15 Июн, 2025, 19 Зулҳижжа, 1446
15 Июн, 2025, 19 Зулҳижжа, 1446
Зубайр розияллоҳу анҳу ҳижратдан 28 йил олдин Макка шаҳрида туғилган. Унинг тўлиқ исми Зубайр ибн Аввом ибн Хувайлид ибн Асад ибн Абдулуззо ибн Қусай ибн Килоб. Унинг насаби Қусойда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам билан боғланади. Куняси Абу Абдуллоҳ. Ясриб (Мадина)да биринчи туғилган Абдуллоҳ ибн Зубайр (розияллоҳу анҳу)нинг отаси.
Отаси Аввом ибн Хувайлид. Онаси Сафия бинт Абдулмутталиб ибн Ҳошим ибн Абдуманоф ибн Қусай ибн Килоб ибн Мурра Пайғамбаримиз алайҳиссаломнинг аммаси.
Зубайр розияллоҳу анҳу Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам билан божа бўлган. Аёли улуғ саҳобия Асмо бинт Абу Бакр. Уларнинг Абдуллоҳ, Урва, Мунзир, Осим, Муҳожир, Жаъфар деган ўғиллари, Хадижаи Кубро, Умму Ҳасан ва Ойша деган қизлари бўлган.
Абу Абдуллоҳ розияллоҳу анҳу Исломни биринчилардан бўлиб қабул қилган улуғ саҳоба. У ўн олти ёшида Исломга кирган. Айрим манбаларда саккиз ёки ўн икки ёшда бўлгани ёзилган. Ҳазрат Абу Бакр розияллоҳу анҳудан кейин тўртинчи ёки бешинчи бўлиб мусулмон бўлган.
Зубайрнинг ёшлиги Маккада ўтган. Отасидан эрта етим қолган. Онаси фарзандим улғайганда, чидамли, мард одам бўлсин деб, уни оғир жисмоний машқлар билан чиниқтириб тарбиялаган. У баланд бўйли, соқоли сийрак, буғдойранг, сочини елкасига тушуриб юрадиган киши эди.
Зубайр розияллоҳу анҳу Ислом тарихида ўзига хос ўринга эга. У уч марта ҳижрат қилган саҳобалардан бири. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг даврларида барча ғазотларда иштирок этган. Унин ўзи бу борада бундай деган: “Аллоҳга қасамки, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам қай бир жанг ёки сарияга чиққан бўлсалар, мен ҳам бирга борганман”. Бадр жангида қўшиннинг ўнг қаноти қўмондони, Макка фатҳида муҳожирларнинг уч байроқдорининг бири бўлган. Умар ибн Хатоб (розияллоҳу анҳу)нинг халифалик даврида Мисрни фатҳ этиш учун Амр ибн Ос розияллоҳу анҳуга ёрдамчи сифатида ўн икки минг аскарга бошлиқ қилиб юборилган. Ҳазрат Умар розияллоҳу анҳу ўзидан кейин халифаликка номзодлар орасида Зубайр розияллоҳу анҳуни ҳам санаб: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам вафот этганларида улардан рози эдилар”, деган.
Зубайр ибн Аввом розияллоҳу анҳу Набий соллаллоҳу алайҳи ва салламдан жуда ҳам оз ҳадис ривоят қилган. Чунки у ҳадис айтишда хато қилиб, У зот алайҳиссаломга ёлғон тўқиб қўйишдан қаттиқ қўрқарди. Унга ўғли Абдуллоҳ ибн Зубайр: “Нима учун фалончилар каби Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ҳадис ривоят қилмайсиз?” деди. Абу Абдуллоҳ розияллоҳу анҳу: “Мен мусулмон бўлганимдан бери Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламдан ажраганим йўқ. Лекин, у зотнинг: “Ким менга ёлғон тўқиса, ўз жойини дўзахдан тайёрласин”, деганларини эшитганман”, деб жавоб берган. Саҳобадан ўғиллари – Абдуллоҳ, Мусъаб, Урва ва Жаъфар, Моилк ибн Авс, Аҳнаф ибн Қайс Абдуллоҳ ибн Омир кабилар ҳадис айтишган. Зубайр ибн Аввом розияллоҳу анҳу ривоят қилган ҳадисни иккитаси муттафақун алайҳдир. Имом Бухорий тўртта, Имом Муслим эса битта ҳадисни ўз тўпламларида келтиришган.
