يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُلُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقۡنَٰكُمۡ وَٱشۡكُرُواْ لِلَّهِ إِن كُنتُمۡ إِيَّاهُ تَعۡبُدُونَ١٧٢
172. Eyimonkeltirganlar, Allohgaginaibodatqiluvchibo'lsangizlar, sizlargarizqqilibberganimizpokizanarsalardanenglarvashukrqilinglar.
Mo'minlar Allohga ibodat qiluvchi bo'lishsa, o'zlariga rizq qilib berilgan halol, pokiza narsalarnigina eb, buning uchun Parvardigorlariga shukr aytishlari zarur. Dinimiz butunlay poklikka asoslangan. Bandalar nafaqa va rizq topishga, topganida ham halol kasb va halol yo'l bilan, pokiza narsalarni izlashga buyurilgan. Chunki xalqum bulg'ansa, rizqiga harom aralashsa, insonning imoni sustlashadi, ixlosi pasayadi, ibodat zavq-lazzatini totmaydi. Payg'ambar alayhissalom bunday nasihat qilganlar: "Sizlarga nima halol qilingan bo'lsa, uni olinglar, Alloh harom qilgan narsalardan chetlaninglar" (Ibn Moja rivoyati). Poklik esa ikki xil: jismoniy va ma'naviy bo'ladi. Ko'plar uy-joylarini, kiyimlarini, badanlarini pok tutishga harakat qilishadiyu, ammo ma'naviy poklik sanalgan halol va harom masalasiga, xalqumlarini, nafslarini poklashga kam e'tibor berishadi. Shariatimiz nima halol, nima harom ekanini ochiq ko'rsatib bergan. Islomda ayniqsa eguliklarga, ularni qanday yo'l bilan topilishiga va qay usul bilan tayyorlanishiga jiddiy e'tibor berilishi bejizga emas. Dinimiz mo'minlarni xonadonlariga kiradigan narsalarda yoki halqumlaridan o'tadigan har qanday luqmada Alloh taolodan qo'rqib, parhez va taqvo qilishga chaqiradi. Islom halollik dinidir, shuning uchun taomning halolini, ayniqsa go'shtning islomiy talablarga binoan so'yilganini izlash, haromini tark etish rabboniy bir yo'ldir. Payg'ambarimiz Muhammad alayhissalom bundan o'n to'rt asr oldin ummatni bejizga ogohlantirmaganlar: "Allohga qasam, agar biror kishi halqumidan bir harom luqma o'tkazsa, uning amallari qirq kungacha qabul bo'lmaydi. Qay bandaning jasadi harom ozuqadan va ribodan oziqlanibdi, unga do'zax loyiqroqdir".
إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡمَيۡتَةَ وَٱلدَّمَ وَلَحۡمَ ٱلۡخِنزِيرِ وَمَآ أُهِلَّ بِهِۦ لِغَيۡرِ ٱللَّهِۖ فَمَنِ ٱضۡطُرَّ غَيۡرَ بَاغٖ وَلَا عَادٖ فَلَآ إِثۡمَ عَلَيۡهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٌ١٧٣
173. Usizlargao'laksani, qonni, to'ng'izgo'shtinivaAllohdano'zganingnomibilanso'yilganlarnihaqiqatanharomqildi. Endikimnochorqolganidazolimlikqilmay, haddidanoshmayesa, gunohkorbo'lmaydi. Allohalbattakechiruvchivarahmlidir.
Alloh taolo farzlarni buyurdi, ularni zoye qilish mumkin emas. Chegaralarni belgiladi, ulardan o'tish joiz emas. Ba'zi narsalarni harom qildi, ularni engil sanash mumkin emas. Musulmon kishi ayniqsa, halqumidan o'tadigan taomlarning halol bo'lishiga alohida e'tibor berishi lozim. Alloh azza va jalla musulmonlarga o'zi o'lgan hayvon go'shtini, qonni, to'ng'iz (cho'chqa) go'shtini, O'zining nomidan boshqaga atab so'yilgan hayvonlarni harom qilgan. Payg'ambar alayhissalom bunday deganlar: "Alloh mast qiluvchi ichimlik, o'laksa, to'ng'iz va butlarning savdosini harom qildi" (Abu Dovud rivoyati). Doraqutniy rivoyatida bularning puli ham harom qilingani keltirilgan. Ammo Islom osonlik, engillik dini bo'lgani uchun nochor qolinganida, masalan ochlikdan o'lish xavfi bo'lganida biroz miqdorda harom chegarasidan o'tishga ruxsat berilyapti.
