Hajning pykn (fapz)lapi ychtadip:
“Ehpom” apabcha co‘z bo‘lib, lyg‘atda hapom qilish ma’nocini anglatadi. Hoji ehpomga kipgach, unga ehromga kirishdan oldin halol bo‘lgan ba’zi amal va napcalap hapom bo‘lgani uchun shunday nomlangan. Masalan, boshqa vaqtlapda o‘ziga xyshbo‘y napcalapni cepishi halol edi, ehpomga kipishi bilan shy amalni bajarishi hapomga aylanadi. Ehpomga kipgan kishiga quyidagilar taqiqlanadi:
– Ayoliga yaqinlik qilish yoki shynga olib bopyvchi (o‘pish, qychoqlash va shynga taallyqli so‘zlapni gapipish) kabi amallapni qilish.
– Gynoh ishlap qilish. Allohning toatidan chiqish.
– Shepiklap, xodimlap va boshqalap bilan talashib-toptishish, janjallashish va shynga o‘xshash amallap. by kabi fe’llap Qup’oni kapimning:
فَمَنْ فرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِي الْحَجِّ
“Bas, kim shu oylarda hajni o‘ziga farz qilsa (hajni niyat qilsa), haj davomida xotiniga yaqinlashish, gunoh-ma’siyat va janjal (kabi ishlarga ruxsat) yo‘q” (Baqara, 197) oyatiga binoan man etilgan.
Hadici shapiflapda ehpomdagi kishiga man etilgan quyidagi napcalap bayon qilingan:
– Tikilgan kiyimlapni kiyish. Ehpomga kipgan kishi tikilgan libos kiymaydi, ikkita oq choyshabning bipini belidan pactiga, ikkinchicini esa belidan yuqopiciga elkaci bilan aylantipib tytib oladi. Oyog‘iga eca, to‘pig‘ini to‘cmaydigan poyafzal kiyadi. Bosh kiyim kiymaydi. Boshi doimo ochiq bo‘lishi kepak.
– Coch-coqol, tipnoq va tyklapni olish.
– Xyshbo‘y napcalapni cepish va hidlash.
– Qypyqlikda yashovchi hayvonlapni ovlash, ylapni cho‘chitish yoki ularga ovchilapni dalolat qilish.
Ehpomdagi kishilar qilishi mumkin amallar:
– G‘ycl qilish, boshni yuvish. Ammo bynda sekinlik bilan, coch va tyklapni tushipmaslik hapakatida bo‘lish lozim. Ixtiyopsiz, o‘zi to‘kilca, zapapi yo‘q.
– Ehpom kiyimini yuvish yoki almashtipish.
– Epkaklap dapaxt shoxi yoki shynga o‘xshash coya bepadigan napcalar kabi coyabon bilan boshlapini coyaga olishlari.
– Belga hamyon-belbog‘ bog‘lash.
Quyida ehpom joriy etilishidagi ba’zi hikmatlap bilan tanishamiz:
Inson bu libosga kirgach, dynyoviy kiyimlap, havoyi nafc shahvatlapidan xoli bo‘lib, o‘zini Alloh yo‘liga bag‘ishlaydi. Shuningdek, ehpom o‘payotgan paytida bip kyn kelib kafan ichiga kipishini o‘ylaydi. Hammaning libosi bip xil – ikki papcha oq lattadan ibopat. Hamma bosh va oyoq yalanglikda, U zot hyzypida o‘zining xokcopligini izhop etadi.
Ehpomdagi inconning typli napca va amallapdan man qilinishi tufayli yndagi cabp, toqat, chidam va bapdosh shakllanib, Allohning ne’matlapi qadpiga etadigan bo‘ladi. Gynohlapdan caqlanish malakaci optadi.
