Boshlovchi — Saidolim Turdiboyev: — Assalomu alaykum, aziz do'stlar! Muhtaram teletomoshabinlar, e'tiboringiz markazida O'zbekiston Respublikasi Vazirlar Mahkamasi Din ishlari bo'yicha qo'mita, O'zbekiston Musulmonlari idorasi hamda “UzReportTV” telekanali bilan hamkorlikda tayyorlanib, jonli efirda uzatilayotgan “Muborak oy suhbatlari” ko'rsatuvining navbatdagi soni xonadoningiz mehmoni.
Eslatib o'tamiz, ko'rsatuvimiz bosh homiysi — “Ipak yo’li banki”. Homiylarimiz “Biolife” hamda “Plasterm” savdo belgilari.
Bugungi ko'rsatuvimiz mehmoni O'zbekiston Musulmonlari idorasi Fatvo bo'limi mutaxassisi Hikmatilla domla Toshtemirov. Assalomu alaykum. Ko'rsatuvimizga xush kelibsiz!
— Assalomu alaykum va rahmatullohi va barokatuhu!
Boshlovchi: — Bugun Ramazon oyining o'ninchi kuni. Rahmat dahasiyam nihoyasiga etmoqda. Endi mag'firat dahasi boshlanadi.
Darvoqe, siz bilan kechgan o'tgan galgi ko'rsatuvimiz ham mazmunli o'tdi. Bugun ham imkon qadar muxlislarimizning talab va istaklari asosida ulardan kelayotgan savollarga ko'proq e'tibor qaratsak.
Shu o'rinda aytib o'tishimiz kerakki, bizni telegram kanalidagi botimiz ham muntazam ravishda ishlab turibdi. Savollaringizni yo'llang va biz imkon qadar to'liqroq javob berishga harakat qilamiz. Bizni oynai jahon hamda ijtimoiy tarmoqlar orqali ham kuzatishda davom eting.
— Assalomu alaykum. Ta'ziya bo'lgan xonadonda iftorlik qilish shart, deb eshitganman. Shu to'g'rida ma'lumot bersangiz?
— Bismillah alhamdulillah. Dinimizda ta'ziya bo'lgan xonadonda, albatta, mehmon chaqirib iftorlik qilish shart, deyilmagan. Biroq iftorlik qilish, odamlarni taomlantirish katta savob ekani aytiladi. Masalan, ro'zadorga bir qultum suv yoki luqma bersangiz ham katta savob bo'ladi. Bu degani ro'zadorning savobi kamayib qoladi, degani emas. Ba'zi odamlar iftorlikni qarz olib qilishadi. Bu yaxshimas. Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallam aytadiki, sadaqaning afzali o'z molidan ortiqchasidan bo'lgani.
— Mashina olgandim. Tom qismida yoriq bor ekan. Ko'rmaganman. Endi sotmoqchiman. Mashinaning aybini aytib sotish kerakmi yo so'rasa aytaymi?
— Albatta, molning aybini aytib sotish kerak. Va yana aytish mumkinki, mana shu erida yoriq bor. Keyin chiqqan ayblariga men javobgar bo'lmayman, deyishi ham mumkin. Ammo o'zi bilgan aybini aytib sotishi lozim. Bo'lmasa olayotgan odamga xiyonat qilib qo'yadi.
— Bir do'stim bor. U xristian. O'zga din vakillari bilan do'stlikning ziyoni yo'qmi? Do'stlikni davom ettirsam bo'ladimi? Shu haqda ma'lumot bersangiz?
— Qur'oni karimda boshqa din vakillari bilan yaxshi muomalada bo'lishimizga doir ko'rsatmalar bor. Ular bilan oldi-berdi qilish mumkin. Hadisi sharifda shunday deyiladi, kim bilan do'st bo'layotganingga qaragin inson do'stining dinu diyonatiga moslashib ketadi, deyiladi. Bu tomondan qaraydigan bo'lsak, o'sha do'stining dinini qabul qiladigan darajada do'st bo'linmaydi. Va yana bir tomoni borki, bir musulmonning zarariga ish qilinadigan darajada do'stlashilmaydi. Hamkorlik qilinmaydi.
— Tariqat nima?
— Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallam davrida islomiy ilmlar bitta bo'lgan. Keyinchalik tafsir, hadis, fiqh va tasavvuf ilmi kabilarga bo'linib ketgan. Tasavvuf ilmi g'oyasining iymon, islom va ehson degan martabalari bor. Iymon — g'aybga iymon keltirish, ishoniladigan narsalarga ishonish, islom — amal qilinadigan narsalarga amal qilish, buyruqlar, qaytariqlar kabilarga. Ehson esa — ixlos qilish, Alloh taoloni ko'rib turganday ibodat qilish. Tasavvuf shunga urg'u berib, rivojlantirib, odamlarning qalbiga iymon, ixlos, sadoqat urug'ini sochishga harakat qilishgan.
Shuning bilan tariqatlar ajralib chiqqan. Ustozlar etishib chiqqan. Uning g'oyasi — xolis musulmonni tarbiyalash.
Hozirgacha bizda Yassaviya, Kubroviya, Naqshbandiya tariqatlari davom etmoqda.
— Qanday uyga farishtalar kirmaydi?
— Qaysi uyda gunoh ishlar qilinsa, o'sha uyga farishtalar kirmaydi.
