يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ كُلُواْ مِن طَيِّبَٰتِ مَا رَزَقۡنَٰكُمۡ وَٱشۡكُرُواْ لِلَّهِ إِن كُنتُمۡ إِيَّاهُ تَعۡبُدُونَ١٧٢
172. Eyimonkeltirganlar, Allohgaginaibodatqiluvchibo'lsangizlar, sizlargarizqqilibberganimizpokizanarsalardanenglarvashukrqilinglar.
Mo'minlar Allohga ibodat qiluvchi bo'lishsa, o'zlariga rizq qilib berilgan halol, pokiza narsalarnigina eb, buning uchun Parvardigorlariga shukr aytishlari zarur. Dinimiz butunlay poklikka asoslangan. Bandalar nafaqa va rizq topishga, topganida ham halol kasb va halol yo'l bilan, pokiza narsalarni izlashga buyurilgan. Chunki xalqum bulg'ansa, rizqiga harom aralashsa, insonning imoni sustlashadi, ixlosi pasayadi, ibodat zavq-lazzatini totmaydi. Payg'ambar alayhissalom bunday nasihat qilganlar: "Sizlarga nima halol qilingan bo'lsa, uni olinglar, Alloh harom qilgan narsalardan chetlaninglar" (Ibn Moja rivoyati). Poklik esa ikki xil: jismoniy va ma'naviy bo'ladi. Ko'plar uy-joylarini, kiyimlarini, badanlarini pok tutishga harakat qilishadiyu, ammo ma'naviy poklik sanalgan halol va harom masalasiga, xalqumlarini, nafslarini poklashga kam e'tibor berishadi. Shariatimiz nima halol, nima harom ekanini ochiq ko'rsatib bergan. Islomda ayniqsa eguliklarga, ularni qanday yo'l bilan topilishiga va qay usul bilan tayyorlanishiga jiddiy e'tibor berilishi bejizga emas. Dinimiz mo'minlarni xonadonlariga kiradigan narsalarda yoki halqumlaridan o'tadigan har qanday luqmada Alloh taolodan qo'rqib, parhez va taqvo qilishga chaqiradi. Islom halollik dinidir, shuning uchun taomning halolini, ayniqsa go'shtning islomiy talablarga binoan so'yilganini izlash, haromini tark etish rabboniy bir yo'ldir. Payg'ambarimiz Muhammad alayhissalom bundan o'n to'rt asr oldin ummatni bejizga ogohlantirmaganlar: "Allohga qasam, agar biror kishi halqumidan bir harom luqma o'tkazsa, uning amallari qirq kungacha qabul bo'lmaydi. Qay bandaning jasadi harom ozuqadan va ribodan oziqlanibdi, unga do'zax loyiqroqdir".
إِنَّمَا حَرَّمَ عَلَيۡكُمُ ٱلۡمَيۡتَةَ وَٱلدَّمَ وَلَحۡمَ ٱلۡخِنزِيرِ وَمَآ أُهِلَّ بِهِۦ لِغَيۡرِ ٱللَّهِۖ فَمَنِ ٱضۡطُرَّ غَيۡرَ بَاغٖ وَلَا عَادٖ فَلَآ إِثۡمَ عَلَيۡهِۚ إِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٌ١٧٣
173. Usizlargao'laksani, qonni, to'ng'izgo'shtinivaAllohdano'zganingnomibilanso'yilganlarnihaqiqatanharomqildi. Endikimnochorqolganidazolimlikqilmay, haddidanoshmayesa, gunohkorbo'lmaydi. Allohalbattakechiruvchivarahmlidir.
