Sayt test holatida ishlamoqda!
20 Oktabr, 2025   |   28 Rabi`us soni, 1447

Toshkent shahri
Tong
05:22
Quyosh
06:40
Peshin
12:13
Asr
15:52
Shom
17:39
Xufton
18:51
Bismillah
20 Oktabr, 2025, 28 Rabi`us soni, 1447

Ilm-ma'rifat farovon hayot garovidir

17.11.2020   2741   5 min.
Ilm-ma'rifat farovon hayot garovidir

Ilmsizlik va jaholat jamiyatimizning eng katta dushmani, ayni paytda jamiyat uchun katta ofatdir. Islom dini ilm-marifatga targ'ib etib, olamni nurga to'ldirishidan oldingi davrni bejizga johiliyat davri deb atalmagan. Yillab davom etadigan urushlar, qon to'kishlar, boy-badavlat kishilar tomonidan faqiru muhtojlarning mudom ezilishi, sudxo'rlik, zinokorlik, haromxo'rlikning avjiga chiqishi, budparastlik, otashparastlikning muqaddaslashtirilishi ayni johiliyat davrining eng ko'zga ko'ringan jihatlari edi. Payg'ambarimiz sallallohu alayhi vasallam ana shunday hayot kechirayotgan kishilarni ilmu ma'rifat bilan  bir ota-onadan tug'ilgan birodarlardek ahil va inoq kishilarga aylanishlariga sabab bo'ldilar. Natijada, ilm-fan va madaniyatda butun dunyoga o'rnak va ustoz bo'ladigan avlodlar etishib chiqdi. Hususan, Movarounnahrdan etishib chiqqan ilm-fanning barcha sohasida peshqadam bo'lgan ulug' allomalar hozirgi zamon avlodlari bo'lmish – bizlarning faxru iftixorimiz sanaladilar.

Ming afsuslar bo'lsinki, hozirgi kunimizda ham ilm-marifatni qo'yib, jaholat yo'lini tutgan kimsalar ham yo'q emas. Ma'rifat dini bo'lmish Islom dinidan g'arazli maqsadlar yo'lida foydalanayotgan kuchlar ilmsiz yoshlarni yo'ldan urib, jaholat girdobiga tortayotgani sir emas. Minglab yoshlar turli oqimlarning ta'siriga tushib, ana shunday jaholat qurboniga aylangani ham barchaga ma'lum. Shuning uchun yoshlarni ilm olishga undash, kitob o'qishga targ'ib etish bugungi kunning dolzarb masalalaridan biri bo'lib qolmoqda. 

Ma'lumki, jaholat va johillikning davosi – bir qancha bo'lib, ulardan eng asosiysi kitob o'qishdir. Darhaqiqat, kitob o'qish qalb chigalliklarini yozadi, ko'ngilga huzur bag'ishlaydi, jaholatga barham beradi, turli-tuman vasvasalarni kishi ongidan quvib chiqaradi. Kitob hayotning qorong'u yo'llarini yoritib boruvchi chiroqdir! Ko'p kitob o'qiydigan inson hayotda ulkan muvaffaqiyatlarga erishadi. Dunyoda ham, oxiratda ham insonga ilmdan ko'ra ko'proq foyda keltiradigan narsa yo'q! Shuningdek, jaholatdan ko'ra zararliroq narsa ham yo'q!

Mashhur sahoba hazrati Ali karramallohu vajhahu: “Insonlarning eng qadri ozi – ilmi ozidir” deganlar.

Ilmsizlik, jaholat insoniyatni tubanlikka, halokatga olib borishi muqarrar. Insonlar ilm orqali Parvardigorlarini taniydilar. Dunyo va oxiratlarini ilm bilan obod qiladilar.