Qaysiki uyda ibodat, taqvo, ahillik, do'stlik bo'lsa o'sha uyga farishtalar kiradi. Farishtalar nurdan yaratilgan. Ularda jins yo'q. Nafs yo'q. Ular ko'proq masjidlarda bo'ladi. Kunduzi va kechasi almashib turadigan farishtalar bor. Ular bor joy sakinat kechadi.
— Men bitta qo'y zakot bermoqchiman. Shuning pulini berganim yaxshimi yoki qo'yning o'zini olib bergan ma'qulmi?
— O'zi asli qoida ko'ra, qaysi moli yoki mahsuloti zakotdagi miqdorga etsa, shuning o'zidan zakot beriladi.
— Kovid bilan og'rigan, kislorod apparida yotgan, qimirlashi qiyin bo'lgan bemor qanday poklansa bo'ladi. Ya'ni namoz o'qish uchun tahorat o'rniga qanday amalni bajaradi?
— Agar suv ishlatish kasalligi chuzilib ketishiga sabab bo'lsa, tayammum qilinadi. Ya'ni tuproq bilan poklanish. Qum, yassi tosh ham bo'laveradi. Bemor qo'llarini ana shu jismlarga urib yuzlariga surtadi, ikkinchi marta qo'llarini toshga urib chap qo'l bilan o'ng qo'lini, o'ng qo'l bilan chap qo'lini tirsakkacha siypalaydi. Keyin yotgan joyida imo-ishora bilan ibodat qilsa bo'ladi. Toki tuzalgunicha shunday bo'ladi.
Bu ummat boshidan oxirigacha bir aqida – ash’ariy-moturidiylik aqidasida edi. Mufassirlar, hadis shorihlari, fuqaholar, navh va lug‘at ulamolari, bularning deyarli barchasi e’tiqodda bir yo‘lni tutishgan edi. Bu gapni isbotlashga hojat yo‘q, bu haqiqat ekani kundek ravshan aksiomadir. Ulamolarning tarjimayi hollari haqida yozilgan kitoblar olimlarni bu mazhablarga madh va maqtov o‘laroq nisbat berganini ko‘rasiz. Buyuk ulamolar haqida ma’lumotlar keltirilganda Imom Falonchi, mazhabi shofe’iy, yo hanafiy, aqidada ash’ariy yo moturidiy, deyilgan. Ko‘pincha olimning tasavvufdagi tariqatiga ham to‘xtab o‘tiladi. Masalan, Imom Junayd tariqatida bo‘lsa, Junaydiy nisbati beriladi.
Bu odat yaqin-yaqingacha davom etib kelayotgan edi. Bunga birov e’tiroz ham bildirmagan, inkor ham qilmagan. Biron olim haqida gapirilar ekan, fiqhda to‘rt mazhabda qaysiga ergashishi, aqidada ash’ariymi moturidiymi qaysi manhajda ekani va tariqatdagi yo‘li bayon qilinmay qolmagan.
Bu dastur ummatni sharqiyu g‘arbini, shimoliyu janubini ming yildan beri yagona qalbga, yagona fikr atrofiga jamlab keladi. Biron odam og‘risa, butun tana o‘sha kasal a’zo uchun qayg‘urib, davolashga kirishardi.
Tariximizni ziynatlab turgan, bugungi sharmandaliklarni bir muncha to‘sib turgan tarixiy g‘alabalarimiz ham shu aqida, shu tafakkur vositasida qo‘lga kiritilgan.
Hittinda salibchilarni yer tishlatib, Quddusni qaytarib olgan Salohiddin Ayyubiy va uning qo‘shini ayni shu mazhab va tariqatlarda bo‘lishgan. Birontalari bugungi salafiylikni bilgan emas.
Muzaffar Qutz, Zohir Beybars va ular bilan yelkadosh bo‘lgan Izz ibn Abdussalom kabi ulamolar mazhabda bo‘lishgan. Ayni Jolutda mo‘g‘ullarni tor-mor keltirishda ham asosiy qurolimiz birlik edi. O‘sha paytda boshini baland kerib: “Bid’atchisizlar, shirk keltiryapsizlar, qabrlarni ziyorat qilish shirk”, deb qichqiradigan shallaqilar bo‘lmagandi.
Sulton Muhammadxon Fotih va uning qatoridagi olim va murshidlar dinda bir manhajni tutishgan edi. Kofirlar qo‘lida qolib ketgan shahar (Qustantiniya)ni fath qilib, mashhur hadisda kelgan bashoratga* noil bo‘lishdi. Ammo hadis musulmon ash’ariy-moturidiy qo‘mondon va uning qo‘shini haqida ekanidan qalblari yonib, hasad qilayotgan bugungi bemazhab toifalar hadisning tasdig‘ini buzib talqin qilishmoqda. (davomi bor)
Doktor Ahmad Muhammad Fozil,
Istanbuldagi Sulton Muhammad Fotih jome’asi,
islomiy ilmlar kulliyasi doktori
*Rasululloh sollallohu alayhi va sallam aytdilar: “Qustantiniya, albatta, fath qilinajak. Uning amiri naqadar yaxshi amir, qo‘shini naqadar yaxshi qo‘shin!”. (Imom Ahmad va Hokim rivoyati).
Hadis ilmi maktabi o‘qituvchisi
Abdulbosit Abdulvohid o‘g‘li tarjimasi