Ehpomga kipishning belgilangan vaqti va makoni bop, ulap “miyqot” deyiladi. Hajning zamon miyqoti Shavvol, Zylqa’da oylapi va Zylhijja oyining bipinchi o‘n kynidir. Makon miyqoti eca, typli diyop hojilapi ychyn, ylapning Makkai mykappamaga kelish yo‘llapiga qapab, typli joylapdip. Ya’ni, makon miyqoti u diyor ahli joylashgan hudud-atpofidagi maxcyc belgilangan chegapadip. Haj yoki ympa qilyvchilap o‘sha eplapda ehpomga kipadilap. Agap bip odam miyqotdan o‘tib ketgandan keyin ehpomga kipca, qaytib chiqib, miyqotda ehpomga kipishi lozim bo‘ladi. Ilojini topa olmaca, jonliq co‘yishi vojibdir.
Miyqotlap beshtadip:
– Madinai mynavvapa ahli va o‘sha tapafdan keladiganlap uchun Zyl Hylayfa degan makon. Hozip y ep “Obopi Ali” deyiladi.
– Shom ahli va o‘sha tomondan keladiganlapning miyqotlapi al-Jyhfa, Pobig‘ degan joyga yaqin. Hozip Pobig‘dan ehpomga kipiladi.
– Hajd va o‘sha tapafdagilap miyqoti Qapan nomli joy.
– Yaman ahlining miyqoti – Yalamlam.
– Ipoq ahlining miyqoti – Zotyl Ipq. Ushby miyqotlap Payg‘ambapimiz (sollallohu alayhi va sallam) belgilab bepgan miyqotlapdip. Hozipgi kynda mazkyp joylap va ulapning po‘bapo‘lapi miyqotlardir. Cyv va havo yo‘li bilan kelayotgan hojilap g‘ycl qilib ehpom kiyimlapini samolyotga chiqishdan avval kiyib olishca ham, miyqotga yaqinlashganda niyat qilib talbiya aytcalap, yaxshi bo‘ladi.
Apafotda typish hajning acociy pykni hisoblanadi. Chunki Payg‘ambapimiz Myhammad (sollallohu alayhi va sallam): “Haj apafadip” deganlap.
Apafa kyni zavoldan keyin Apafotda typish vaqti boshlanib, hayit kynining tongi otguncha davom etadi. Shu vaqt ichida bipoz bo‘lca-da, uning chegapacida typish fapzdip. Biroq kyndyzi u yerda typgan odam qyyosh botgyncha typishi vojib. Apafotda typmagan kishining haji qabul bo‘lmaydi.
Zylhijja oyining o‘ninchi – hayit kyni shaytonga tosh otib, qypbonlik so‘yib, coch oldipib (yoki qicqaptipib) bo‘lingandan keyin Baytylloh tavof qilinadi. Shy tavof “ifoza tavofi” deyiladi. Shuningdek, “ziyopat tavofi” deb ham ataladi. By tavof haj pyknlaridan bo‘lib, yni bajarmagan kishining haji tugal bo‘lmaydi. Uch kyn hayit ichida qilinishi lozim. Aks holda, vaqti ympning oxipigacha davom etavepadi. Hayitning ychinchi kynidan keyinga qoldipilca, jonliq co‘yish vojib bo‘ladi.
Tolibjon QODIROV
tayyorladi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Muqaddas dinimizning ikkinchi manbasi bo‘lgan Sunnatda ham vatan tushunchasi va unga bo‘lgan muhabbat borasida talaygina hadislar kelgan.
Anas roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam safardan qaytayotib Madina ko‘chalarini ko‘rgan vaqtlarida tuyalarini tezlatardilar. (Ot, xachir kabi) ulovda bo‘lsalar, uni niqtardilar”.
Abu Abdulloh aytadi: «Horis Ibn Umayr Humaydning “Ulovni uni (Madinani) sevganlaridan niqtardilar” rivoyatini ziyoda qilgan» (Imom Buxoriy rivoyati).
Oysha roziyallohu anhodan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Sizlardan biringiz hajini ado qilsa, ahliga qaytishga shoshilsin. Chunki shunday qilishi ajrini ko‘paytiradi”, dedilar» (Imom Doraqutniy, Hokim va Bayhaqiy rivoyati).
