Muqaddas islom dinimizda oila masalasiga alohida e’tibor bilan qaralgan. Zero, oila har bir jamiyatning iligi hisoblanadi. O‘zagi mustahkam jamiyatning o‘zi ham mustahkam bo‘ladi.
Kuyida har bir ishlarida namuna bo‘lgan Zot – Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning umr yo‘ldosh sifatidagi namunalarni ibrat uchun eslab o‘tsak.
لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآَخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا
“(Ey, imon keltirganlar!) Sizlar uchun – Alloh va oxirat kunidan umidvor bo‘lgan hamda Allohni ko‘p yod qilgan kishilar uchun Allohning payg‘ambarida go‘zal namuna bordir” (Ahzob surasi, 21 oyat).
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam insoniyat ichra xulqlari va odoblari eng go‘zal Zotdir. Alloh taoloning O‘zi bu haqda ta’kidlab:
وَإِنَّكَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِيمٍ
“Siz eng buyuk xulq uzradirsiz”, deya marhamat qilgan (Qalam surasi, 4 oyat). Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam shu buyuk xulqlari bilan oilaviy hayot kechirganlar va Rabbimizning ayollar borasidagi:
وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ
“Ular bilan yaxshilikla yashangiz”, degan ilohiy farmonini amalda ko‘rsatib berganlar (Niso surasi, 19 oyat).
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam o‘z ahllariga juda mehribon va rahmli bo‘lganlar. Oisha onamizdan rivoyat qilinadi: “Bir kuni Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bilan safarda ketayotgan edik. Bir yalanglikka yetganimizda to‘satdan munchog‘im uzilib tushib qoldi. Shunda Nabiy sollallohu alayhi vasallam uni qidirish uchun to‘xtadilar. Odamlar ham to‘xtashdi. Holbuki ichishlik uchun na odamlarda, na bir yaqin atrofda suv bor edi. Odamlar Abu Bakrning oldiga borib:”Oishaning nima qilganini ko‘rmaysizmi?! Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni va U zot bilan birga odamlarni ham tutib qoldi-ku! Odamlar suvi bor joyda ham emaslar, o‘zlari bilan suvlari ham yo‘q”, dedilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam charchab tizzamga boshlarini qo‘yib uxlab qoldilar. Shu payt otam Abu Bakr roziyallohu anhu kelib: “Shunday taqchillik nozik payti ham Rasululloh sollallohu alayhi vasallamni to‘xtatasanmi?” – deb meni koyidilar. Koyish asnosida meni shunday turtkilardilarki, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam uyg‘onib ketmasinlar deb zo‘rg‘a qimirlamay o‘tirardim. U zot ham uxlab turib, suvsiz bo‘lib qolgandilar. Shunda Alloh taolo tayammum oyatini nozil qildi. Darvoqe, Usayd ibn Xuzayr: “Ey Abu Bakrning oilasi, sizlarning barakangiz tufayli!” – dedi. Oisha roziyallohu anho so‘zlarida davom etib: Keyin men mingan tuyani turg‘izgan edik, munchog‘imni o‘shaning tagidan topdik” (Imom Buxoriy rivoyati).
E’tibor bergan bo‘lsangiz, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam birgina munchog‘ni deb chanqoqlik paytida ham odamlarni to‘xtatib uni izlashga tushganlar.
U zot alayhissalom biror marta birovga qo‘pol so‘z aytmaganlar, hech kimni xaqorat qilmaganlar, qo‘l ko‘tarmaganlar, quvvatlarini faqatgina Allohning yo‘lida sarflaganlar. Bu mehr-shafqatni to‘g‘riroq tasavvur qilish uchun ba’zi statistik ma’lumotni keltirib o‘tamiz: Musulmon bo‘lmagan, ayni vaqtda peshqadamlikni da’vo qilayotgan ba’zi mamlakatlar aholisi orasida 70% erkaklar o‘z ayollarini urar va shu kaltaklangan ayollarning 83%i og‘ir ahvolda shifoxonalarga tushar ekan. “Madaniyat”ni da’vo qilayotgan yurtlarda ayollar huquqi ana shu ahvolda.
Endi yana Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning oilalariga qaytaylik. Bir kuni safarda Sofiya onamiz mingan ulov orqada qolib ketadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam oldilariga kelganlarida Sofiya onamiz yig‘lab: “Meni sekin yuradigan ulovga mindiribsiz”, - deydilar. Nabiy alayhissalom esa onamizning ko‘z yoshlarini artib, yupatdilar (Nasaiy rivoyati).
Payg‘ambarimizning o‘z ahli ayollariga nisbatan muomalalari xuddi shunday mehribonlik va g‘amxo‘rlik bilan yo‘g‘rilgan edi.
No‘mon ibn Bashir roziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisda shunday deyiladi: “Abu Bakr roziyallohu anhu Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzurlariga kelganlarida Oisha roziyallohu anhoning baland ovozda gapirayotganligini eshitdi va yaqin kelib: “Ey Ummu Rumonning qizi, Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning huzurida ham ovozingni baland qilasanmi?!” – deya koyidilar. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam oralarini ajratdilar va ketgach: “Sen bilan haligi kishining orasini ajratganimni ko‘rdingmi?” – dedilar. Biroz vaqt o‘tgach Abu Bakr roziyallohu anhu qayta kyelib, kirishga izn so‘raganlarida Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Oisha onamizni kuldirib o‘tirgan edilar. Shunda Abu Bakr roziyallohu anhu: “Janjallaringizga sherik qilganingizdek, quvonchingizga ham meni qo‘shinglar”, - dedilar (Imom Ahmad rivoyati).
