24 Ноябр, 2024, 23 Жумадул аввал, 1446
24 Ноябр, 2024, 23 Жумадул аввал, 1446
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Тўртинчи дуо:
«Аллоҳга таваккул қилдим, Аллоҳ бандаларини кўриб турган Зотдир».
Фиръавн оиласидан иймон келтирган бир мўмин Фиръавнга насиҳат қилиб, Мусо алайҳиссаломни ҳимоя қилади. Унга ўлим ва даҳшатли азоб ваъда қилишади. Шунда ўша мўмин инсон ушбу дуони қилади: «Аллоҳга таваккул қилдим, Аллоҳ бандаларини кўриб турган Зотдир!» (Ғофир сураси, 44-оят).
Бу дуо дарҳол ижобат бўлади: «Аллоҳ уни улар қилган макрларнинг ёмонликларидан сақлади, Фиръавн оиласини эса оғир азоб ўраб олди» (Ғофир сураси, 45-оят).
Отам ваъдасига вафо қилиб, менга ажойиб мукофот бердилар, сўнг «Маҳзун бўлиб қолсанг, мана шу тўртта дуони айтгин» деб, пешонамдан ўпиб, ҳаққимга дуолар қилдилар.
Отамнинг бу насиҳати қалбининг тўридан, меҳр-мурувватга йўғрилиб чиққани учун бу иш менга жуда ёқди. Тўрттала дуони ҳам ёзиб олдим. Қачон тушкунликка тушиб қолсам, шу дуоларни ўқийдиган бўлдим (бир кунда жуда кўп марта айтардим). Уларни ёқтириб қолиб, бирпасда ёдлаб олдим. Шу дуолар сабабли ҳаётим нурафшон бўлди».
Жаъфар Содиқ розияллоҳу анҳу айтадилар: «Бирор нарсадан хавф қилганида Аллоҳ таолонинг «Бизга Аллоҳнинг ўзи кифоя, У Зот нақадар яхши вакил!» деган сўзини айтишга шошмаган инсонга ҳайронман. Ахир У Зот кейинги оятда шундай деган-ку: «Аллоҳнинг неъмати ва фазли ила ёмонлик кўрмасдан қайтдилар ва Аллоҳнинг розилигини изладилар. Аллоҳ буюк фазл соҳибидир» (Оли Имрон сураси, 174-оят).
Ғамга ботганида Аллоҳ таолонинг «Ўзинган ўзга илоҳ йўқ, Ўзинг поксан, мен ўзимга зулм қилиб қўйдим» деган сўзини маҳкам тутмаган одамга ҳам ҳайронман. Ахир Аллоҳ таоло мана шу оятнинг ортиданоқ «Биз бу дуони ижобат қилдик. Унга ғамдан нажот бердик. Биз мўминларга ана шундай нажот берурмиз» деган-ку!
Макрга учраган одам Аллоҳ таолонинг «Аллоҳга таваккул қилдим. Аллоҳ бандаларини кўриб турувчи Зотдир» деган сўзини айтмаганига ҳам ҳайронман. Ахир Аллоҳ ана шу дуонинг ортидан «Аллоҳ уни улар қилган макрнинг ёмонликларидан сақлади» деган-ку!
Мол-дунёсига, бола-чақасига, соғлигига талафот етганда Аллоҳнинг «Менга катта зарар етди, раҳмлиларнинг раҳмлиси Ўзингсан!» деган сўзларига таянмаган одамга ҳам ҳайронман. Ахир У Зот шу оятнинг ортидан «Биз бу дуони ижобат қилиб, унга етган зарарни кетказдик. Биз Ўз ҳузуримиздан раҳмат, обидларга эслатма ўлароқ унга аҳли оиласини қайтариб, яна шунча ато этдик» деган-ку!
Абдуллоҳ Абдулмуътий, Ҳуда Саъид Баҳлулнинг
“Қулоғим сенда қизим” китобидан Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Абдулҳамид Умаралиев таржимаси.
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Бир куни Ҳасан розияллоҳу анҳу уйидан янги, тоза кийимлар кийиб, виқор билан кўчага чиқди. Бир гуруҳ дўстлари, ходимлари билан Мадина кўчаларининг бирида кетаётиб, елкасида бир меш сув кўтариб олган, қашшоқликдан эзилган кекса яҳудийни учратиб қолди. Қария Ҳасан розияллоҳу анҳуни бундай кўркам кийимда кўриб, чидай олмади, «Илтимос, бирпас тўхтаб, сўзимга қулоқ солинг!» деди. Ҳасан розияллоҳу анҳу тўхтади. Яҳудий: «Эй Расулуллоҳнинг набираси! Менга раҳм қилинг, адолат қилинг! Бобонгиз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Дунё мўминнинг зиндони, кофирнинг жаннатидир», деган эдилар. Лекин кўриб турибманки, сиз бу дунёда ҳам неъматларга кўмилиб, фаровон яшаяпсиз. Унда бўлса, бу дунё сиз учун жаннат, мен учун эса дўзах экан-да? Ахир мен қийинчиликда, қашшоқликда яшаяпман. Лекин сиз мўминсиз, мен эса ундай эмас», деди.
Ҳасан розияллоҳу анҳу бундай деди: «Кўзингдан парда олиб ташланганида, Аллоҳ таоло менга ва барча мўминларга жаннатда қандай неъматлар тайёрлаб қўйганини кўрганингда эди, бу дунё шунчалик гўзаллигига қарамай, биз учун зиндонлигини кўрган бўлардинг. Аллоҳ таоло сенга ва барча кофирларга дўзахда қандай азобу қийноқлар тайёрлаб кўйганини кўрганингда, шунчалик қашшоқ, паришонлигингга қарамай, бу дунё сен учун жаннат эканлигини тушунган бўлардинг».
Дарҳақиқат, мусулмонлар бу дунёда қанчалик фаровон яшамасин, жаннатдаги неъматлар олдида ҳеч нарса эмас. Худди шунга ўхшаб, мусулмон бўлмаганлар ҳам бу дунёда фаровон яшаётган бўлса, бу Аллоҳ таолонинг Роҳман исмининг бир тажаллийси бўлиб, вақтинчалик берилган иноятдир, охиратда кўриладиган азобларнинг қаршисида ҳеч нарса эмасдир.
«Ким дунёни истаса, дунё уни ерга уради!»
Ҳасан розияллоҳу анҳу ўрни келганда, одамларга насиҳат қилиб, ҳаётда бошқаларга ибрат бўлиб яшаш, гўзал хулқ-атвор эгаси бўлиш лозимлигини айтар эди. У ўзининг ижтимоий ҳаётга оид маслаҳатларидан бирида бундай деган: «Кимки дунёни хоҳласа, дунё уни ерга уради! Кимки дунёга қалбини боғламаса, унга парво қилмайди. Кимки дунёни севса, у бойларнинг қулига айланади. Кечаги куни билан бугунги куни тенг бўлган киши зиёнда, кимнинг ўтмиши бугунидан яхшироқ бўлса, у ҳам зиёндадир. Ўзини мукаммал деб ҳисоблаган одамда камчилик кўп бўлади. Гўзал ахлоқ инсонга зийнатдир. Садоқат бойликдир. Шошқалоқлик енгилликдир. Қалби дунёга боғланган одамлар билан бирга ўтириш доғдир. Ёмон одамлар билан бирга бўлиш эса ўзгаларда шубҳа уйғотади».
«Миллионер саҳобалар» китобидан
Иймон 
Намоз 
Рўза 
Закот 
Ҳаж 
Қуръон 
Ислом сабоқлари 
Aлоқа 