Alloh taolo ba’zi kishilarga ro‘zada ham yengillik qilgan. Bu islomning hukmlarida bandalarga yengillik iroda qilinganiga dalildir. Alloh taolo aynan ro‘za haqidagi oyatda: “Alloh sizlarga yengillikni xohlaydi va sizlarga qiyinchilikni xohlamaydi” (Baqara, 185-oyat) deb marhamat qiladi. Mana shunga ko‘ra, farz bo‘lishiga qaramasdan, Alloh taolo ba’zi o‘rinlarda bandalariga ro‘zasini ochishga ruxsat beradi. Bular ramazondagi uzrlilar bo‘lib, “Al-Fiqhul hanafiyya” kitobi muallifi ularni ikki qismga bo‘lgan:
Birinchi qismga quyidagilar kiradi:
1.Musofir. Islom dini o‘z yurtidan shar’iy safar masofasicha uzoqlikdagi joyga ketgan musofirga ro‘za tutmaslikka ruxsat beradi. O‘z yurtidan 86 km. va undan ko‘proq masofada o‘n to‘rt kun va undan kamroq muddatga turishni niyat qilib chiqqan kishi musofir bo‘ladi va bu musofirga safardalik paytida ro‘za tutmaslikka islom shariati ruxsat beradi. Dalil: Alloh taolo: “Sizdan kim bemor yoki safarda bo‘lsa, bas, sanog‘ini boshqa kunlarda tutadi” (Baqara,185) deb marhamat qilgan.
Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Biz Rasululloh sallallohu alayhi va sallam bilan safarga chiqardik. Bizning oramizda ro‘zadorlar ham, ro‘za tutmaganlar ham bor edi. Ro‘za tutganlar tutmaganlarni, tutmaganlar ro‘za tutganlarni ayblamasdi” (Imom Buxoriy va Muslim rivoyati).
Alloh taoloning: “Agar bilsangiz ro‘za tutmog‘ingiz siz uchun yaxshidir” (Baqara,184-oyat) degan oyatiga binoan, agar musofir kishiga zarar bo‘lmasa, ro‘za tutish afzal deydilar.
2.Bemor. Agar bemor kasalligi ziyoda bo‘lishidan qo‘rqsa yoki kasallikdan tuzalishi kechikadigan bo‘lsa, islom unga ro‘za tutmaslikka ruxsat beradi. Lekin bu gapni musulmon, ishonchli tabiblar aytgan bo‘lishi lozim. Agar u o‘zining fikriga asoslanib, ro‘zasini ochadigan bo‘lsa, unga kafforat lozim bo‘lib qoladi. Gohida ro‘za kasallikdan shifo topishiga ham sabab bo‘ladi. Bemor kishining ro‘za tutmasligiga ruxsat ekanligiga dalil, Alloh taoloning yuqoridagi “Sizdan kim bemor yoki safarda bo‘lsa, bas, sanog‘ini boshqa kunlarda tutadi” (Baqara,185) degan oyatidir.
3.Homilador va emizikli ayol. Shariatimiz bu ikkisiga agar o‘zlariga yoki farzandlariga zarar yetish xavfi bo‘ladigan bo‘lsa, ro‘za tutmaslikka ruxsat beradi. Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sallallohu alayhi va sallam o‘ziga zarar yetishidan qo‘rqqan homiladorga va bolasiga zarar yetishidan qo‘rqqan emizikli ayolga ro‘zasini ochishga ruxsat berdilar” (Imom Nasaiy va Ibn Moja rivoyati).
Emizikli ayol agar tabib buyurgan bo‘lsa, emizikli bolasini muolajasiga dori ichishi uchun og‘zini ochishi ham mumkin. Bu islomning rahmati, uning hukmlarining yengilligiga katta dalildir.
