بسم الله الرحمن الرحيم
ZAKOT MOLNI POKLASH DЕMAKDIR
Muhtaram jamoat! Zakot – islomning beshta asosiy ustunlaridan uchinchisi bo‘lib, hijratning ikkinchi yili shavvol oyida ramazon ro‘zasi va fitr sadaqasidan so‘ng farz qilingan. Zakot lug‘atda: poklik, ko‘payish, ziyoda bo‘lish va baraka ma’nolarida keladi. Shar’iy istilohda esa: “Muayyan mollardan belgilangan bir bo‘lagini Alloh taolo belgilab bergan bir toifa musulmon kishilarga mulk qilib berishdir”. Zakot so‘zining ma’nolaridan bevosita ko‘rinib turibdiki, uni bergan kishining mol-u davlatining qolgan qismi faqir va miskinlarning haqqidan pok bo‘ladi. Zakoti berilgan molga baraka kiradi, shuningdek, ko‘payib, o‘sib borib, ziyoda bo‘laveradi. Zakoti ado etilgan mollarni Alloh taolo asraydi. Bu hayot tajribalaridan juda ko‘p marotaba o‘tgan. Qur’oni Karimning o‘ttiz ikki joyida zakot berishga buyruq bo‘lib, shundan yigirma sakkiztasi namoz bilan birga zikr qilingan. Shu e’tibordan zakotning martabasi namozning martabasi bilan barobar desak hato qilmaymiz. Holbuki, namoz dinning ustuni deyiladi. Demak, musulmon inson namoz bilan zakotning orasini ajratmaydi. Bu haqda Alloh Taolo Qur’oni karimda shunday degan:
وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ
(سورة النور/56)
ya’ni: “Namozni to‘kis ado qilinglar, zakotni beringlar va Rasulga itoat qilinglar, shoyadki, rahm qilinsangiz”(Nur surasi, 56-oyat).
Ramazon oyi xayru saxovat va mehr-oqibat oyi bo‘lganligi uchun hamda bu oyda bajariladigan barcha amallarga ajrlar bir necha barobar ko‘paytirib berilishidan umid qilib mo‘min-musulmonlar zakotlarini ushbu oyda berishga odatlanishgan.
Quyidagi oyati karima zakot berish farz ekanligiga dalil hisoblanadi.
خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا ...
(سورة التّوبة/103)
ya’ni: “Mol-mulklaridan ularni u sababli poklashingiz va tozalashingiz uchun sadaqa oling...”. (Tavba surasi, 103-oyat)
Boylar bir qism mollarini kambag‘allarga berishlari farz qilingan. Alloh taolo shunday marhamat qiladi:
وَالَّذِينَ فِي أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ
(سورة المعارج/24-25)
ya’ni: “Ularning mol-mulklarida so‘raguvchi va bechora uchun ma’lum haq bordir” (Ma’orij surasi, 24-25-oyat)
Zakot boy va kambag‘alni bir-biriga yaqinlashtiradi, boy kishi yordam qilish sevinchi bilan yashasa, kambag‘al esa o‘z qalbida boyga nisbatan muhabbat va hurmat hissini tuyadi va xasislik o‘rtadan ko‘tariladi.
Zakoti berilgan mol har qanday balo va ofatlardan saqlanishi haqida Payg‘ambar sollallohu alayhi va sallam shunday deganlar:
عَنِ الْحَسَنِ الْبَصْرِي رَضِيَ اللهُ عَنْهُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ "حَصِّنُوا أَمْوَالَكُمْ بِالزَّكَاةِ وَدَاوُوا مَرْضَاكُمْ بِالصَّدَقَةِ وَأَعِدُّوا لِلْبَلاءِ الدُّعَاءَ"
(رواه الإمام أبو داود)
ya’ni: “Mollaringizni zakot (berishlik) bilan saqlangiz. Kasallaringizni sadaqa (berishlik) bilan davolangiz va turli balo-ofatlarga duoni hozirlangiz” (Imom Abu Dovud rivoyati).
