Toifda Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga hujum qilishadi. U zotga tosh otib, shahardan tashqariga haydab chiqarishadi. Hatto to'piqlaridan yaralanadilar ham. Shunda bir uyning egasi bog'iga kiritadi. Shu erda biroz dam oladilar. Shu payt Alloh izni ila Jabroil alayhissalom kelib:
Ey, Rasululloh! Buyuring, bu shaharni yo'q qilayin! – deydilar.
U zot bunday narsaga aslo rozi bo'lmasdilar, rozi bo'lmadilar ham.
Odamlar:
– Yo, Rasululloh, mushriklar bizlarga judayam ozor berishyapti. Ularni la'natlang! – dedilar.
Shunda Payg'ambar sollallohu alayhi vasallam:
– Men la'nat qiluvchi bir payg'ambar bo'lib kelmadim, men rahmat payg'ambari bo'lib keldim. Sabr qiling, sizdan oldingi ummatlar bundan battar qiyinchiliklarga uchragan edi. Siz ham sabr qiling! – deb sabrni tavsiya qilganlar.
Hech kimni duoyibad qilmaganlar. Bu muhim jihatlaridan bittasi...
Zayd roziyallohu anhu shunday deydi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning yigirma yil xizmatlarida bo'ldim. Meni biror marta urmadilar, hatto qilgan biror ishim sababli “nega bunday qilding yoki qilmading” deb aytmadilar”. Ya'ni, o'z xizmatkoriga nisbatan ham g'oyat yumshoq va yaxshi munosabatda bo'lganlar...
Zayd roziyallohu anhuni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga qul sifatida hadya qilib berishgandi... Otasi Zaydni axtarib topib, haqini to'lab olib ketmoqchi bo'lganda, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Haqing ham kerak emas, ammo o'zidan so'rab ko'r, o'zi nimani xohlarkin. Agar ketishni xohlasa, marhamat ketsin, fidya ham olishni xohlamayman”, – dedilar. Zayd roziyallohu anhu esa:
– Yo, Rasululloh, men sizning yoningizda qolishni xohlayman, – dedi.
– Bundan otasining jahli chiqadi. Va Rasululloh sollallohu alayhi vasallamdan takror iltimos qiladi. Shunda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam:
Mening yonimda qolishni istayotgan insonni men yonimdan haydayolmayman! – dedilar. Shunday qilib Zayd roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning yonlarida qoladi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning hayotlari shunday edi...
Bitta sholcha ustiga bitta bo'z yopinchiq matoni yopib uxlardilar. Hatto shu darajada oddiy va kamtarona hayot kechirardilarki, ba'zan ahli ayollariga biroz malol ham kelardi...
Payg'ambar sollallohu alayhi vasallam Hazratlarining masjidlari yonida “Hujrai saodat” deb ataladigan ahli baytlarining xonalari bor edi. Ummaviylar davrida masjid kengaytirilayotgan vaqtda o'sha uy buziladi. Bu ishdan sahobai kiromlar yig'lab:
Koshkiydi, “Hujrai saodat” buzilmay qolsaydi-da, uni ko'rib, odamlar ibrat olsaydi! – deb afsuslanishadi.
Uzunligi uch arshin, eni bir arshin keladigan, ya'ni bir krovat sig'adigan kenglikdagi uylar... Bunday uyda bir kishi bemalol yotadi, ikki kishi yotsa, sal qiynalib, siqilib qolishadi. Mana shunday tor, kichkina xonalar edi. Payg'ambar sollallohu alayhi vasallamning bunday oddiy hayot kechirishlaridan ahli baytlarida noroziliklar bo'lgan...
Hazrati Umar roziyallohu anhu bir kuni Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning oldilariga keladilar. Qarasalar, qamishdan to'qilgan bo'yra ustida yotibdilaru qo'llariga, yuzlariga qamish botib ketgan. Suv to'ldirilgan bitta xumlari va bir siqim arpalaridan bo'lak oziq-ovqatlari yo'q edi. Shunga qanoat qilib yashardilar. Buni ko'rib Hazrati Umar roziyallohu anhu yig'ladilar... Hazrati Umar ham ana shu jamiyatga xos insonlarning biri edilar, lekin Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallam ning hayot tarzlari barcha oddiy hayot kechirayotgan kishilarnikidan ham oddiyroq, soddaroq edi.