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam barchaga bir xil go‘zal muomalada bo‘lganlari kabi ahli ayollari bilan ham ana shunday namunali hayot kechirganlar. Bugungi kunda har birimiz U zotdan o‘rnak olsak, jamiyatimiz qanday ham go‘zal va farovon bo‘lar edi!
Jaloliddin Hamroqulov
Toshkent islom instituti “Tahfizul Qur’on” kafendrasi mudiri,
Toshkent shahar“Novza” jome masjidi imom xatibi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
أَلْعِلْمُ فِى الصِّغَرِ كَالنَّقْشِ فِى الْحَجَرِ
Yoshlikda olingan bilim toshga o‘yilgan naqsh kabidir.
Ilm olish uchun eng afzal davr bu insonning yoshlik chog‘idir. Chunki yoshlikda bolaning xotirasi kuchli bo‘ladi. Bu vaqtda olingan ilm bola xotirasida uzoq vaqtgacha saqlanib qoladi. Shuningdek, yoshlikda har xil tashvish va yumushlardan uzoq bo‘lgan bolaning fikri faqat o‘qishda bo‘lib, natijada u ilmni yaxshi o‘zlashtiradi. Katta bo‘lib, ishlari ko‘paygach, fikri bo‘linadi yoki ilm olishga vaqt ajratolmay qoladi.
Afsuski, aksariyat bolalar ayni ilm olish payti kelganda ham o‘yin-kulgi va bekorchi mashg‘ulotlar bilan ovora bo‘lib yuraveradilar. Ota-onalari ham: “Hali farzandimiz yosh, katta bo‘lgach o‘qir”, deya bunga beparvo qaraydilar. Aslida bola taxminan 3-4 yoshlarida xotirasi eng yaxshi ishlaydigan davr bo‘ladi. O‘sha paytdan boshlab, bolani sekin-asta ilmga jalb qilish yaxshi natija beradi.
So‘zimizni dalili sifatida bir misol keltiramiz. Mashhur alloma bobomiz Abu Ali ibn Sino 4 yoshida Qur’oni karimni to‘liq yod olgan. Bundan tashqari, tarix, falsafa, tibbiyot, mantiq va boshqa fanlarni chuqur o‘zlashtirgan. O‘n sakkiz yoshigacha hayotida kerak bo‘ladigan barcha ilmlarni mukammal o‘rganib, mashhur olim, tabib darajasiga ko‘tarilgan. Bundan kelib chiqadiki, ota-onalar farzandlarini yoshlik davridan unumli foydalanib, kerakli ilmlarni egallashlari uchun qulay sharoitlarni ta’minlab berishlari lozim.
مَنْ لَمْ يَتَعَلَّمْ صَغِيرًا لَمْ يَتَقَدَّمْ كَبِيرًا
Kim yoshlik chog‘ida ilm olmasa, katta bo‘lganida yuksalmaydi.
Ushbu maqolni ikki xil ma’noda tushunish mumkin:
1. Kim yoshlik chog‘ini g‘animat bilib, ilm egallamasa, katta bo‘lganida bunga iloj topa olmaydi. Kishining yoshi keksaygan sari uning xotirasi pasayishi ham bor haqiqat.
2. Kim yoshligida ilm olmasa, katta bo‘lganida biron pog‘onaga ko‘tarila olmaydi, insonlar orasida ham eng keyingi o‘rinda turadi, chunki uning ilm-ma’rifati yo‘q. Ilm insonni yuksaltiradi va ravnaq topishiga yordam beradi. (Lekin, o‘rni kelganida shuni ham aytib qo‘yish lozimki, ilm faqat biron martabaga erishish uchungina o‘rganilmaydi).
يُطَيَّبُ القَلْبُ لِلْعِلْمِ كَمَا تُطَيَّبُ الأَرْضُ لِلزِّرَاعَةِ
Yer ekin ekish uchun tozalangani kabi qalb ham ilm uchun tozalanadi.
Ilmning makoni qalbdir. Ma’lumki, ilm ezgulik va nurdir. Kishi ilmni puxta egallash uchun qalbini turli xil ma’naviy illatlar, jumladan kibr, hasad, gina, kudurat, g‘iybat va shu kabilardan tozalashi lozim. Ushbu kamchiliklar bor qalbga ilm yaxshi o‘rnashmaydi, tezda unutiladi yoki biron manfaat keltirmaydi. Shuning uchun ilm olishga kirishayotgan kishi birinchi navbatda qalbini tozalashi, so‘ngra yaxshi niyat bilan ilm tahsliga o‘tishi kerak.
Bola yoshligida xotirasi kuchli, qalbi toza va beg‘ubor bo‘ladi. Bunday paytda olingan ilm har taraflama pishiq va mustahkam bo‘ladi. Demak, ota-onalar bu borada mas’uliyatliroq bo‘lsalar, farzandlarining kamolga yetib, olim bo‘lib, dini va yurtiga foydasiga tegadigan chin inson bo‘lishida hissa qo‘shgan bo‘ladilar.
Odilxon qori Ismoilov