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda Nabiy sollallohu alayhi vasallam shunday deganlar:
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: "إِذَا أَدَيْتَ زَكَاةَ مَالِكَ فَقَدْ قَضَيْتَ مَا عَلَيْكَ"
(رواه الإمام الترمذي)
ya’ni: “Qachon molingni zakotini ado qilsang, albatta, zimmangdagi burchni bajaribsan”, dedilar (Imom Termiziy rivoyati).
Zakot zimmasiga farz bo‘lgan kimsa uni kechiktirish bilan gunohkor bo‘ladi. Chunki, zakot faqirlarning haqqi bo‘lib, uni bermasdan o‘zida ushlab turish mumkin emasdir. Imom Muhammad rahmatullohi alayh: “Zakotni qasddan bermay kechiktirib yurgan kishining guvohligi qabul qilinmaydi” deganlar.
Shayton zakot beruvchi kishiga go‘yo molini qirqdan birini bersa, moli ozayib ketgandek tuyiltirishi mumkin. Biroq molni faqirga berish bilan mol hargiz kamaymaydi. Balki egasi o‘ylamagan tomonidan Alloh taolo molini ziyoda qiladi. Bunga qo‘yidagi hadis yaqqol dalil hisoblanadi:
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam marhamat qiladilar:
عَنْ أَبِي كَبْشَةَ الْأَنَّمَارِيِّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ أَنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّه عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: "مَا نَقَصَ مَالٌ مِنْ صَدَقَةٍ قَطُّ"
(رواه الإمام الترمذي)
ya’ni: “Mol-mulk sadaqa qilish bilan zinhor kamaymaydi” (Imom Termiziy rivoyati).
Zakotda zakot beruvchiga ham, oluvchiga ham, ular yashab turgan jamiyatga ham ko‘plab dunyoviy va uxroviy foydalar bor. Shuningdek, u tufayli mulkdor tarafning qalbi, poklanib, ruhiy tomondan o‘sib borishi yuzaga keladi.
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam Muoz ibn Jabalni Yamanga voliy qilib yuborayotganlarida shunday deganlar:
فَأعْلِمْهُمْ أنَّ اللهَ قَدِ افْتَرَضَ عَلَيْهِمْ صَدَقَةً تُؤخَذُ مِنْ أغْنِيَائِهِمْ فَتُرَدُّ عَلَى فُقَرَائِهِمْ
(رواه الإمام البخارى)
ya’ni: “Ularga bildirginki, Alloh taolo zimmalariga zakotni farz qilgandir. Zakotni u yerning boylaridan olinib, kambag‘allariga berilur!”. (Imom Buxoriy rivoyati).
Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda Rasululloh sollallohu alayhi va sallam shunday deganlar:
عن أَنَسَ بْنَ مَالِكٍ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ، يَقُولُ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: "وَيْلٌ لِلأَغْنِيَاءِ مِنَ الْفُقَرَاءِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، يَقُولُونَ: رَبَّنَا، ظَلَمُونَا حُقُوقَنَا الَّتِي فُرِضَتْ لَنَا عَلَيْهِمْ، فَيَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ: وَعِزَّتِي وَجَلالِي، لَأُدْنِيَنَّكُمْ وَلأُبَاعِدَنَّهُمْ"
(رواه الإمام الطبرني)
ya’ni: “Qiyomat kuni yo‘qsillar sababli boylarning holiga voy! Qambag‘allar shunday deydilar: “Parvardigoro! boy kishilar Sen bizga ajratib bergan haqlarimizni bermasdan zulm qildilar”. Alloh Taolo shunday marhamat qiladi: “Izzatim va jalolim haqqi, sizni o‘zimga yaqinlashtiraman, ularni esa uzoqlashtiraman” (Imom Tabaroniy rivoyati).
Imom G‘azzoliy rahmatillohu alayh aytadilar:
“Alloh taolo o‘z bandasiga jon ne’matini va mol ne’matini bergandir. Badan ibodatlari jon ne’matining shukridir, moliyaviy ibodatlar esa, mol ne’matining shukridir”.
