Робиъа ибн Каъб Асламий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Мен кўпинча Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга тунаб қолар эдим. Бир куни у зотга таҳорат суви ва бошқа керакли нарсаларни олиб келдим. У зот менга «Сўра», дедилар. «Жаннатда сиз билан ҳамроҳ бўлишни сўрайман», дедим. «Бундан бошқа нарсани эмасми?» дедилар. «Йўқ, шунинг ўзини», деган эдим, «Унда кўп-кўп сажда қилиб, бу ишда менга ёрдам бергин», дедилар» (Имом Муслим ривояти).
Бунинг маъноси «Аллоҳ сўраган нарсангни рўёбга чиқариши учун менга ёрдам бериб, фарз ва нафл намозлар ўқиб, кўп сажда қил. Ана шу саждалар жаннатга кириб, менга ҳамроҳ бўлишингга васила бўлади», деганидир.
Абдуллоҳ Абдулмуътий, Ҳуда Саъид Баҳлулнинг
“Қулоғим сенда қизим” китобидан Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Абдулҳамид Умаралиев таржимаси.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: "Дуонинг энг яхшиси арафа кунидаги дуодир. Мен ва мендан олдинги Пайғамбарлар айтган сўзнинг энг яхшиси "Лаа илаҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу лаа шарийка лаҳу, лаҳул мулку ва лаҳул ҳамду ва ҳува ъала кулли шайин қодийр" деб айтишдир", деганлар.