4. Halok bo‘lishdan qo‘rqqan kishi. Ro‘zador kishiga juda qattiq chanqoq yoki ochlik yetsa, undan halok bo‘lib qolishidan yoki aqli noqis bo‘lib qolishidan qo‘rqsa, ro‘zasini buzib, uni qazo qilishi mumkin. Ammo, kafforat unga vojib bo‘lmaydi. Shuning uchun nonvoy, temirchi, konchiga o‘xshash og‘ir kasb egalariga ro‘zasini mukammal qilishdan ojiz qoldiradigan darajada ko‘p ish qilmasliklari vojib bo‘ladi. Balki, bular ramazon kunlarida ishlarini kamaytirishlari yoki imkoni bo‘lsa kechki paytga ko‘chirishlari lozim bo‘ladi.
Fatovoyi Hindiya kitobida “Nafaqaga muhtoj kasb egasi agar o‘z kasbi bilan shug‘ullansa, o‘ziga ro‘zani buzishni muboh qiladigan zarar yetishni bilsa, unga kasal bo‘lishidan oldin ro‘zasini buzishi harom bo‘ladi” deyilgan.
Bu uzrli kishilar ramazonda og‘izlari ochiq yurgan paytlarida kunduzlari ramazonning hurmatidan oshkora taom yemasliklari vojib bo‘ladi. Ularning uzrlari ketgandan keyin, quyosh botgunga qadar ro‘zadorga o‘xshab saqlanib turadilar. Musofir kishi muqim bo‘lsa, bemor sog‘ayib qolsa, hayz va nifos ko‘rgan ayollar pok bo‘lsalar, og‘izni g‘arg‘ara qilganda bilmasdan ichiga suv ketib qolgan kishiga o‘xshash xato sababidan ro‘zasi ochilgan bo‘lsa, bularning hammasi ramazon oyining hurmatidan kunning qolgan qismini yemasdan ro‘zadorga o‘xshab o‘tkazishligi vojib bo‘ladi.
Yuqorida zikrlari o‘tgan kishilar bir kunga bir kun qilib, necha kun qazo qilgan bo‘lsalar ramazondan keyin shuncha kun qazosini tutib beradilar.
II.Qism. Og‘iz ochish vojib va fidyasi vojib bo‘lgan kishilar. Bu toifadagi kishilar doimiy ojizlik yoki surunkali kasalliklari sababidan ro‘za tutishdan muttasil ojiz qoladigan kishilar hisoblanadi. Yoshi o‘tib qolgan keksalar va bedavo dardga chalinganlar ro‘za tuta olmasalar, bular og‘izlari ochiq yuraveradilar va ramazonning har bir kuniga fitr sadaqasi miqdoricha fidya beradilar. Bular xohlasalar ramazonning boshida, xohlasalar oxirida fidya beraveradilar. Alloh taolo “Uni qiynalib tutadiganlar zimmasida bir miskin taomi fidya lozimdir” (Baqara,184-oyat) degan.
Ibn Abbos roziyallohu anhu: “Bu ro‘za tuta olmaydigan qari va qariyalar uchundir. Ular har bir kunlariga bitta miskinni taomlantiradilar”, deganlar. Buni Imom Buxoriy Ibn Abbosdan rivoyat qilgan. Ali va Ibn Umar roziyallohu anhulardan ham rivoyat qilingan. (“Al-Fiqhul hanafiyya”, 437-444-betlar).
Demak, yuqoridagi holatlardan xoli bo‘lgan kishilar ramazon oyini g‘animat bilib, uni ro‘zasini tutmoqqa bel bog‘lashlari lozim bo‘ladi. Chunki Alloh taolo hadisi qudsiyda: “Ro‘za men uchundir. Uning mukofotini O‘zim beraman” degan. Unutmaylikki, Alloh eng buyuk Zotdir. Buyuk Zotning mukofoti ham buyuk bo‘ladi. Shunday ekan, buyuk zotdan buyuk mukofotlarni olishga shoshilaylik.