Zakot berishi vojib bo‘lgan kishi o‘z vaqtida zakotini chiqarib bermasa, moli halokatga uchrashi haqida Oisha roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda Rasululloh sollallohu alayhi va sallam shunday marhamat qiladilar:
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُا قَالَتْ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: "مَا خَالَطَتِ الْزَكَاةُ مَالًا قَطُّ إِلَّا أَهْلَكَتْهُ"
(رواه الإمام البخاري)
ya’ni: “Qachon bir molga zakot aralashsa, albatta, uni halok qiladi”
(Imom Buxoriy rivoyati). Demak, zakot berish qolgan molning o‘sishiga, ko‘payishiga, eng muhimi, barakali bo‘lishiga va turli balo ofatlardan saqlanishiga sabab bo‘ladi.
Xulosa qilib aytadigan bo‘lsak, Alloh taolo bir necha oyatlarida, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam ham bir qancha hadislarida boyning molida kambag‘alning ulushi borligini bayon qilganlar. Shunday ekan, kim molining zakotini xasislik va och ko‘zlik qilib bermasa, baribir o‘zi bilmagan holda kambag‘alni haqqi uni molidan chiqib ketadi. Demak, kambag‘alni haqqi baribir chiqib ketar ekan, undan ko‘ra zakot vojib bo‘lgan vaqtni o‘zida zakotini bergan kimsa ham zimmasidagi farzni ado qilgan bo‘ladi va zakoti berilgan mollarga va’da qilingan barcha fazilatlarga erishadi. Dunyo va oxiratdagi yuksak darajalarga erishadi.
Muhtaram jamoat! Mav’izaning hanafiy mazhabimizdagi fiqhiy masalalar qismida zakotga tegishli ba’zi masalalar haqida suhbatlashamiz.
O‘MI Fatvo hay’ati tomonidan 2018 yilgi zakot nisobi 16 000 000 (o‘n olti million) so‘m etib belgilandi.
Zakot berish hur, aqliraso, balog‘atga yetgan, musulmon, nisob miqdoricha mablag‘ga ega, nisobga ega bo‘lganiga bir yil to‘lgan shaxslar zimmasiga farz bo‘ladi.
Alloh taolo barchamizga ibodatlarni o‘z vaqtida ado qiluvchilardan, zakotni chin dildan beruvchilardan qilsin. Omin!
“Qur’on tilovat qilinganda uni tinglanglar va jim turinglar, shoyad rahmatga erishsangiz” (A’rof surasi, 204-oyat).
Imom jahriy o‘qiganida ham, maxfiy o‘qiganida ham muqtadiy qiroat qilmasligiga dalil Payg‘ambarimizning: “O‘zimga-o‘zim nimaga Qur’onda tortishyapman dedim-a (shu sababli ekan-da)”, degan so‘zlaridir.
Yuqoridagilardan, muqtadiy ovoz chiqarib qiroat qilmasligi ma’lum bo‘ladi. Shunday ekan, Payg‘ambarimizning “tortishyapman” degan so‘zlarini “mashg‘ul bo‘lib qolyapman” deb ta’vil qilib bo‘lmaydi.
Demak, Rasulullohning: “O‘zimga o‘zim nimaga Qur’onda tortishyapman, dedim-a (shu sababli ekan-da)”, degan so‘zlari imom jahriy qiroat qiladimi yoki yo‘qmi, muqtadiy qiroat qilmasligiga ochiq-oydin hujjat, dalil bo‘ladi.
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan imom jahriy qiroat qilganida ham, maxfiy qiroat qilganida ham muqtadiy qiroat qilmasligi kerakligi to‘g‘risida rivoyatlar bor.
Imron roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi va sallam sahobiylari bilan bomdod namozini o‘qidilar. Namozlarini ado qilib bo‘lganlaridan so‘ng: “Qaysi biringiz (Sabbihisma Robbikal a’la)ni o‘qidi?” dedilar. Odamlardan ba’zilari: “Yo Allohning rasuli, men”, dedi. Payg‘ambarimiz: “Sizlardan ba’zingiz unda diqqatimni tortganingizni bildim”, dedilar».