Shafiq Al-Balxiy aytadilar: Biz odatda masjiddan chiqib, bir erga to'planib, gaplashib utirar edik. Ammo, Abdulloh Ibn Muborak biz bilan masjiddan chiqsada, suhbatimizga qo'shilmay ketar edi. Biz undan: “Nima uchun namoz o'qib bo'lganimizdan so'ng biz bilan birga o'tirmaysiz?”, – deb so'radik. U kishi: “Sahobalar va tobeinlar bilan birga o'tirishga ketaman”, – dedilar. Bizhayron bo'ldik, ular vafot etib ketishgan bo'lsa, qanday qilib ular bilan utiradi? hayron bo'lib “Sahobalar qayerda ekan?”, – deb, yana so'radik. Shunda u zot: “Kitob o'qiyman, shunda ular haqida, qilgan ishlari haqida bilib olaman. Sizlar bilan o'tirib nima qilaman? Sizlar bekorchilikdan odamlarni g'iybatini qilib o'tirasizlar”, – deb  javob berdilar”.

Hasan Al-Lu'luiy aytadilar: “Qirq yildirki, turganimda ham, uxlaganimda ham ko'ksimdan kitob tushgan emas”.

Buyuk ajdodimiz Amir Temur ham: “Kitob – barcha bunyodkorlik, yaratuvchilik va aql-idrokning, ilmu-donishning asosidir. Hayotni o'rgatuvchi murabbiydir”, deganlar.

Buyuk muhaddis Imom Abu Dovud As-Sijistoniy kiyim tiktirganlarida engiga kitob solish uchun keng qilib tiktirar ekanlar. U kishi ko'p kitob o'qishni yaxshi ko'rar edilar. Qayerga bormasinlar, albatta o'zlari bilan birga  kitoblarini olib yurar, bo'sh vaqt topildi deguncha englaridan kitoblarini olib o'qir ekanlar.

Abul Faraj Ibn Javziy kitob mutolaasiga bo'lgan muhabbati haqida shunday yozadi: “Men o'z holim haqida aytadigan bo'lsam, kitob mutolaasidan hech to'ymaganman. Agar o'zim o'qib ko'rmagan biror kitobni ko'rib qolsam, go'yo xazinaning ichiga tushgandek bo'lib qolardim. Agar men: “yigirma ming mujallad kitob o'qib chiqqanman” desam ham, mubolag'a qilgan bo'lmayman, lekin kitob o'qishda davom etyapman”.

Donolarimiz: “Kitoblarni yoqib yuborish og'ir jinoyat, biroq dunyoda undan-da og'irroq jinoyat bor, u – kitob o'qimaslik”,deganlar.

Hulosa qilib ytadigan bo'lsak, ajdodlarimiz nima yutuq va ulug'likka erishgan bo'lsalar ilm-ma'rifat bilan erishganlar. Shunday ekan, o'zimiz va farzandlarimizni ham kitob o'qishga o'rgataylik, bo'sh vaqtlarimizni kitob o'qish, ilm-ma'rifat hosil qilish va kasb-hunar o'rganish kabi foydali ishlar bilan utkazaylik. Unutmaylikki, kelajak avlodlarning farovon hayot kechirishi bugun olinayotgan ilm va hunarga bog'liqdir!

Tursunov Abdulboqiy

Hidoya o'rta maxsus islom

 bilim yurti o'qituvchisi

Maqolalar
Boshqa maqolalar

Uyimda suvdan boshqa hech narsa yo‘q

17.10.2025   6579   3 min.
Uyimda suvdan boshqa hech narsa yo‘q

Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.

Bir kishi Nabiy sollallohu alayhi vasallamga kelib: «Men qiynalgan kishiman», dedi. Ya’ni, och ekanini bildirdi.

Nabiy sollallohu alayhi vasallam xotinlaridan biriga ovqat so‘rab odam yubordilar. «U zotni haq ila jo‘natgan zotga qasam ichib aytamanki, uyimda suvdan boshqa hech narsa yo‘q!», dedi u.