“Faxriddin ar-Roziy” o‘rta maxsus islom bilim yurti mudarrisi D.ESONOV tayyorladi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
To‘liq ismi va tavalludi
Iso ibn Mino ibn Vardon ibn Iso ibn Abdussomad ibn Umar ibn Abdulloh az-Zarqiy. Kunyasi Abu Muso. Qolun esa uning laqabidir. U ansorlardan Bani Zuhraning mavlosi[1] bo‘lgan. Nofe’ ibn Abdurrahmonning qaramog‘ida ulg‘aygan. Qolun laqabini olishining sababi uning go‘zal qiroati bilan bog‘liq. Bu haqda o‘zi aytadi: “Agar Nofe’ning oldida tilovat qilsam, barmoqlarini tugib, menga “qolun” ya’ni, rumliklar tilida “yaxshi, yaxshi” der edi.
Aytilishcha, Qolun asli rumlik bo‘lib, shu tilda gaplashgan. Uning bobosi Hazrati Umar ibn Xattob roziyallohu anhu davrida Rumda asirga tushgan va Madinaga olib kelingach, ansoriylar uni sotib olishgan.
Qolun Xalifa Hishom ibn Abdulmalik davrida hijriy 120-yili tavallud topgan.
Hayoti va ilmiy faoliyati
Qolunning qulog‘i mutlaqo eshitmas edi. Ammo oldida Qur’on tilovat qilinsa, o‘quvchining xatosini to‘g‘rilab turardi. Ali ibn Hasan Hisanjaniy aytadi: “Qolun Iso ibn Minoning qulog‘i juda ham og‘ir edi. Hatto unga baland ovozda baqirsangiz ham eshitmasdi. Lekin oldida Qur’on o‘qilsa, qorining lablariga qarab turib, lahn va xatosini qaytarar edi”.
Abu Muhammad al-Bag‘dodiy aytadi: “Qolun biror tovushni eshitolmas edi. Lekin Qur’on o‘qilsa, eshitardi. Qorilar unga Qur’on o‘qib berishar va ularning xatolari va lahnlarini labdan bilib olar va to‘g‘rilab qo‘yardi”.
Qolun Qur’onning yetti xil qiroat roviylaridan biri bo‘lgan. O‘z zamonasida Hijozda arab tili ilmlarida va qiroatda tengsiz kishilardan sanalgan. U ustozi Nofe’ning oldida alohida o‘ringa ega bo‘lib, unga juda ko‘p marta Qur’onni o‘qib o‘tkazgan va buni o‘zining kitobida ham qaydlagan.
Qolundan: “Nofe’ga necha marta Qur’onni o‘qib bergansiz”, deb so‘ralganda “Nofe’ bilan yigirma yil o‘tirganman, ko‘p o‘qib berganligimdan necha martaligini sanay olmayman” degan.
Yana aytadi: “Nofe’ menga: “Menga qachongacha o‘qib berasan, bir ustunga o‘tir senga ham o‘qib beradiganlarni jo‘nataman” dedi”.
Qolun ustozi haqida yana shunday deydi: “U insonlarning eng xulqi chiroylisi, qiroati go‘zali va saxiy, zohid edi. Nabiy sollallohu alayhi vasallamning masjidlarida namoz o‘qib ellik to‘qqiz yil mobaynida odamlarga qiroat o‘rgatdi”. Nofe’ o‘zi haqida: “Men biror marta talabaning suvini ichmaganman” degan.
Nofe’ning qiroatda sanadi oliy bo‘lgan. U tobe’inlardan yetmish kishiga jumladan, Abdurahmon ibn Hurmuz al-A’roj, Abu Ja’far Yazid ibn Qa’qo’, Shayba ibn Nisoh, Yazid ibn No‘mon, Muslim ibn Jundab, ibn Umarning mavlosi Nofe’, Omir ibn Abdulloh ibn Zubayr, Abu az-Zinad, Muhammad ibn Shihob az-Zuhriylarga Qur’onni o‘qib o‘tkazgan. Asma’iy aytadi: “Nofe’ ibn Abu Nu’aym bilan birga o‘tirardim. U obid, faqih qorilardan edi”.