Imron ibn Husoyn: “U zot qiroatini maxfiy qilganlar”, deb bayon etadi. Bu ham Abu Hurayra roziyallohu anhu rivoyat qilgan hadisda kelgan qaytariq maxfiy hol qolib, faqat jahriy holatga tegishli emasligini, balki iqtido qiluvchi barcha namozlarda imomning ortidan qiroat qilishdan qaytarilganini bildiradi.
Darhaqiqat, imomning ortida qiroat qilishdan qaytariq borasida Payg‘ambarimiz alayhissalomdan ko‘plab hadislar naql qilingan. Abu Hurayra va Imron ibn Husoyn roziyallohu anhumdan rivoyat qilingan mazkur hadislar ham shular jumlasidandir.
Shuningdek, Abdullohdan rivoyat qilingan xabar ham bor: «Biz Nabiy sollallohu alayhi va sallamning ortlarida qiroat qilar edik. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “Qur’onni menga chigallashtirdingiz”, dedilar».
“Ehtimol, ular Qur’oni karimni jahriy o‘qiyotgan bo‘lishlari va shuning uchun qiroat qilishdan qaytarilgan bo‘lishlari mumkin-ku?” deyilsa, bunga javoban: “Muqtadiylarning jahriy qiroati borasida biror naql yetib kelmagan. Ular jahriy qiroat qilgan bo‘lganlarida, qiroat qilganlari rivoyatlarda yetib kelgani kabi jahriy o‘qiganlari ham yetib kelgan bo‘lar edi”, deyiladi.
Bu hadisda faqat jahriy qiroatdan qaytarilmagan, balki imom ortida har qanday qiroat qilishdan qaytarilgan. Bunga boshqa dalillar ham bor. Abu Voildan rivoyat qilinadi: «Abdulloh ibn Mas’uddan imomning ortida qiroat qilish haqida so‘radim. U: “Jim turgin. Namozda mashg‘ul bo‘lish bor. Senga shu imomning o‘zi kifoya qiladi”, deb javob berdi».
Abdulloh ibn Shaddoddan rivoyat qilinadi: «Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “Kimning imomi bo‘lsa, imomning qiroati unga ham qiroatdir”, dedilar».
Jobir ibn Abdulloh roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Nabiy sollallohu alayhi va sallam namoz o‘qidilar va u kishining ortida bir kishi qiroat qildi. Sahobiylardan biri uni namozda qiroat qilishdan qaytardi. Natijada ular bu borada tortishib qolishdi. Bu holat Payg‘ambarimizga aytildi. Shunda u zot: “Kim imomning ortida namoz o‘qisa, imomning qiroati uning uchun ham qiroatdir”, dedilar»
Abu Muso roziyallohu anhu Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdan quyidagilarni rivoyat qilgan: “Imom qiroat qilsa, sizlar jim turinglar”.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Imom ergashish uchun tayinlanadi. U takbir aytsa, takbir aytinglar, qiroat qilsa, jim turinglar”, dedilar». Bu va shu kabi boshqa hadislar ham mavjud.
Payg‘ambarimiz alayhissalomning “Ummul Qur’onni o‘qimagan kishining namozi namoz bo‘lmaydi”, degan hadislari bizning nazdimizda kka o‘zi namoz o‘qigan kishiga tegishlidir.
Demak, mazkur hadisi sharif ehtimoliy ma’noga ega bo‘lib, uni imomning ortida qiroat qilishdan qaytarilgan hadisi shariflar tafsir qiladi. Ular: “Jahriy namozda muqtadiy Abu Hurayra roziyallohu anhuning hadisiga binoan qiroat qilmaydi. Maxfiy namozda esa, Ubodaning hadisiga binoan qiroat qiladi. Chunki Abu Hurayra va Uboda ibn Sobitning hadislari sahihdir”, deyishsa, bunday javob beriladi: “Ayni shu holatni yakka o‘zi namoz o‘qiyotgan kishiga tegishli qilsangiz bo‘lmaydimi?