Alloh taolo farzlarni buyurdi, ularni zoye qilish mumkin emas. Chegaralarni belgiladi, ulardan o'tish joiz emas. Ba'zi narsalarni harom qildi, ularni engil sanash mumkin emas. Musulmon kishi ayniqsa, halqumidan o'tadigan taomlarning halol bo'lishiga alohida e'tibor berishi lozim. Alloh azza va jalla musulmonlarga o'zi o'lgan hayvon go'shtini, qonni, to'ng'iz (cho'chqa) go'shtini, O'zining nomidan boshqaga atab so'yilgan hayvonlarni harom qilgan. Payg'ambar alayhissalom bunday deganlar: "Alloh mast qiluvchi ichimlik, o'laksa, to'ng'iz va butlarning savdosini harom qildi" (Abu Dovud rivoyati). Doraqutniy rivoyatida bularning puli ham harom qilingani keltirilgan. Ammo Islom osonlik, engillik dini bo'lgani uchun nochor qolinganida, masalan ochlikdan o'lish xavfi bo'lganida biroz miqdorda harom chegarasidan o'tishga ruxsat berilyapti.
Oyati karimadagi "maytata" so'zi o'zi o'lgan hayvonnigina emas, shariat talablariga muvofiq so'yilmagan boshqa hayvonlarni ham anglatadi. Jonivorlarni so'yish vaqtida ular yo jin, yo payg'ambar, yo pir nomiga atalsa yoki bulardan birining roziligi va xursandligi ko'zlansa, agar "Bismillah" aytib so'yilsa ham, bu jonivor harom bo'ladi. Chunki jonni Jon beruvchidan boshqaga nazr qilib bo'lmaydi. Alloh taolo bizlarga ato etgan va iste'molini halol qilgan hayvonlarning go'shti faqat shar'iy yo'l bilan so'yilganidagina halol bo'ladi. Hayvonlarni shar'iy so'yish usuli bunday: ular so'yiladigan joyga olib kelingach, oyoqlari bog'lanib, kallasi qiblaga qaratib yotqiziladi (bu amal mustahabdir). Bungacha pichoqlarni o'tkirlab, oldindan tayyorlab qo'yish kerak, chunki hayvon yotqizilganidan so'ng pichoqlarni o'tkirlash makruhdir, bunda mol ozorlanadi. Bevosita pichoq tortishdan oldin qassob "Bismillahi, Allohu akbar" deb hayvonning hiqildog'i yonidan, bo'yin tarafidan (ya'ni, ko'krak tomonidan) pichoq tortadi. Pichoq tortishda to'rt narsa – qizilo'ngach, ikki qon tomiri va kekirdak kesilishi kerak. Hayvonning joni batamom chiqib bo'lgunicha umurtqa tomiriga pichoq tekkizilmaydi, terisi shilinmaydi, kalla batamom uzilmaydi. Hayvonni so'yishga yotqizishdan oldin boshiga bolg'a yo o'tkir nayza urib yoki elektr toki yordamida yiqitib so'yish shar'an mumkin emas. Bu usullar bilan so'yilgan hayvon go'shtini eb bo'lmaydi. So'yilgan hayvonning sakkiz a'zosini – bezlari, erkaklik a'zosi, urg'ochilik a'zosi, orqa yo'lining oxiri, moyaklari, so'yilganida tomirdan otilib chiqqan qoni, o't pufagi, siydik pufagini eyish mumkin emas.
عن أبي هريرة رضي الله عنه: عن النبي صلي الله عليه وسلم قال: مَن أنْفَقَ زَوْجَيْنِ في سَبيلِ اللَّهِ، دَعاهُ خَزَنَةُ الجَنَّةِ، كُلُّ خَزَنَةِ بابٍ: أيْ فُلُ هَلُمَّ، قالَ أبو بَكْرٍ: يا رَسولَ اللَّهِ، ذاكَ الذي لا تَوَى عليه، فقالَ النبيُّ صَلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ: إنِّي لَأَرْجُو أنْ تَكُونَ منهمْ. رواه البخاري.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Kim Allohning yo‘lida bir juft (narsa) nafaqa qilsa, uni jannat xozinlari chaqiradi. Har bir eshik xozini: “Ey falonchi, kel bu yoqqa”, (deydi)”, dedilar. Abu Bakr: “Yo Allohning Rasuli, zoye bo‘lmaydigan o‘sha ekan-ku”, dedi. Shunda Nabiy alayhissalom: “Sen ulardan bo‘lishingni umid qilaman”, dedilar.