Nofe’ hazilni xush ko‘radigan va xulqi go‘zal bo‘lgan. Undan doim xushbo‘y hid taralib turardi. Bu haqda: “Ey, Abu Abdulloh yoki Abu Ruvaym, Qur’on o‘qitish uchun o‘tirganingizda har doim xushbo‘ylanib olasizmi?” deb so‘ralganda: “Men xushbo‘ylanmayman, lekin tushimda Nabiy sollallohu alayhi vasallamni ko‘rganman. U zot mening og‘zimga Qur’on o‘qib berganlar. O‘sha vaqtdan beri og‘zimdan ushbu xushbo‘y hid taralib turadi” deganlar. Imom Shotibiy ham manzumalarida bunga ishora qilib aytadilar:
Nofe’ning xushbo‘yligidagi ajib sir,
Madinani manzil etib tanlaganligidir.
Nofe’ga: “Muncha ham yuzingiz porloq, xulqingiz go‘zal!?” deyilgan edi. “Nechuk bunday bo‘lmayin?! Vaholanki, Rasululloh sollallohu alayhi vasallam men bilan qo‘l berib ko‘rishganlar. U zotga (tushda) Qur’on qiroat qilib berganman” deganlar.
Qolun ustozi Nofe’ni juda ham ehtirom qilar, uning oldida odob bilan hushyor turardi. Bu haqda o‘zi shunday deydi: “Meni Nofe’ning oldida biror marta uyqu bosmagan. Lekin bir kuni uning huzurida “uxlab qoldi, qiroatimni eshitmaydi” deb biroz uxlamoqchi bo‘ldim. Shunda meni so‘kib berdi. Darrov uning oldida tavba qildim va qayta bunday takrorlamadim”. “Nofe’ biror oyatni betahorat o‘qimagan, men ham biror oyatni betahorat o‘qimaganman. Bunda ajablanarli narsa yo‘q. Darhaqiqat, uning ustozi Abu Ja’far muhojirlar va ansorlar to‘ldirib turadigan Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning masjidlarida imom bo‘lgan”.
Qolun Nofe’dan tashqari yana Abu Ja’far Yazid ibn al-Qa’qo’, Iso ibn Vardon va boshqalarga ham Qur’onni o‘qib o‘tkazgan. Qolundan juda ko‘pchilik qiroat ilmini olgan va undan rivoyat qilgan. Ulardan Ibrohim ibn Husayn Kisoiy, Ibrohim ibn Muhammad Madaniy, Ahmad ibn Solih Misriy, Ahmad ibn Yazid Halvoniy, Ismoil ibn Is'hoq al-Qoziy, Hasan ibn Ali ash-Shahham, Husayn ibn Abdulloh al-Muallim, Solim ibn Horun Abu Sulaymon, Abdulloh ibn Iso al-Madaniy va boshqalar.
Qolun bir necha muhaddis ulamolardan ham hadis rivoyat qilgan. Ular Muhammad ibn Ja’far ibn Abu Kasir, Abdurrahmon ibn Abu az-Zinad, Nofe’ ibn Abu Nu’aym va boshqalar.
Qolundan esa Ismoil al-Qoziy, Abu Zur’a ar-Roziy, Ibn Dizil, Muso ibn Is'hoq al-Ansoriy, Ahmad ibn Solih, Abu Nashiyt, Muso ibn Is'hoq, Ali Hisanjoniy va boshqalar hadis rivoyat qilishgan.
Vafoti: Qolun yuz yil umr ko‘rgan va Madinai Munavvarada xalifa Ma’mun davrida hijriy 220-yili vafot etgan. Ba’zi manbalarda boshqa sana qayd etilgan. Imom Zahabiy ushbu sanani aniqroq deb qaydlagan.
Muhammad Zarif Muhammad Olim tayyorladi
[1] Ozod qilingan qul.