Бир қиз айтади: «Мен ёшлигимдан бувим билан бир хонада ётардим. Бувим ҳаётдан кўз юмгунларича, тахминан ўн йилча бирга яшадик. Шу ўн йил ичида бувимдан жуда кўп нарсаларни ўргандим. Лекин шу ўрганганларим ичида энг яхшиси – намоздан кейинги дуо эди. Бувим фарз намозни ўқиб бўлиб, жойнамоз устида анча ўтирардилар, мен эса бувимни кузатардим. Бувим намозни хотиржам, сокин якунлаб, узоқ дуо қилардилар. Бир куни ана шундай сокин ўтиришларини кўриб, савол бергим келди: «Буви, намоздан кейин нималар деб дуо қиласиз? Қандай қилиб намоздан бунчалик роҳатланасиз?».
Бувим кулиб қўйиб, намоздан кейин қайси дуоларни ўқишларини айтиб, менга ҳам ўргатдилар. Ҳар намоздан кейин бувим билан бирга ана шу дуоларни такрорлайдиган бўлдим. Дуоларни ёдлаб олган куним менга мукофот ҳам бердилар.
Бувим алоҳида эътибор билан ўқийдиган дуо мана шу эди:
(Аллоҳга истиғфор айтаман, Аллоҳга истиғфор айтаман, Аллоҳга истиғфор айтаман. Аллоҳим, Салом Ўзингсан, салом ҳам Ўзингдан. Табарруксан, эй улуғлик ва карам Соҳиби! Ёлғиз Аллоҳдан ўзга илоҳ йўқ, Унинг шериги ҳам йўқ. Мутлақ мулк Уникидир, ҳамд ҳам Унгадир, У ҳар нарсага қодирдир. Роббим, Сен берганни тўсувчи йўқ, Сен тўсганни берувчи йўқ. Қувват Сендадир, бошқанинг куч-қуввати фойда бермас).
Кўп йиллар давомида бу дуоларни бувим билан бирга ўқийвердим, бу дуолар ақлимнинг, шууримнинг бир бўлагига айланиб, ҳис-туйғуларимга қоришиб кетди.
Бувим менга шундай дер эдилар: «Жоним қизим, бу дуонинг ҳаловатини қара! «Роббим, Сен берганни тўсувчи йўқ!». Кўряпсанми, Аллоҳ сенга берган нарсани ҳеч ким олиб қўя олмайди. «Сен тўсганни берувчи йўқ». Аллоҳ бермаган нарсани сенга ҳеч ким бера олмайди. «Қувват фақат Сендадир, бошқанинг куч-қуввати фойда бермас». Ҳа, куч-қудратни фақат Аллоҳ беради, Аллоҳ бир нарсани хоҳласа, ҳеч ким ҳеч нарса қила олмайди. Болам, сендаги куч-қувват ҳам фақатгина Аллоҳдан. Шунинг учун Аллоҳга ишонгин-да, хотиржам яшайвергин!»
Бувим мени бу дуолардан баҳра олишга, маъноларини ҳис қилишга тинимсиз ундар эдилар. Мен бунинг ҳаловатини икки йиллардан кейин ҳис қила бошладим. Бошланғич мактабни тамомлаб, ўсмирликка илк қадам қўйган пайтим эди. Бувимнинг ўгитлари ўсмирлик даврининг ғам-қайғулари бошланганда шунақанги асқотдики, асти қўяверасиз. Мен қайғуларимни осонгина енгар эдим, тушкунликни, умидсизликмни бувим ўргатганидек, намоздан кейинги дуолар билан даволардим. Ҳар гал «Роббим, Сен берганни тўсувчи йўқ, Сен тўсганни берувчи йўқ. Қувват Сендадир, бошқанинг куч-қуввати фойда бермас», деганимда хотиржам бўлиб қолар эдим. Бу дуолар худди бошимга тушаётган муаммоларни даволаш учун кунда беш маҳал ичиладиган дорига ўхшар эди. Қарабсизки, Аллоҳнинг марҳамати билан ёшлик, ғўрлик, ўсмирлик даврини дугоналаримга нисбатан анча яхши ўтказдим. Қандай муаммо дуч келса ҳам, намозга шошиб, намоздан кейинги дуою зикрлар билан хотиржам бўлиб юрган вақтимда кўпчилик дугоналарим психологларга, ҳатто психиатрларга қатнаб, даволаниб юришарди».
Абдуллоҳ Абдулмуътий, Ҳуда Саъид Баҳлулнинг
“Қулоғим сенда қизим” китобидан Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ,
Абдулҳамид Умаралиев таржимаси.
Ўзбекистон Республикаси Бош прокуратураси хабар беришича, май ойининг 13-санасида бир кунда 3 млрд сўмлик энергоресурсларини талон-торож қилиш ҳолатлари аниқланган. Афсуски, бугун бундай газ ва электр энергияга яширинча уланиб, давлатга миллиардлаб зарар етказган кимсалар ҳақидаги хабарларни тез-тез ўқиб қоламиз.