Ushbu hadisi sharifda rahmat payg‘ambari Sayyidimiz Nabiy alayhissalom biz ummatni oson, ammo Alloh taoloning huzurida katta darajalarga, ajr-mukofotga yetkazadigan amalga buyuryaptilar. E’tibor bilan qaraladigan bo‘linsa, hadisi sharifda aytilayotgan amalni hammamiz har kuni qila olishimiz mumkin bo‘lgan amalki, hech birimiz Alloh taoloning fazl-u marhamatidan umidimizni so‘ndirmasak ham bo‘ladi.
Hadisi sharifda “bir juft”, deyildi. Bunda har qanday narsadan bir juftni tushunishgan ushbu hadisni sharhlagan ulamolarimiz. Bir juft kiyim, bir juft dirham, bir juft dinor, bir juft non, bir juft taom va hokazo. Insonga yordami tegishi mumkin bo‘lgan, unga foyda berishi mumkin bo‘lgan har qanday narsa tushuniladi. Demak, aynan qaysidir narsaning qanday turini infoq qilish shart emas. Kishi topganini musulmon birodariga ilinib uni sadaqa qilsa hadisi sharifda aytilayotgan va’daga yetishi aniq ekan. Qarang, ushbu hadisi sharifda zikr qilingan amalni ixlos bilan, yolg‘iz Alloh taoloning roziligini ko‘zlab amalga oshiradigan bo‘lsak, jannatni hayotimizda doim uchraydigan, hamma ham qila oladigan, oddiy amal bilan qo‘lga kiritishimiz aniq ekan.
Savol tug‘iladiki, bu amalni bir marotaba qilsa kifoyami yoki doimiy shunday amalda bardavom bo‘lish kerakmi? Hadisi sharifdan shu narsa ma’lum bo‘ladiki, bu amalni bir marotaba yoki doim qilgan odamga ushbu va’da yetishi mumkinligini tushunamiz. Mana shunday amalda chin ixlos-la, Alloh taoloning roziligini maqsad qilib sobit bo‘lgan odamga qiyomat kuni har bir Jannat darvozasida turgan farishtalar uni ey, falonchi, bu yoqqa, kel, deya chaqirar ekan.
Boshqa hadisi sharifda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam shunday dedilar: “Kim Alloh yo‘lida ikki bor infoq qilsa-biror narsa sarflasa (yoki ma’nosi: Alloh yo‘lida ikki juft ot, tuya, eshak, dinor va hokazo sarflasa), jannat eshiklaridan biridan chaqiriladi: kim namoz ahlidan bo‘lsa, namoz eshigidan, kim jihod ahlidan bo‘lsa, jihod eshigidan, kim ro‘za ahlidan bo‘lsa, rayyon eshigidan, kim sadaqa ahlidan bo‘lsa, sadaqa eshigidan chaqiriladi”. Hazrat Abu Bakr roziyallohu anhu shunda: “Yo Alloh payg‘ambari, ota-onam sizga fido bo‘lsin, barcha eshiklardan kirish fazilati ham bo‘larmikan, biror kishi barcha eshiklardan ham chaqirilib qoladimi?” deb so‘radilar. Payg‘ambar alayhissalom: “Ha. Siz o‘shalardan bo‘lsangiz kerak”, deb javob berdilar.
Ulamolardan Ibn Abdul Barr rahimahulloh “At-Tamhid” nomli asarlarida (7/184-185 betlar) quyidagilarni aytadilar:
“Ushbu hadisdan olinadigan foydalardan biri shuki, Islom targ‘ib etgan amallarni bajarishda har kim ham hamma sohada ilg‘or bo‘lolmaydi, birida jonbozlik ko‘rsatsa, aksar hollarda boshqasidan mahrum qolishi mumkin, juda kam holatlarda bularning barchasi bir kishida to‘planadi, Abu Bakr roziyallohu anhu ana shunday nodir kishilardan edilar. Bu hadisda yana shunga dalolat borki, bir narsaga ko‘proq odatlangan kishi o‘shanga mansub etib qayd etiladi (albatta, bu yerda farzi ayndan tashqari bo‘lgan ibodatlar haqida gap ketmoqda). “Kim namoz ahlidan bo‘lsa”, degan so‘zlariga e’tibor bering, ya’ni, “kim namozdan ko‘paytirgan, ko‘p o‘qigan bo‘lsa” degani. Negaki, hamma ham namoz ahlidan ekani ma’lum. “Kim jihod ahlidan bo‘lsa”, “kim ro‘za ahlidan bo‘lsa” deganlari ham shu ma’noda.
Imom Molikning Abdulloh ibn Abdulaziz Umariy nomli zohid, obid kishiga aytgan so‘zlari ham shunga o‘xshab ketadi. Mazkur zohid bir kuni imom Molikni ko‘proq uzlatga da’vat etib, zikru namoz, amalni ko‘paytirishga, odamlar bilan hadeb o‘tiravermaslikka chaqirib xat yozadi. Imom Molikning unga javobi quyidagicha bo‘lgan edi: (Alloh taolo xuddi rizqlarni bo‘lib berganidek, amallarni ham taqsimlab qo‘ydi; ba’zilarga namozda g‘ayrat berilib, ro‘zada uncha berilmagan bo‘lsa, ayrimlar ro‘zada peshqadam bo‘lib, namozda bunday bo‘lmagan, yana boshqalar sadaqada jonbozlik ko‘rsatib, ro‘zada ilg‘or bo‘la olmagan, tag‘in birlar jihodda o‘rnak bo‘lib, namozda o‘rtahol bo‘lgan. Ilmni yoyib, undan ta’lim berish eng afzal ezgu amallardan hisoblanadi. Bu borada Alloh taolo menga berib qo‘yganiga roziman. Men qilayotgan ish siz qilayotgan amaldan quyi bo‘lmasa kerak, ikkimiz ham yaxshilik ustidamiz, deb umid qilaman)”. Ibn Abdul Barrdan keltirilgan iqtibos tugadi.
Demak, hayotimizning jabhalari turlicha. Insonlar ham turli xil tabiat, turli xil qarash, turfa xillik bilan yaratilgan. Ularning dunyo qarashi, qiziqishi, biror bir narsaga bo‘lgan rag‘bati ham turli xil. Mana shularni juda yaxshi bilgan Robbimiz Alloh taolo barchamizni O‘zining rahmat nabiysi sayyidimiz Muhammad alayhissalomning muborak tillari bilan bizga ta’lim berib aytyaptiki, barchangiz hayotning turli xil jabhalaridan yurib mening roziligimni istanglar, har kim o‘ziga muyassar qilingan amal ila mening roziligimni topishga harakat qilsin! Zero, sizlarning qay biringizni qay bir amali qabul qilinishini Mendan o‘zga hech kim bilmaydi. Sizlarni ko‘zingizga katta ko‘ringan amalni qabul qilmasligim, sizlarning nazdingizda kichik, haqir ko‘ringan amalni qabul qilib, undan rozi bo‘lishim hamda uni amalga oshirgan bandamni jannatimga kiritishim ham mumkin.
Azizlar! Dinimiz barchamizni amalga buyuradi. U katta bo‘lsin, kichik bo‘lsin, har qanday amalni ixlos, muhabbat va asosiysi Robbimiz azza va jallaning roziligini istagan holda amal qilishga harakat qilishimiz lozimki, zero, Alloh taolo pokdir, pokni qabul qiladi. Alloh taolo barchamizni solih amallarda sobit qilsin! O‘zining roziligiga yetkazsin! Bizlarni nabiylar, siddiqlar, shahidlar va solihlarga qovushtirsin! Omin!
Abdulloh Abdulg‘ofir,
TII “Aqoid va fiqhiy fanlar” kafedrasi o‘qituvchisi.