сўйиш одобларига риоя қилиш.
Ҳайвонларни сўйишнинг ўзига хос одоблари, мустаҳаблари бордир. Туяни тик турган ҳолида олдинги чап оёғини боғлаб, бўйнининг пастидан, кўкраги тамондан сўйиш, қорамол ва қўйларни эса чап томони билан ётқизиб, томоғининг тагидан сўйиш, пичоқнинг ўткир бўлиши, уни сўйиладиган ҳайвоннинг олдида ўткирламаслик, бошқа ҳайвоннинг кўз олдида сўймаслик шулар жумласидандир.
Аллоҳ таоло қилаётган ҳар бир амалимиз қаторида ушбу қурбонликларимизни ҳам Ўзининг ризолиги учун қилинган ибодатлар қаторида қабул айласин!
Даврон НУРМУҲАММАД