Shuning uchun ham Hazrati Umar roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ning oddiy, kamtarona yashashlarini ko'rib, ta'sirlanib, ibratlanib ko'z yoshlar to'kkan edilar...
O'zlari davlat qurib, davlat boshlig'i bo'la turib, davlatlar bilan aloqalar qilsalar ham, qo'llarida imkoniyatlari cheksiz bo'lsa ham, qullardek, xizmatkorlardek hayot kechirardilar. Biror kishini ranjitmas, ozor bermas edilar, Biror narsaga yoki erga suyanib ovqatlanmasdilar. “Agar Uhud tog'idek oltinim bo'lsa, hammasini Alloh yo'lida sarflayman!” deganlarini rivoyat qilishadi.
"Islom va axloq" kitobidan olindi
O‘zbek tili xalqimiz uchun milliy o‘zligimiz va mustaqil davlatchilik timsoli,
bebaho ma’naviy boylik, buyuk qadriyatdir.
Shavkat Mirziyoyev
O‘zbek tiliga davlat tili maqomining berilishi xalqimizning milliy mustaqillikka erishish yo‘lidagi muhim siljishlardan biri bo‘lib, ona tilimizning bor go‘zalligi va jozibasini to‘la namoyon etish bilan birga, uni ilmiy asosda rivojlantirish borasida ham keng imkoniyatlar yaratdi.
Yangi O‘zbekistonda o‘zbek tilining xalqimiz ijtimoiy hayotida va xalqaro miqyosdagi obro‘-e’tiborini tubdan oshirish, unib-o‘sib kelayotgan yoshlarimizni vatanparvarlik, milliy an’ana va qadriyatlarga sadoqat, ulug‘ ajdodlarimizning boy merosiga vorislik ruhida tarbiyalash, mamlakatimizda davlat tilini to‘laqonli joriy etishni ta’minlashga qaratilgan yangidan-yangi tashabbuslar ilgari surilayotgani juda muhim.
Davlat tili siyosiy, ijtimoiy va madaniy sohalarda xalqni birlashtiruvchi qudratli vosita sanaladi. Ona tilimiz so‘zlashuvchilar soni ko‘pligiga ko‘ra, sayyoramizda eng keng tarqalgan 40 ta tildan biri ekani ham quvonarlidir. Hozirgi vaqtda yer yuzida o‘zbek tilida so‘zlashuvchilar soni qariyb 60 million kishini tashkil etishi esa uning dunyodagi yirik tillardan biriga aylanib borayotganidan dalolat beradi.
So‘nggi yillarda O‘zbekistonda barcha soha va tarmoqlar kabi ona tilimiz qadri va nufuzini yanada oshirish borasidagi siyosat va amaliy ishlar ham yangi bosqichga ko‘tarilmoqda. Buni o‘zbek tilining davlat tili sifatidagi maqomi va obro‘-e’tiborini tubdan oshirish bo‘yicha qabul qilingan tarixiy farmon va qarorlar samaralari yaqqol tasdiqlaydi. Asosiy qonunimiz – Konstitutsiyamizning o‘zbek tilida qabul qilinishi esa ona tilimizning nufuzini yanada yuksaltirdi. Davlatimiz madhiyasi xalqaro maydonlarda o‘zbek tilida yangray boshladi. Ayniqsa, ona tilimiz Birlashgan Millatlar Tashkilotining yuksak minbarida ulkan siyosiy sammit va uchrashuvlarda baralla yangrab, tinchlik, do‘stlik va hamkorlik vositasiga aylanib borayotgani barchamizni quvontiradi. Til – millatning faxri, g‘ururi, ko‘zgusi. Millatlarni ajratib turuvchi asosiy belgilardan biri bu til ekan, har bir inson o‘z tilini bilishi, uni ulug‘lashi va shu bilan birga boshqa millatlarning ona tiliga ham hurmat bilan qarashi lozim.