Oyati karimadagi "maytata" so'zi o'zi o'lgan hayvonnigina emas, shariat talablariga muvofiq so'yilmagan boshqa hayvonlarni ham anglatadi. Jonivorlarni so'yish vaqtida ular yo jin, yo payg'ambar, yo pir nomiga atalsa yoki bulardan birining roziligi va xursandligi ko'zlansa, agar "Bismillah" aytib so'yilsa ham, bu jonivor harom bo'ladi. Chunki jonni Jon beruvchidan boshqaga nazr qilib bo'lmaydi. Alloh taolo bizlarga ato etgan va iste'molini halol qilgan hayvonlarning go'shti faqat shar'iy yo'l bilan so'yilganidagina halol bo'ladi. Hayvonlarni shar'iy so'yish usuli bunday: ular so'yiladigan joyga olib kelingach, oyoqlari bog'lanib, kallasi qiblaga qaratib yotqiziladi (bu amal mustahabdir). Bungacha pichoqlarni o'tkirlab, oldindan tayyorlab qo'yish kerak, chunki hayvon yotqizilganidan so'ng pichoqlarni o'tkirlash makruhdir, bunda mol ozorlanadi. Bevosita pichoq tortishdan oldin qassob "Bismillahi, Allohu akbar" deb hayvonning hiqildog'i yonidan, bo'yin tarafidan (ya'ni, ko'krak tomonidan) pichoq tortadi. Pichoq tortishda to'rt narsa – qizilo'ngach, ikki qon tomiri va kekirdak kesilishi kerak. Hayvonning joni batamom chiqib bo'lgunicha umurtqa tomiriga pichoq tekkizilmaydi, terisi shilinmaydi, kalla batamom uzilmaydi. Hayvonni so'yishga yotqizishdan oldin boshiga bolg'a yo o'tkir nayza urib yoki elektr toki yordamida yiqitib so'yish shar'an mumkin emas. Bu usullar bilan so'yilgan hayvon go'shtini eb bo'lmaydi. So'yilgan hayvonning sakkiz a'zosini – bezlari, erkaklik a'zosi, urg'ochilik a'zosi, orqa yo'lining oxiri, moyaklari, so'yilganida tomirdan otilib chiqqan qoni, o't pufagi, siydik pufagini eyish mumkin emas.
Islom dinining eng oliy maqsadi insoniyatni hidoyat yo‘liga boshlash, odamlar o‘rtasida mehr-oqibat, bag‘rikenglik va birdamlikni mustahkamlashdir. Alloh taolo Qur’oni karimda:
“Albatta, mo‘minlar birodardirlar, bas, ikki birodaringiz o‘rtasini isloh qiling, Allohga taqvo qiling, shoyadki, rahm qilinsangiz.” (Hujurot surasi, 10-oyat).
Mazkur oyat musulmonlarning o‘zaro birodar va do‘st ekanligiga urg‘u beradi. Biroq tarix davomida ayrim toifalar islom ta’limotini noto‘g‘ri talqin qilib, musulmonlarning o‘ziga qarshi turli fitnalar chiqarishga harakat qildilar. Shulardan eng xatarlisi takfirchilik, ya’ni musulmonni kufrda ayblash masalasidir.
Takfirchilik bir musulmonni boshqa bir musulmonga nisbatan “dindan chiqqan”, “kofir” deb hukm chiqarishidir. Qarshisidagi odamni kofir deyishning oqibatini Payg‘ambarimiz Muhammad alayhissalom quyidagicha tushuntirganlar:
“Bir kishi birodariga “ey kofir!” desa, bu gap aniq ikkisidan biriga tegishli bo‘ladi. Agar u kishi rostan ham kofir bo‘lsa, unga qaytadi. Ammo unday bo‘lmasa gapiruvchining o‘ziga qaytadi” (Imom Buxoriy va Muslim rivoyati)
Ushbu hadisdan anglashilganidek, “takfir qilish” jiddiy masala bo‘lib, uning hukmi aytovchining o‘ziga qaytishi mumkin.
Insonlarni kufrda ayblashning bir nechta asosiy sabablari bor:
Musulmon ulamolari takfirchilikka qarshi qat’iy fikr bildirishgan. Imom Navaviy rahmatullohi alayh shunday degan: “Hech bir kishi yagona gunoh sababli kufrga tushgan deb hisoblanmaydi. Modomiki, u Islom dinining asosiy va zaruriy qoidalarini qasddan inkor qilmayotgan bo‘lsa, u takfir qilinmaydi. Bir inson Islom asoslarini inkor qilganida, avval uning buni bilib-bilmasdan qilgani aniqlanishi kerak. Agar u jaholat sababli yoki ma’lumotsizlik tufayli xatoga yo‘l qo‘ygan bo‘lsa, takfir qilinmaydi.
Shuningdek, Imom Tohaviy rahmatullohi alayh o‘z mashhur aqida risolasida: “Qibla ahlidan bo‘lgan biror-bir musulmonni gunohi kabira tufayli kofir sanamaymiz”, deb ta’kidlaydilar.
Bu so‘zlardan ma’lumki, bir inson shahodat kalimasini aytgan va islomning asoslariga ishongan bo‘lsa, uni kufrda ayblashga yo‘l yo‘q.
Takfirchilik faqat diniy jihatdan emas, balki ijtimoiy barqarorlik uchun ham xavflidir:
Takfirchilik islom ta’limotiga zid bo‘lgan xatarli g‘oyadir. U insonlarni Allohning rahmatidan uzoqlashtiradi, musulmonlar o‘rtasida birodarlik rishtalarini uzadi va fitna-fasodga sabab bo‘ladi. Har bir musulmonning vazifasi — birodarini kufrda ayblash emas, balki uni hidoyat va xayrli amallarga chorlashdir.
Shu boisdan, barcha holatlarda bo‘lgani kabi bu masalada ham ulamolarning yo‘liga ergashish lozim. Musulmonlar orasida birlik, bag‘rikenglik va inoqlikni mustahkamlash bugungi kun musulmonlarining eng muhim vazifasi bo‘lib qolmoqda.
Xorazm viloyati Shayx Qosim bobo jome masjidi
imom-xatibi Shermuhammad Boltayev