Uylarimizni hashamatli qilib, baland-baland quryapmiz. Ammo oila a’zolari o‘rtasida mehr, oqibat, muruvvat kamaydi.
Tibbiy uskunalar, jihozlar rivojlanib boryapti, ammo yildan yilga kasalliklarning turlari ko‘payyapti.
Insoniyat kosmosga parvoz qilmoqda. Ammo yon qo‘shnimiz och qolayotganidan, qishda sovqotayotganidan xabarimiz yo‘q.
Pullarimiz ko‘p, uy, mashina va boshqa qimmat jihozlar sotib olyapmiz. Ammo xotirjamlik kam. Noshukrlik bor.
Hamma ilmiy jihatdan o‘sib borsa-da, bir-birini, voqealarni, o‘qigan narsalarini his qilish kam.
Ilm olyapmiz, ammo ilmga amal qilish sust.
Haqiqiy do‘stlar kam. Ko‘plari pul, mansab, obro‘ uchun ulfat bo‘lib olgan.
Qimmat soatlarni taqamiz. Ko‘rinishi, shakli, hajmi turlicha. Ammo ko‘p narsaga vaqtimiz yetmaydi.
Yer yuzi bo‘yicha aholi soni ortib boryapti. Ammo o‘zaro mehr, insoniylik yo‘qolib boryapti.
Ey Robbim! Ahvolimizni isloh qilgin va bizga go‘zal xotima bergin!
Nozimjon Hoshimjon tayyorladi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Abu Said Xudriy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning sahobalaridan bir nechtasi safarga chiqishdi. Ular arab mahallalaridan biriga tushib, mehmon qilishini so‘rashdi. Mahalladagilar esa ularni mehmon qilishdan bosh tortishdi. Nogahon, ana shu mahalla oqsoqolini bir narsa chaqib oldi. Unga hamma narsani qilib ko‘rishdi, ammo foyda bermadi. Ba’zilar: «Ana u mehmonlarga boringlar-chi, shoyad, ularda biror narsa bo‘lsa?» deyishdi. Ular borib: «Ey mehmonlar jamoasi, bizning boshlig‘imizni bir narsa chaqib oldi. Hamma harakatni qilib ko‘rdik, ammo foyda bermadi. Sizlarda biror narsa bormi?» deb so‘rashdi.
Mehmonlardan bittasi: «Allohga qasamki, men dam solinadigan bir duoni bilaman. Lekin sizlardan bizni mehmon qilishingizni so‘raganimizda, rad etdinglar. Bizga bu duoning evaziga biror narsa bermasanglar, uni aytmayman», dedi. Ular bir to‘da qo‘y berishga kelishib olishdi. Shunda u sahoba «Alhamdu lillahi Robbil ’alamiyn»ni (ya’ni, Fotiha surasini) o‘qib sufladi. Oqsoqol go‘yo arqon yechilganidek harakatga keldi. Unda biror og‘riq qolmay yurib ketdi. Keyin ular kelishilgan narsani berishdi. Sahobalar: «Uni taqsimlanglar», deyishgan edi, dam solgan kishi: «Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan bu to‘g‘rida so‘rab, bizga biror narsani buyurmagunlaricha taqsimlamanglar», dedi. Sahobalar Nabiy sollallohu alayhi vasallam huzurlariga borib, bu voqeani aytib berishdi. Shunda u zot: «Sen uning (Fotiha surasining) shifo ekanini qayerdan bilding? - dedilar, so‘ngra to‘g‘ri qilibsizlar, ularni taqsimlanglar. Menga ham ulush ajratinglar», deb Nabiy sollallohu alayhi vasallam kulib qo‘ydilar».
Imom Buxoriy va Imom Muslim rivoyatlari.
Mana shu imom Buxoriyning rivoyatlari mukammalroqdir.
Boshqa rivoyatda esa: «Fotihani o‘qib, tufugini to‘plab suflab qo‘ydi. So‘ng haligi kishi tuzalib ketdi», deyiladi.
Imom Navaviyning «Al-Azkor» kitobidan