Зубайр ибн Аввом розияллоҳу анҳу жаннат башорати берилган ўн саҳобанинг бири. Абдураҳмон ибн Авф (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинади: “Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): “Абу Бакр жаннатда, Умар жаннатда, Усмон жаннатда, Али жаннатда, Толҳа жаннатда, Зубайр жаннатда, Абдурамон ибн Авф жаннатда, Саъд ибн Абу Ваққос жаннатда, Саид ибн Зайд жаннатда Абу Убайда ибн Жарроҳ жаннатда”, дедилар” (Имом Термизий ривояти).
Абу Абдуллоҳ розияллоҳу анҳу мусулмон бўлгандан то Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам вафот этгунларича у зот билан бирга бўлган. Барча ишларда Набий алайҳиссаломнинг ёрдамчилари бўлган. Уҳуд жанги олдидан мушриклар байроқдори Талҳа ибн Абу Талҳа яккама-якка жангга чақирди. Мусулмонлардан Зубайр розияллоҳу анҳу чиқди ва душман билан олишиб уни енгди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Ҳар бир набийнинг ҳаворийси бор. Менинг ҳаворийим Зубайрдир. Одамларнинг яккама-якка олишувга чиқмай қолганларини кўрдим. Агар у чиқмаганида, албатта, ўзим чиқардим”, деганлар.
Ойша розияллоҳу анҳо: “Уларга жароҳат етгандан кейин ҳам Аллоҳ ва Пайғамбар (буйруқлари)га итоат этган эдилар. Уларнинг чиройли иш қилиб, тақволи бўлганларига улкан мукофотлар бордир” (Оли Имрон сураси, 172-оят) оятини ўқиб, Урвага: “Эй опамнинг ўғли, отанг Зубайр ва Абу Бакр ўшалардан эди”, деган.
Бадр жангида Зубайр розияллоҳу анҳу бошига сариқ салла ўраб олган эди. Жанг пайтида Аллоҳнинг изни билан ёрдамга тушган фаришталар ҳам сариқ саллада бўлишган. Бу ҳақда Набий алайҳиссалом: “Фаришталар Зубайр сиймосида тушишди”, деб марҳамат қилганлар.
Хандақда жангида иттифоқдош Бану Қурайза қабиласи ўз аҳдини бузиб, душман билан тил бириктиргани ҳақида хабар келди. Буни аниқлаш учун Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Ким Бану Қурайзага бориб, менга уларнинг хабарини билиб келади?” деб сўрадилар. Зубайр розияллоҳу анҳу: “Мен бориб келаман”, деди. У зот: “Сенга ота ва онам фидо бўлсин”, дедилар.
Зубайр розияллоҳу анҳу кўп йиллар мобайнида: “Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Ота-онам сенга фидо бўлсин”, деганлар”, деб фахрланиб айтиб юрган.
Манбалар асосида Олмазор туманидаги
“Тўхтабой” жоме масжиди
имом ноиби Баҳриддин ПАРПИЕВ тайёрлади.
Илм йўлида юрганларга ёрдам – Қуръон ва суннат нурида
Илм – бу инсоният тараққиётининг асоси бўлиб, динимиз эса бу ҳақиқатни ҳар жиҳатдан юксак даражада таъкидлаб келади. Ислом дини илмни нафақат мақтайди, балки уни талаб қилишни ҳар бир мусулмон эркак ва аёлга вожиб деб санайди. Айниқса, илм талаб қилаётган кишиларга ёрдам бериш, уларни қўллаб-қувватлаш, йўлларини очиш ва уларга енгиллик яратиш – бу фақат инсонийлик эмас, балки ибодатнинг ўзидир. Ушбу мақолада Қуръон оятлари, ҳадиси шарифлар ва уламолар ҳикматлари асосида бу мавзу чуқурроқ таҳлил қилинади.