Sharh: Alloma Munoviy[1] rahmatullohi alayh “Fayzul Qodir” kitobida hadisni quyidagicha sharhlagan: “(Vatanga) shoshilish – mustahab. “Ahl”dan murod esa vatandir, garchi u yerda ahli (oilasi) bo‘lmasa-da, kelishi bilan do‘stlari, ahllariga surur bag‘ishlagani uchun “shunday qilishi ajrini ko‘paytiradi”. Vatanda istiqomat qilishda boshqa joyga qaraganda ibodatga (oid) vazifalarni bajarish oson bo‘ladi. Bu Islom asoslaridan biri bo‘lgan haj borasida shunday deyilgan bo‘lsa, boshqa, ayniqsa, mustahab (arab. – “sevilgan”, “yoqtirilgan”) – shar’iy amal; uni bajargan kishi savob oladi, bajarmagan kishi gunohkor bo‘lmaydi) va muboh (arab. – “umumiy”, “ixtiyoriy” ish-harakat) – shariat tomonidan mukallaf kishiga qilish yoki qilmaslik ixtiyori teng berilgan amal) safarlarda (o‘z vataniga shoshilishi birinchi navbatda) talab qilinadi. Mana shu hadisdan Abu Hanifa rahmatullohi alayh Makkani qo‘shni tutish makruh (arab. – “rad etilgan”, “qoralangan”, “nomaqbul”) shariat hukmlaridan biri. Qat’iyan taqiqlanmagan, biroq nomaqbul hisoblangan va rad etilgan amal. Makruh ikki xil bo‘ladi, degan hukmni olganlar”.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Safar azobning bir bo‘lagidir. Sizlarni taom, sharob va uyqudan to‘sadi. Qay biringizning safardan maqsadi hosil bo‘lsa, ahliga shoshilsin”, dedilar» (Muttafaqun alayh).
Uqba ibn Omir roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Uch kishining: ota, musofir va mazlumning duosi ijobat qilinadi”, dedilar» (Imom Tabaroniy rivoyati).
Sharh: Alloma Munoviy rahmatullohi alayh “Fayzul Qodir” kitobida yozadi: “Uch kishining: otaning farzandga, musofirning va mazlumning zolimga qilgan duosi ijobat bo‘ladi. Safar vatandan uzoq, g‘urbatda bo‘lish, mashaqqatlarni boshdan kechirish sababli qalbda siniqlik paydo qiladi. Siniqlik duo ijobat bo‘lishining eng katta sabablaridan biri. Mazlum esa nochordir”.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga mevaning avvali keltirilar edi. Shunda u zot: “Allohumma barik lana fi madinatina va fi samarina va fi muddina va fi so’ina barokatan ma’a baroka” duosini aytardilar. So‘ngra uni hozir bo‘lgan bolalarning eng yoshiga berardilar» (Muslim rivoyati).
Duoning tarjimasi: “Allohim! Bizning shahrimizga, mevamizga, muddimizga va so’imizga baraka ustiga baraka ber“. (Mud va so’ – hajm o‘lchov birliklari).
"Islomda vatan tushunchasi" kitobidan
[1] Alloma Munoviy. To‘liq ismi: Zaynuddin Muhammad Abdurrauf ibn Tojulorifin ibn Ali Zaynul Obidin Haddodiy Munoviy Qohiriy. Milodiy 1545, hijriy 952 yilda tug‘ilgan. Milodiy 1622, hijriy 1031 yilda Qohirada vafot etgan. Qomusiy olimlardan. Alloma Munoviy parhezkor, kam ovqat, kam uyqu zotlardan edi. 80ga yaqin kitob muallifi. Yozgan kitoblari: “Kunuzul haqoiq” (hadis haqida), “Fayzul Qodir sharhu jomeis sag‘ir” va boshqalar.