Xuddi shunday qilib barcha xotinlariga ovqat so‘rab odam jo‘natdilar. Ularning bari yuqoridagidek javob berdi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam:

«Bu kecha bu odamni kim mehmon qiladi, Alloh unga rahm qilsin», dedilar. Shunda ansorlardan bir kishi turib: «Yo Allohning Rasuli! Uni men mehmon qilaman», dedi. So‘ngra uni uyiga olib ketdi. Borib xotiniga shunday dedi:

- Bu odam Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning mehmonlari. Unga taom hozirla!

Xotin dedi:

Bolalarimizning ovqatidan boshqa ovqat yo‘q.

Er dedi:

- Bolalaringni uxlatib ovqatni olib kel. Mehmon ovqatga qo‘l uzatganida chiroqni o‘chirib qo‘y. Biz qorong‘uda o‘zimizni ovqat yeyayotgandek ko‘rsatamiz. Ammo yemaymiz. Mehmon shunda ozgina ovqatga to‘yadi.

Ular shunday qilib och uxlashdi. Mehmon to‘ydi. Ertalab ular Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzurlariga borishgach, u zot dedilar:

- Alloh taolo sizning ishingizdan ajablandi. Siz haqingizda Qur’on nozil qildi: «Garchi o‘zlarining hojatlari bo‘lsa ham, (boshqalarni) o‘zlaridan ustun ko‘radilar. Kim o‘z nafsining baxilligidan saqlansa, unday kishilar, ha, ana o‘shalar najot topguvchilardir» (Hashr surasi, 9-oyatdan).


Dunyo charxpalakdir. Zamon aylanib turadi. Bugun puling bor. Ertaga yo‘q, ishing orqaga ketadi. Bugun faqirsan, ammo ertaga boyib ketishing mumkin. Faqirlik ayb emas, boylik fazilat emas. Muhimi qalbdagi narsadir, cho‘ntakdagi emas. Muhimi insonning boylik va faqirlik paytidagi axloqidir.

Tasavvur qilyapsizmi, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning hech bir ayollari uyidan ovqat topilmayapti! U kishi Allohning Rasuli bo‘lish bilan birga rahbar ham edilar. Uylarida suvdan boshqa hech vaqo yo‘g‘-a?!

Faqirlikni uqubat, boylikni esa mukofot deb o‘ylashdan ehtiyot bo‘ling. Dunyo bor-yo‘g‘i imtihon, xolos. Imtihon savollari qanchalar qiyin bo‘lmasin, o‘tirib qolmang.

Aqlli inson boshqalarning hojatini chiqarishga harakat qiladi. Ularni qiyin ahvolda qoldirmaydi. Kishilarga ehson qilganingizda ular o‘zini aybdor va nuqsonli sanashmasin!

Bemor kishining faqirligini bilib qolsangiz, u so‘rashidan oldin ahvolidan xabar olishingiz oqilona ishdir. Ba’zilarning iffati so‘rashdan to‘sadi. In’omning eng afzali insonlarning iffatni ehtirom qilib, obro‘larini muhofaza qilib berilgan in’omdir!

Ehson qilishning ham odoblari bor. Bir kishiga hammaning oldida sadaqa yoki ehson bersangiz, uni xijolatga qo‘yasiz, iffatini jarohatlaysiz, ojizligini yuziga solgandek bo‘lasiz... Bunaqa sadaqa-ehson qilgandan ko‘ra, qilmaganing afzaldir!

Ansoriyning odobiga boqing. Ovqati ozligi uchun xotiniga chiroqni o‘chirishni buyurdi. Maqsadi mehmonni xijolat qilmaslik edi. Chiroq yonib turganida mehmon ovqatning kamligini ko‘rib, uyalib, ovqat barchaga yetishi uchun ehtimol to‘yib yeya olmasdi.

Kishilardan noqulaylikni ketkazish ham ularni xotirjam qilishdir. Xotirjam qilish esa, ibodatdir!

«Nabaviy tarbiya» kitobi asosida tayyorlandi