Vatanimiz mustaqilligining ma’naviy asoslarini mustahkamlash, xalqimiz, avvalo, yosh avlodni milliy qadriyatlarimizga muhabbat va sadoqat ruhida tarbiyalashda o‘zbek tilining ahamiyati tobora ortib bormoqda. O‘zbekiston Respublikasi Konstitutsiyasida davlat tilining maqomi xuquqiy jixatdan mustaxkamlab qo‘yildi. O‘zbekiston Respublikasining “Davlat tili to‘g‘risida”gi qonunining qabul qilinishi ona tilimizning taraqqiyoti, rivojlanishi hamda o‘ziga xos va boy bisotini namoyish etishga keng imkoniyat yaratdi.
O‘zbek tili dunyodagi qadimiy, go‘zal va boy tillardan biri hisoblanadi. Tilimizdagi hayo, ibo, andisha, oriyat, mehrni yozuvchilarimiz asarlarida yaqqol ko‘rish mumkin. Mahmud Qoshg‘ariyning "Devoni lug‘atit turk" kitobi, Ahmad Yassaviyning hikmatlari, Alisher Navoiyning "Xamsa"si, Zahiriddin Muhammad Boburning "Boburnoma"si, Abdulla Qodiriyning betakror romanlari-oqibat so‘zlarini boshqa tilga aynan tarjima qilib bo‘lmaydi. Ularni faqat o‘zbek tilida ifodalash mumkin. Chunki bu tushunchalar xalqimizga xos va ularni aytishga faqat shu til qodirdir. Bizning ona tilimiz dunyodagi uch mingga yaqin til orasida turkiy tillar oilasiga mansub bo‘lib, jonli til sifatida qipchoq, qarluq, o‘g‘iz lahjalarida namoyon bo‘ladi. O‘zbek adabiy tili esa ana shu lahjalardagi so‘zlarning ma’lum bir me’yoriga keltirilgan shaklidir. U muttasil o‘sib, rivojlanib bormoqda. Uning rivojida so‘z mulkining sultoni Alisher Navoiyning xizmatlari beqiyosdir. Hazrat Navoiy til xaqida bunday yozadilar: “Ko‘ngil xazinasining qulfi tildir. Ul xazinaning kalitidin so‘z bil”.
O‘z ona tilimizga bo‘lgan muhabbatni xalqimizning, odamlarning samimiy suhbatlarida, yuksak axloqiy fazilatlarida ko‘rib, beixtiyor shunday el farzandi ekanligimizdan faxrlanamiz. O‘z tili uchun qayg‘urayotgan millat dunyo xalqlari safida o‘z o‘rnini, chinakam mustaqilligini asrashga, himoya qilishga jiddu jahd qilayotgan millat sanaladi. Millatning va milliy adabiyotning mavjudlik sharti bo‘lgan ona tilimiz taqdiri uchun kuyinish, uning ravnaqi uchun barcha imkoniyatlarni safarbar etish har birimizning burchimizdir.
Ona tilimizning xalqaro miqyosdagi obro‘-e’tiborini yuksaltirishda, uni milliy va umumbashariy tushunchalar asosida taraqqiy etgan tillar safiga qo‘shishda har birimiz tilimizga chuqur hurmat bilan e’tibor berishimiz kerak.
Shu o‘rinda ma’rifatparvar bobomiz, o‘z davrida o‘nga yaqin dunyoviy tillarni puxta o‘rgangan olim Is'hoqxon Ibratning quyidagi fikrlari e’tiborga molik: “Bizning yoshlar, albatta, boshqa tilni bilish uchun sa’y-harakat qilsinlar, lekin avval o‘z ona tilini ko‘zlariga to‘tiyo qilib, ehtirom ko‘rsatsinlar. Zero, o‘z tiliga sadoqat – bu Vataniy ishdir”.
Biz tilimizni qanchalik asrasak, yuksaltirsak, rivojlanishiga hissa qo‘shsak, o‘zga millatlar ham bizning tilimizni hurmat qilishadi hamda uning dunyo hamjamiyati maydonidagi o‘rni va poydevorini shunchalik mustahkam qo‘ygan bo‘lamiz.
Odiljon Narzullayev,
Yangiyul tumani “Qirsadaq’’ jome masjidi imom xatibi