Ўзбекистон Қуръон мусобақаси. Тан олайлик, мамлакат миқёсида шундай мусобақа ўтказилишини орзу қилмаганмидик. Лекин унинг давлатимиз раҳбари ташаббуси билан бошланишини ва Ватанимиз бўйлаб байрам тантанасига айланиб кетишини тасаввуримизга сиғдира олмас эдик, тўғрими?
Юртимиз бўйлаб кезаётган бу шукуҳни, бу файзу тароватни, Бошимиз узра ёғилаётган бу баракотларни на тил билан, на қалам билан таърифлай олади одам.
Ўқилаетган каломлар, мураттаб қориларимизу бўлажак қорию қорияларимизнинг овозларидан қалбларимиз гоҳ энтикиб, гоҳ тўлиқиб туришини бировга сўзлаб берайлик десак, унга монанд сўз топа олмаймиз... Қорилару қорияларнинг ҳар бир чиқишларини, қалбларимиз шу қадар энтикиб кутадики, ҳақиқатан, биз Аллоҳнинг Каломини тинглашга муҳтож эканмиз. Буни муҳтарам президентимиз бошлаган ушбу хайирли ишидан сўнг янада теранроқ англадик. Англадиг-у бу соғинч, бу иштиёқ бардавом бўлишини истаймиз.
Биз-ку Қуръонни тинглаш бахтидан масрурмиз. Ўзга юртларда юрган мусофир юртдошларимизнинг қувончу соғинчини айтмайсизми. Ўтаётган фараҳбахш тадбирнинг бир лаҳзасидан бенасиб қолмасликка, бугун қайси қорию қориянинг тиловати гўзал бўларкан, дея Интернетни кузатаётганлари, эҳ қанийди ҳозир Ватанимда бўлсам биринчи қаторда ўтирмасмидим, дея оҳ ураётганининг ҳам гувоҳи бўлиб турибмиз. Яна бирилари қанийди ёшимиз тўғри келса-да, биз ҳам қатнашсак, дея афсусланмоқда. Қуръонга муҳаббат, Каломга соғинч – шу-да. Иншоаллоҳ ҳар йили ана шундай шукуҳ, тароват, соғинч юртимиз бўйлаб кезиб юрсин, давлатимиз раҳбарини, муфтий ҳазратларини, олиму уламоларимизни, ушбу хайрли ишга бош қўшган жамики инсонларни Аллоҳ таоло ўз паноҳида асрасин деб ҳар доим дуога қўл очамиз.
Яна бир ожиэона фикримиз ҳам бор: мусобақанинг Республика босқичига дунё миқёсида эътироф этилган хорижлик машҳур бир нафар қори ва бир нафар қория ҳам таклиф қилинса қандай бўлар экан.
Қизманой ҲАЙИТОВА
ЎМИ Матбуот хизмати
Ҳакимлардан бири айтади: “Одам дард олдида йиқилиши айб эмас, балки лаззатлар жарлигига қулаб кетиши ҳақиқий айбдир”.
Алий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади, у зот: “Гуноҳдан лаззатлансанг, у лаззат арийди, унинг гуноҳи эса қолади. Агар яхшилик йўлида хорисанг, чарчоқлар тарқаб кетади, яхшилик (фойдага) қолади”, дедилар.
Мен Шайх Алий Тантовийдан ҳаётларида ўқиган энг гўзал ҳикмат қайси эканини сўраганимда, у зот: “Етмиш йилдан ошибдики, ўқиш билан бандман ва Ибн Жавзий раҳимаҳуллоҳнинг “Сайдул-хотир” китобида ривоят қилган “Шак йўқки, тоатнинг машаққати кетади ва унинг савоби қолади, маъсиятларнинг лаззати кетади ва унинг гуноҳи қолади” деган ҳикматидан гўзалроғини ўқиганим йўқ”, деган эдилар.
Ушбу маъноларни Кусаййир Изза ҳам айтиб, бундай деганлар:
Ҳаромдан тотсанг гар лаззат қаймоғин,
Мазаси кетиб қолар, гуноҳи-ори...
Доимо ёдингизда тутингки, ҳаётда инсонни чалғитадиган зийнатлар қаршисида нафс устидан ғолиб бўлишдан-да лаззатлироқ нарса йўқ.
Ҳар кишининг ўз лаззат унсурлари бор:
Обидларнинг лаззати муножотда.
Уламоларнинг лаззати тафаккурда.
Сахийларнинг лаззати эҳсонда.
Муслиҳлар (ислоҳотчилар)нинг лаззати ҳидоятда.
Бадбахтларнинг лаззати биров билан ғижиллашишда.
Пасткашнинг лаззати дилозорликда.
Залолатдагиларнинг лаззати иғво ва бузғунчиликда.
Ҳеч нафсингиздан: “Менинг лаззатим нимада?” деб сўраб кўрганмисиз. Ҳаётнинг қадр-қимматини белгилайдиган лаззат пулдор бўлиш, обрў орттириш, катта-катта мансабларда эмас. Аслида у ўзингиздан кейин қолдирадиган яхши номдадир... У – риёсиз қилаётган яхши ишингизда. У – фойдали илмда. У – фарзандларингизга ўргатган илмингизда. Улар Қуръон тиловати ила сизга савоб йўллашади. Сиз ундан дунё ва охиратда фойда оласиз. Ҳаётнинг мазмуни бўлган лаззат – бу бирор-бир яхши одатдир. Сиздан кейин атрофингиздагилар уни одат қилиб, ҳаётларига татбиқ этадилар. Бу лаззат ҳаётнинг қайси жабҳасида бўлмасин, Аллоҳнинг розилигига эриштиради...
Ҳассон Шамсий Пошонинг "Жаннат бўстонидаги оилавий оқшомлар" номли китобидан
Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Илҳом Оҳунд, Абдулбосит Абдулвоҳид таржимаси.