Бир ўсмир йигит бекатда ўтирган отахоннинг олдига келиб, “Ассалому алайкум отахон, мени эслай оласизми?” деб сўради. Отахон: “Йўқ, эслай олмадим, биз танишмизми?” деб жавоб қилди. Бир неча ой аввал шу бекатга келган автобусга бирга чиққандик.
Суҳбат жараёнида сиз Аллоҳга ишонишингизни айтдингиз. Мен сизга қўполлик қилиб, устингиздан кулдим. Кейин бу ишимдан уялдим, аммо сиздан кечирим сўрамадим.
Отахон жим бўлиб қолди. Ўсмир йигит гапида давом этди: “Ўша куни кечаси отам оламдан ўтиб қолди. Ҳаётим ўзгариб кетди. Қуръон ўқишни ўргандим. Энди эса, Аллоҳ яна сизга дуч қилиб, фурсат берди. Ўшанда қилиғимдан ранжиган бўлсангиз-да, ёмон гапирмадингиз. Ҳозир сиздан узр сўрамоқчиман”.
Отахон унга табассум билан қаради: “Биласанми, ўша куни ҳаққингга Аллоҳдан ҳидоят сўраган эдим. Ҳечам ёмон тилак қилмагандим. Балки ўша куни ҳаққингга қилган дуоим ижобат бўлгандир”, деди.
Хулоса шуки, кимдир сизни хафа қилса бирданига уни дуоибад қилманг. Балки мазлумнинг дуоси қабул бўладиган дамларда Аллоҳдан унга ҳидоят, ҳуснихулқ сўранг. Зеро, қўлларимизни дуога очар эканмиз, тилагимизнинг баракаси, албатта, ўзимизга ҳам тегади. Аллоҳ таоло Каломида шундай марҳамат қилади: “Ким бир яхшилик қилса, унга ўн баробар қайтарилур” (Анъом сураси, 160-оят).
Акбаршоҳ Расулов
Фазилатли шайх Муҳаммад Аввома ҳафизаҳуллоҳ айтадилар:
"Ҳиндистонлик уламо Шайх Абдулҳай Лакнавий роҳимаҳуллоҳ ҳақида эшитгансизлар. Шайх Абдулҳай Лакнавий роҳимаҳуллоҳ ҳинд уламолари орасида ниҳоятда машҳур олим бўлган. У зот роҳимаҳуллоҳ қирқ ёшга етмасдан, яъни ўттиз тўққиз ярим ёшда вафот этган, қирққа кириб улгурмаган. Шунга қарамай, у жуда улкан илмий мерос қолдирган: унинг ёзган асарлари 115 дан ортиқ! Уларнинг ичида кичик рисолалар ҳам, катта китоблар ҳам бор. Аммо ўша кичик рисолаларнинг ўзи ҳам катта бир китобнинг ўрнини боса оладиган даражада эди, чунки уларнинг ҳар бирида маълум бир илмий масала ниҳоятда пухта ва мукаммал тарзда ёритиб берилган.
Бунинг сабаби қуйидагича: Бир куни ўша пайтдаги Лакнав амири шайхнинг илм билан машғул бўлиб, унга чуқур шўнғиб кетгани ва ақлбовар қилмас истеъдоди ҳақида хабар топади ва уни ўз ҳузурига чақиртиради. Шайх амирнинг олдига боргач, амир у зотга шундай дейди…
Унинг шайхга нима деганини айтишдан аввал ушбу воқеани ҳикоя қилиб берган ҳинд уламоси менга айтган яна бир гапни зикр қилиб ўтай: "Биз олти кишидан иборат оила эдик: ота-онам ва тўрт нафар фарзанд - жами олти киши. Ойига тўрт рупий бизга кифоя қилар эди". Мазкур уламо Шайх Абдулҳай Лакнавий вафотидан ўттиз йил ўтиб туғилган. Яъни, ўша даврда тўрт рупий ҳозиргидан анча катта харид қувватига эга бўлиб, авваллари бу пулга бугунги кундан кўра кўпроқ нарса сотиб олиш мумкин эди. Шунга қарамай, бу киши: "Бизнинг оиламизга ойига тўрт рупий етарди", деяпти...
Энди аввалги гапимизга қайтсак: Шундай қилиб Лакнав амири Шайх Абдулҳайни ҳузурига чақиртириб, у зотга: "Мен сизга ўз ҳисобимдан ойига тўрт юз рупий маош тайинлайман. Сиз илм билан машғул бўлиб, ўзингизни илмга бағишланг!" дейди.
Шайх бу воқеадан кейин илмга буткул берилди ва ана шундай буюк натижага эришди! Эй ёшлар, эътибор беринг, айтилган рақамларни мулоҳаза қилинг! Тўрт юз рупий шайх учун нақадар катта маблағ бўлган. Нега? Айни мана шу нарса учун - мен сизларга айтмоқчи бўлган нарса шу: Толиби илмни ўз кафиллигига олиш, яъни илм талаб қилувчини моддий жиҳатдан таъминлаш!
Бу унинг илмга бўлган таъсиридир. Тарих бизга буни реал воқелик мисолида кўрсатиб бермоқда. Шу боис ушбу ишни барча мусулмонлар орасида, жумладан, бой-зодагонлар ва уламолар ўртасида яна қайта тирилтиришимиз керакки, улар ўзаро ҳамкорлик асосида шаръий илмлар учун вақф қўллаб-қувватловини қайта тикласинлар".
Муҳаддис Муҳаммад Аввома суҳбатларидан
ҲИМ талабаси
Назирхонов Ҳасанхўжа таржимаси