Shunda Ubodaning hadisi ham, Imron ibn Husoynning hadisi ham sahihligicha qoladi. Chunki Imron ibn Husoynning hadisida maxfiy namozda muqtadiy qiroat qilishdan qaytarilgan bo‘lsa, Abu Hurayra roziyallohu anhuning hadisida jahriy namozlarda (muqtadiy) qiroat qilishdan qaytarilgan bo‘ladi.
Abu Hurayra roziyallohu anhuning hadisini Uboda rivoyat qilgan umumiy ma’nodagi hadisdan chiqarib yuborsak, unda hadis imom jahriy qiroat qilganida ham, maxfiy qiroat qilganida ham muqtadiy qiroat qilmasligi kerakligini anglatadi”.
Ularga yana bunday deyiladi: “Namozning qaysidir farzi muqtadiyga bir holatda soqit bo‘lib, boshqa holatda vojib bo‘lganini ko‘rganmisiz?”. Ular: “Yo‘q”, deb javob berishsa, bunday deyiladi: “Jahriy namozda qiroatni muqtadiydan soqit qilishingiz sizga maxfiy namozda qiroatni bekor qilishni yuklamaydi”.
Ba’zi sahobalarimiz bunga yana quyidagi dalilni keltirganlar: “Bir kishi imomga rukuda ergashib, namozni takbir aytib boshlasa-yu, umuman qiroat qila olmasa, barcha olimlar uning namozi durust bo‘lishiga ijmo qilishganlar. Bu holat ham muqtadiyga qiroat farz emasligiga dalil bo‘ladi”.
Kimdir: “Bu holatda zarurat tufayli unga ruxsat berilgan”, desa, bunday javob beriladi: “Bir kishi imom sajdadaligida namozga kelib qo‘shilsa, garchi zarurat bo‘lsa-da, uning bu rakati e’tiborga olinmaydi. Zarurat biror farzni soqit qilganida, imomga sajdada ergashgan kishidan rukuni ham soqit qilgan bo‘lar edi.
Demak, zarurat imomga rukuda ergashgan kishidan qiroatni soqit qilmasligi kerak, biroq amalda (muqtadiyga) qiroat qilish farz bo‘lmagani uchun ham bu holatda muqtadiydan qiroat soqit bo‘lmoqda. Shuning uchun muqtadiy qiroat qilmasa ham, namozi joiz bo‘laveradi”.
Bir guruh sahobiylarning bunday deyishgani rivoyat qilingan: “Imomning orqasida namoz o‘qigan kishiga qiroat yo‘qdir”. Ular Ali, Ibn Mas’ud, Jobir, Sa’d, Abu Said, Ibn Umar, Ibn Abbos, Zayd ibn Sobit kabi sahobiylar roziyallohu anhumdir.
Ali roziyallohu anhu aytadi: “Kim imomning orqasida turib qiroat qilsa, fitratiga zid ish qilibdi”. Zayd ibn Sobit roziyallohu anhu: “Kim imomning ortida qiroat qilsa, uning namozi namoz bo‘lmaydi”, degan.
Ibn Umar roziyallohu anhumodan: “Imomning orqasida turgan kishi qiroat qiladimi?” deb so‘raldi. U zot: “Yo‘q, sizlardan kim yakka o‘zi namoz o‘qisa, qiroat qilsin”, dedilar. Ibn Umar roziyallohu anhumo imomning orqasida qiroat qilmas edilar. Abu Said roziyallohu anhudan imomning ortidagi kishi qiroat qilishi haqida so‘raldi. Shunda u: “Unga imomning o‘zi kifoya qiladi”, dedi.
Abbos roziyallohu anhumodan bir kishi: “Imomning ortida qiroat qilamanmi?” deb so‘radi. U: “Yo‘q”, deb javob berdi. Hanafiy ulamolarimiz shu kabi hadislarga amal qilganlar. Qur’on, sunnat va sahobiylarning ijmolari ham shunga dalolat qiladi.
“Ta’vilotul Qur’on” asaridan
Abdulatif ALLOQULOV tarjimasi.