Бировнинг, айниқса, халқ ҳақидан қўрқмай ўғрилик орқали манфаат топмоқчи бўлаётган инсонлар орамизда кўплаб топилади. Бундайларнинг наздида газ, сув, электр энергия туганмас бойлик. Ундан ҳар ким ўз манфаати йўлида фойдаланиши мумкин. Бироқ бу неъматлар хонадонларга кириб бориши учун минглаб инсонлар меҳнат қилишини, давлат эса миллиардлаб маблағ сарфлашини, улар ҳам бир кун тугаб қолишини хаёлига ҳам келтирмайди.
Аслида ушбу неъматлардан оқилона фойдаланиш, исроф қилмаслик нафақат фуқаролик мажбуриятимиз, балки инсоний вазифамиз, мўминлик бурчимиздир.
Айтиш жоизки, уйда, ишда, кўчада коммунал тўловлар атрофида айланаётган қатор муаммолар ҳақида кўп эшитамиз, баъзан ўзимиз унинг гувоҳи ёки бевосита иштирокчисига айланамиз. Лекин бу муаммолар тўловни ўз вақтида амалга оширмаслик ёки айрим нобоп кимсаларнинг қилмиши оқибатида юзага чиқаётгани ёдимизга ҳам келмайди. Тўловларни имкон бўла туриб асоссиз баҳоналар ёки ўз вақтида тўламаслик ёки ҳисоблагич жиҳозларини тескарига айлантириш ёхуд ҳар хил ҳийлалар ишлатиб, уларни тўлашдан қочиш давлатнинг ва халқнинг ҳақини ейиш ҳисобланади. Чунки табиий бойликлар давлат ва халқ мулкидир.
Қолаверса, коммунал хизматлардан фойдаланиш учун ҳар бир хонадон таъминотчилар билан шартнома тузиб, қўл қўйган ва ўзаро келишувда тўловни ўз вақтида адо этишга келишган. Шу боис тўловларни вақтида адо этишимиз шаръан ҳам жоиз.
Таъкидлаш лозимки, халқнинг мулкида барча фуқаролар, хусусан, кам таъминланганлар, ногиронлар, етим-есирлар, кексаларнинг ҳақи бор. Улардан фойдаланишга келганда фаол бўлиб, тўловга келганда қочаётган, пайсалга солаётганлар юқорида зикр этилган қатламларнинг ҳам ҳақини ўзлаштириб, ноҳақ еяётганини билиб олсинлар. Зеро, Қуръони каримда: “Эй иймон келтирганлар, бир-бирларингизнинг молларингизни ботил йўл билан еманглар” (Нисо сураси 29-оят), дея огоҳлантирилган. Шундай бўлгач, ҳар бир фуқаро ўзгаларнинг молига, айниқса, жамоат мулкига хиёнат этмаслиги даркор! Бунга эътиборсизлик охиратда ёмон оқибатларга олиб келиши мумкин.
Ҳавла бинти Амр розияллоҳу анҳо ривоят қилган ҳадисда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам бундай деганлар: “Баъзи бир одамлар Аллоҳнинг мулки (жамоат пуллари)га хиёнат қилади. Қиёмат куни улар жаҳаннамга равона бўлишади” (Имом Бухорий ривояти). Шундай экан, бу масалага жиддий ёндашишимизга тўғри келади.
Шунингдек, газ, электр энергия ва сув каби неъматлардан оқилона фойдаланиш ҳам динимиз талабидир. Зеро, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Иқтисод қилган кимса камбағал бўлмас, маслаҳат қилган пушаймон бўлмас” (“Мушкотул насобиҳ”), деб тавсия берганлар.
Ибн Аббос розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган ҳадиси шарифда Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Солиҳ ҳидоят, гўзал кўриниш ва иқтисодли бўлиш набийликнинг етмишдан бир жузидир”, дедилар (Имом Бухорий ривояти).
Демак, доим аҳли солиҳлардан бўлиб, тежамкор бўлиш, исрофга йўл қўймаслик, ҳар бир нарсани ўз ўрнида, меъёрида тасарруф қилиш, керагидан ортиқ, беҳудага сарфламаслик набийликнинг етмиш жузидан бир жуз, етмиш бўлагидан бир бўлак экан. Буни ҳар бир мўмин-мусулмон яхши англаб, ҳаётига татбиқ қилиши лозим.
Хулоса қилиб айтганда, ҳалоллик инсон ҳаётини хотиржам, осойишта ва фаровон қилади. Шундай экан, коммунал тўловларни ўз вақтида тўлаб, халқ ҳақига хиёнат қилмайлик, азизлар!
Ғайрат БОЗОРОВ,
Деҳқонобод тумани
“Оқработ ота” жоме масжиди
имом-хатиби
"Ҳидоят" журналининг 6-сонидан олинди