Қуръони каримда илм аҳлига эҳтиром
“Агар ҳар бир жамоатдан бир гуруҳ чиқиб, динни ўрганиб келса ва ўз қавмларини огоҳлантирса, эҳтимолки, улар (гуноҳлардан) сақланурлар эди” (Тавба сураси, 122-оят).
Бу оят илм талаб қилишнинг ижтимоий ва диний масъулият эканлигини очиқ-ойдин ифодалайди. Динни чуқур тушунадиган кишилар жамиятнинг маънавий устунидир. Уларнинг тайёргарлиги учун шароит яратиш – бу жамоанинг иймонига далолатдир. Ҳар бир мусулмон илм аҳлини рағбатлантириши, моддий-маънавий ёрдам бериши бу оят асосида шаръий масъулият бўлиб қолади.
“Айтинг: билганлар билан билмаганлар тенг бўлурми? Фақат ақл эгалари ибрат олурлар” (Зумар сураси, 9-оят).
Аллоҳ таоло илм эгаларининг даражасини улуғлаб, уларни билмаганлардан ажратмоқда. Бу оят, илм эгасини қадрлашни, унга хизмат қилишни ва унга ёрдам кўрсатишни Аллоҳнинг марҳаматига яқинлаштирадиган амаллардан бири деб англашга ундайди.
Ҳадиси шарифлар: Илм йўлида юрганларга жаннат йўли очилади
“Ким илм талаб қилиш йўлига тушса, Аллоҳ унга жаннат сари йўлни осон қилади” (Имом Муслим ривояти).
Бу ҳадис илм йўлида юрган кишини қўллаб-қувватлаган ҳар бир инсонни жаннат йўлининг шерикларидан бири бўлиши мумкинлигини билдиради. Илм олувчига сув олиб бериш, китоб олиб бериш, йўл харажатига ёрдам бериш, ҳатто унга дуолар қилиш ҳам бу йўлга хизмат қилишдир.
“Агар Аллоҳ бир кишига яхшиликни хоҳласа, уни динни тушунишга муваффақ қилади” (Имом Бухорий ва Муслим ривояти).
Бу ҳадисда Аллоҳнинг бир бандага берган энг катта неъматларидан бири – илмга рағбатдир. Шундай инсонларни қўллаб-қувватлаш, Аллоҳ иродасини бажараётгандай ажр олиб келади.
Талаба – Аллоҳнинг розилигини истаётган банда. Унга ёрдам – бу розилик сари қўл чўзишдир.
Уламолар ҳикматларида:
Имом Шофеъий раҳимаҳуллоҳ: “Илм талаб қилувчига хизмат қилиш Аллоҳга ибодат қилишдир”.
Бу сўзлар илмга хизмат қилишнинг даражасини аниқ белгилайди. Бу фақат одамга эмас, балки Аллоҳга қилинаётган хизмат сифатида баҳоланади.
Ибн Қаййим Жавзийя раҳимаҳуллоҳ: “Илм эгаларини кўтариш, уларга йўл очиш – жамиятнинг юксалиши учун замин яратади”.
Илм аҳли ёрдам олмаса, жамият заифлашади. Уларнинг илм олишига, ривожланишига, хизмат қилишига ёрдам бериш жамиятнинг тараққиётига хизматдир.
Илм йўлида ҳаракат қилаётган кишилар – бу умматнинг келажак пойдеворидир. Уларга ёрдам бериш, уларга хизмат қилиш, уларни моддий ва маънавий рағбатлантириш – Қуръон ва Суннат кўрсатмасидир. Ҳар биримиз бу йўлда ҳисса қўшсак, Аллоҳ ҳузурида ажру савоб оламиз ва охиратда илм билан дўстлашганлардан бўламиз, иншаАллоҳ.
Хулоса қилиб айтганда “Илм эгасига берганинг – Аллоҳга берганингдир!” бу сўзлар ҳар бир мусулмон қалбига ёзилиши керак.
Анвар ХУЖАХАНОВ,
Тошкент Ислом институти талабаси.
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа 