Imomi A'zam Abu Hanifa No''mon ibn Sobit, rahmatullohi alayh, hijriy 80 yili Kufa shahrida dunyoga kelganlar. Dastlab ipak va jun matolar tijorati bilan shug'ullandilar. So'ngra Alloh uning qalbida ilmga muhabbat paydo qiladi. O'tkir zakovatli, teran tushunchali, sog'lom va juda quvvatli dalillar topish qat'iyati bilan qiyosda, dalillardan yangi hukmlar chiqarishda tengsiz daho edilar. U kishining asl ismlari No''mon, otalarining ismi esa Sobit, bobolarining ismi Zuto bo'lgan. Zuto Qobul shahrida tavallud topganlar. Qavmiyatlari, millatlari forslardan. Musulmonlar Qobulni fath etishganida, asir bo'lib Kufa shahriga kelib qolganlar. Zuto Islom dinini qabul qilganlaridan so'ng, uni qullikdan ozod qiladilar. Zutodan Kufada Sobit ismli farzand dunyoga keladi. Sobitdan esa bizning Imomimiz – hazrat No''mon ibn Sobit, kunyalari Abu Hanifa, unvonlari Imomi A'zam bo'lgan zot tavallud topdilar.
Imomi A'zam Payg'ambarimizning, alayhissalom, asri saodatlarida Kufada o'sib-ulg'ayganlar. Shu erdagi eng katta ulamolardan dars oldilar. Ustozlari Kufa shahrining faqihi, katta muhaddis olim Hammod ibn Abu Sulaymon degan zot edi. Bu davrda ba'zi sahobalar hayot edilar. Jumladan, Kufa shahrida Imomi A'zam to'qqiz nafar sahoba bilan muloqotda bo'lganlar.
Abu Hanifa, raxmatullohi alayh, o'z mazhabini Kufada shakllantirdilar. U zot o'z fiqh uslubini quyidagicha bayon qiladilar: «Avvalo Qur'oni karimga murojaat qilaman, agar lozim bo'lgan dalilni undan topa olmasam, Payg'ambarimizning, sollallohu alayhi va sallam, hadisi shariflariga murojaat qilaman. Qidirgan narsamni undan ham topa olmasam, sahobalardan birining so'zini dalil sifatida olaman, ularning so'zini qo'yib, boshqalar aytgan so'zni dalil o'laroq qabul qilmayman. Zarur bo'lgan dalilni sahobalarning so'zlaridan topa olmasam, boshqa kishilarning so'zlariga suyanmay, ijtihod qilgan insonlar kabi men ham ijtihod qilaman».
Ahli sunna val jamoa mazhablari ulamolarini nomma-nom sanasak, mazhabboshimizning darajasi yaqqol ayon bo'ladi.
Imomi A'zam Abu Hanifa, rahmatullohi alayh, 80 hijriy yilda tug'ilganlar.
Imom Molik ibn Anas, rahmatulloxi alayh, 93-yilda tug'ilganlar.
Imom Shofe'iy, rahmatullohi alayh, 150-yilda tug'ilganlar.
Imom Ahmad ibn Hanbal, rahmatullohi alayh, 164-yilda tug'ilganlar.
Imom Shofe'iy shunday e'tirof qiladilar: "Odamlar hammalari – barcha ulamolar Kur'onu hadisni anglashda, masala ilmida Abu Hanifaga bola-chaqalikka yaraydi, xolos. Abu Hanifa bilan raqobat qilish darajasiga chiqqan inson yo'q".
Imom Molik ibn Anas, rahimahulloh, esa: "Men hadis ilmini bilishda, janob Rasulullohning oxirgi hadislarini etkazishda, eng sahih hadislarni anglab etishda Imomi A'zamga o'xshagan boshqa insonni uchratmadim", deydilar va bu zot ham doimo Imomi A'zamni o'zlariga ustoz sanaganlar. Janob Rasulullohning, sollallohu alayhi va sallam, 124 ming adadli sahobasining 150 nafari, yana boshqa bir rivoyatga ko'ra, 1500 nafari Kufada yashaganlar. Ularning eng ulug'laridan Abdulloh ibn Mas'ud, roziyallohu anhu, Hazrati Ali, karramallohu vajhahu, kabi ulug' zotlar ham Kufada istiqomat qilganlar.
Demak, Imomi A'zam tarbiyalangan muhit – Kufa iqlimi hadis ilmiga boy iqlim edi. Shuning uchun Imomimiz o'zlari taqriban 4000 hadis rivoyat qilganlar.
Abdulloh ibn Mas'ud, Abdulloh ibn Abbos, Abu Dardo, Ubay ibn Ka'b, Abu Muso al-Ash'ariy, roziyallohu anhum, kabi sahobalar mujtahidlik maqomiga chiqqan edilar. Imomimiz bularning hammalaridan hadis rivoyat qilganlar.
Hazrati Usmondan so'ng xalifa bo'lgan hazrati Ali Kufani Islom davlatining poytaxtiga aylantirdilar.
Hazrati Ali xalifa sifatida Kufaga kirib kelgan davrda bu erda to'rt ming nafardan ziyod juda etuk bilimli ulamo bor edi. Bularning barchasi Abdulloh ibn Mas'uddan, roziyallohu anhu, ta'lim olgan edilar.
Imomi A'zam, rahmatullohi alayh, mana shunday iqlimda unib o'sganlar. Rivoyatlarda kelishicha, Imomi A'zamning bobolari Zuto otalari Sobitni go'daklik chog'ida Hazrati Alining oldiga olib borib, o'g'limning haqqiga duo qiling, deb o'tinadilar. Shunda Hazrati Ali, roziyallohu anhu, «O'g'liga Alloh muborak zurriyot ato qilsin», deb duo qilgan ekanlar.
Hasan ibn Ziyod: Imomi A'zam shaxsan to'rt ming hadis rivoyat qilgan bo'lsa, to'rt ming hadisning teng yarmini ustozlari Hammod ibn Sulaymondan rivoyat qilganlar, – deydi.
Ulamolardan biri Hazrati Imomi A'zamni, rahmatullohi alayh, eng kamida sakson uch mingta masala aytganlar, deydi. Bu – to qiyomat so'ralishi mumkin va lozim bo'lgan hamma masalalarga Imomi A'zam javob aytganlar deganidir. To'rt mazhab ichida Imomi A'zam mazhabi eng ulug' deb tan olinishi o'sha masalalarning puxtaligi va Qur'onu hadisga muvofiqligidandir. Tarix davomida butun dunyodagi musulmonlarning qariyb yarmi Imomi A'zam mazhabida bo'lganlar. Hozir ham shunday. Bu Imomimizning masalalari naqadar puxta va to'g'riligiga dalolatdir.
Imomi A'zam, rahmatullohi alayh, masalalarining yashovchanligi shundaki, hech qachon biron masalani yolg'iz o'zlari aytib kitoblarga yozdirmaganlar. O'zlarining eng peshqadam shogirdlaridan muftiylik maqomidagi 40 kishiga havola qilganlar. Ulardan o'rtaga qo'yilgan masalani asoslab berishni, agar asosi zaifroq bo'lsa, mazkur masalaga qarshi boshqa masala qo'yishni talab qilar ekanlar. Demak, qirq nafar muftiyning muhokamasidan o'tgan masalagina Imomi A'zamning masalasi sifatida kitoblarga kiritilar ekan. Shu bois ham mazhabimizni maslahat mazhabi, sho'ro mazhabi ham deb ataydilar. Shuning uchun ham bizning mazhabdagi fiqq kitoblariga murojaat qilsak, ayrim hollarda Imomi A'zam aytgan bir gap aytilib turib, yonida shogirdlaridan birining gaplari ham aytiladi. Imomimiz qaysi olimning hujjati quvvatliroq bo'lsa, o'shani kitobga tushirishga buyurar ekanlar. O'zlarining fikrlarini ham xato deyishib, isbotlab bersalar, qabul qilarkanlar. Mana shu tufayli ham bu mazhab dunyoning, Islom olamining ko'p taraflariga yoyildi.
Imomimiz taqvoda Allohdan qo'rqqanida har bir musulmon uchun bir maktab, yuksak namuna bo'la oladigan hayotni yashab o'tganlar. Imomimiz tijorat bilan ham shug'ullangan edilar, aniqrog'i, tujjorlik Imomi A'zamning kasblari edi.
Imomi A'zamning tijoratdagi halolliklari tarixda doston bo'lib qolgan. Bu haqda zamondoshlari – do'stlari ham, dushmanlari ham yozib qoldirganlar. Mana ba'zi lavhalar: Imomimiz bir tojir sheriklari bilan boshqa yurtga mol yuboribdilar. Mol ikki xil navli bo'lib, biri sifatli, ikkinchi xili sifatsizroq ekan. Imomimiz sheriklariga molni ikki xil narxda, yaxshisini qimmatroq, yomonini arzonroq sotasan, deb tayinlabdilar. Lekin mol etkazilgan yurtda aynan shu narsa taqchil bo'lganligidan, molning hammasi bir xil – qimmat narxda sotilib ketibdi. U kishi o'ttiz ming kumush tangalik savdo qilib, Kufaga qaytibdi. Shunda Imomimiz o'sha sheriklaridan: "Ikki xil navli molni ikki xil narxda sotdingmi?" deb so'rabdilar. U kishi: "Yo'q, odamlar o'sha qimmat narxga xam rozi bo'lib, sotib olaverdilar", deb javob beribdi. Shunda Imomi A'zamning dili og'rib, o'sha o'ttiz ming tangani Alloh yo'lida sadaqa qiladilar. "Lekin men bu sadaqadan savob umid qilishga Allohdan hayo qilaman, odamlarni aldab savdo qilibsiz, shuning uchun endi oramizdagi sheriklik ham bitdi", degan ekanlar. Birovning haqqidan qo'rqish, ya'ni, Allohdan qo'rqish Imomi A'zamda, rahmatullohi alayh, shu darajada quvvatli ekan.
Savdogarlik bilan shug'ullanib yurgan davrlarida Imomimizning gazlama do'konlari bo'lar ekan. O'sha do'kondagi xodimlari bir kuni gazlamalarni taxlay turib, matolardagi gullarga maxdiyo bo'lib qolibdida: "Bu dunyoning gullari shu qadar go'zal bo'lsa, Jannat gullari qanday bo'lar ekan? Ey Ho'do, bizga ham Jannatingdan nasib et!" deb duo qilib yuboradi. Hodimlarining bu duosini eshitgan Imomimizning ranglari quv o'chib, do'konni yopib, uylariga ketib qoladilar. Ertasiga kelganlarida Imomimizdan xodimlari kechagi voqeaning sababini so'raydi. Shunda Imomi A'zam, rahmatullohi alayh: "Ey birodar, biz qaysi qilgan ibodatimiz uchun Allohdan Jannatni so'rashga haddimiz sig'adi? Biz faqat Allohdan gunohlarimizni afv qilishni so'rashga haqlimiz, xolos", deydilar. Imomi A'zam, rahmatullohi alayh, shu qadar go'zal xulqli inson ekanlarki, zamondoshlari u kishining fazilatlarini tan olib, eng chiroyli xulq Imomi A'zamning xulqidir, deb e'tarof qilganlar. Bu xususda ko'p katta ulamolardan bayonotlar qolgan. Imomimiz Alloh taolo bergan ne'matlar shukronasi tashqi ko'rinishda ham ko'rsatib o'tganlar. Doimo chiroyli va pokiza kiyimlarda yurganlar. Bu haqda ham zamondoshlari guvohlik berib ketganlar. Shunday baland maqomga erishgan zot nihoyatda tavozeli, xokisor, kamtar bo'lgan ekanlar. Ma'lumki, kishiga Alloh taolo fazilat berib, u qanchalik baland maqomga ko'tarilsa, uning hasadgo'ylari ham shunchalik ko'payadi.
Imomimiz esa o'shanday hasadgo'ylarni ko'rganlarida: "Bizlarni yomonlagan kishilarning gunohini Alloh kechirsin, bizlarni yaxshi ko'rganlarni Alloh rahmat qilsin", deb duo qilar ekanlar. Ya'ni, yomonlikka yomonlik bilan javob qilmas ekanlar.
Yana bir misol: halolni haromdan ajrata olmaydigan, o'zi kambag'al, bechora bo'lsa ham, kalondimog', birovlarga ozor etkazadigan kishilar bo'ladi. Imomning ham bir qo'shnilari bor ekan. U Alloh taolo harom qilgan ichkilikka giriftor, har kecha mast ekan. Imomi A'zam sha'nlariga hajvlar aytar, baqir-chaqir qilib, u zotga ozor berar ekan. Imomimiz toqat bilan uning haqoratlarini eshitaverar ekanlar. Ittifoqo, bir kuni qo'shnining xonadonidan odatdagi baqir-chaqir, so'kinish, haqorat sasi kelmay qolibdi. Imomimiz xavotirlanib, xabar oldiradilar. Ma'lum bo'lishicha, qo'shnisi badxulqligi tufayli mirshablar qo'liga tushib, hibsga olinibdi. Imomi A'zam uni Hudo jazolabdi, deb qo'ya qolmasdan, darhol amirning xuzuriga boribdilar. Mening bir ayolmand kosib, kambag'al qo'shnimni qandaydir ayb bilan zindonband qilibdilar. O'sha qo'shnimni ozod qiling, unga mening o'zim kafilman, deb iltimos qilibdilar. Kufaning amiri, albatta, Imomi A'zamning kim ekanini bilar edi. Shuning uchun u kishining hurmatidan nafaqat badxulq qo'shnini, balki keyingi ikki kun davomida hibsga olinganlarning hammasini qo'yib yuboradilar.
Shundan so'ng u qo'shniga Hudo insof beradi. U zindondan to'g'ri Imomi A'zamning huzuriga keladi. Tavba qilib, Imomimizga shogird bo'ladi.
Imomi A'zamning masala bobida beqiyos bo'lganliklariga yana bir misol. Bu misol Imomimiz yashagan davr uchun ancha mushkul edi. Kufada bir ayol egazak farzand ko'ribdi. Egizaklar bir-birlariga bellaridan yopishgan holda tug'ilibdilar. Hozir bundaylarni Siyom egizaklari deb ataydilar. Bir oz fursat o'tgach, o'sha ikki chaqaloqdan birining ajali etib o'ladi, ikkinchisi esa tirik. Agar bu holat bizning zamonda ro'y bersa, darhol jarrohlar aralashib, masalani nashtar bilan hal qilib qo'ya qoladilar. Lekin gap 1300 yil avval bo'lgan voqea haqida ketyapti. Hullas, hamma hayron. O'likni qabrga qo'ymoqchi bo'lsalar, uning tirik sherigi bor. Ko'mmasalar...
Shunda hech kim jo'yali bir javob aytolmagan mazkur masalaga Allohning ilhomi bilan Imomi A'zam javob qiladilar. U kishi, bu o'lgan bola ko'miladi, lekin shundoq ko'miladiki, tirik bola erning ustida qoladi, deydilar. Huddi shunday ko'madilar va Allohning qudrati bilan sanoqli kundan so'ng er o'sha marhum farzandni tirik farzanddan ajratib oladi. Tirik bolaning xayoti mana shunday saqlab qolinadi. Keyin uni Imomi A'zamning o'g'li deb ataydilar. Imomimizning bu "o'g'li" uzoq yillar umr ko'radi.
Kufa viloyati va shahrining hokimi Ibn Hubaya Imomi A'zamga Kufa viloyatiga qozi bo'lishni taklif qiladi. Taklifimni qabul qilmasangaz, zindonband bo'lasiz, sizni har kuni o'n darra uradilar, deb tahdid qiladi. Shunda Imomy A'zam, rahmatullohi alayh: "Allohning oxirat diyoridagi azobidan bu dunyodagi hokimning azobi engil bo'ladi, men roziman", deydilar.
Imomi A'zamni zindonband qilganlaridan so'ng o'n kun davomida hokimning huzuriga olib borar ekanlar. Hokim u zotdan: "O'ylab ko'rdingizmi, endi qozi bo'lishga rozimisiz" deb so'rar ekan. Rad javobini eshitgach, g'azablanar, yana o'n darra urishga buyurar ekan.
Imomimiz kaltaklanib, zindonga qaytganidan so'ng yig'lar ekanlar. Hamxonalari bu holatdan hayron. Nihoyat, Imomimizdan nega bunday qilayotganlarini so'rashga jur'at qilibdilar. Axir sizga lavozim bermoqchilar-ku, uni tezroq qabul qiling shu azoblardan qutulasiz, deyishibdi. Shunda Imomi A'zam rahmatullohi alayh "Men kaltak zarbidan yig'layotganim yo'q. Onamga rahmim kelganidan yig'layapman. U kishi mening zindonga tushganimdan, kaltaklanayotganimdan boxabarlar. Onam qanday chidayapdilar ekan! Meni mana shu narsa yig'latyapti", degan ekanlar. Shu tariqa o'n kunni azobda o'tkazibdilar. O'n birinchi kunga o'tar kechasi hokimning tushiga janob Rasululloh, sollallohu alayhi va sallam, kiribdilar. Payg'ambarimiz hokimga: "Mening sunnatimni tiriltirib, dunyoga yoyayotgan zotni zindonga olib kirishdan ko'rqmaysan-mi?" deb tanbeh berdilar. Hokim tong otishi bilanoq, shaxsan o'zi zindonga kirib, Imomi A'zamdan, rahmatullohi alayh, uzr so'rab, u zotni ozod qildi.
Zindondan ozod bo'lganlaridan keyin imomimiz Kufani tark etib, Makkai mukarramaga ketadilar va bu muborak shaharda o'n yillar davomida istiqomat qildilar. Bu zotning hayotlaridan yana bir nuqta – etmish yillik hayotlarida ellik besh marta haj ibodatini ado qilganlar. Demak, Imomimiz nafaqat Kufadaga, balki Makkai mukarrama va Madinai munavvaradagi ulamolarning suhbatlaridan ham bahramand bo'lganlar.
Bizlarga ming yillar davomida Imomi A'zam mazhabida ta'limot berildi va shunga binoan bu ta'limotga ota-bobolarimiz amal qilib keldilar, biz ham amal qilmoqdamiz. Alloh taoloning buyruqlarida qoim bo'lib, Imom A'zamning mazhablarida bo'lishimiz har birimiz uchun bir xayriyat, yaxshilik ekanini yaxshi anglab olsak, hammamiz uchun ham foydali bo'ladi.
Abu Yusuf va Imom Muhammad (ularni «Sohibon» deyishadi) hamda Imom Zufar kabi ko'plab zabardast olimlar Imomi A'zamdan fiqh ilmini o'rganadilar.
Abu Hanifaning "Al-Fiqh al-akbar", «Usmon al-Butiyga taqtsim etilgan risola, "Al-olim va al-mutaallim", «Ar-Raddu alal-Qadariya» kabi asarlari mavjud.
Imomi A'zam hijriy 150 yili etmish yoshlarida Bag'dodda vafot etganlar.
Abu Hanifa shahardagi Hizaron qabristoniga dafn qilinadi. Olimning Bag'doddagi masjidi mashhurdir. Masjidning juda qimmatli va noyob kitoblarga boy bo'lgan kutubxonasi mavjud.
Alloh taolo mazhabboshimiz hazrati Imomi A'zam Abu hanifaga, rahmatullohi alayh, ulug' rahmati ila marhamat qilsin! Islom diniga va bizga qilgan beqiyos xizmatlari uchun ul zotga eng go'zal tuhfalar in'om aylasin. Omin!
«Imomi A'zam – buyuk imomimiz»
kitobidan olindi.
KYeYINGI MAVZULAR:
HAJ KITOBI
Hajning farz bo'lish vaqti
Hukmi va farz bo'lishining dalili
Ka'baning qisqacha tarixi
Farz bo'lishining sababi
Farz bo'lishining shartlari
Sahih ado bo'lishining shartlari
Vaqti
Ruknlari
Hajning vojiblari
Hajning sunnatlari
Ihrom
Miyqot
Hajni ado etish tartibi
Hajda man' qilingan amallar
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Hech shubha yo‘qki, xalifa Usmon ibn Affon roziyallohu anhuning o‘limlariga sabab bo‘lgan hodisalardan tortib hazrati Aliy ibn Abu Tolib roziyallohu anhuning o‘limlarigacha bo‘lgan davrda bo‘lib o‘tgan hodisalar Islom uchun, musulmon ummati uchun misli ko‘rilmagan musibat bo‘ldi.
Ushbu hodisalar tufayli musulmon ummati o‘rtasida bo‘linish yuz berdi. O‘sha paytgacha bir tanu bir jon bo‘lib, butun dunyoga Islom nurini taratib kelayotgan, butun insoniyatga xayru barakani ulashib kelgan dunyo tarixidagi eng yaxshi ummat ichida darz paydo bo‘ldi. Avvallari bu ummat vakillari ixtilof nimaligini bilmas edilar. Vaqti kelib, ular avval ikkiga, keyinroq uchga bo‘linib ixtilof qildilar. Xuddi o‘sha mash’um hodisalar tufayli boshlangan bu bo‘linishlar sekin-asta davom etib, musulmon ummatining sog‘lom tanasi ichidan turli-tuman toifalar chiqdi. Shiy’a, rofiza, xavorij va shunga o‘xshash boshqa har xil toifalarning kelib chiqishi aynan ana shu hodisalardan boshlangan edi.
Mazkur hodisalar tufayli musulmon ummati avval hokim shaxs haqidagi ba’zi mulohazalar bilan bahs boshlagan bo‘lsa, oxiri kelib iymon va kufr borasida bahs qiladigan, bir-birini kufrga ketganlikda ayblaydigan darajaga yetdi.
Ushbu hodisalar, avvalo, fitnachilarning hazrati Usmonga u kishi ishga qo‘ygan ba’zi voliylar haqida shikoyat qilishlari bilan boshlangan edi. Oxiri kelib xorijiylar o‘zlariga muxolif bo‘lganlarni, hatto hazrati Aliydek zotni kofirlikda ayblay boshlashdi. Tabiiyki, qarshi tomondan ham o‘ziga yarasha javob bo‘ldi.
Ushbu hodisalar tufayli musulmon ummati ichida bir-birining qonini o‘zi uchun halol bilish va bir-birini o‘ldirishni ravo ko‘rish boshlandi.
Birinchi marta fitnachilar hazrati Usmon roziyallohu anhuning qonlari va mollarini o‘zlariga halol hisoblab, u kishini o‘ldirib, mollarini talashdi. Ana shu nobakorlik oqibatida ishlar rivoj topib, «Tuya hodisasi»da, «Siffin»da bir necha o‘n minglab kishi halok bo‘ldi. Xorijiylar bilan bo‘lgan alohida hodisalarni qo‘shadigan bo‘lsak, bu hisob yana ham ortadi.
Bir tanu bir jon bo‘lib, dunyo xalqlarini birin-ketin bandalarning bandalarga sig‘inishidan Allohning ibodatiga, noto‘g‘ri dinlarning jabridan Islomning adolatiga, dunyo torligidan oxirat kengligiga, johiliyat zulmatlaridan Islom nuriga chiqarayotgan ummat bir-birini Robbiga ibodat qilishdan chiqarish, bir-biriga jabr qilish, Islomning kengligidan ixtilof torligiga, Islom nuridan jaholat zulmatiga o‘ta boshladi.
Ushbu hodisalar tufayli musulmon ummatining guli, yetakchi kuchi bo‘lmish sahobai kiromlarning ko‘pchiligi nobud bo‘ldilar. Ularning ma’naviy kuchlariga futur yetdi.
Ushbu hodisalar tufayli musulmon ummati boshiga tushgan musibatlarni birma-bir sanab chiqish nihoyatda og‘ir ish. Shuning uchun bu borada gapni qisqa qilganimiz ma’qul.
Endi ijozatingiz bilan mazkur hodisalarga baho berish haqida bir necha og‘iz so‘z.
Bu hodisalar bo‘lib turgan vaqtlarning o‘zidayoq ularga baho berish boshlangan. Unda har bir tomon o‘zini haq, o‘zgani nohaq deb bilgan. Tarafkashlik bo‘lib turgan joyda bundan boshqa narsa bo‘lishi mumkin ham emas. Ammo mazkur hodisalarga baho berish ular bo‘lib o‘tganidan keyin nihoyatda avj olgani kutilmagan hol. Ushbu hodisalar bo‘lib o‘tgandan keyin turli sabablarga ko‘ra ularni baholash, «kim nima qilgan-u, kim nima qilmagan, aslida nima qilish kerak edi», kabi mavzularda munozaralar qizib ketgan. Bu borada har kim o‘sha to‘palonlar yuz bergan vaqtdagi har bir harakat va sakanot, har bir og‘iz gap va so‘zdan o‘z fikrini qo‘llashga, o‘zganing fikrini rad qilishga dalil izlagan. Tarafkashlik va nizo olovida qizib ketib, dalil topa olmay qolgan paytlarda o‘zidan qo‘shib yuborishlar bo‘lmaganiga esa hech kim kafolat bera olmaydi.
Tarafkashlik avj olgan joyda har kim o‘zining haq ekanini isbot qilishga urinib, o‘zida bo‘lmagan yaxshi sifatlarni bemalol da’vo qilganidek, o‘zida bo‘lgan salbiy sifatlarni taraddudsiz inkor etadi. Shu bilan bir vaqtda, qarshi tarafning barcha yaxshiliklarini inkor etgan holda, barcha yomonliklarni unga ag‘daradi. Mana shu jarayonda nima bo‘lsa bo‘ladi.
Islom ummati yolg‘on nima ekanini bilmas edi. Ammo fitnachilar o‘z qilmishlarini xaspo‘shlash, odamlarni ortlaridan ergashtirish maqsadida bu ummat ichiga «yolg‘on» degan illatni olib kirishdi. Jumladan, ular: «Bizga Aliydan xat keldi» «Bizga Oishadan xat keldi», «Bizga falonchidan xabar keldi» «U debdi», «Bu debdi» degan yolg‘onlarni ham tarqatishgan edi.
Fitnachilar mazkur mash’um hodisalar o‘tib ketganidan keyin ham o‘z tarafini olib, o‘zgani tanqid qilishda davom etaverishdi. Bu narsalar asta-sekin avj ola boshladi. Tarafkashlikda uchiga chiqqan tomonlar esa o‘z gaplarini tasdiqlash uchun oyat va hadislarni nohaq ta’vil qilganlari yetmagandek, yolg‘onlar to‘qib, hatto ularga hadis sifatini berishgacha yetib borishdi.
Ammo mas’ul kishilar, ulamolar bu nobakorlikni darhol bo‘g‘ib tashlash yo‘liga o‘tdilar. Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamga oid barcha rivoyatlar yaxshilab himoya qilindi. Hadislarning darajalarini aniqlashning mustahkam qoidalari ishlab chiqildi. Bu borada fitnachilarning fitnasi o‘tmadi.
Ammo tarixchilar keltirgan rivoyatlarga bu qadar e’tibor qaratilmadi, chunki tarix haqidagi rivoyatlar din va e’tiqod masalalari bo‘yicha rivoyatlar ahamiyatiga ega emas, degan o‘y bor edi. O‘sha paytlarda bo‘lib o‘tgan hodisalar haqidagi rivoyatlar to‘plandi. Ammo ularni saralash va yaroqsizini tashlab yuborish ishlari qilinmadi. Bu narsa ayniqsa hukmdorlik uchun o‘zaro kurash olib borgan toifalarga qo‘l keldi. Ular turli asossiz rivoyatlardan o‘z manfaatlari yo‘lida foydalanish bilan birga, yetmay qolgan joylariga o‘zlaridan qo‘shib yuborishdi.
Asta-sekin sahobai kiromlarga til tekkizish boshlandi. Til tekkan sahobiyning tarafdorlari o‘ziga yarasha javob berishdi. Har kim o‘zi ergashgan shaxsni ulug‘lashga o‘tdi.
Ayniqsa, hazrati Aliy roziyallohu anhu haqlarida bunga o‘xshash gap-so‘zlar ko‘p uchraydi. Ba’zi g‘uluvga ketgan toifalar u zotni ilohlik darajasigacha ko‘targan bo‘lishsa, xorijiylarga o‘xshash kimsalar: «Kufrga ketdi», deyishgan.
Yana boshqa bir toifalar hazrati Aliy roziyallohu anhuning taraflarini olish maqsadida u zotni mazlum qilib ko‘rsatishga urinib, boshqa bir nechta katta sahobalarni esa kofirga chiqarib qo‘yishgan.
Bu masalalarga bag‘ishlangan majlislar, janjallar bo‘ldi, kitoblar yozildi, xutbalar o‘qildi. Nima bo‘lsa bo‘ldi, lekin ixtilof ko‘payib boraverdi.
Nihoyat, musulmonlar jumhuri – ahli sunna val jamoa bu masalada ijmo’ ila eng adolatli va so‘nggi nuqtani qo‘ydi: orada bo‘lib o‘tgan ko‘ngilsiz hodisalarda hazrati Aliy va u zotning tarafdorlari haq bo‘lganlar. Ular haqida boshqacha gap bo‘lishi mumkin emas. Bunga dalil va hujjatlar yetarli. Ularning eng ishonchli va kuchlisi Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallamdan vorid bo‘lgan sahih hadislardir. Xususan, Ammor ibn Yosir roziyallohu anhu va Zul Sadyaynining hazrati Aliy roziyallohu anhuning fazilatlari haqidagi, kelajakda bo‘ladigan fitnalar haqidagi hadislari fikrimizga dalil bo‘la oladi.
Orada bo‘lib o‘tgan ko‘ngilsiz hodisalarning aybdorlari Ibn Saba’ boshliq fitnachilar va xorijiylardir, barcha qilingan gunohlar ularning bo‘ynida. Ular haqida boshqa gap bo‘lishi mumkin emas.
Fitnachilar asosan Misr, Basra va Kufada tuxum qo‘yib, urchib ketishdi. Fitnaning bosh qarorgohi Misr edi. Uning Islom jamiyatining markazidan uzoqda joylashgani, u yerda haqiqiy ulamolarning, xususan, sahobalarning kam bo‘lgani va boshqa shunga o‘xshash omillar fitnachilarning o‘z fikr-mulohazalarini avom xalqqa yetkazishlariga katta imkon berar edi.
Orada bo‘lib o‘tgan ko‘ngilsiz hodisalarda fitnachilarga ham, hazrati Aliy roziyallohu anhuga ham qo‘shilmagan, balki u zotga talab qo‘yib, talabi bajarilgandagina bay’at qilishlarini aytgan toifa ham bor edi. Ularning gaplari va qilgan ishlari «Tuya» va «Siffin» hodisalaridan hammamizga ma’lum. Ushbu toifaning mashhur shaxslari sifatida Talha ibn Ubaydulloh, Zubayr ibn Avvom, Muoviya ibn Abu Sufyon va Amr ibn Os roziyallohu anhumni eslash mumkin. Ahli sunna val jamoa musulmonlari ularni: «Xato ta’vil va ijtihod qilganlar», deb baholaydi. Ular haqoratlanmaydilar, yomonlanmaydilar. Balki sahobiy bo‘lganlar boshqa sahobai kiromlar bilan bir qatorda ko‘riladi.
Ulamolarimiz va musulmonlar jumhuri bu ishda g‘oyatda talabchan bo‘lgani sababli bu haqda har bir musulmon shaxs e’tiqod qilishi lozim bo‘lgan narsani aqiyda kitoblarimizga bitib ham qo‘yganlar.
Jumladan, ahli sunna val jamoaning eng mashhur aqiyda kitoblaridan biri bo‘lmish «Aqiydai Tahoviyya»da quyidagilar aytiladi:
«Biz ularning hammalari haqida yaxshilik bilan: «Robbimiz, bizni va bizdan avval iymon bilan o‘tgan birodarlarimizni mag‘firat qilgin, iymon keltirganlarga nisbatan qalbimizda g‘ashlik qilmagin. Robbimiz, albatta, Sen o‘ta shafqatlisan, o‘ta rahmlisan», deymiz (Hashr surasi, 10-oyat).
Alloh taolo bizning qo‘llarimizni o‘z vaqtida bo‘lib o‘tgan fitnadan asragan. Biz Allohdan tillarimizni ham mazkur fitnadan saqlashini so‘raymiz».
«Islom tarixi» birinchi juzi asosida tayyorlandi